Τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς για το Rock is Dead (40 έως 21)

Ήρθε εκείνη η ώρα της χρονιάς που θα μας τα ψάλλεται μαζεμένα. Ο λόγος είναι φυσικά η λίστα μας με τα καλύτερα άλμπουμ 2014. Φέτος περιορίσαμε τη λίστα σε 40 άλμπουμ και το πρώτο μέρος είναι αυτό που ακολουθεί.

Δεν διεκδικούμε ρόλο κριτή, ούτε το παίζουμε παντογνώστες και το ξέρετε όσοι μας παρακολουθείτε από το 2013 και μετά. Απλά αυτά είναι τα άλμπουμ που γουστάραμε περισσότερο φέτος. Ελπίζουμε να τα γουστάρατε και εσείς.

Η λίστα μεταδόθηκε πρώτα στην εκπομπή του Rock is Dead Radio το απόγευμα της Κυριακής. Αν θέλετε μπορείτε να την ακούσετε στον player που ακολουθεί (Από το 30ο λεπτό και μετά).

[iframe]<iframe src=”//www.spreaker.com/embed/player/standard?episode_id=5405266&autoplay=false” style=”width: 750px; height: 131px;” frameborder=”0″ scrolling=”no”></iframe>[/iframe]

40. Killer Be Killed- Killer Be killed

Αυτά συμβαίνουν όταν χαλαρώνεις και περνάς καλά. Ο Troy Sanders των Mastodon, μαζί με τον Max Cavalera, τον Greg Puciato των Dillinger Escape Plan και τον πρώην ντράμερ των Mars Volta, Dave Elitch, μαζεύτηκαν σε ένα στούντιο έγραψαν τραγουδάρες, μας τις προσέφεραν και μπράβο τους. Περιμένουμε κι άλλα.

39. Anathema – Distant Satellites

Αυτό είναι το τρίτο άλμπουμ της αναγέννησης των Anathema την τελευταία πενταετία. Είναι το πιο αδύναμο από τα τρία αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό άλμπουμ. Ίσα-ίσα. Νιώθουν 100% άνετοι με το στυλ που ακολουθούν και αυτό φαίνεται στη μουσική τους.

38. Black Label Society-Catacombs of the Black Vatican

Αυτό είναι ίσως το πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ του Zack Wylde και της παρέας του τα τελευταία χρόνια. Το πιο ισορροπημένο σίγουρα αφού ο Wylde φαίνεται πια απελευθερωμένος από τα σκαμπανεβάσματα της δουλειάς του με τον Ozzy και αφήνει το ταλέντο του να ξεδιπλωθεί.

37. Cavalera Conspiracy – Pandemonium

Μας είχαν υποσχεθεί το πιο βίαιο άλμπουμ τους, που θα αγγίζει τα όρια του Grindcore. Όχι δεν είναι grindcore αλλά είναι το καλύτερο άλμπουμ που έχει επιμεληθεί τα τελευταία χρόνια ο Max Cavalera.

36. Iced Earth – Plagues Of Babylon

Αυτό το άλμπουμ είχε την ατυχία να κυκλοφορήσει τις πρώτες ημέρες του 2014 έτσι πολύς κόσμος το έχει στο μυαλό του σαν άλμπουμ της περασμένης χρονιάς. Είναι όμως ένα βήμα μπροστά από το Dystopia, ο Stu Block είναι εντελώς άνετος στο μικρόφωνο και από συνθετικής άποψης μας δείχνει ότι ο Jon Schaffer το χει ακόμα.

35. Jack White-Lazarreto

To Lazarreto είναι το άλμπουμ που περιμέναμε από τον Jack White από την εποχή που διαλύθηκαν οι White Stripes και το Would you fight for my love είναι μέσα στα δέκα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει.

34. Arch Enemy – War Eternal

Μπορεί σε όλου μας η αποχώρηση της Angela Gossow να φάνηκε ξαφνική, όμως δεν ήταν. Και από ότι φάνηκε ήταν απαραίτητη και για τις δύο πλευρές. Η νέα τραγουδίστρια, Alissa White-Gluz, κόλλησε μια χαρά με τη μπάντα και το War Eternal είναι το πιο ενδιαφέρον άλμπουμ των Arch Enemy τα τελευταία πέντε χρόνια και βάλε.

33. Crowbar- Symmetry in Black

Γι αυτό το άλμπουμ ο Kirk Windstein παράτησε τους Down. Και πολύ καλά έκανε αν κρίνουμε από το τελικό αποτέλεσμα αφού η αφοσίωση του στη μπάντα ήταν πλήρης και τα τραγούδια τους μας πέταξαν στον τοίχο.

32. Down – Down IV Part 2

Η μοναδική ένταση που έχουμε για την πορεία των Down τα τελευταία χρόνια είναι το για πόσο καιρό ακόμα θα δουλέψει αυτό το θέμα με τα EP. Θεωρητικά θα βγάλουν άλλα δύο, αλλά προς το παρών το πάνε μια χαρά το θέμα.

31. Planet of Zeus – Vigilante

Τι να πούμε τώρα για αυτούς τους τύπους. Η αξία τους ξεπερνάει πλέον τα ελληνικά σύνορα, το άλμπουμ που έβγαλαν τους εδραιώνει και στα live τους γίνεται της κακομοίρας. Θα συνεχίσουν έτσι είμαστε σίγουροι.

30. Judas Priest – Redeemer Of Souls

Μετά την παρένθεση του Nostradamus οι Priest επιστρέφουν στον παραδοσιακό τους τρόπο. Το μοναδικό πρόβλημα του άλμπουμ είναι ότι αντίστοιχη επιστροφή είχαν κάνει το 2004 με το Angel of Retribution. Τώρα είναι δέκα χρόνια μεγαλύτεροι. Παρόλα αυτά έδειξαν ότι τη φλόγα την έχουν ακόμα μέσα τους και θα κρατήσει για πολλά χρόνια ακόμα ελπίζουμε.

29. Lord Mantis – Death Mask

Το Death Mask είναι το πιο βρώμικο άλμπουμ του 2014. Από το artwork, μέχρι το στιχουργικό περιεχόμενο και τη μουσική. Δεν είναι για όλους, δεν απευθύνεται έτσι κι αλλιώς σε όλους και μοιάζει με ταινία τρόμου, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έκλεινες τα μάτια σου σε ορισμένα σημεία της. Και πάλι όμως δεν μπορείς να αντισταθείς.

28. Mayhem – Esoteric Warfare

Στην εποχή που ζούμε είναι δύσκολο να παραμείνεις στην επιφάνεια και να κάνεις τον κόσμο να ενδιαφερθεί όταν λείπεις για πολύ καιρό. Οι Mayhem απουσίασαν για επτά χρόνια αλλά με το νέο τους άλμπουμ κατάφεραν να μας δείξουν γιατί είναι μία από τις ιστορικότερες μπάντες που κυκλοφορούν στην πιάτσα. Και όλα αυτά βάζοντας ξανά στη μουσική τους κομμάτια και ταχύτητες του μακρινού παρελθόντος.

27. Monster Magnet – Milking the Stars: A Re-Imagining of Last Patrol

Η φόρμα στην οποία βρίσκεται ο  Dave Wyndorf κάνει την εμφάνιση της για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Το άλμπουμ δεν αποτελεί απλά μια επανακυκλοφορία του Last Patrol με καινούργια τραγούδια, αλλά μια ολοκληρωμένη πρόταση φουλ στο «weird 60’s vibe». Ο ίδιος ο Wyndorf το αποκάλεσε έτσι οπότε δεν έχουμε λόγο να ψάξουμε δικές μας ατάκες. Μέσα έχει πέσει.

26. Pallbearer-Foundations of Burden

Με το δεύτερο άλμπουμ τους οι Pallbearer κατάφεραν όχι μόνο να ξεπεράσουν το ντεμπούτο τους (κάτι που έμοιαζε δύσκολο) αλλά και να μπουν σε αυτή την παράξενη κατηγορία συγκροτημάτων που έχουν απήχηση σε mainstream κοινό χωρίς να μπορείς να εξηγήσει το γιατί. Κάτι που έκαναν οι Deafheaven to 2013. Τα δύο συγκροτήματα δεν μοιάζουν καθόλου, αλλά για προσπαθήστε να βάλετε σε κάποιον που δεν έχει επαφή με το αντικείμενο ένα από τα δεκάλεπτα κομμάτια του Foundation of Burden να δούμε τι θα πει.

25. La Dispute – Rooms of the House

Στο τρίτο τους άλμπουμ οι La Dispute κατεβάζουν λίγο τις ταχύτητες, φτιάχνουν μικρότερα σε διάρκεια τραγούδια και φτιάχνουν την πιο mainstream δουλειά τους. Όσο mainstream δηλαδή μπορούν να γίνουν μέσα από τη μαυρίλα των στίχων τους που αναφέρονται αυτή τη φορά στην πορεία μίας σχέσης από την αρχή μέχρι τη διάλυση.

https://www.youtube.com/watch?v=9Jkmocw0DLU

24. Sanctuary – The Year The Sun Died

Μετά από 25 χρόνια οι Sanctuary είναι και πάλι κοντά μας ενσωματώνοντας στη μουσική του πολλά από τα μουσικά ταξίδια που έκανε ο Warrel Dane με τους Nevermore. Το αποτέλεσμα όμως είναι 100% Sanctuary του σήμερα και ελπίζουμε αυτή τη φορά να συνεχίσουν να είναι μαζί μας ανεξάρτητα από το τι θα γίνει με την άλλη μπάντα του ξανθού.

23. Villagers of Ioannina City-Riza

Ποτέ άλλοτε μια ελληνική μπάντα δεν ενσωμάτωσε με τόσο επιτυχημένο τρόπο τη μουσική παράδοσης της χώρας μας στη μουσική της. Ο Villagers of Ioannina City είναι μια ανάσα δροσιάς μπολιασμένη με το παρελθόν αυτού του τόπου. Στα κλαρίνα όλοι λέμε!

22. Grand Magus – Triumph and Power

Οι Grand Magus μας προσέφεραν ίσως τον καλύτερο τους δίσκο. Όχι κάτι που δεν έχουμε ακούσει ξανά στη ζωή μας, αλλά το Triumph and Power στάζει μουσική ειλικρίνεια και είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος. Θρίαμβος και δύναμη.

21. Yob – Clearing The Path To Ascend

Με το έβδομο άλμπουμ τους οι YoB διεκδικούν τον θρόνο του doom και τον κατακτούν. Με τέσσερα μόλις κομμάτια που διαρκούν συνολικά πάνω από μια ώρα μας παίρνουν μαζί τους σε ένα ταξίδι βαρύ κι ασήκωτο που παρά το βαρύ χτύπο που έχει πάνω στην καρδιά, εστιάζει και στις ήρεμες στιγμές που σε χαλαρώνουν πριν σε παρασύρει ξανά μαζί του στο σκοτάδι.

Τα 20 κορυφαία άλμπουμ της χρονιάς για το Rock is Dead, θα αποκαλυφθούν την Τρίτη στις 18.00 το απόγευμα στην τελευταία εκπομπή της χρονιάς για το Rock is Dead Radio και αμέσως μετά η λίστα θα δημοσιευθεί και εδώ.