Του Θανάση Ράλλη
Με βαριά καρδιά πληκτρολογώ για κάτι που έχει έστω και αμυδρή σχέση με το τροχαίο δυστύχημα της προηγούμενης Κυριακής. Δεν θέλω ρε παιδάκι μου, ούτε να πω ούτε να σχολιάσω τίποτα. Μπροστά σε τέτοια γεγονότα το μόνο που έχω να προσφέρω είναι σιωπή.
Αλλά επειδή το θέμα τις τελευταίες ώρες, έφυγε από το τραγικό γεγονός και πήγε στον σχολιασμό που γίνεται στα social media και την καφρίλα που επικρατεί, έχω στη φανταστική φαρέτρα μου μερικά καρφάκια.
Ως άνθρωπος που εργάζεται για πάνω από μία δεκαετία σε μεγάλο μέσο ενημέρωσης (ΣΠΟΡ FM) δεν μπορώ να σταθώ σιωπηλός μπροστά σε άρθρα από ανθρώπους που διαπιστώνουν την έκπληξη τους για την καφρίλα και την ηλιθιότητα που κυκλοφορεί στα social media.
Και δεν μπορώ να σταθώ σιωπηλός γιατί ΕΜΕΙΣ, όλοι εμείς, την καλλιεργήσαμε. Τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης εννοώ φυσικά.
Εμείς υπερβάλλουμε όλα αυτά τα χρόνια που το ιντερνέτ έκανε την έκρηξη του, εμείς μπήκαμε πολλές φορές στη θέση του κάφρου, εμείς ψάξαμε για «πελάτες» σε σκοτεινές γωνιές που δεν θα κοιτάγαμε υπό άλλες συνθήκες, εμείς κάναμε στην άκρη την είδηση και προτιμήσαμε το πώς θα κάνουμε περισσότερο τζέρτζελο.
Και η αλήθεια είναι ότι αφού πουλάει μπορείς να το χαρακτηρίσεις και επιτυχημένο.
Αλλά αφού το κάνουμε και όταν γράφω το κάνουμε εννοώ σχεδόν όλοι, για να μη πω όλοι ανεξαιρέτως και μετά με πείτε υπερβολικό, τότε καλύτερα θα είναι να μην κουνάμε το δάχτυλο.
Γιατί στην ουσία βλέπουμε το αποτέλεσμα αυτών που σπείραμε. Πουλήσαμε αίμα, ίντριγκα και σεξ φτιάξαμε ένα τέτοιο κοινό και οι κάφροι μας απαντάνε με αίμα, ίντριγκα και σεξ. Εμείς το κάναμε αυτό.
Οπότε αντί να κουνάμε το δάχτυλο, καλύτερα να σκύψουμε το κεφάλι και να κάνουμε τις πάπιες ή να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την κατάσταση.
Το ξέρω ότι πιο εύκολο είναι να κάνουμε τις πάπιες. Ας τις κάνουμε λοιπόν.