Βαθιά υπόκλιση στο Logan, την καλύτερη superhero ταινία εδώ και μία δεκαετία

Αργήσαμε λιγάκι είναι η αλήθεια αλλά τα καταφέραμε. Είδαμε το Logan και αυτό που ακολουθεί είναι μία βαθιά υπόκλιση στην τελευταία ταινία του Χιου Τζακμαν στον ρόλο του Wolverine.

Όταν βγήκε στους κινηματογράφους το πρώτο X-Men, πριν από 17 ολόκληρα χρόνια οι ταινίες με υπερήρωες προσπαθούσαν ακόμα να βρουν τα πατήματα τους και σε καμία περίπτωση δεν είχαν την απήχηση που έχουν σήμερα.

Οι δύο πρώτες ταινίες της FOX μαζί με το Spiderman του Σαμ Ράιμι έφεραν το είδος στο προσκήνιο, για να το απογειώσει στη συνέχεια ο Κρίστοφερ Νόλαν με την τριλογία του Batman ενώ γύρω στο 2008 μπήκε στο παιχνίδι και η Marvel που κυριαρχεί μέχρι και σήμερα που μιλάμε.

Φτάνοντας όμως στο 2017 ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των ταινιών στηρίζεται πάρα πολύ στη χρήση CGI, ενώ το δαιδαλώδες σύμπαν της Marvel, αλλά και αυτό που προσπαθεί να φτιάξει η DC, κάνουν τις ταινίες φορτωμένες με χαρακτήρες μέχρι εκεί που δεν πάει και την πλοκή συνήθως να αποτελεί γέφυρα για τη συνέχεια.

Το Logan όμως είναι ένα διαφορετικό… τέρας. Τοποθετημένο χρονικά στο 2029, πολλά χρόνια μετά από οποιαδήποτε ταινία των X-Men, λειτουργεί αυτόνομα σε έναν κόσμο που οι μεταλλαγμένοι αποτελούν πλέον παρελθόν. Έχουν χαθεί οι περισσότεροι σε ένα περιστατικό που μαθαίνουμε μόνο από την αναφορά στο ραδιόφωνο και τα όσα λίγα λέει ο Professor X.

Δεν χρειάζεται να το δούμε όμως, αρκεί μόνο η αναφορά του για να καταλάβουμε το βάρος και τα σημάδια που έχει αφήσει στο μυαλό και την καρδιά των πρωταγωνιστών.

Οι μέρες που ο Wolverine ήταν άτρωτος ανήκουν πλέον στο παρελθόν αφού το κορμί του έχει αρχίσει να τον προδίδει και μοιάζει πιο πολύ με φάντασμα του παλιού του εαυτού, ενώ ο Charles Xavier στα 90 του χρόνια ισορροπεί με δυσκολία ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην γεροντική άνοια με το μυαλό του να έχει χαρακτηριστεί από την κυβέρνηση, όπλο μαζικής καταστροφής.

Το Logan δεν είναι μία ταινία με υπερήρωες. Είναι μία ταινία. Θα ήταν δύσκολο να τη συγκρίνουμε με οποιαδήποτε άλλη τους είδους, αλλά είμαστε κατηγορηματικοί όταν λέμε ότι είναι, ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει το είδος από το Dark Knight.

Οι χαρακτήρες του είναι τρωτοί, η ατμόσφαιρα του είναι βαριά και ασήκωτη, το αίμα κυλάει σε ποτάμια και ο τρόπος που μιλάνε οι πρωταγωνιστές είναι αυτός που θα μίλαγε ο καθένας από εμάς.

Πέφτει πολύ μπινελίκι δηλαδή.

Η ταινία χρησιμοποιεί στο έπακρο το Rated-R και το εκμεταλλεύεται άψογα για να ρίξει με τον κατάλληλο τρόπο την αυλαία στην ιστορία του Γούλβεριν, τουλάχιστον όπως τον γνωρίσαμε μέσα σε αυτά τα 17 χρόνια με την ερμηνεία του Χιου Τζακμαν.

Η πιτσιρίκα-διάδοχος του Wolverine, Χ-23, είναι και αυτή από τα highlight με την Dafne Keen που την υποδύεται να δίνει ρέστα ανάλογα με αυτά της Eleven στο Stranger Things.

Όπως καταλάβατε δεν θα μπούμε σε διαδικασία spoiler, δεν χρειάζεται άλλωστε. Το μόνο που θα πούμε είναι ότι ελπίζουμε η τεράστια επιτυχία που γνωρίζει η ταινία να ανοίξει τον δρόμο για πιο ενήλικες προσεγγίσεις όπου αυτό είναι απαραίτητο.

Και σε αυτή την περίπτωση ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητο αλλά και ταιριαστό. Γιατί είπαμε αντίο σε έναν παλιό φίλο με τον οποίο μεγαλώσαμε.