Οι The Steams βγάζουν μουσική με “Άλλο ένα take”, υπομονή, και ένα mouse Logitech Mini

Και αφού πάθαμε πλάκα με το “Mild Conquest”, τελευταίο πόνημα των Αθηναίων The Steams, είπαμε να μιλήσουμε μαζί τους.

Η συζήτηση, όπως και η μουσική τους, περιπετειώδης, ιντριγκαδόρικη, μας έδωσε απαντήσεις στα όσα ψάχναμε να μάθουμε, αλλά και μας σύστησε ακόμη πιο εμφατικά, μία παρέα ατόμων που απολαμβάνει την δημιουργία και ατενίζει το μέλλον με τη «μπάλα χαμηλά».

Οι Steams ζουν το «τώρα», συμβαίνουν τώρα και είμαστε τυχεροί που μπορούμε να τους απολαμβάνουμε τώρα, σε μια εποχή που το «μετά» είναι πιο ρευστό από ποτέ! Μέχρι να βρεθούμε στο Temple την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου για την ζωντανή παρουσίαση του “Mild Conquest”, ας δούμε τι είχαν να μας πουν.

Roxx: Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό και στο νέο album “Mild Conquest”. Πού παραπέμπει ο τίτλος; Ποια είναι η «κατάκτηση» στην οποία νιώθετε πως προβαίνουν με τα τελευταία τους βήματα οι Steams και τι είναι αυτό που την κάνει ήπια;

The Steams: Ο τίτλος προσγειώθηκε στον εγκέφαλο του Πάνου ένα πρωινό του ’20. Παραπέμπει σε μία μη-φρενήρη κατάκτηση. Σε μία κατάκτηση που γίνεται με σταθερό, ήπιο ρυθμό, τόσο στον ήχο μας όσο και στην μεταξύ μας σχέση.

Roxx: Νομίζω πως το “Mild Conquest” έρχεται σαν φυσική εξέλιξη του “Wild Ferment” όμως βλέπω πως όσο πάτε απομακρύνεστε από τα πιο νεοψυχεδελικά σας φλερταρίσματα και την πιο παραδοσιακή προσέγγιση στον ήχο αυτό, και ρέπετε προς τον πιο δυτικό ήχο, την Διονυσιακή ψυχεδέλεια, τους Aphrodite’s Child (δεν θα μπορούσα να μην προσέξω τις επιρροές αυτές). Άλλαξαν τα ακούσματά σας στο μεταξύ ή η διαρκής τριβή με τον ήχο αυτό, τα αμέτρητα τζαμαρίσματα και οι ανησυχίες σας το έφεραν μοιραία; Ήταν μια συνειδητή απόφαση ή αφεθήκατε στο ένστικτο και σας πήγε μόνο του;

The Steams: Χαιρόμαστε που ακούμε πως νιώθει και άλλος κόσμος έτσι για την κατεύθυνση μας! Δεδομένης της μουσικά-ετερόκλητης φύσης των ατόμων που απαρτίζουν την μπάντα, η τριβή μεταξύ μας και τα τζαμαρίσματα πιστεύουμε πως είναι αυτά που μας οδήγησαν στον ήχο του Mild Conquest. Ο ένας τραβάει τον άλλον προς το μέρος του, αλλά πάντα κάπως βρισκόμαστε στη μέση, που συνήθως είναι αχαρτογράφητη περιοχή, και εξερευνούμε μαζί.

Roxx: Παρατηρώ πως υπάρχει μια ροπή προς τον prog τρόπο σκέψης, αλλά το songwriting σας δεν προλαβαίνει να αφεθεί σε αυτό, παρά αγγίζει πιο συχνά αυτό που λέμε space rock. Τα δε παραδοσιακά όργανα, το spoken word εδώ κι εκεί χρωματίζουν ακόμη περισσότερο τον καμβά. Γενικά μια όμορφα μπερδεμένη κατάσταση. Μήπως ανεβαίνει απότομα ο πήχης για τους The Steams; Θα μπορέσετε να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων σε μελλοντικά πονήματα;

The Steams: Αν υπήρχε πήχης, δεν θα “ανέβαινε”, θα τον ανεβάζαμε. Αλλά δεν βλέπουμε κάποιον πήχη. Δεν νιώθει κάποιος απο εμάς πως το Mild Conquest είναι πιο “ψηλά” απο το Wild Ferment. Είναι μια φυσική εξέλιξη. Ήπια. Όσον αφορά τα μελλοντικά μας πονήματα και την σύγκριση αυτών με τα τωρινά πονήματα, ίσως να είναι κάτι που θα πρέπει να συζητήσουμε ξανά τότε. Για την ώρα, δεν θεωρούμε πως είναι συγκρίσιμα. Τώρα κάναμε αυτό που νιώθουμε τώρα, και τότε θα κάνουμε αυτό που θα νιώθουμε τότε.

Roxx: Η συνεργασία με τον Γιώργο Μαζωνάκη στον πρόλογο του “Lament” πώς προέκυψε; Πως εκτιμάτε το -κακά τα ψέματα, τελείως διαφορετικό από το δίκο σας- μουσικό του έργο; Θα τον φανταζόσασταν σε πιο ενεργή μουσική συμμετοχή στο υλικό σας;

The Steams: Ο Πάνος μια μέρα ήρθε και μας είπε ότι έχει αυτή την ιδέα. Έχοντας την πείρα του προηγούμενου δίσκου, όπου μας ανακοίνωσε οτι φαντάζεται τον Ψαραντώνη στον δίσκο και τό’κανε, καταλάβαμε πως μάλλον αυτή είναι μια κουβέντα που θα κάνουμε σοβαρά, γιατί μάλλον θα γίνει. Το πως προέκυψε, είναι η κρυφή ικανότητα του Πάνου την οποία δε θα μοιραστούμε. Τώρα, σχετικά με το μουσικό έργο του Μαζωνάκη και το δικό μας, βρήκαμε την χρυσή τομή για την ένωση των δύο, και νομίζουμε πως τέλεσε τον ρόλο της με επιτυχία.

Roxx: Γνωρίζω πως έχετε στις τάξεις σας έναν γκουρού του vintage revival και του audiophile ήχου, τον Άλεξ Μπόλπαση, σε ρόλο μπασίστα μα και παραγωγού, όμως δεν μπορώ να λάβω ως δεδομένο τίποτα, και σας επαινώ ανοιχτά για το ηχητικό αποτέλεσμα του “Mild Conquest”. Είναι όλα τόσο ζωντανά και μεγάλα σαν να συμβαίνουν όντως μπροστά σου. Ποια είναι η secret sauce του Άλεξ και της μπάντας σε αυτό το topic; High end μηχανήματα, πολλές στουντιακές ώρες, μηδενικές θυσίες στο αισθητικό κομμάτι, διαρκής έρευνα και μελέτη; Λίγο απ’ όλα ίσως;

The Steams: “Άλλο ένα take”, υπομονή, και ένα mouse Logitech Mini.

Roxx: Η φωνή του Πάνου στο “Mild Conquest” μετετράπη από αυτή ενός ροκ τραγουδοποιού σε εκείνη ενός μανιασμένου ραψωδού. Νιώθω πως εκφράζεται πολύ καλύτερα μέσω αυτής της φόρμας. Οι στίχοι «μιλάνε» καλύτερα, το storytelling είναι πιο παραστατικό και το σύνολο ηχεί πιο πειστικό. Μήπως τελικά όλο το μυστικό σε καθετί που κάνει μια μπάντα μέχρι να βρει τον δρόμο της είναι το να εντοπίσει αυτό που την κολακεύει;

The Steams: Το μυστικό είναι η αγάπη και η ειλικρίνεια. Όχι μόνο μεταξύ των μελών, αλλα και των ίδιων των μελών με τους εαυτούς τους. Τα τελευταία δυο χρόνια, ο Πάνος, όπως και οι υπόλοιποι, δούλεψε με τον εαυτό του, δούλεψε με την φωνή του, και το αποτέλεσμα είναι αυτό που ακούτε στο Mild Conquest.

Roxx: Νομίζω πως στο “Mild Conquest” ηχείτε πιο late 60’s – early 70’s από ποτέ. Έχετε ξεκινήσει ένα ταξίδι προς τα πίσω και δεν φαίνεται να σταματάει. Πού λέτε να σας πάει τα επόμενα χρόνια;

The Steams: Το ότι παίζουμε και γράφουμε με vintage εξοπλισμό δεν θεωρούμε πως έχει άμεση σχέση με retrophilia. Ίσα ίσα πιστεύουμε πως η μουσική μας είναι 100% “Τώρα”. Το genre είναι κάτι που επιλέξαμε βάσει του πως μεγαλώσαμε και τι μας άρεσε να ακούμε. Ο στίχος είναι εδώ, στο τώρα, σε κοινωνικά και περιβαλλοντολογικά ζητήματα, στον θυμό, στον έρωτα. Αυτά πάντα είναι στο τώρα. Η μουσική έχει άπειρα πράγματα να δώσει, δεν νοείται νέα ή παλιά, για εμάς είναι ανέποχη.

Roxx: Όλο αυτό το περίτεχνα πλεγμένο αποτέλεσμα του “Mild Conquest” πόσο εύκολο είναι να αποτυπωθεί live; Στην συναυλία της Αθήνας, την επίσημη ας πούμε παρουσίαση του δίσκου, θα έχετε και τα παραδοσιακά όργανα και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία επιστρατευμένα;

The Steams: Για να αποτυπωθεί live με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, χρειάζεται σισύφειος συντονισμός. Ωστόσο, εμείς δεν ψάχνουμε αυτό. Παίζοντας τα κομμάτια, τα αναπλάθουμε και τα πηγαινοφέρνουμε, και συνέχεια ανακαλύπτουμε νέες πτυχές τους. Στην συναυλία της Αθήνας θα υπάρχουν μερικά παραδοσιακά όργανα και τα τέσσερα άκρα του Γκούσταβ Πένκα για λίγο έξτρα άουτς.

Roxx: Θα ορκιζόμουν πως στο εξώφυλλο του “Mild Conquest” βλέπω τον Πάνο και τον Αντρέα. Πείτε μου όλη την αλήθεια, μην μου αποκρύψετε τίποτα.

The Steams: Σου ορκιζόμαστε πως στο εξώφυλλο βλέπεις όντως τον Πάνο και τον Αντρέα! Την φωτογραφία την τράβηξε ο Sebastien Zanella, στο μυστικό καλοκαιρινό κρησφύγετο μας. Είναι στην Αττική, είναι νότια, αλλα δεν θα αποκαλύψουμε κάτι άλλο για την τοποθεσία.

Roxx: Με όλον αυτόν τον λυρισμό, όλον αυτόν το πιο περίτεχνο τρόπο σύνθεσης, σε συνδυασμό με την μουσική σας ενηλικίωση, πώς και δεν μπήκατε στον πειρασμό να μειώσετε τα γκάζια; Είστε τελικά αμετανόητοι ρόκερς όσα χρόνια κι αν περάσουν;

The Steams: Τα γκάζια μέσα στις συνθέσεις, πληρούν ρόλο εξιλεωτικό! Και, προφανώς, τα γκάζια υπάρχουν και θα υπάρχουν γιατί μας αρέσει αδιανόητα πολύ να χτυπιόμαστε. Είναι στον ήχο μας πλέον, αλλά όχι σαν αυτοσκοπός. Οι στιγμές αυτές με τα fuzz έρχονται πάντα εντελώς οργανικά, και αγκαλιαζόμαστε!

Roxx: Βινύλια έχουν μείνει για το live της Αθήνας ή θα μείνουμε αμανάτι εμείς που δεν προλάβαμε να τα αγοράσουμε από το store; Μήπως να τρέξουμε; Είναι κι εσάς το αγαπημένο σας format; Πως βλέπετε όλη την τάση προς αυτό το μέσον και όλη την στροφή που έχει κάνει η βιομηχανία σε κάτι τόσο παραδοσιακό, την ίδια στιγμή που το Spotify έχει κάνει το απόλυτο takeover στον ψηφιακό κόσμο;

The Steams: Βινύλια έχουν μείνει, αλλά εννοείται πως  πρέπει να τρέξετε γιατί δεν θα έχουμε για πάντα! Το format των βινυλίων είναι σίγουρα το πιο ρομαντικό, γιατί η ακρόαση ενός βινυλίου είναι τελετουργική. Πιστεύουμε πως μια καλή ισορροπία ανάμεσα στα δύο είναι εφικτή, καθώς και τα 2 μέσα έρχονται με πλεονεκτήματα. Δηλαδή, ο τρόπος με τον οποίο εξαπλώνεται και μοιράζεται η μουσική μέσω Spotify, είναι απαράμιλλος. Από την άλλη, το Spotify υστερεί εκεί που πραγματικά λάμπει το βινύλιο, ήτοι την άμεση, ουσιαστική οικονομική στήριξη του πονήματος της μπάντας.

Roxx: Τι έχει το πρόγραμμα τώρα; Είδα πως έχετε όλες τις συναυλίες στην Ελλάδα και φυσικά την παρουσίαση στην Αθήνα στις 23 Δεκεμβρίου. Προβλέπεται και περιοδεία στο εξωτερικό; Αν δεν κάνω λάθος δεν έχετε περιοδεύσει εκτενώς εκτός Ελλάδος ακόμη. Πράγμα περίεργο για ένα τόσο ενεργό σχήμα. Τι σας εμπόδισε;

The Steams: Το πρόγραμμα τώρα έχει διάφορες εκπλήξεις, τις περισσότερες των οποίων δε θα αποκαλύψουμε ακόμη. Θα κάνουμε περιοδείες πάντως μέσα στο 23. Όσον αφορά το τι μας εμπόδισε για τις περιοδείες εκτός Ελλάδος, θεωρούμε πως ήταν το timing. Η πανδημία μας πήγε όλους 2 χρόνια πίσω, δυστυχώς.

Roxx: Που θα σας πάει αυτό το ταξίδι των Steams τελικά; Έχει αρχή και τέλος αυτός ο δρόμος ή έχετε ανοίξει τα πανιά σας κι όπου σας ξεβράσει το αχαλίνωτο κύμα της μουσικής εξερεύνησης; Όσο περνάνε τα χρόνια οι στόχοι σας γίνονται πιο διακριτοί ή πιο αφηρημένοι; 

The Steams: Σίγουρα το δεύτερο. Κανείς δεν έχει ιδέα που πάμε, αλλά είμαστε όλοι μαζί σε αυτό, και αυτό μας αρκεί. Ο στόχος μας, κάθε φορά, είναι να κάνουμε κάτι ειλικρινές, το οποίο να ικανοποιεί εμάς και τα αυτάκια μας. Μέχρι τώρα, αυτός ο στόχος φαίνεται να ικανοποιεί και το κοινό!

Roxx: Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση. Θα χαρώ να σας δω ζωντανά στις 23 Δεκεμβρίου και περιμένω να μάθω όλα τα σπουδαία επόμενα νέα από το στρατόπεδο του συγκροτήματος. Καλή επιτυχία σε ό,τι κάνετε. Τα τελευτάια λόγια δικά σας.

The Steams: Ανυπομονούμε να μοιραστούμε ξανά αυτό που αγαπάμε μαζί με όσους θα είναι εκεί! Ευχαριστούμε και εμείς!

***

Οι The Steams εμφανίζονται ζωντανά στην Αθήνα, την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου στο Temple, για την ζωντανή παρουσίαση του “Mild Conquest”.

Την βραδιά ανοίγουν οι Royal Arch.

Εισιτήρια θα βρείτε μέσω του viva.gr και του δικτύου καταστημάτων του: https://www.viva.gr/tickets/music/the-steams-mild-conquest-release-show