Music

Οι Half Gramme of Soma είναι το next big thing και συμβαίνουν τώρα!

17.10.2022

Για χρόνια έλεγα «Σιγά μη βγάλουν κάτι καλύτερο από το Groove is Black» και είναι αλήθεια πως το δεύτερο σε σειρά full album των Half Gramme of Soma, εκείνο του 2017, κουβάλαγε μέσα του όλη την αλήθεια του Ευρωπαϊκού heavy rock ήχου, σε σημείο που τον ανακεφαλαίωνε ολιστικά (για να μην πούμε «τον τερμάτιζε» και μας πούνε προβοκάτορες) και μοιραία έδειχνε πως η μπάντα θα έπρεπε να κινηθεί (και) σε άλλα μουσικά κατατόπια, αν θα ήθελε να παραμείνει επίκαιρη και να συνεχίσει να εντυπωσιάζει.

Του Μάριου Αποστόλου

Για τον υπογράφων το “Groove is Black” είναι ένα τιμιότατο 9άρι και ναι, παραμένει δύσκολο να ξεπεραστεί, από τους ίδιους ή και από άλλους του σιναφιού, όμως το “Slip Through The Cracks” ανοίγεται σε νέους μουσικούς ορίζοντες και θέτει τον πήχη ψηλά from day one.

Τα δύο πρώτα singles “Muck & Cheese” και “Magnetar”, στις θέσεις 1 και 3 του album tracklist, ως yin yang του STtC μας αποκάλυψαν ουσιαστικά τις δύο πλευρές του νέου εγχειρήματος. Το μεν πρώτο εν μέσω μιας γκρίζας, αστικής δυστοπίας, εξελίσσεται από ένα υπομονετικό γκρουβάτο κουπλέ, σε ένα σαρωτικό over-overdriven (sic) ρεφρέν που φέρνει στο μυαλό το παρελθόν του σχήματος, ενώ το μελαγχολικό “Magnetar” ξεκινάει από έναν RHCP (αν χρειάστηκε να γκουγκλάρετε τα αρχικά, κλείστε αυτό το παράθυρο ΤΩΡΑ) οργασμό, μακριά από οτιδήποτε μας έχουν προσφέρει οι HGoS στο παρελθόν, για να καταλήξει στην επιβεβαίωση του ισχυρισμού του υπογράφοντος πως «αυτή η μπάντα ξέρει να γράφει ρεφρενάρες».

Στο “Mind Game” και το “Wounds” θα αναφωνήσεις “Αθηναϊκό stoner” κι αυτό δεν θα έπρεπε να είναι taboo, καθώς όλοι ξέρουμε τι έχει γεννήσει η εν λόγω σκηνή. Άλλωστε το “Smoking Community” στο οποίο και ανήκει το κουιντέτο δεν αρνήθηκε ποτέ τη stoner φύση του. Είναι όμως τα φωνητικά του Διονύση, τα συρσίματά της φωνής του, το ουισκάτο γρέζι της, και οι μελωδικοί δρόμοι που ακολουθεί, που κάνουν ακόμη και τις πιο generic γκρουβοριφάτες στιγμές, distinctive μέχρι αηδίας.

Ο Tool-ικός παροξυσμός του “Sirens” βγαίνει από τον δρόμο του για να σε πάει σε μία κουπλεδάρα που βρωμάει Alice in Chains και Amoprhis του “Tuonela”, κι εκεί είναι που γίνεται ξεκάθαρο μια κι έξω το πόσο ικανό είναι το συγκρότημα στο να αφομοιώνει επιρροές και να φλερτάρει με την έννοια του tribute, χωρίς να χάνει στιγμή τον εξατομικευμένο και ξεχωριστό χαρακτήρα του. Ίσως το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Για τον υποφαινόμενο σίγουρα.

Τα “Voyager” και “High Heels” εύκολα ακούγονται αμφότερα στο ίδιο DJ set, το ίδιο βράδυ, σε οποιοδήποτε rock bar σέβεται τον εαυτό του, ενώ το closing track 22:22 (το δικό τους 04:20;) με το διεστραμμένο βιολί και το καλοβαλμένο επαναληπτικό fade out, λειτουργεί ναι μεν σαν ιδανικό finale, αλλά δίνει και το σύνθημα για το πάτημα του repeat button, σε ένα album από το οποίο δεν λείπει τίποτα.

Συνηθίζουμε να λέμε πως όταν μια μπάντα αλλάζει δρόμο, πρέπει να “κάτσει” για τουλάχιστον 2 δίσκους σε αυτόν προκειμένου να τον χαράξει με σίγουρα βήματα, όμως οι Half Gramme of Soma το καταφέρνουν με την πρώτη, προσφέροντας άλλο ένα Greek rock classic και κορυφώνοντας ακόμη περισσότερο την ανυπομονησία για τα επόμενα βήματά τους, εκείνα που θα επιβεβαιώσουν τον χαρακτηρισμό που πολλοί τους προσδίδουν ως “next big thing” της ελληνικής σκηνής.

Υ.Γ.: Φήμες λένε πως στην πρόσφατη Ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Naxatras “πήραν κεφάλια” (καμία έκπληξη εδώ), γεγονός που σε συνάρτηση με τα όσα λέχθηκαν παραπάνω, καθιστά την παρουσία μας στη ζωντανή παρουσίαση του album τους στις 22 Οκτωβρίου στο An Club, Ε-Π-Ι-Τ-Α-Κ-Τ-Ι-Κ-Η! See you there!

Παραγγείλτε εδώ:

Follow Half Gramme of Soma: