Σε λίγο… και ο Stan στο Rockwave!
Γράφει ο Άρης Ασβεστάς
Εντάξει, το Rockwave δεν υπήρξε ποτέ ένα αμιγώς ροκ φεστιβάλ, πολύ περισσότερο ένα μέταλ φεστιβάλ. Όπως άλλωστε αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του, «γεννήθηκε το 1996 από την ανάγκη δημιουργίας ενός ουσιαστικού pop-rock μουσικού θεσμού στην Ελλάδα».
Το ότι έχουν περάσει από αυτό ορισμένες από τις μεγαλύτερες μέταλ μπάντες ασφαλώς και μας χαροποιεί. Ακόμη και το ακραίο μέταλ έχει κατά καιρούς βρει το χώρο του στο φεστιβάλ. Ακραίες είναι όμως και κάποιες άλλες επιλογές…
Από το Rockwave που υποτίθεται είναι ένας θεσμός που έχει καθιερωθεί και αυτοδιαφημίζεται ως ένα από τα σημαντικά φεστιβάλ στην Ευρώπη (κυρίως την Ανατολική), περιμένεις τις περισσότερες φορές κάτι ιδιαίτερο: μπάντες που μπορεί να έχουν έρθει εκατό φορές αλλά πάντα υπάρχει δίψα για να τις δεις ή μπάντες που περιμένεις να δεις χρόνια! Ονόματα μεγάλα ή και μικρότερα αλλά σημαντικά. Όχι απαραιτήτως από το χώρο του ροκ ή του μέταλ. Απ’ όλους τους χώρους, δεν υπάρχει αντίρρηση σε αυτό…
Ωστόσο κάποιες επιλογές παραμένουν επιεικώς αστείες. Φέτος, με την παρουσία της Μποφίλιου και του Χαρούλη ξεπεράστηκαν και οι πιο δυσοίωνες προσδοκίες μας… Ακόμη και αν επρόκειτο για ονόματα που ταίριαζαν με το ύφος του φεστιβάλ, πάνε και φέρνουν δύο καλλιτέχνες που έχουν δώσει καμιά… κατοστάρα (που λέει ο λόγος) συναυλίες στη διάρκεια της χρονιάς. Δεν πας στο Rockwave για να ακούσεις Χαρούλη και Μποφίλιου! Ποτέ και για κανένα λόγο! Διότι (αν είσαι φαν) έχεις φάει ήδη overdose από τους εν λόγω καλλιτέχνες τους τελευταίους μήνες και τα τελευταία χρόνια, ενώ αν δεν είσαι φαν απλά ξενερώνεις απίστευτα…
Το φετινό line up είναι πιθανότατα το πιο αδιάφορο (δεν λέω το χειρότερο, γιατί έχει και κάποια σχετικά αξιόλογα σχήματα, όχι όμως κάτι σπουδαίο) στην ιστορία του φεστιβάλ από το 1996 έως σήμερα. Δεν υπάρχουν λεφτά; Δεν θέλει να έρθει κανείς; Δεν ξέρω και ούτε υπάρχει λόγος να αναζητήσουμε αιτίες…
Όμως αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι ο κατήφορος του φεστιβάλ… Φέτος μας φέρνει Μποφίλιου και Χαρούλη. Τρέμω στην ιδέα για το πώς θα εξελιχθεί αυτό το πράγμα: μη δούμε μια μέρα και τίποτα… ελαφρολαϊκά! Μην δούμε ακόμη και… τον Stan και από κάτω γκομενάκια να σκίζουν τα ρούχα τους! Πού; Στο φεστιβάλ του οποίου τα χώματα έχουν πατήσει ιερά τέρατα, από όλους τους χώρους της μουσικής!
Ίσως οι υπεύθυνοι θα πρέπει σιγά-σιγά να εξετάσουν το πώς θα προσδώσουν μια νέα πνοή. Να ρίξουν το βάρος στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα.
Τέτοια θέλω να βλέπω ρε παιδί μου:
[iframe]<iframe width=”750″ height=”422″ src=”//www.youtube.com/embed/yAaSKCNWOkk” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>[/iframe]
