Τι συμβαίνει μέσα στο “Voyager” των Mad John the Wise;

Το “Voyager” των Mad John The Wise, μας τίναξε τα μυαλά στον αέρα! Metal, folk, punk, stoner, sludge… Πολυάριθμα μουσικά ηχοχρώματα του σκληρού και μη ήχου συνταιριάζονται με ιδιαίτερη μαεστρία στο ντεμπούτο full length album των Αθηναίων που δείχνουν πως… ήρθαν για να μείνουν!

Με αφορμή τη κυκλοφορία του album και την fan-friendly κίνηση της μπάντας να το διαθέσει για δωρεάν streaming στο κανάλι της στο YouTube, ζητήσαμε από τον frontman και mainman του σχήματος Δημοσθένη, να μας δώσει ένα track-by-track commentary που ξεδιπλώνει ιδανικά (και σε στιγμές σχεδόν σουρεαλιστικά) το τι είχαν στο μυαλό τους, συνθέτοντας το υλικό του. Απολαύστε μία ενδελεχή ανάλυση από τους ίδιους τους δημιουργούς, αλλά και ένα από τα rock και metal albums που θα συζητηθούν ιδιαίτερα μέσα στη χρονιά που διανύουμε!

“Ο πρώτος μας δίσκος αποτελείται από 8 τραγούδια που περιγράφουν την αλληλουχία συναισθημάτων ενός μοναχικού ταξιδιώτη. Ο Voyager συμβολίζει το ταξίδι στην ωριμότητα και την εξέλιξη, το πάθος για την εξερεύνηση του αγνώστου και την περιπέτεια. Διαλέξαμε αυτά τα τραγούδια, ή καλύτερα προέκυψαν, με τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζουν νοηματικά, σε μία σειρά που να παρουσιάζει ολοένα και βαρύτερα, πιο σκοτεινά, συναισθήματα. Με λίγα λόγια ο δίσκος γίνεται πιο heavy όσο προχωράει, ακριβώς όπως και το θέμα που πραγματεύεται. Δεν είναι concept με την κλασική έννοια, όμως φτιάχτηκε με σκοπό να βγάζει ξεκάθαρο νόημα στο σύνολό του. Πειραματιστήκαμε αρκετά με την ενορχήστρωση και επιχειρήσαμε να ταιριάξουμε μουσικά θέματα που αρχικά ακούγονταν ξένα. Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός του Mad John the Wise.

 Ηχογραφήσαμε το “Voyager” στο Made In Hell Studio στην Αθήνα από τις 18 Μαΐου ως τις 3 Ιουνίου του 2016 και την παραγωγή του ανέλαβε ο καλός μας φίλος David Prudent.”

“The Only Chance”

Επιλέξαμε αυτό το τραγούδι να ανοίξει την αυλαία καθώς έχει την εσωστρέφεια που αισθάνεται κανείς όταν ξεκινάει ένα μοναχικό ταξίδι. Μας αρέσει η ηρεμία που βγάζουν τα όργανα στην εισαγωγή του και που παραπέμπει σε πιο ήπια στυλ μουσικής. Είναι βέβαια παραπλανητική καθώς μετά από 1 λεπτό η ένταση ανεβαίνει κατακόρυφα και για να συνεισφέρουμε στην αντίθεση αυτή ηχογραφήσαμε ακουστικές κιθάρες, backing vocals και αρμονίες επηρεασμένες από τους Bad Religion. Το τραγούδι κλιμακώνεται και στο τέλος ξεσπά με έναν μονόλογο εμπνευσμένο εν μέρει από αυτόν που κάνει ο Dave Grohl στο Monkey Wrench. Όπως και να ’χει το The Only Chance είναι η πιο pop rock στιγμή του δίσκου. Και η μόνη.

“Knee Scratch”

“Όλα είναι παιχνίδι κι έτσι θα ’πρεπε. Ένα παιχνίδι στο οποίο τρέχεις πιο γρήγορα απ’ όσο μπορείς, γιατί μόνο έτσι έχει πλάκα, μέχρι να σκοντάψεις και η γρατζουνιά στο γόνατο να χαράξει μια όμορφη ανάμνηση. Δεν έχει σημασία η γρατζουνιά, δεν είναι αυτή η ευτυχία. Είναι όμως η αποτύπωση του τέλους της, ενός ευωδιαστού κύκλου που δεν ξέρεις πότε ξεκίνησε, ούτε πότε τελείωσε, μέχρι να εμφανιστεί η γρατζουνιά.”. Αυτό το τραγούδι είναι ένας ύμνος στην κοπάνα! Κοπάνα εννοώντας το πάθος για την περιπέτεια και το άγνωστο, την αίσθηση της ελευθερίας με χρονικό περιθώριο, τη γλύκα της αναβολής που καμιά φορά είναι αρκετή για να ξυπνήσει η δημιουργικότητα και να ικανοποιήσουμε τα απωθημένα μας. Οι στίχοι του Knee Scratch είναι επηρεασμένοι από τις παιδικές παρέες στα βιβλία του Stephen King, “The Body” και “It”, αλλά και από τις δικές μας αναμνήσεις με ματωμένα γόνατα. Είναι η πιο punk στιγμή του δίσκου και ένας φόρος τιμής στους The Who.

“Whisper’s Load”

Ο τίτλος αυτού του τραγουδιού είναι εμπνευσμένος από έναν πίνακα που ζωγράφισε ένας κολλητός. Η ιδέα για τα gang vocals στο τελευταίο ρεφρέν μας ήρθε στο studio και έγινε επί τόπου. Ήταν το πρώτο τραγούδι που ηχογραφήσαμε και λειτούργησε καταλυτικά στο να αισθανθούμε άνετα με το studio και το David. Οι στίχοι και η ιδέα πίσω από το τραγούδι αφορούν εκείνο τον ψίθυρο που έχουμε όλοι μέσα μας και που μας καθοδηγεί (ή θα έπρεπε τέλος πάντων) και στο αίσθημα του φόβου για το άγνωστο ως το ανορθόδοξο σημάδι της ζωής πως βαδίζουμε στη σωστή κατεύθυνση.

“The Karman Line”

Πολλές φορές τζαμάρουμε χωρίς να έχουμε τον περιορισμό κάποιου προαποφασισμένου θέματος στο μυαλό μας. Καμιά φορά προκύπτουν όμορφες ιδέες από τέτοιους πειραματισμούς. Το Karman Line είναι ένα ολόκληρο τραγούδι που προέκυψε έτσι και μάλιστα το τελευταίο μέρος του γράφτηκε σε μία παραλία, μεσάνυχτα με ακουστικές κιθάρες, ukelele και vodka. Εφόσον δεν είχε φωνητικά σκεφτήκαμε πως θα ήταν αδικημένο χωρίς την 5 “φωνή” της μπάντας και γι’ αυτό φωνάξαμε το Χρήστο να “τραγουδήσει” με το βιολί του πάνω στο main riff. Η Γραμμή του Κάρμαν είναι το φαινόμενο που εμφανίζεται στην κορυφή της ατμόσφαιρας κάθε φορά που ο Ήλιος ανατέλλει και που οι πρώτες του ακτίνες φωτίζουν το περίγραμμα της Γης (η οποία δεν είναι επίπεδη!).

“Call of the Wild”

Αφού, λοιπόν, μέσα από το ταξίδι του Voyager έχουμε περάσει από τόσα μέρη και έχουμε δει τι υπάρχει εκεί έξω, μήπως τελικά να μην επιστρέψουμε; Το Call of the Wild είναι το δίλημμα ανάμεσα σε όσα σε καλούν και όσα πρέπει να αφήσεις πίσω. Διαλέξαμε τα φωνητικά της Ελένης για να δώσουν μια αέρινη αίσθηση σε κάτι τόσο βαρύ και ψυχοφθόρο.

“Banishment”

Σε αυτό το τραγούδι ο Voyager αντιμετωπίζει το τίμημα της ελευθερίας που επέλεξε. Είναι στο μεταίχμιο να τα παρατήσει και θέλαμε να αποδώσουμε την εσωτερική του μάχη, καθώς και την αντιπαράθεσή του με την κοινωνία που άφησε πίσω του, με έναν τρόπο βίαιο και πρωτόγονο. Βρίσκεται σε απόγνωση, αισθάνεται εξόριστος αλλά χωρίς σημάδια μετάνοιας. Εδώ οι stoner metal καταβολές μας γίνονται ξεκάθαρες όπως επίσης και τα χρόνια που αφιερώσαμε ακούγοντας τα riffs του Matt Pike. Το τελευταίο του κουπλέ ωστόσο, κρύβει και λίγη από τη μαγεία των V.I.C.

“Monolith”

Από τους καλλιτέχνες μέχρι και τους επιστήμονες, κάθε σπουδαία ανακάλυψη κουβαλάει πίσω της σκληρή δουλειά, αφοσίωση και γνώση. Υπάρχει όμως μία στιγμή ατόφιας έμπνευσης που λειτουργεί σαν έναυσμα, όταν μυστηριωδώς τα κομμάτια του παζλ ενώνονται και η απάντηση φτάνει στις ψυχές των ανθρώπων μέσα από το Σύμπαν. Σαν το μονόλιθο της ταινίας A Space Odyssey του Stanley Kubrick. Αυτό το τραγούδι είναι αφιερωμένο σε αυτές τις στιγμές. Είναι το πιο βαρύ κομμάτι στο δίσκο και θέλαμε να το κάνουμε εφιαλτικό μιας και αναφέρεται σε κάτι ανεξήγητο. Οι στίχοι είναι γραμμένοι σαν ξόρκι από κάποιον Shaman που περιγράφει όσα βλέπει και όσα επικαλείται και καταλήγει σε μία ηχητική καταιγίδα.

“The Way of Grace”

Ο τίτλος του κομματιού προέρχεται από την ταινία The Tree of Life του Terrence Malick. Το κομμάτι μιλάει για τη μάχη της ζωής, πως είναι να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι με γνώμονα τις αξίες, τα ιδανικά σου και το πάθος για λύτρωση. Το Voyage φτάνει στο τέλος του και γι’ αυτό θέλαμε να στήσουμε ένα γλέντι. Φέραμε βιολιά, ακουστικές, ντέφια και όλα τα γνωστά κλαπατσίμπαλα για να γιορτάσουμε τον Voyager και να του δείξουμε πως ό,τι έκανε δεν πήγε χαμένο. Άλλωστε τα κατάφερε και επιβίωσε, ή μπορεί και να μην πέτυχε, μπορεί να μην έφτασε στον προορισμό του, σημασία όμως έχει πως  τόλμησε και πως μέσα από το ταξίδι του ωρίμασε. Ίσως αξίζει να αναφερθεί πως οι ιδέες αυτού του τραγουδιού υπάρχουν εδώ και χρόνια όμως καταφέραμε να το ολοκληρώσουμε 3 μέρες πριν μπούμε στο studio, ενώ οι στίχοι του γράφτηκαν μερικές ώρες πριν την ηχογράφηση. Το κύριο μουσικό του θέμα είναι επηρεασμένο από το καλοκαίρι στην Ικαρία και το τελευταίο του μέρος θέλαμε να ακούγεται σαν soundtrack. Σίγουρα η πιο μεστή και folk στιγμή μας, τέτοια ώστε να κλείνει κατάλληλα το album που φτιάξαμε.

***

Οι Mad John The Wise εμφανίζονται ζωντανά τη Παρασκευή 2 Μαρτίου στο Temple (Ιάκχου 17, Γκάζι, Αθήνα), για τη παρουσίαση του “Voyager”. Μαζί τους επί σκηνής θα τους συνοδεύσουν οι The Mound.

Δείτε όλες τις πληροφορίες εδώ: www.facebook.com/events/612273275770376