Ο θάνατος του Πέδρο Λαμαράτα

Δεν έγινε ποτέ όσο γνωστός, όσο του άξιζε. Η στάση ζωής όμως που μας δίδαξε, καθόρισε πολλές γενιές. Ο Πέδρο Λαμαράτα παραμένει μέχρι και σήμερα μια αινιγματική φιγούρα της σύγχρονης μεταδραματικής αυτοεπίγνωσης. Ο κύριος λόγος δεν είναι άλλος από τις ελάχιστες πληροφορίες που έγιναν γνωστές για την προσωπική και επαγγελματική του ζωή.

Στην εποχή του, τον αποκάλεσαν πρωτοπόρο.  Τον αποκάλεσαν προφήτη. Τον αποκάλεσαν όμως και βλαμμένο. Και δυστυχώς ήταν η πλειοψηφία που είχε αυτή την άποψη.

Γεννήθηκε στη Μάλαγα το 1954 και η πρώτη του καταγεγραμμένη απόπειρα συγγραφής είναι το περίφημο δοκίμιο περί ανασφάλειας και αυτοσυντήρησης. Κυκλοφόρησε το 1979 σε περιορισμένα αντίτυπα με τον ταιριαστό τίτλο «δοκίμιο περί ανασφάλειας και αυτοσυντήρησης».

Ανάμεσα στις συμβουλές που μας δίνει είναι αυτή:

«Αν κάποιος σου χτυπήσει την πόρτα και εσύ ρωτήσεις “ποιος είναι;”, αλλά δεν πάρεις απάντηση, άνοιξε την πόρτα και ας κινδυνεύεις να σου καρφώσουν ένα μαχαίρι στο γόνατο. Η ζωή είναι ωραία μόνο όταν ρισκάρεις. Και ας κινδυνεύεις να σου καρφώσουν ένα μαχαίρι στο γόνατο»

Και φυσικά αυτή:

«Ποτέ μην ανοίγεις το ψυγείο, αν έχεις το προαίσθημα ότι μέσα βρίσκεται κάποιος που κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι εκεί».

Αυτό το δοκίμιο εκτός από το πρώτο του είναι και το τελευταίο που κυκλοφόρησε επίσημα, αν διαδίδονται φήμες ότι υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες ακυκλοφόρητου υλικού, που παραμένουν κλειδωμένες σε μυστικά συρτάρια, που βρίσκονται σε μυστικά υπόγεια, που με τη σειρά τους βρίσκονται σε μυστικές τοποθεσίες. Ήταν γνωστό ότι ο Πέδρο Ραμαλάτα ήταν μάστορας της φύλαξης μυστικού.

Στα χρόνια που ακολούθησαν τα ίχνη του χάθηκαν, μέχρι που βρέθηκε νεκρός σε μία λίμνη δίπλα από μερικές πάπιες. Οι πάπιες ήταν ζωντανές. Όλα αυτά συνέβησαν το 1989.

Οι τελευταίες ημέρες του Πέδρο είναι αυτές που συγκλονίζουν περισσότερο και η καταγραφή τους είναι δύσκολη, ακόμα και για τον πιο αντικειμενικό και αποστασιοποιημένο κριτή.

Μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα κατάφερε να αποδράσει από το ψυχιατρείο στο οποίο νοσηλευόταν για πολλαπλή διαταραχή προσωπικότητας, στη συνέχεια διέπραξε ληστεία κοσμηματοπωλείου με την απειλή όπλου, αγόρασε καινούργια ρούχα, γνώρισε τον έρωτα της ζωής του, μία γυναίκα 24 ετών που δούλευε σε έναν φούρνο, την έβγαλε έξω για φαγητό, την πήγε βαρκάδα στο φεγγαρόφως, την επόμενη μέρα το πρωί της έκανε πρόταση γάμου προσφέροντας της ένα από τα δαχτυλίδια που είχε κλέψει στη ληστεία του κοσμηματοπωλείου, την παντρεύτηκε στο δημαρχείο το ίδιο μεσημέρι, την άφησε έγκυο το απόγευμα, πήγαν ξανά για φαγητό το βράδυ και φεύγοντας  αποφάσισαν να ταΐσουν τις πάπιες στη κοντινή λίμνη. Μια σφαίρα ενός κυνηγού τον πέτυχε στο στήθος και τον άφησε να αιμορραγεί. Η γυναίκα του τον εγκατέλειψε αιμόφυρτο, χωρίς να καλέσει την αστυνομία.

Η τελευταία του λέξη πριν ξεψυχήσει έχει ήδη μείνει στην ιστορία, όχι τόσο για την πολυπλοκότητα της αλλά κυρίως για τα κρυμμένα της νοήματα.

«Πεθαίνω» είπε ο Πέδρο Λαμαράτα. Και όντως πέθανε εκεί δίπλα από τη λίμνη. Κοντά στις πάπιες. Σαν να το ήξερε όταν το είπε…