Τι λένε οι Linkin Park για τη μεγάλη επιστροφή τους: Τα πρώτα βήματα, οι επιλογές των νέων προσώπων και τα πλάνα για το μέλλον

Επτά χρόνια μετά τη στιγμή που τους σημάδεψε, οι Linkin Park είναι ξανά εδώ. O Chester Bennington δεν είναι πια μαζί μας, έτσι το συγκρότημα μετά από μία μεγάλη περιόδο περισσυλογής και σκέψεων για το αν θα υπάρξει επόμενο βήμα και ποιο θα είναι αυτό, έκανε το μεγάλο comeback.

Έχουν πλέον νέα τραγουδίστρια, είναι η Emily Armstrong, αλλά και νέο ντράμερ στο πρόσωπο του Colin Brittain, αφού ο Rob Bourdon δεν ήταν μέρος αυτής της επιστροφής. Και μετά από επτά χρόνια απουσίας, μια απλή ανακοίνωση δεν θα ήτανα αρκετή. Έτσι τα ξημερώματα της Παρασκευής, τα είχαμε όλα μαζεμένα. Και νέο single και οι λεπτομέρειες για το νέο άλμπουμ που έρχεται στις 15 Νοεμβρίου και ανακοίνωση περιοδείας, αλλά και η πρώτη ζωντανή εμφάνιση του νέου line up που μεταδόθηκε ζωντανά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Παράλληλα, είχαμε και την πρώτη μεγάλη συνέντευξη, που δημοσιεύθηκε στο Billboard. Και το Μέσο δεν είναι τυχαίο, αφού στο billboard είχαμε διαβάσει πριν από μερικούς μήνες την πληροφορία ότι υπάρχουν σκέψεις επιστροφής με γυναίκα τραγουδίστρια. Προφανώς και το ήξεραν ήδη.

Μία από τις ειδήσεις που βγαίνει από το ξεκίνημα του θέματος, είναι ότι μπορεί οι έξι συναυλίες που ανακοινώθηκαν για το 2024, να είναι όλες τους arena shows, όμως τα σχέδια που υπάρχουν για το 2025, είναι η μπάντα να τολμήσει να κάνει το επόμενο βήμα και να περιοδεύσει σε στάδια.

«Οι Linkin Park είναι ένα από τα μεγαλύτερα ροκ συγκροτήματα της εποχής μας», λέει ο John Marx, από την WME την νέα εταιρεία ατζέντηδων που τους εκπροσωπεί. «Ο ενθουσιασμός που θα έχουν οι θαυμαστές τους, που θα μπορούν να τους δουν μετά από επτά χρόνια, θα είναι τεράστιος».

Όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε πάντως, δεν υπήρχε η παραμικρή διαρροή, για τις κινήσεις που έκαναν οι Linkin Park.

«Ένας από τους λόγους που δουλεύαμε μυστικά, ήταν απλώς το γεγονός ότι δεν ξέραμε πόσο μακριά θα φτάναμε στις προσπάθειές μας», εξηγεί ο Joe Hahn. «Δεν θέλαμε να απογοητεύσουμε τους εαυτούς μας ή οποιονδήποτε άλλον αν δεν μπορούσαμε να το κάνουμε. Αυτά ήταν χρόνια αγώνα για να καταλάβουμε τι μπορεί και τι πρέπει να είναι».

To νέο τους άλμπουμ, έχει τίτλο From Zero και από τον τίτλο γίνεται ξεκάθαρη πρόθεση. Ξεκινούν από το μηδέν, κάνουν μια νέα αρχή. Το άλμπουμ έρχεται στις 15 Νοεμβρίου και οι προπαραγγελίες είναι ήδη ανοιχτές.  Μερικά από τα τραγούδια της νέας δουλειάς, θυμίζουν τις μέρες του Hybrid Theory και το Meteora όπως γράφει το Billboard που είχε πρόσβαση σε αυτά.  Άλλα πάλι μας μεταφέρουν σε συγκεκριμένες εποχές της μπάντας, όπως η metal επιθετικότητα του The Hunting Party ή το ατμοσφαιρικό alt-rock του A Thousand Suns του 2010. Όλα τους έχουν μια αίσθηση ρυθμού και επείγουσας ανάγκης, σαν τα μέλη του συγκροτήματος να αρνούνται να τα παρατήσουν και να σταθούν αντάξιοι στη στιγμή της μεγάλης επιστροφής τους.

Όσο για το πότε ξεκίνησε, έστω και σε πρωίμο στάδιο, αυτή η επαφή μεταξύ των μελών, ο Dave Farell μας μεταφέρει σχεδόν έξι χρόνια πίσω.

«Κάποια στιγμή πολύ νωρίς, πριν την εποχή του Covid, άρα γύρω στο 2018-2019, ο Joe, ο Mike και εγώ αρχίζαμε να γράφουμε λίγο ή απλώς να μαζευόμαστε. Έτσι είπαμε Ας κάνουμε μερικά πράγματα και να δούμε αν μας αρέσει ακόμη και ας είμαστε δημιουργικοί μαζί. Δεν υπήρχε τελικό στόχος σε αυτό, τουλάχιστον στο μυαλό μου.

Έτσι, αυτή η διαδικασία συνέχισε να κινείται προς τα εμπρός για μια περίοδο ετών, και στη συνέχεια στους τελευταίους περίπου 18 μήνες, τα πράγματα επιταχύνθηκαν αρκετά. Σκεφτήκαμε ότι αν θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να κάνουμε κάτι, τότε ας περάσουμε χρόνο μαζί. Ας δούμε με τι θα καταλήξουμε, αντί να περάσουμε έναν μήνα κάνοντας πράγματα και μετά να μην κάνουμε τίποτα για 10 ή 11 μήνες».

Η πρώτη φορά που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο με την Emily Armstrong ήταν πίσω στο 2019. Τότε βέβαια, τίποτα δεν ήταν σίγουρο ακόμα. Δοκίμασαν και άλλες περιπτώσεις, αλλά πάντα επέστρεφαν στην Emily και αυτή ήταν που πέρασε τον περισσότερο χρόνο μαζί τους, μέχρι που αποφάσισαν να της προτείνουν τη θέση πριν από περίπου έναν χρόνο.

Και προφανώς η 38χρονη τραγουδίστρια νίωθεί στο πετσί της το βάρος της θέσης που αναλαμβάνει.

«Αυτό είναι ένα πολύ, πολύ σημαντικό συγκρότημα για πάρα πολύ κόσμο. Και η ακεραιότητα της μπάντας ήταν πραγματικά χρήσιμη για να με κρατήσει προσγειωμένη. Υπήρχαν τόσες πολλές από εκείνες τις στιγμές που ήταν σαν «Holy shit», όταν μιλάς για το μέγεθος των συναυλιών και τέτοια πράγματα. Είμαι στα σύννεφα, αλλά μετά σε χτυπάει η πραγματικότητα ότι υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει.

Και πηγαίνοντας σε αυτά τα παλαιότερα τραγούδια, με μια μοναδική φωνή που είναι αγαπητή σε τόσους πολλούς ανθρώπους – είναι σαν, “Πώς μπορώ να είμαι ο εαυτός μου σε αυτό, αλλά και να συνεχίσω τη συγκίνηση και αυτό που έφερε ο Chester σε αυτό το συγκρότημα;

Αυτή ήταν η δουλειά που έπρεπε να κάνω. Το συναίσθημα, η ενέργεια, ήταν ήδη εκεί καθώς κάναμε το άλμπουμ, οπότε απλώς ενσωμάτωσα αυτό το συναίσθημα. Έπρεπε να προσδιορίσω τι σήμαινε το τραγούδι για μένα ως τραγουδιστή, όχι απλώς ως κάποιον που το άκουγε. Πρέπει να παντρευτείς το τεχνικό κομμάτι και το συναίσθημα. Είναι η φωνή του Chester και είναι και η δική μου, αλλά θέλω να αισθάνομαι ακόμα όπως νιώθω όταν ακούω το τραγούδι, γιατί αυτό το αγαπούν οι θαυμαστές. Υπάρχει ένα πάθος σε αυτό που ελπίζω να μπορέσω να γεμίσω».

Υπήρχε όμως ποτέ η σκέψη, να συνεχίσουν με άλλο τρόπο και άλλο όνομα; Ο Mike Shinoda λέει ότι όλα τα ενδεχόμενα έπεσαν στο τραπέζι των συζητήσεων, αλλά η ουσία της μπάντας ήταν αυτή που παρέμενε πάντα στο προσκήνιο.

Καθώς τα νέα τραγούδια ήρθαν στο επίκεντρο, το DNA της μπάντας ήταν πολύ πυκνό. Θα ήταν περίεργο και παραπλανητικό να το ονομάσουμε αλλιώς. Διδάσκουμε στα παιδιά μας ότι όταν πέφτετε κάτω, πρέπει να σηκώνεστε ξανά και πρέπει να πάτε να προσπαθήσετε ξανά, σωστά; Η ιδέα να κάνουμε κάτι άλλο, με αυτή την ομάδα ανθρώπων και τον ήχο αυτής της μουσικής, μοιάζει σαν να ήταν μια παραίτηση, κατά κάποιο τρόπο. Δεν μου αρέσει να λέω “δειλός”, αλλά θα ήταν σαν να κάνω πίσω από ένα στοίχημα.

Στην αρχή σκεφτόμουν, να κάνουμε απλά κάποιες συναυλίες και να έχουμε καλεσμένους πάνω στη σκηνή. Επειδή δεν ήμασταν πλήρως δεσμευμένοι σε μια νέα σύνθεση ακόμα, και σε εκείνο το σημείο, δεν ήθελα να βάλω πολύ υψηλές προσδοκίες για την Emily. Και τότε ο Ντέιβ ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους που είπε: «Δεν θέλω να κάνω μισοτελειωμένα πράγματα. Αν πρόκειται να κάνουμε κάτι, ας το κάνουμε τολμηρά. Αν δεν αρέσει στο κοινό, ε και; Εφόσον μας αρέσει και έχουμε αυτοπεποίθηση, ας είμαστε τολμηροί». Αυτό λοιπόν κάναμε, και αυτός είναι μέρος του γιατί ένιωσα τόση δύναμη όταν φτιάχναμε τον δίσκο – για να πω, αυτό είναι ένα τραγούδι των Linkin Park.

Όσο για την αλλαγή στη θέση του ντράμερ, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Όπως λέει ο Mike Shinoda, o Rob Bourdon, πήρε απλά την απόφαση πριν από αρκετά χρόνια να αποστασιοποιηθεί και να μην συμμετέχει στις δραστηριότητες μαζί με τους υπόλοιπους.

Ο Rob μας είχε πει σε ένα σημείο, υποθέτω ότι ήταν πριν από μερικά χρόνια, ότι ήθελε να βάλει κάποια απόσταση μεταξύ του εαυτού του και της μπάντας. Και το καταλάβαμε – ήταν ήδη εμφανές. Είχε αρχίσει να εμφανίζεται λιγότερο, να έχει λιγότερες επαφές και ξέρω ότι και οι οπαδοί το παρατήρησαν. Στην επανέκδοση του Hybrid Theory και την κυκλοφορία των Papercuts, δεν εμφανίστηκε για τίποτα. Έτσι, για μένα, ως φίλο, αυτό ήταν λυπηρό, αλλά ταυτόχρονα, θέλω να κάνει ό,τι τον κάνει χαρούμενο, και προφανώς όλοι του εύχονται τα καλύτερα.

O Mike Shinoda είναι πάντως πολύ αισιόδοξος και σίγουρος για αυτό το νέο line up.

«Όσο περισσότερο δουλέψαμε με την Emily και τον Colin, τόσο περισσότερο απολαύσαμε τα παγκόσμιας κλάσης ταλέντα τους, την παρέα τους και τα πράγματα που δημιουργήσαμε. Νιώθουμε πραγματικά δυνατοί με αυτή τη νέα σύνθεση και τη ζωντανή και δυναμική νέα μουσική που έχουμε φτιάξει μαζί. Συνδυάζουμε τα ηχητικά σημεία για τα οποία ήμασταν γνωστοί και εξακολουθούμε να εξερευνούμε νέα»

Τέλος, έχουμε τις προσδοκίες που συνοδεύουν πάντα ένα νέο άλμπουμ των Linkin Park. Είναι όμως συνηθισμένοι σε αυτό, ακόμα και όταν τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά.

Με κάθε άλμπουμ που έχουμε κυκλοφορήσει μετά τον πρώτο μας δίσκο, υπήρχαν προσδοκίες και ήμασταν πάντα ρεαλιστές για αυτές. Γνωρίζουμε ότι θα υπάρχει πάντα μεγάλη ποικιλία απόψεων και αντιδράσεων, αλλά όταν κυκλοφορούμε κάτι, είναι επειδή είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει, είμαστε περήφανοι για αυτό, είμαστε ευχαριστημένοι με το πού βρισκόμαστε και νιώθουμε σαν να είναι το καλύτερο στιγμιότυπο της μπάντας αυτή τη στιγμή.

Και καθώς έρχονται οι αντιδράσεις, η πόρτα μας απλά μένει ανοιχτή, γιατί ως ακροατής μουσικής, μερικές φορές ακούω πράγματα και λέω “Αυτό δεν είναι καλό” και το επόμενο πράγμα που ξέρω, επιστρέφω σε αυτό και μου αρέσει.