To Rock is Dead είδε τους System of a Down στο Άμστερνταμ

Γράφει ο Χρήστος Κασσός

Το να δω τους System of a Down σε κάποιο live, άρχισε πριν μερικά χρόνια να γίνεται μία επιθυμία πολύ μακριά από το να πραγματοποιηθεί. Ακόμα και η υπομονή για νέο δίσκο στέρεψε μια και καλή αφού και το συγκρότημα δεν φαίνονταν (ούτε και σήμερα φαίνεται ακόμα)  να είναι διατεθειμένο να βγάλει κάτι καινούριο.

Σε μία από αυτές τις συνομιλίες που έκανα κατά καιρούς με τον εαυτό μου – από αυτές που όλοι κάνουμε- άρχισα να αναρωτιέμαι αν μία μπάντα των πέντε δίσκων μπορεί να θεωρείται μεγάλη και τρανή. Η συγκεκριμένη άποψη διαψεύστηκε στο Ziggo Dome του Άμστερνταμ την Παρασκευή 17 Απριλίου και τοπική ώρα 20:32.

Πάντα θεωρούσα μεγάλη «μαγκιά» ένας καλλιτέχνης ή ένα συγκρότημα να σταματάει στο ζενίθ της δημιουργικότητας και αυτό ισχύει και για τους S.O.A.D έστω και αν επισήμως βρίσκονται σε κατάσταση δισκογραφικού «διαλλείματος». Η συγκεκριμένη άποψη διαψεύστηκε στο Ziggo Dome του Άμστερνταμ την Παρασκευή 17 Απριλίου και τοπική ώρα 22:35. Όχι. Οι  S.O.A.D. έχουν ακόμα πολλά να δώσουν στην μουσική, ακόμα και αν βρεθούν δύο επίπεδα πιο κάτω σε σχέση με το παρελθόν.

Επειδή λοιπόν σίγουρα σας κούρασε η εισαγωγή πάμε στο δια ταύτα. Wake up the Souls 2015. Η περιοδεία των System of a Down με αφορμή τα 100 χρόνια από την γενοκτονία των Αρμενίων. Μία περιοδεία επτά μόλις σταθμών που έχει σκοπό να φέρει στο προσκήνιο την απαίτηση για αναγνώριση της γενοκτονίας και την απόδοση ιστορικής δικαιοσύνης.

Οι πληροφορίες μερικές μέρες πριν το live χαρακτήριζαν το Ολλανδικό κοινό των rock συναυλιών ως ξενέρωτο και απαθέστατο. Μάλιστα μας προέτρεψαν να πάμε αρκετά νωρίς γιατί στην αρένα δεν ισχύει αυτό το «συγγνώμη, να περάσω λίγο».

Για την διοργάνωση της συναυλίας συνοπτικά μπορούμε να πούμε τα εξής. Απίστευτος χώρος για εκδηλώσεις (ακριβώς δίπλα στο Arena του Ajax). Άνετη είσοδος, γκαρνταρόμπα (!), τουαλέτες αρκετές και με εύκολη  πρόσβαση (και καθαρές), σε οποιοδήποτε σημείο της αρένας ή της κερκίδας είχες καθαρό πεδίο προς την σκηνή, το να πάρεις μπύρα/ες ήταν πανεύκολο και θέμα ελαχίστων δευτερολέπτων.

Όλα αυτά βέβαια ,σε συνδυασμό με την απαγόρευση του καπνίσματος στον χώρο σε έκαναν να ανησυχείς για τον παλμό που θα έχει η συναυλία. Κακώς. Σε μία αρένα με κοινό από όλες τις πλευρές του κόσμου και λίγο πριν βγουν οι System of a Down τέτοιες σκέψεις δεν έχουν θέση.

Τοπική ώρα 20:32. Τα φώτα σβήνουν και παίζει το πρώτο βίντεο σχετικά με την γενοκτονία των αρμενίων. Μικρό σε διάρκεια και «to the point» χωρίς να κουράσει.

Τοπική ώρα 20:34. Ακούγεται η πρώτη νότα του Holy Mountains και βγαίνει η μπάντα. Όλο αυτό που ακολούθησε τα επόμενα δευτερόλεπτα μόνο με δύο λέξεις μπορεί να αποδοθεί.

ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ!

 Η αλήθεια είναι ότι η ενέργεια που εξέπεμπε το κοινό και οι ίδιοι οι S.O.A.D. κόλλησαν τόσο πολύ μεταξύ τους, πού κάθε λεπτό που περνούσε καταλάβαινες πως ζεις στιγμές  που μάλλον δεν θα ξεχάσεις ποτέ στην ζωή σου.

https://www.youtube.com/watch?v=d9DB42sSQUA

Κάπου εδώ θα σταματήσω το παιχνιδάκι με το «τοπική ώρα» γιατί έχασα πολύ γρήγορα τον χρόνο. Στην μέση του live και αφού προσπαθούσα να πάρω κάποιες γρήγορες ανάσες έψαξα να βρω ψεγάδια. Βρήκα μερικά σχετικά με τον ήχο αλλά πιστέψτε με δεν είχε καμία, μα καμία σημασία. Αν κάτι με χάλασε –πολύ πολύ λίγο όμως- είναι η με το σταγονόμετρο επικοινωνία των S.O.A.D μεταξύ τους αλλά κυρίως με το κοινό. Αν θα έπρεπε να το δικαιολογήσω κάπως είναι ότι δεν ήθελαν να τραβήξουν την προσοχή από τα αμιγώς πολιτικά μηνύματα της συναυλίας. Αν είναι έτσι καλά έκαναν. Αν δεν είναι έτσι… δεν θέλω να το σκέφτομαι.

(παρένθεση για διαπίστωση και σχόλιο)

Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι ο Malakian έπαιζε ανελέητο , βρόμικο και αυθεντικό thrash metal, ο Tankian έψελνε , ο Savo έβγαζε hardcore και αγριεμένο ήχο και ο Dolmayan κινούνταν σε Jazz φόρμες.  Απόλυτα λογικό να καθυστερεί ο νέος δίσκος (αν ποτέ βγάλουν) μιας και οι μουσικές διαφορές είναι παραπάνω από εμφανείς. Από την άλλη αυτή η ποικιλία δεν είναι ο λόγος που τους λατρέψαμε ;

(κλείνει η παρένθεση)

Ακούστηκαν 37 κομμάτια. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δεν υπήρξε στιγμή που η συναυλία έχασε τον παλμό της και την ενεργεία της. Τα πιτ στο κέντρο, δεξιά και αριστερά της αρένας έδιναν και έπαιρναν και γενικότερα για δύο ώρες ο παροξυσμός και η πώρωση  χτυπούσαν κάτι παραπάνω από κόκκινο. Πιθανόν να έχετε δει κάποια videos από το live, αλλά πιστέψτε με δεν μπορούν να αποτυπώσουν το μεγαλείο της βραδιάς.

https://www.youtube.com/watch?v=XhmRMet5qbs

Το τελευταίο κομμάτι ήταν το Sugar (προφανώς). Κάπου εκεί ο γράφων συνειδητοποίησε ότι κατά πάσα πιθανότητα είναι το τελευταίο τραγούδι που θα ακούσει live από τους S.O.A.D. Κάπου εκεί ο γράφων άφησε την ανθρώπινη υπόσταση του και μετατράπηκε σε κάτι που δεν θες να το συναντήσεις νύχτα να κοπανιέται στον δρόμο.

Συναυλία System of a Down λοιπόν εν έτη 2015. Πως τα φέρνει η ζωή… θυμάμαι ακόμα να φωνάζω : «τελείωνε ρε μαλάκα,  κατέβα κάτω»  σε αυτόν τον τύπο με κάτι σαν τζίβες που τραγουδούσε πριν βγουν οι Slayer πριν μερικά χρόνια στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Αυτός ο τύπος ήταν ο Serj Tankian και μαζί με τους υπόλοιπους System μου χάρισαν πριν μερικές μέρες μία από τις πιο ωραίες εμπειρίες της ζωής μου.

Κλείνοντας, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη σε όποιον διάβασε αυτό το κείμενο γιατί το λεξιλόγιο μου είναι πολύ φτωχό, όπως και ο τρόπος γραφής μου, για να αποδώσω το τι πραγματικά ζήσαμε 17.000 άτομα εκείνη την νύχτα στο Άμστερνταμ.

https://www.youtube.com/watch?v=qzbEvWJ5ADI