News

Οι Planet of Zeus στο Roxx

22.10.2019

Τα χρόνια περνάνε. Μπάντες και κοινό έρχονται και παρέρχονται. Από εκεί που το εγχώριο ροκ είχε μία μικρή μόνο θέση, κάπου σε μπαρουτοκαπνισμένα υπόγεια, το είδαμε να παίρνει κεφάλι, και τους εκπροσώπους του να αλωνίζουν την Γηραιά Ήπειρο, γεμίζοντας ασκούς με εμπειρίες, κεφάλια με όνειρα, και λίγο καιρό μετά, συναυλιακούς χώρους ανά την Ελλάδα.

Ήταν πλέον γεγονός: Η χώρα μας είχε μια underground heavy σκηνή που όχι μόνο έβραζε, αλλά κέρδιζε έδαφος! Αργότερα ήρθε το hip-hop (και όχι μόνο), το ροκ όμως έμεινε εκεί, ψηλά στις συνειδήσεις και τις προτιμήσεις και πλέον δεν αντιμετωπίζεται ως κάτι νέο, ξενόφερτο, ανερχόμενο, αλλά ως μια καταξιωμένη και ισχυρή δύναμη με την δική της προσωπικότητα και πορεία μέσα στον χρόνο. Αναπόσπαστο μέρος αυτού του κινήματος, αλλά και πρωτεργάτες του, όταν ήταν ακόμη στα σπάργανα, οι Αθηναίοι Planet of Zeus! Τι κι αν οι καλλιτεχνικές τους ανησυχίες, μερικά χρόνια μετά τους έχουν απομακρύνει αρκετά από το southern metal στυλάκι που τους έκανε γνωστούς στα πρώτα βήματα της καριέρας τους, το κουαρτέτο πλέον έρχεται με κεκτημένη ταχύτητα και μένει καθιερωμένο, πρώτο στις προτιμήσεις χιλιάδων ανθρώπων κάθε ηλικίας ανά την επικράτεια.

Η νέα κυκλοφορία τους “Faith in Physics” δεν αποτελεί έκπληξη. Οι Planet of Zeus κάνουν ό,τι γουστάρουν κι εμείς γουστάρουμε μαζί τους! Punk, metal, hard rock, heavy stoner… Τι σημασία έχει; Η αγέλη των Planet για άλλη μια φορά είναι εδώ για να προσφέρει «σεξ και βία» κι εμείς, μένουμε σιωπηλοί παρατηρητές, για να διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά, πόσο πολύ «το έχουν». Δεν κάτσαμε με σταυρωμένα χέρια. Σφουγγίσαμε μυαλό και πένα, και τα καταφέραμε: Αυτή είναι η καλύτερη συνέντευξη των Planet of Zeus που θα βρείτε εκεί έξω και σας την παραδίδουμε!

Roxx: Δισκογραφική επιστροφή για τους Planet of Zeus κι όπως πάντα ιδιαιτερα τολμηρή. Είναι τόσο έντονες οι μουσικές ανησυχίες που σας απαγορεύουν να στρογγυλοκαθήσετε στις δάφνες σας ή απλά δοκιμάζετε τα όριά σας και του κοινού σας;

Μπάμπης (PoZ): Πάντα ήμασταν τολμηροί ως μπάντα και ως μουσικοί Με αυτό δεν αναφέρομαι μόνο στη δημιουργία αλλά και στη στάση μας διαχρονικά ως μπάντα. Για παράδειγμα την εποχή που η σκηνή μας ήταν ανύπαρκτη και οι περισσότεροι μοιραία εμέναν στην ηχογράφηση ενός demo περιμένοντας κάποια συμφωνία από το εξωτερικό, εμείς μπήκαμε στο studio για την ηχογράφηση ενός full length δίσκου. Με μηδαμινές γνώσεις και εμπειρία καταφέραμε να το δημιουργήσουμε τελικά. Όταν είδαμε πως η αντιμετώπιση από τις μεγάλες εταιρείες είναι άδικη στραφήκαμε στην Β-otherside. Μια μικρή ανεξάρτητη ελληνική εταιρεία πεισμωμένοι να αποδείξουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε και απο την Ελλάδα. Μετά φτιάξαμε το δικό μας Label, την ihaveadrum records, ώστε να έχουμε τον πλήρη έλεγχο σε όλες τις δραστηριότητες της μπάντας. Όλες αυτές οι κινήσεις έχουν τρία κοινά χαρακτηριστικά. Τεράστιο ρίσκο, πολλή δουλειά και μεγάλη πίστη. Έτσι λειτουργούμε και με τη μουσική. Λειτουργούμε συνεχώς με το ένστικτο και όχι με το πρέπει. Τη στιγμή που φτιάχνουμε μουσική λειτουργούμε χωρίς να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας το να αρέσει σε οποιονδήποτε άλλο πέρα από την ίδια τη μπάντα. Δεν ξέρω αν κερδίζουμε ή χάνουμε κόσμο με κάθε νέο μας δίσκο, όμως σίγουρα έχουμε κάνει σαφές σε όλους οτι δεν κοροϊδεύουμε και δεν παίζουμε ρόλους.

Roxx: Όσο τα χρόνια περνάνε οι πολιτικές σας ανησυχίες γίνονται όλο και πιο έντονες, τόσο στιχουργικά όσο και στην γενικότερη στάση της μπάντας απέναντι στα πράγματα. Είναι τελικά τόσο επικίνδυνες και πολιτικά φανταχτερές οι εποχές που είναι σχεδόν μοιραίο η τέχνη να τις υμνεί ή αλλάζετε ως άνθρωποι και αντιλαμβάνεστε τον κόσμο γύρω σας διαφορετικά;

Μπάμπης (PoZ): Λίγο πολύ είναι και τα δύο. Σίγουρα αυτή η γρήγορη και παράξενη εποχή που ζούμε, δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη απο την τέχνη. Απο την άλλη στα 35 μας, πράγματα αυτονόητα, όπως το να έχεις μια σκεπή πάνω από το κεφάλι σου ή φαγητό στο τραπέζι, πλέον δεν είναι τόσο αυτονόητα. Για την ακρίβεια είναι ένας καθημερινός αγώνας για τους περισσότερους από τη γενιά μας. Επίσης στην ηλικία μας νιώθουμε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι λάθος ή άδικο, μεγαλύτερο ή μικρότερο.

Roxx: Έχουμε όλοι εντυπωσιαστεί από την τόσο έντονη συναυλιακή δραστηριότητα της χώρας μας τα τελευταία χρόνια, που όλο και εντείνεται, με τον κόσμο μάλιστα να ακολουθεί πιστά. Άλλαξε κάτι στην φιλοσοφία του κόσμου που τον κατέστησε πιο επιρρεπή σε αυτόν τον τύπο ψυχαγωγίας, ή οι ίδιοι οι καλλιτέχνες με την επιμονή και την υπομονή σας καταφέρατε τελικά να αλλάξετε τον κόσμο; Είναι τελικά κι αυτό μέρος του στόχου σας, να αλλάξετε τον τρόπο που ο κόσμος αντιλαμβάνεται την ροκ και γενικότερη εναλλακτική μουσική;

Μπάμπης (PoZ): Οι παράγοντες για τη στροφή του κόσμου πιστεύω πως είναι τρεις. Ο κόσμος κουράστηκε. Ο έφηβος ψάχνει τα κέρματα στην τσέπη του πλέον για να διασκεδάσει. Δεν πρόκειται να τον αγγιξει τόσο εύκολα ένας άνθρωπος που βγάζει δέκα χιλιάρικα το βράδυ. Πλέον τα φανταχτερά ρούχα και η μεγάλη ζωή (που δεν θα ζήσει ποτέ) δεν τον κάνουν να ζηλεύει αλλά του δημιουργούν αποστροφή. Κατα δεύτερον βλέπουν πως υπάρχουν άνθρωποι δίπλα του που απο το υστέρημα τους προσπαθούν να παράγουν τέχνη. Θέλουν μάλιστα να την παρουσιάσουν, με τεράστιες δυσκολίες συνήθως, όσο πιο κοντά μπορούν στα διεθνή στανταρντς, με ένα υποτυπώδες αντίτιμο. Αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις εκτιμάται. Τρίτον είναι όντως η ποιότητα και των μουσικών αλλα και του προϊόντος που ανεβαίνουν συνεχώς με τεράστιους ρυθμούς. Εμείς ως Planet of Zeus προσπαθήσαμε από πολύ παλιά να ρίξουμε τα φώτα στην ελληνική σκηνή και μπορώ να πω ευθαρσώς οτι τα πήγαμε πολύ καλά.

Roxx: Ενώ στην Ελλάδα υπήρχε μια έντονη ροπή προς την ροκ μουσική, τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την φετινή χρονιά, βλέπουμε το χιπ χοπ να έχει πραγματοποιήσει μια φοβερή άνοδο στην δημοτικότητά του. Σε αυτή τη νέα πρόκληση πως βλέπετε τον ροκ / μέταλ ήχο να ανταποκρίνεται; Αποκλείεται όλες αυτές οι τάσεις να φέρουν σιγά σιγά τον θάνατο του λαϊκού τραγουδιού και να αλλάξουν μια για πάντα το σκηνικό του πολιτισμού στην χώρα μας;

Μπάμπης (PoZ): Αυτό είναι απείρως ευχάριστο. Μας χαροποιεί πάρα πολύ μιας και είμαστε και εμείς ακροατές της εν λόγω μουσικής. Κάποτε βάλαμε τα δυνατά μας με δυνατές παραγωγές και εμφανίσεις.και στήσαμε έναν πυρήνα στο rock και στο metal. Το ίδιο έκαναν και τα παιδιά με το hip-hop (ελπίζω να μιλάμε για αληθινό hip-hop). Αυτό μόνο καλό είναι για την ανεξάρτητη μουσική στην Ελλάδα ανεξαρτήτως ύφους. Μακάρι να μην πεθάνει το λαϊκό τραγούδι. Μέσα στη σαπίλα μπορούν πάντα να κυκλοφορήσουν αξιόλογα πράγματα και επίσης η διαφορετικότητα είναι όμορφη και θεμιτή. Το θέμα είναι να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα σκατά από τον χρυσό είτε αυτά είναι στο ροκ, είτε στο hip-hop,είτε στο λαϊκό. Εκεί πρέπει να δουλέψουμε. Να καταλαβαίνουμε την καλή μουσική. Πάνω από την άνοδο της ανεξάρτητης σκηνής θα προσπαθήσουν να πιαστούν διάφοροι τυχάρπαστοι τυχοδιώκτες μπας και πάρουν και αυτοί κομμάτι από την πίτα.

Roxx: Το “Vigilante” ηχογραφήθηκε ζωντανά, το “Loyal to the Pack” ολοκληρώθηκε συνθετικά κατά την ηχογράφησή του, αντί να πάτε στο στούντιο με 100% έτοιμα τραγούδια, η ιδιαιτερότητα του “Faith in Physics” ποια είναι σε αυτό το επίπεδο;

Μπάμπης (PoZ): Σίγουρα το διαφορετικό ήταν πως γράψαμε σε διάφορους χώρους. Για ακόμα μια φορά είχαμε έτοιμες τις δομές των κομματιών για να μπορέσουμε να τα ηχογραφήσουμε αλλά έλειπε πάλι εκείνο το 10% που διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα. Η τελευταία απόφαση δηλαδή που μπορεί να κάνει ένα τραγούδι επιτυχημένο ή να το καταστρέψει. Κλειστήκαμε λοιπόν στην αρχή σε έναν καταπληκτικό χώρο και γράψαμε live όλο το δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος, όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο. Κρατήσαμε τα τύμπανα από αυτή τη διαδικασία και κάποια takes εγχόρδων. Στη συνέχεια πήγαμε στο στούντιο μας, όπου είχαμε τη σχετική άνεση του χρόνου και γράψαμε τα έγχορδα. Η άνεση αυτή μας έδωσε την ευκαιρία να παίξουμε με τους ήχους και τις χροιές μας. Στο τέλος μπήκαμε στο kiwi studio για να γράψουμε τις φωνές, να κάνουμε τη μίξη και το mastering του δίσκου.

Roxx: “Faith in Physics” λοιπόν, και ο τίτλος μου φαίνεται σαν να λέει “Δεν υπάρχει θεός”. Το αντιλαμβάνομαι σωστά ή κάτι άλλο θέλετε να πείτε εκεί;

Μπάμπης (PoZ): Δε σημαίνει ακριβώς αυτό. Η δική μου ανάγνωση του τίτλου είναι πως πλέον πρέπει να πέσουν οι μάσκες. Λέγοντας Φυσική εννοούμε την επιστήμη. Εννοούμε τον άνθρωπο που ψάχνει την αλήθεια. Η Φυσική δεν έχει καμία υποκειμενικότητα άρα κατα συνέπεια δε μπορείς να κρυφτείς πίσω απο την Φυσική όπως μπορείς να κρυφτεις πίσω απο την θρησκεία ή την ιδεολογία.

Roxx: Στο video για το “Revolution Cookbook” φεύγετε από την κλασική σας φόρμα με τα εντυπωσιακά σκηνικά και τα κινηματογραφικά σενάρια και γυρνάτε σε ένα πιο παραδοσιακό format με band performance. Είναι αυτή μια προσπάθεια να έρθετε πιο κοντά στην πραγματική σας εικόνα και κατά συνέπεια στο κοινό ή ο λόγος για αυτή την απόφαση είναι η γενικότερη punk ατμόσφαιρα του κομματιού που κάπως το… επιτάσσει;

Μπάμπης (PoZ): Το 2019 με αυτή την κατάσταση μεγάλες παραγωγές με τεράστια budget δε νομιζω οτι μπορούν να αγγίξουν το μέσο ακροατή. Επίσης θα έπρεπε να γίνει κάτι ανάλογο σε ένταση και ενέργεια με τους στίχους και την ατμόσφαιρα του κομματιού. Κυριότερο όμως είναι ότι αυτή την εποχή δεν θα μας εξέφραζε κάτι άλλο. Ίσως υποσυνείδητα να θέλαμε να δώσουμε και live χαρακτήρα στο κομμάτι αλλά και το δέσιμο μεταξύ των μελών της μπάντας. Αυτό το τραγούδι είναι μικρό σε διάρκεια με πολυ punk attitude και μουσικό ύφος αλλά και πολύ συγκεκριμένη θεματολογία οπότε τί πιο ταιριαστό από ένα δυνατό Live performance απλά και ωραία.

Roxx: “We have first world problems”… και τελικά χάνουμε την ουσία που είναι να ασχοληθούμε με πραγματικά προβλήματα του κόσμου μας; Τι έχουμε χάσει τελικά από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, όσο είμαστε απασχολημένοι με το ίντερνετ, την τηλεόραση και το τι κάνει ο διπλανός μας έναντι αυτού που κάνουμε (ή που τελικά δεν κάνουμε) εμείς;

Μπάμπης (PoZ): Έχουμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια και δεν φταίμε απόλυτα μάλιστα. Θέλει άμυνες για να αντέξεις τους αδυσώπητους ρυθμούς της εποχής μας και γερά στομάχια. Το ίντερνετ είναι ένα τεράστιο όπλο και αντί να το χρησιμοποιήσουμε σωστά αρκούμαστε στην καλύτερη να το παίζουμε μαχητές του πληκτρολογίου και επαναστάτες των social. Η τηλεόραση έχει πιάσει πάτο πλέον. Είναι καλαμπούρι και ανούσιο να μιλάμε καν για αυτή. Νομίζω πως πρέπει να αφήσουμε τους κανιβαλισμους. Η ανωνυμία δίνει χώρο για ακραίες συμπεριφορές. Ο κανιβαλισμός έχει φτάσει σε επίπεδα μεσαίωνα πλέον και δεν υπερβάλλω ούτε λίγο.

Roxx: Δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω πως τα συγκροτήματα που έχουν πάει πιο μακριά είναι κι εκείνα που κρατούν ένα σταθερό line-up από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν εξαιρέσεις μια μικρή πρώτη περίοδο όπου εμφανιζόσασταν ως τρίο (και μάλιστα είχα την χαρά να σας έχω παρακολουθήσει) είστε κι εσείς ένα από αυτά τα συγκροτήματα. Βιώνοντας την φθορά με τους συνανθρώπους μας καθημερινά και βλέποντας ρήξεις σε κάθε επίπεδο και κάθε μορφή συνόλου, δεν μπορώ παρά να ρωτήσω ποιο είναι το μυστικό για μια αρμονική και μακροχρόνια συμβίωση σε μια τόσο ιδιαίτερη και δύσκολη προσπάθεια, όσο αυτή της συντήρησης ενός μουσικού συγκροτήματος;

Μπάμπης (PoZ): Ουσιαστικά αν εξαιρέσεις απλά την ηχογράφηση του πρώτου δίσκου και μόνο είμαστε πάντα εμείς οι τέσσερις. Μάλιστα δεν γίναμε τέσσερις από το πουθενά. Ο Σεραφείμ ήταν από τότε ανάμεσα μας. Σε πρόβες και live. Η φθορά και η τριβή, αν ξέρεις να τις χρησιμοποιήσεις, είναι αυτά που σε κάνουν καλό φίλο και αδελφό με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος και όχι απλά τον τύπο που παίζει κιθάρα ή τα τύμπανα. Το να βρισκόμαστε οι πέντε μας (μιας και ο Βασίλης είναι μέλος της μπάντας και ας μην παίζει κάποιο όργανο) είναι θα έλεγα αναγκαία συνθήκη για να μπορούμε να νιώθουμε ασφάλεια στο δρόμο ή στο στούντιο. Ο τίτλος του προηγούμενου άλμπουμ δεν ήταν τυχαίος. Νιώθουμε στ’ αλήθεια «αγέλη». Μπορεί να τσακωθούμε αλλά πάντα λειτουργούμε σαν ένα. Δε μπορώ να σου πω την φόρμουλα. Δεν την ξέρω. Ξέρω μόνο ότι πολλές φορές μέσα στο βαν, ένα μήνα μακριά από το σπίτι μου, νιώθω ευλογημένος που είμαι ανάμεσα σε αυτούς τους τύπους.

Roxx: Θα προσπαθήσω να βγάλω είδηση: Δώσε μου ένα Hint για τις προσεχείς ζωντανές εμφανίσεις, για την παρουσίαση του “Faith in Physics”. Πότε; Πού; Και έχοντάς μας κακομάθει σε εντυπωσιακά shows (ποιος ξεχνάει την έκπληξη με τα pyrotechnics στην Ιερά Οδό) περιμένουμε μόνο τα καλύτερα! Τι μας ετοιμάζετε;

Μπάμπης (PoZ): Πάντα προσπαθούμε για το καλύτερο οπτικοακουστικό αποτέλεσμα στις εμφανίσεις μας. Παντα όμως θέλουμε να έχει ουσία και όχι απλά υπερπαραγωγές ή τεράστια ηχεία χωρίς κανένα απολύτως νόημα. Για παράδειγμα τα pyro σε εκείνη την εμφάνιση πατήθηκαν 3 φορές και όχι 103 όπως θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει. Για το show της Αθήνας είμαστε σε συζητήσεις με τον Αριστοτέλη Ρουφάνη που έκανε το artwork του “Faith in Physics” αν μπορούμε να φτιάξουμε ένα όμορφο περιβάλλον για τη μουσική μας. Μακάρι να μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε και στις άλλες συναυλίες μας.

Roxx: Περί ζωντανών εμφανίσεων ο λόγος, θέλω να μάθω τι οδήγησε στην κυκλοφορία του “Live in Athens”. Αδυνατώ να πιστέψω πως απλά θέλατε να μας… κρατήσετε ζεστούς και με συμπληρωματική αφορμή το video release από το Dudu Loft (και την σχετική δήλωση πως θέλατε να απαθανατίσετε την μαγεία μιας μπάντας που περιοδεύει) θέλω να σε ρωτήσω αν ο λόγος είναι πως είστε τόσο live μπάντα που… βαρεθήκατε να ακούτε τον εαυτό σας με στουντιακή επεξεργασία. Σε αυτή την μάχη studio VS live πού στέκεστε τελικά;

Μπάμπης (PoZ): Είμαστε ο ορισμός της live μπάντας. Το έχουμε αποδείξει χρόνια τώρα και όσοι έχουν δει το συγκρότημα το ξέρουν πολύ καλά. Άρα ο live δίσκος ήταν ότι πιο φυσικό για μας. Τον αντιμετωπίσαμε βέβαια σαν μια κανονική κυκλοφορία της μπάντας μιας και είμαστε οπαδοί των συγκροτημάτων της δεκαετίας του 70-80-90 όπου και γραφτήκαν πολύ σοβαροί live δίσκοι. Όταν ηχογρφούμε έναν στούντιο δίσκο δεν πάμε να κάνουμε πράγματα που δε μπορούν να αποδοθούν και ζωντανά οπότε θα πω πως είμαστε στη μέση με μια μικρή κλίση προς τα live.

Roxx: Σε μια λίγο πιο ανάλαφρη ερώτηση, μετά από τις περιοδείες με Clutch και Grand Magus εκτός άλλων, αμέτρητες εμφανίσεις εντός και εκτός συνόρων, ποιες στιγμές ξεχωρίζετε; Είναι και η τεράστια συναυλία στο Parklife του Πάρκου Νιάρχου μία από αυτές τις στιγμές ή η ζεστασιά των indoor venues είναι εν τέλει η μαγεία αυτής της μουσικής;

Μπάμπης (PoZ): Όλες οι συναυλίες έχουν τη δική τους μαγεία. Ο κόσμος των Planet of Zeus ξέρει εδώ και χρόνια να κάνει τον οποιονδήποτε χώρο δικό του οπότε παντού νιώθουμε σαν στο σπίτι μας. Είναι πολύ άδικο να διαλέγεις συναυλίες και αυτό δεν είναι διπλωματία. Θα αναφερθώ στα τελευταια δύο χρόνια. Οι πιο μαγικές στιγμες που μου έρχονται τώρα είναι το διήμερο των ηχογραφήσεων στο Gagarin, κάθε φορά στον Αλμυρό και στο Street Mode στην Θεσσαλονίκη. Δε μπορώ να μην πω τη συναυλία στο Νιάρχο. Ήταν η βραδιά που η μουσική μας και ότι προσπαθούμε τόσα χρόνια για τη σκηνή μας ως Planet of Zeus έδωσαν ένα μεγαλοπρεπές παρόν. Ήταν η βραδιά που πήραμε πίσω όλοι μας ότι μας άξιζε τόσα χρόνια.

Roxx: Οι περισσότεροι σας θεωρούν μια rock μπάντα. Στα δικά μου αυτιά ηχείτε όσο περνούν τα χρόνια σαν αμετανόητοι μεταλλάδες! Ακόμη κι όταν οι Thin Lizz-ίλες του “Loyal to the Pack” μας ταξίδευαν στον χρόνο, ένιωθα πως αυτή η μεταλλιά ήταν διάχυτη παντού. Ίσως παίζει τον ρόλο της και η παραδοσιακά επιθετική φωνή του Μπάμπη, αλλά κάτι με κάνει να πιστεύω πως έχετε πολλά metal κατάλοιπα όλοι σας! Κάνω λάθος;

Μπάμπης (PoZ): Καθόλου λάθος. Πάντα είναι κάπου εκεί κρυμένο ή όχι. Είχαμε αρκετό metal στο διαιτολόγιο μας ως παιδιά. Είμαστε πολύ τυχερή γενιά μιας και τα κλασσικά albums των 80’s ήταν ακόμα αρκετά νέα και ζήσαμε, τα λαμπρά για το metal, 90’s να δίνουν τη μια δισκάρα μετά την άλλη. Αυτό έγραψε μέσα μας προφανώς οπότε κουβαλάμε και αρκετό σκληρό DNA μεσα μας.

Roxx: Μετά από καιρό, φεύγετε από τα Unreal Studioz και δοκιμάζετε κάτι διαφορετικό στους συντελεστές της παραγωγής του “Faith in Physics”. Είχατε ανάγκη μια αλλαγή για να ξεκολλήσετε από τα όσα κάνατε μέχρι στιγμής; Να βγείτε ίσως από το comfort zone σας; Και τελικά δούλεψε; Γιατί εμείς ακούμε ένα πολύ καλό album και έναν αψεγάδιαστο ήχο, αλλά δεν μας είναι εύκολο να μπούμε βαθιά στην διαδικασία που μεσολαβεί μέχρι να φτάσει στα αυτιά μας το τελικό προϊόν.

Μπάμπης (PoZ): Για ακόμα μια φορά κάναμε μια μεγάλη στροφή στο ήχο μας. Ίσως μεγαλύτερη από αυτήν στο “Loyal to the Pack”. Αυτό μας ανάγκασε να ψάξουμε και νέο περιβάλλον να δημιουργήσουμε καθώς και νέους συνεργάτες. Απο την άλλη είναι γνωστό πως είμαστε μουσικά μαμούνια και προφανώς δεν θα καθόμασταν στα αυγά μας. Συνεχώς ψάχνουμε το κάτι νέο. Σε μας δούλεψε σίγουρα. Τώρα περιμένουμε να δούμε πόσο δούλεψε για τον κόσμο.

Roxx: Πίσω στα καθημερινά, τα κοινωνικά και τα πολιτικά, πώς αξιολογείτε την καθημερινότητα και την πολιτική κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα αυτή την στιγμή; Μήπως βιώνουμε την αρχή του τέλους ή υπάρχει και μία λάμψη ελπίδας κάπου μέσα στην μαυρίλα;

Μπάμπης (PoZ): Πιστεύω για πρώτη φορά πως θα βρεθεί μια άκρη. Δεν ξέρω πως. Ίσως γιατί νιώθω ότι οι σημερινοί γονείς είναι πολύ πιο ανοιχτόμυαλοι απο τους δικούς μας. Είναι πιο μορφωμένοι κοινωνικά. Δεν ξέρω αν πέφτω έξω αλλά έχω αυτή την αίσθηση. Έχουν πάρει τα χαμπάρια τους και θα τη βρουν την άκρη. Και φυσικά πάντα υπάρχει πίστη στη νέα γενιά. Μπορεί να με γεμίζει αισιοδοξία και όλο αυτό που καταφέραμε όλοι μας με τη μουσική. Ποιός θα το πίστευε αυτό που γίνεται τώρα πριν απο μερικά χρόνια. Ίσως το επόμενο βήμα είναι οι ζωές μας.

Roxx: Φοβάμαι πως ήρθε η ώρα να κλείσουμε την συζήτησή μας, οπότε όπως παραδοσιακά γίνεται θα σας δώσω τα τελευταία λόγια. Πείτε δυο κουβέντες σε όλα αυτά τα παιδιά που φωνάζουν στις συναυλίες “Σεξ και βία στον Πλανήτη Δία”, και ανυπομονούν να σας ξαναπαρακολουθήσουν ζωντανά, να ξέρουν τι να περιμένουν από το μέλλον των PoZ.

(PoZ) (PoZ): Τα πρώτα παιδιά που φώναξαν αυτό το σύνθημα κάποτε ήταν 20 χρονών.Τώρα είναι μεταξύ 35 και 40 χρονών. Είναι ακραία συγκινητικό να το ακούς ακόμα και σήμερα από παιδιά 15-20 χρονων. Πάντα θα είμαστε πιστοί στον εαυτό μας άρα και σε αυτό που θα ακούτε και θα βλέπετε. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλη αυτή τη δύναμη που μας δίνετε τόσα χρόνια. Και τους παλιόγερους και το φρέσκο αίμα. Είσαστε οι Planet of Zeus!

Οι Planet of Zeus έχουν μόλις ανακοινώσει τις πρώτες Ελληνικές ημερομηνίες τους για την ζωντανή παρουσίαση του “Faith in Physics” και είναι οι παρακάτω: