Αυτά τα στολίδια ταιριάζουν μια χαρά με το δέντρο μας

Σε έναν γαλαξία όχι και τόσο μακρινό… (για την ακρίβεια στον δικό μας)

Ο Τζορτζ Στολίδης ήταν λίγο περισσότερο ανήσυχος από ότι άλλες χρονιές. Το άγχος και η προσμονή των εορτών ήταν φυσιολογικά συναισθήματα , αλλά ο Στολίδης είχε την εντύπωση ότι κάτι δεν πάει καλά.

Ο Τζορτζ Στολίδης είχε ψηφιστεί τρεις χρονιές στη σειρά καλύτερο χριστουγεννιάτικο στολίδι, στο εργοστάσιο παραγωγής εποχιακών ειδών «Τα καλύτερα στολίδια είναι τα δικά μας, όλα τα άλλα να πάνε να πεθάνουν».

Ο Τζορτζ Στολίδης δεν είχε καταλάβει ποτέ ποιος πανέξυπνος άνθρωπος, διάλεξε αυτό το όνομα για το εργοστάσιο. Αλλά σταματούσε τον προβληματισμό του όταν συνειδητοποιούσε από πού προερχόταν. Αυτός που το είχε διαλέξει ήταν άνθρωπος και η ματαιοδοξία δεν θα εγκατέλειπε ποτέ τους ανθρώπους.

«Πως τα βλέπεις τα πράγματα φέτος». Ο Πέτρος Γιρλάντας ήταν και αυτός από τα στολίδια της παλιάς γενιάς. Άναψε ένα τσιγάρο και έκατσε πάνω σε ένα καπάκι από στυλό.

«Σκατά» απάντησε ο Στολίδης, «Κάτι δεν μου πάει καλά. Περιμένουμε και κάτι καινούργιους. Έχω άσχημο προαίσθημα».

Σπάνια έκανε λάθος. Στο ένστικτό του βασιζόταν μεγάλο μέρος της επιτυχίας της χριστουγεννιάτικης παραγωγής. Ο Γιρλάντας δεν είχε να πει πολλά. Απλά καθόταν και παρακολουθούσε τους συλλογισμού του Στολίδη. Αυτός ήταν πάντα ο αρχηγός.

Οι σειρήνες του εργοστασίου ούρλιαξαν. Μόνο ένα πράγμα σήμαινε αυτό στον μικρόκοσμο του εργοστασίου «Τα καλύτερα στολίδια είναι τα δικά μας, όλα τα άλλα να πάνε να πεθάνουν». Έρχονταν καινούργιοι.

Η κεντρική πύλη άνοιξε με ένα εκκωφαντικό σύρσιμο, που έκανε ακόμα και τις πιο γερές χριστουγεννιάτικες μπάλες να τεστάρουν τις αντοχές τους. Οι πιο αδύναμες δεν άντεξαν και έσπασαν. «Κάθε χρόνο τα ίδια. Τους έχω πει να λαδώσουν την καταραμένη την πύλη. Τζάμπα τους χάνουμε τους μικρούς».

Η ανησυχία του Στολίδη όλο και μεγάλωνε. Το παλιό φορτηγό μπήκε με την όπισθεν στην αποθήκη. Ο Γιάννης Δημητρόπουλος, ο οδηγός του φορτηγού κατέβηκε βαριεστημένα και πήγε προς την πόρτα της κλούβας. Ο Δημητρόπουλος ήταν ένας εξηντάρης μουστακαλής που είχε ξεμείνει στο εργοστάσιο εδώ και τριάντα χρόνια. Ήταν γκρινιάρης από μικρός αλλά τώρα που είχε μεγαλώσει ήταν ανυπόφορος. Ο Στολίδης σκεφτόταν ότι σύντομα θα έπρεπε να βρουν αντικαταστάτη.

Η πόρτα της κλούβας του παλιού φορτηγού άνοιξε με έναv επίσης εκκωφαντικό θόρυβο. Άλλες δύο αδύναμες χριστουγεννιάτικες μπάλες έσπασαν. Ο Πέτρος Γιρλάντας ξεφύσηξε απογοητευμένος.

Μικρές αδύναμες κραυγές πλημμύρισαν την τεράστια κεντρική αίθουσα του εργοστασίου «Τα καλύτερα στολίδια είναι τα δικά μας, όλα τα άλλα να πάνε να πεθάνουν» . Αυτό που φοβόταν ο Στολίδης είχε γίνει πραγματικότητα.

«Πήγαινε δες τους καινούργιους» είπε ανήσυχα στον Γιρλάντα και αυτός αμέσως σύρθηκε μέχρι το φορτηγό. Οι μικρές αδύναμες κραυγές όλο και δυνάμωναν όσο πλησίαζε.

Ο Γιρλάντας κοίταξε μέσα στις κούτες. «Στολίδη!» φώναξε.

«Λέγε. Τι βλέπεις;».

«Τον ήπιαμε».

Το σημείωμα πάνω στις κούτες έγραφε:

«Αγαπητοί κύριοι ιδιοκτήτες του εργοστασίου “Τα καλύτερα στολίδια είναι τα δικά μας, όλα τα άλλα να πάνε να πεθάνουν”. Παρά τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες να επικοινωνήσουμε μαζί σας, για την τακτοποίηση των οφειλών της περασμένης χρονιάς αλλά και για να συμφωνήσουμε στον τρόπο πληρωμής της φετινής παραλαβής, η εντόπιση σας είτε στο τηλέφωνο είτε στην είσοδο του εργοστασίου σας, όπου και παραμονεύουμε κάθε βράδυ, στάθηκε αδύνατη.

Γι αυτό ακριβώς τον λόγο, αλλά και επειδή από το συμβόλαιο μας δεσμευόμαστε να σας εξυπηρετούμε, άσχετα με το αν πληρώνετε τις δόσεις σας (παλιολαμόγια που εκμεταλλεύεστε τα πάντα στο όνομα των Χριστουγέννων), πήραμε την πρωτοβουλία να σας στείλουμε φέτος μερικές από τις πιο πρωτότυπες εφευρέσεις μας.

Είμαστε σίγουροι ότι θα απολαύσετε τα λαμπιόνια με διπολική διαταραχή που βιώνουν περιοδικά επεισόδια μανίας και κατάθλιψης.

Επίσης μην χάσετε την ευκαιρία να στολίστε τις γιρλάντες μας με ψυχωτική κατάθλιψη, που διακατέχονται από παραισθήσεις και εκδηλώνουν σπασμωδική συμπεριφορά και παράνοια.

Κλείνοντας ,νομίζουμε ότι θα βρείτε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες τις χριστουγεννιάτικες μπάλες με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που χαρακτηρίζεται είτε από ιδεοληψίες, είτε από ψυχαναγκασμούς είτε και από τα δύο, ψυχοπαθολογικές εκδηλώσεις που συνιστούν πηγή δυσφορίας για τη χριστουγεννιάτικη μπάλα και απασχολούν σημαντικό μέρος από το χρόνο της και από την επαγγελματική, κοινωνική και την συναισθηματική της ζωή.

Με αγάπη και τις καλύτερες ευχές για τις γιορτές και με την ελπίδα το όνομα του εργοστασίου, να βγει αληθινό από την ανάποδη πλευρά και να πάτε να πεθάνετε εσείς. Λαμόγια».

Ο Τζόρτζ Στολίδης στάθηκε για λίγο προβληματισμένος, με τον ήχο των καταθλιπτικών στολιδιών να τρυπάει το μυαλό του.

«Τι σκατά θα κάνουμε Τζόρτζ;» είπε ο Γιρλάντας.

«Τους ανήξερους. Τα στέλνουμε κατευθείαν στην αγορά και εξαφανιζόμαστε για λίγο καιρό. Μέχρι του χρόνου θα έχει ξεχαστεί η υπόθεση».

«Πως τον ήπιαμε έτσι ρε Στολίδη;».

«Συμβιβαστήκαμε Γιρλάντα. Αφήσαμε να περάσει ο καιρός και τελικά μας τον φόρεσαν».

Το κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο sport-fm.gr στις 29/12/2011