Σοκ και δέος: Το Walking Dead επέστρεψε και μας διέλυσε την ψυχολογία

Το εξάμηνο που πέρασε ήταν ένα διάστημα που έμοιαζε με αιώνας για τους φανατικούς του Walking Dead. Το cliffhanger στο τέλος της 6ης σεζόν που μας άφησε με την τεράστια απορία για το ποιος ήταν τελικά το θύμα του Negan, θεωρήθηκε από κάποιους αχρείαστο αλλά οι δημιουργοί της σειράς επέμεναν ότι το ξεκίνημα της 7ης σεζόν θα μας ανταμείψει.
Και διάολε, μάλλον πήραμε περισσότερα από όσα ζητήσαμε.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ SPOILER

Αν κάποιος ολοκλήρωσε την παρακολούθηση της πρεμιέρας του Walking Dead χωρίς ένα κόμπο στο λαιμό και ένα σφίξιμο στο στομάχι τότε μάλλον έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με τους hosts στο Westworld παρά με εμάς τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς.

Τα 46 λεπτά που προβλήθηκαν την Κυριακή και μας έφεραν ξανά στο σημείο της συνάντησης των πρωταγωνιστών με τον Negan και την αγαπημένη του Lucille ήταν ίσως τα πιο βάρβαρα λεπτά τηλεόρασης που έχουν προβληθεί ποτέ. Βάρβαρα σε εικόνα και βάρβαρα σε συναισθήματα. Όπως δήλωσε ο Greg Nicoterro που σκηνοθέτησε το επεισόδιο ο στόχος τους ήταν όχι μόνο να δείξουν το πώς λύγισε τελικά ο Ρικ αλλά να λυγίσουν και τους τηλεθεατές.

Και το κατάφεραν.

Δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση αν υπάρξει κόσμος που μετά από αυτό το επεισόδιο θα παρατήσει τη σειρά. Έστω και για λίγο. Κάποια πράγματα και κάποιες εικόνες είναι απλά να τα λες και να τα περιγράφεις και άλλο να τα βλέπεις.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το ξεκίνημα το επεισοδίου δεν μας έφερε αμέσως στη στιγμή που μας είχε αφήσει. Μας πήγε λίγα λεπτά μετά στη σκηνή που είχαμε δει ως teaser πριν από λίγες εβδομάδες, με τον Negan να σέρνει τον Ρικ στο τροχόσπιτο και εκεί να το βάζει σε μία δοκιμασία απόδειξης ότι έχει καταλάβει ποιος είναι πλέον το αφεντικό. Σε κάθε σκηνή που περνάει ο Ρικ χάνει και λίγο από το κουράγιο αλλά στο βλέμμα του σιγοκαίει η επιθυμία της εκδίκησης. Ο Negan το βλέπει αυτό και συνεχίζει το μαρτύριο μέχρι που αυτό κορυφώνεται λίγη ώρα μετά. Θα επιστρέψουμε σε λίγο όμως σε αυτή τη σκηνή.

Από εκείνο το σημείο και μετά επιστρέφουμε στη σκηνή που όλοι περιμέναμε. Ο Negan παίζει το παιχνίδι του και επιλέγει το θύμα του. Είναι ο Άμπρααμ και όσο βάρβαρο και αν είναι το θέαμα πολύς κόσμος ανακουφίστηκε που στη θέση του δεν είδαμε ας πούμε τον Ντάριλ ή τη Μάγκι ή τον Γκλεν.

Oh wait…

Το γιατί το επεισόδιο ήταν τόσο βάρβαρο ψυχολογικά αποδείχθηκε αμέσως. Ο Άμπρααμ δεν ήταν το μόνο θύμα, αφού ο Ντάριλ σηκώθηκε από τη θέση του και επιτέθηκε στον Negan.
Και αυτός έκανε αυτό που είχε υποσχεθεί. Επέλεξε και άλλο θύμα.

Ο θάνατος του Γκλεν που ακολούθησε ήταν βγαλμένος ακριβώς μέσα από τις σελίδες του κόμικ. Και ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της σειράς μέχρι σήμερα, αφού ο μιλάμε για έναν χαρακτήρα που ήταν μαζί μας από την πρώτη σεζόν και το δέσιμο του με τη Μάγκι έκανε το τέλος του πολύ πιο σπαρακτικό.

Κυκλοφορούν πολλά σχόλια και πολλές κριτικές στο internet που μιλάνε για αχρείαστη βαρβαρότητα. Εμείς λέμε ότι πήραμε αυτό που ζητήσαμε. Και κάτι παραπάνω. Ζητήσαμε να δούμε τι έχει γίνει, όπως έγινε. Και το να σου ανοίγουν το κεφάλι με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ δεν είναι όμορφο θέαμα.

Το ψυχολογικό μαρτύριο όμως δεν τελείωσε εκεί. Συνεχίστηκε μέχρι ο Ρικ να λυγίσει τελείως. Μαζί του και εμείς. Έτσι φτάσαμε στο σημείο που ο Negan του ζητάει να κόψει το χέρι του Καρλ αλλιώς θα πεθάνουν όλοι τους.

Στα δευτερόλεπτα που ακολουθούν βλέπουν την ολική παράδοση του Ρικ που φτάνει στο σημείο να σηκώσει το τσεκούρι για να κόψει το χέρι του γιου του. Ο Negan τον σταματά, αφού έχει πάρει αυτό που θέλει. Την ψυχή και το μυαλό του.

Και κάπου τελειώνει η πρώτη συνάντηση των πρωταγωνιστών με τον χειρότερο εφιάλτη τους. Αλλά το ψυχολογικό μαρτύριο των τηλεθεατών συνεχίζεται με την εικόνα του Γκλεν στο κυριακάτικο τραπέζι και την Μάγκι στα πρόθυρα της τρέλας να ζητά άμεσα εκδίκηση.

Η μεγάλη επιτυχία του Walking Dead είναι ότι μετά από έξι χρόνια κατάφερε να φέρει το ενδιαφέρον ξανά στα ύψη έστω και με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Και πλέον όλα μοιάζουν να αρχίζουν από την αρχή.

Ο Negan μέσα σε λίγα λεπτά κατάφερε να γίνει όχι μόνο ο μεγαλύτερος κακός που έχουμε δει στη σειρά (αυτό ήταν απλό) αλλά ίσως μία από τις πιο τρομακτικές φιγούρες που έχουμε δει σε κινηματογράφο και τηλεόραση. Έχει μία τρέλα πάνω του που σίγουρα τον κάνει συμπαθή αλλά θα περάσει καιρός μέχρι να του συγχωρήσουμε τη βαρβαρότητα στην οποία υπέβαλλε πρωταγωνιστές και τηλεθεατές.

Εμείς πάντως θα του συνεχίσουμε το Walking Dead. Οτιδήποτε σε κάνει να νιώθεις, έστω και αν το συναίσθημα είναι βάρβαρο, πάει να πει ότι αξίζει τον κόπο.