Τι είδα και πρέπει (που λέει ο λόγος) να δεις και εσύ: Vol.1

Γράφει ο Άρης Ασβεστάς

Συχνά-πυκνά, όταν μαζεύονται αρκετές, θα σας προτείνω μερικές ταινιούλες να δείτε. Ή για την ακρίβεια, θα σας λέω τι είδα τελευταία και εσείς κάντε ό,τι γουστάρετε…

Για πάμε…

1) Nymphomaniac

Είμαι φαν του Τρίερ λόγω της πολύ ιδιαίτερης ματιάς του, συνεπώς δεν μπορώ να είμαι 100% αντικειμενικός. Για όσους δεν γνωρίζετε, πρόκειται για ένα τετράωρο έπος, σε δύο μέρη, όπου μια πενηντάρα νυμφομανής εξιστορεί τις σεξουαλικές περιπέτειες όλης της ζωής της, σε έναν τυχάρπαστο διανοούμενο που την βρίσκει αιμόφυρτη στο δρόμο. Η ειρωνεία είναι πως ο τύπος είναι παρθένος. Εκείνη του μιλάει για τα χιλιάδες πηδήματα που έχει στο παλμαρέ της και εκείνος τα παραλληλίζει με τη λογοτεχνία και τη μουσική. Το τέλος είναι παντελώς αναπάντεχο, κρύβει ειρωνεία και σε αφήνει… παγωτό.
Το πρώτο μέρος κυλάει ευκολότερα και έχει χιούμορ. Το δεύτερο είναι πιο βαρύ, πιο σκληρό, πολύ πιο βίαιο. Ο εθισμός στη σεξουαλική διέγερση (με τον οποιονδήποτε τρόπο: από απλό σεξ με δέκα διαφορετικούς παρτενέρ μέσα στο ίδιο 24ωρο μέχρι οργασμούς από αληθινό σάπισμα στο ξύλο) δεν φαντάζεσαι ότι μπορεί να φτάσει σε τέτοια επίπεδα.

Είναι ένα αριστουργηματικό φιλμ, με τη σφραγίδα του Τρίερ, που σε ορισμένες σκηνές χαϊδεύει τα όρια του πορνό. Προσεχώς θα υπάρξει και πεντάωρο director’s cut, απλά με περισσότερη τσόντα.

Tip: η ταινία ξεκινάει με Rammstein! Θέλεις κάτι άλλο για να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον; (στο τέλος του κειμένου σας το έχω να το απολαύσετε!)

2) La vie d’Adèle (Blue Is the Warmest Color)

«Η ζωή της Αντέλ» έχει επίσης λίγη τσόντα. Και είναι τρίωρη. Και το μωρό που παίζει είναι και ελληνάκι! Πέρα από την πλάκα, είναι ένα δυνατό φιλμ, καλοφτιαγμένο και χιλιο-βραβευμένο, με ένα τυπάκι λίγο απροσάρμοστο και στην κοσμάρα του, που κάποια στιγμή στην εφηβεία αντιλαμβάνεται ότι δεν τη βρίσκει με τα αγόρια. Αντίθετα, ανακαλύπτει ότι έλκεται από τις γυναίκες! Στη ζωή της εμφανίζεται γκόμενα με μπλε μαλλί, καρα-λεσβία, την οποία και ερωτεύεται παράφορα. Ζουν μαζί, τη βρίσκουν μαζί και όπου βγάλει. Το τέλος είναι λίγο ξενέρωτο, αλλά η ιστορία έχει ενδιαφέρον και σε κρατάει.

Tip: η ταινία έχει φουλ λεσβιακό σεξ, αλλά ένα από αυτά μένει στην κινηματογραφική ιστορία! Απολύτως ρεαλιστικό (αφού είναι και πραγματικό και όχι fake) και ατελείωτο σε διάρκεια! Μιλάμε ότι κρατάει ώρα, όχι αστεία! Και μέχρι να τελειώσει, έχεις καυλώσει τόσο πολύ, που θες ή να τον παίξεις ή να πηδήξεις ό,τι βρεις εύκαιρο: τη γυναίκα σου, τη γκόμενά σου, το σκυλί που κοιμάται, το αρκουδάκι του γιου σου… Κάτι ρε παιδί μου!

3) Homefront

«Tα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι», λέγαν στο χωριό μου (στο ποιο;). Λοιπόν: Ο καλός: Τζέισον Στέιθαμ. Ο κακός: Τζέιμς Φράνκο. Το ξεκωλάκι της υπόθεσης (στα 43 της): Γουινόνα Ράιντερ. Σενάριο: Σιλβέστερ Σταλόνε. Παραγωγή: ξανά-μανά Σιλβέστερ Σταλόνε.

Μη μου πείτε ότι θέλετε κι άλλα;;; Απλό, προβλέψιμο, αλλά γρήγορο και εκρηκτικό. Για βραδάκια που θες κάτι εύκολο και χαλαρό, αλλά και να γουστάρεις κλωτσομπουνίδια με στιλ…

4)Instructions Not Included (No se Aceptan Devoluciones)

Έρχεται από το Μεξικό και είναι ένα μικρό αριστούργημα. Ωραίος τύπος αλλά ρεμάλι, που δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του και πηδάει ασταμάτητα ό,τι θηλυκό κινείται, του χτυπάει μια ωραία μέρα την πόρτα μια γκόμενα που την πήδαγε πριν ένα χρόνο (και δεν τη θυμάται καν) και του παραδίδει τη… νεογέννητη κόρη του! Και όχι μόνο αυτό, αλλά η τύπισσα δεν έχει το Θεό της: φεύγει και εξαφανίζεται! Η ζωή του φυσικά θα αλλάξει για πάντα.

Στην πορεία προκύπτουν διάφορα ζητήματα: η μάνα της μικρής που μετά από 6-7 χρόνια την έπιασε ξαφνικά ο πόνος, μια έντονη δικαστική διαμάχη, ένα τεστ πατρότητας, ένα πρόβλημα υγείας και πολλά ευτράπελα.
Οι ευσυγκίνητοι θα… την ακούσουν! Τον τύπο θα τον λατρέψετε! Μιλάμε για ήρωα, όχι αστεία! Πραγματικά, μια τρομερή ταινία, με ανατροπές και με ένα φινάλε που δεν πάει το μυαλό με τίποτα! Με τίποτα όμως!!!

ΜΗΝ ΔΕΙΣ:

1) 47 Ronin: Ποιος είπε ότι ο Κιάνου Ριβς είναι ο χειρότερος ηθοποιός του κόσμου; Να τον φιλήσω δηλαδή, όχι τίποτα άλλο! Ρε παιδιά, μιλάμε ότι ο τύπος δεν ανοίγει το στόμα του σε ολόκληρη την ταινία! Κάτι μονολεκτικά ψελλίζει και αυτά από μέσα του! Αντί να μιλάει, λοιπόν, δέρνει! Και το να δέρνει ο Κιάνου Ριβς, καταλαβαίνετε ότι είναι ένα θέαμα που μόνο γέλιο προκαλεί. Κατά τ’άλλα είναι μια ταινία αχρείαστη, άχρηστη, με σαμουράι, μαγεία και επιστημονική φαντασία να κλαις. Εγώ την πάτησα και σας προειδοποίησα…

2) Lovelace: Μια οποιαδήποτε ταινία με τη ζωή της Linda Lovelace, που το 1972 έγινε αστέρι σε μία μόνο νύχτα, βάζοντας τα θεμέλια της κερδοφόρας βιομηχανίας πορνό με το «Βαθύ λαρύγγι» το οποίο έκανε τεράστιο σάλο και απενοχοποίησε τις πίπες, έχει εξ ορισμού μεγάλο ενδιαφέρον. Όχι όμως αυτή η ταινία. Ρηχή, με ελάχιστες ουσιαστικές πληροφορίες για τη ζωή της Lovelace και με ένα σενάριο που αναλώνεται κυρίως στο γιατί η Αμερικανίδα πορνοστάρ μετετράπη πολύ γρήγορα στην πιο φανατική πολέμιο της βιομηχανίας πορνό. Αντί να δείτε αυτό το φιλμ, ξαναδείτε καλύτερα το παλιομοδίτικο αλλά αυθεντικό «Βαθύ λαρύγγι» που έχει και πλάκα…

Υ.Γ: Πάντως, η Αμάντα Σέιφριντ που υποδύεται την Lovelace, είναι ένα υπέροχο μωρό…

[iframe]<iframe width=”750″ height=”422″ src=”//www.youtube.com/embed/zDtTQ4gt7Mg” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>[/iframe]