Όλα όσα θέλατε να μάθετε για τους 1000mods σε μία απολαυστική συνέντευξη στο Roxx

Στο Roxx, μετά την ψηφοφορία μας για το καλύτερο άλμπουμ του 2016, είχαμε τις ενδείξεις. Πλέον, είμαστε σίγουροι: Δεν αργεί η μέρα που στην ερώτηση «κατά πού πέφτει το χωριό Χιλιομόδι, πατριώτη;» η απάντηση θα συνοδεύεται με «κερατάκια» και ένα ελαφρύ headbanging. Ακόμη και αν απαντά ο συμπαθητικός παππούλης από το διπλανό χωριό.

Αν δεν καταλάβατε Χριστό από αυτό που μόλις είπαμε, είναι γιατί δεν έχετε βρεθεί σε… επαναλαμβανόμενη έκθεση της μουσικής των 1000mods.

Της μπάντας που κλείνει αισίως 11 χρόνια ζωής, ανήκοντας πια στην ελίτ του ελληνικού, σκληρού ήχου, ολοκληρώνοντας πριν από λίγο καιρό την πέμπτη -και πιο επιτυχημένη- περιοδεία της, λίγο αφότου κυκλοφόρησε το “Repeated Exposure to…” που σαρώνει!

Με αφορμή, λοιπόν και τη συναυλία στο Piraeus Academy, στις 21 του μήνα, θέλαμε να δούμε γιατί, διάολε, αυτοί οι τυπάδες «τερμάτισαν» κάτω ΜΟΝΟ από Metallica, Gojira και Rotting Christ στην ψηφοφορία μας.

Και το μάθαμε…

Ήπιαμε καφεδάρα με τον ντράμερ των 1000mods, Λάμπρο Γερολυμάτο, που όχι απλά, μας έλυσε ΟΛΕΣ τις απορίες, αλλά μας έδωσε και την είδηση: Μέχρι να ξαναφύγουν για περιοδεία, τέλη Μαρτίου, θα είναι έτοιμο το πρώτο τους video clip!

Κοπανηθείτε τώρα…

Συνέντευξη στον Νίκο Ράλλη

Σας έχουν ρωτήσει εκατομμύρια φορές, άντε να ρωτήσω και εγώ…

«Για το όνομα, ε;»

Ναι! Γιατί 1000mods;

«Από το Χιλιομόδι (σ.σ. ένα χωριό 1700 ψυχών, 21 χιλιόμετρα από την Κόρινθο, σε υψόμετρο 340 μέτρων) έχει καταγωγή ο Γιώργος, ο κιθαρίστας μας. Μένει ακόμα εκεί, δηλαδή! Την πρώτη φορά που ήρθε το όνομα σαν ιδέα, έπαιζαν και άλλα δύο παιδιά από το χωριό και βγήκε πάνω στην πλάκα και έμεινε. Όταν, λοιπόν, το 2006, καταλήξαμε στο τελικό lineup της μπάντας, το κρατήσαμε και συνεχίσαμε. Η επιλογή ονόματος είναι από τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μπάντες. Εμείς το είπαμε για πλάκα, αλλά πέρασε και έμεινε».

Πώς πήγε η περιοδεία;

«Ήταν η καλύτερη περιοδεία μέχρι στιγμής. Η πιο πετυχημένη. Παίξαμε, κατά κύριο λόγο, στην κεντρική Ευρώπη με τους Monkey3 και τους Moaning Cities. Γερμανία, Ελβετία, Βέλγιο, Ολλανδία και μετά πήγαμε πιο ανατολικά σαν headliners. Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία».

Δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση οι Κεντρικοευρωπαίοι με τους Ανατολικοευρωπαίους…

«Καμία απολύτως. Είναι πολύ πιο δοτικοί οι ανατολικοί λαοί. Ήταν σαν έβλεπαν μια metal μπάντα. Με ξύλο από κάτω και τέτοια! Σε αντίθεση με τους κεντροευρωπαίους, που είναι πιο χαλαροί. Άλλωστε, βλέπουν πάρα πολλά live μέσα στη βδομάδα και είναι κάτι συνηθισμένο για αυτούς. Δεν έχουν αυτήν τη δίψα, γιατί στις μεγάλες πόλεις μπορεί να βλέπουν και τρία live τη βδομάδα! Οι κεντροευρωπαίοι, όμως, στηρίζουν πιο πολύ στο εμπορικό κομμάτι. Θα έρθουν να αγοράσουν μπλουζάκια, βινύλια. Θα στηρίξουν μπάντες που καταλαβαίνουν ως underground. Είναι πιο πολύ σε αυτή την κουλτούρα. Βαλκάνιοι, Ανατολικοευρωπαίοι και Ισπανοί είναι άλλο πράγμα. Εμείς, από την άλλη, έχουμε πολλά κοινά, και το νιώθουμε ακόμη και στη φιλοξενία, με Βαλκάνια, Πολωνία, Ισπανία και Πορτογαλία. Σίγουρα, το live στο εξωτερικό είναι διαφορετικό. Όταν βλέπεις να γίνεται πάρτι σε μια ξένη χώρα, όμως, νιώθεις ακόμα πιο όμορφα».

Γιατί, λοιπόν, η 5η ήταν και η πιο επιτυχημένη περιοδεία σας;

«Είχαμε πολλά sold out, μεγάλη ανταπόκριση. Παρότι μόλις είχε βγει ο καινούριος δίσκος, ήξεραν τα κομμάτια και μας τα ζητούσαν! Παίξαμε, αρχικά, με τους Monkey3 και τους Moaning Cities και μετά πήγαμε μόνοι μας για κάποια headline shows Γερμανία και ανατολική Ευρώπη».

Και τώρα…

«Τέλος Μαρτίου φεύγουμε για έκτη περιοδεία, στην Ευρώπη πάλι, που θα είναι ακόμα μεγαλύτερη σε διάρκεια. Θα λείπουμε 1,5 μήνα».

Υπάρχει στο πλάνο σας και η Αμερική;

«Ναι, αλλά η νότια… Βραζιλία ίσως. Θα δούμε, το ψάχνουμε».

Είστε και εσείς μια μπάντα της κρίσης. Πώς την παλέψατε;

«Αν είχαμε ξεκινήσει πέντε χρόνια μετά, πιθανότατα θα είχαμε πρόβλημα. Αλλά με το που ξεκίνησε η μπάντα, όλοι είχαμε δουλειά. Είτε ευκαιριακή, είτε μόνιμη. Οπότε, αρχίσαμε να μαζεύουμε πολύ εξοπλισμό. Ήθελε κάποιος έναν ενισχυτή, ένα όργανο, τσοντάραμε όλοι και το αγοράζαμε. Οπότε, μέχρι το 2009 είχαμε μαζέψει όλα όσα χρειαζόμασταν για να αντεπεξέλθουμε».

Στον κόσμο, στην εποχή της κρίσης, έχεις δει αλλαγές σε ό,τι αφορά τη μουσική, τις μπάντες, τα live;

«Δεν το συζητώ. Είναι ξεκάθαρη η αλλαγή, ειδικά των τελευταίων τεσσάρων ετών. Πλέον, το να πας σε ένα live είναι τρόπος διασκέδασης. Αντί να πας σε ένα μπαρ ή κλαμπ ή στα… μπουζούκια. Δεν ήταν τόσο διαδεδομένο αυτό πριν από δέκα χρόνια».

Φεστιβάλ, τύπου Rockwave, ή συναυλίες σε κλειστούς χώρους;

«Πάντα προτιμούσα το πιο… κλειστό και σαν θεατής και σαν μουσικός. Υπάρχει μεγαλύτερη αμεσότητα. Σίγουρα, όμως, το Rockwave του 2015, στο οποίο παίξαμε, ήταν αξέχαστη εμπειρία. Το να μη βλέπεις πού τελειώνει ο κόσμος, είναι μοναδικό».

Πώς θα χαρακτήριζες τη μουσική των 1000mods;

«Είναι heavy rock, αλλά δεν γίνεται να πεις ότι κάνεις κάτι αυστηρά συγκεκριμένο. Θα ήταν κλειστόμυαλο. Πολλοί μας θεωρούν μπάντα πολύ συγκεκριμένη, αλλά θεωρώ ότι έχουμε αρκετά διαφορετικές επιρροές στη μουσική μας».

Πώς σας ήρθε ο τίτλος “Repeated Exposure to…”;

«Η ιδέα ήταν του Γιώργου, του κιθαρίστα μας στην διάρκεια των ηχογραφήσεων. Περάσαμε πολύ καιρό στο στούντιο, συνδυάσαμε τη σύνθεση, την προπαραγωγή και την παραγωγή. Κάναμε δοκιμές, για να δούμε πώς κινείται το πράγμα. Ουσιαστικά, από αρχές Μαΐου μέχρι τέλος Αυγούστου ήμασταν στο στούντιο. Έπεσε αρκετή δουλειά».

Εσύ πώς το ερμηνεύεις; Τι βάζεις μετά; «Επαναλαμβανόμενη Έκθεση σε…»

«Για μένα ήταν η επαναλαμβανόμενη έκθεση… στις συνθήκες του στούντιο. Έχουμε βρει, όμως, πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Για τον καθένα μπορεί να σημαίνει κάτι διαφορετικό».

Διαφορές με το “Vultures” (σ.σ. το προηγούμενο άλμπουμ τους)…

«Είναι πιο απλωμένος ο δίσκος. Ο προηγούμενος είχε πιο αυστηρές δομές και ήταν πιο γρήγορος. Επειδή είχαμε τον χρόνο και περάσαμε πολλές ώρες στον ίδιο χώρο, δημιουργήθηκε ένας συνδυασμός των δύο πρώτων άλμπουμ. Έχει τα απλωμένα riff του πρώτου, αλλά είναι πιο δομημένο. Το νιώθουμε λίγο πιο ώριμο. Ο δίσκος αυτός είναι σαν πρότζεκτ, από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία, κάτι ολοκληρωμένο και συγκεκριμένο. Στους άλλους δίσκους είχαμε βάλει κομμάτια που παίζαμε για καιρό, αυτό ήταν σαν μια ολότητα».

Είναι νωρίς να ρωτήσω αν σκέφτεστε κάτι καινούριο;

«Ιδέες υπάρχουν ήδη και αρχίζουν να υλοποιούνται. Αυτήν τη στιγμή έχουμε κάνει focus στην προώθηση του άλμπουμ. Με live φυσικά».

Το ξέρεις, φαντάζομαι, ότι ο κόσμος… λυσσάει να δει το πρώτο σας video clip. Θα δει;

«Υπάρχει μια ιδέα και έχει αρχίσει ήδη να γίνεται πράξη. Δεν θα πω για ποιο κομμάτι. Πιστεύω πως μέχρι να φύγουμε για την επόμενη περιοδεία θα είναι έτοιμο. Κανονικό video clip, όντως, δεν έχουμε κάνει ακόμα. Έχουμε φτιάξει κάποια video από live και ένα lyric video, με animation. Αυτό θα είναι το πρώτο επίσημο, αλλά δεν θα είναι παραδοσιακό video clip. To concept θα βασίζεται στους fans. Θα είναι κάτι σαν φόρος τιμής… αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα».

Πάμε στα δύσκολα τώρα… Για πες μου μια μπάντα που θα ήθελες να μοιραστείτε την ίδια σκηνή.

«Είναι πάρα πολλές! Θα στα πω χρονολογικά. Η περίοδος από το 1968 ως το 1975 θα ήταν μια καλή επταετία, για να βρισκόμασταν στην Αμερική ή στην Αγγλία. Να μπορούσαμε να παίξουμε με κάποιες από αυτές τις μπάντες που έβγαλαν μουσικάρες. Ήταν η αρχή τότε. Θα ήταν μια πολύ καλή εμπειρία να παίξεις, ας πούμε, με Χέντριξ, Led Zeppelin, Black Sabbath, Doors… Ήταν μουσικοί πρωτοπόροι για τότε. Δεν είχε ξαναβγεί μουσικός που να είναι καλός τεχνικά και να παίζει κάτι τόσο καινούριο. Η άλλη δεκαετία ήταν φυσικά τα 90s».

Για πες καμιά περίεργη φάση σε κάποια περιοδεία; Κάπου διάβασα ότι στη Ρουμανία ένας τύπος πέταξε έναν σουγιά-πεταλούδα στον Γιώργο!

«Υπάρχει αυτή ιστορία που έχουμε πει πολλές φορές και ίσως έχει παρερμηνευτεί, για την επίθεση στον Γιώργο με σουγιά, στη Ρουμανία. Πιθανότατα ο τύπος έπαιζε με τον σουγιά-πεταλούδα, του έφυγε από τα χέρια και χτύπησε τον Γιώργο στο κεφάλι. Φόραγε καπέλο και έπεσε κάτω. Ήρθε τη μάζεψε και δεν είπε τίποτα».

Άλλο;

«Έχουμε μείνει από βενζίνη στην Εθνική, μας έχει σταματήσει η αστυνομία, κυρίως στο εξωτερικό. Βλέπουν βαν, με έξι τύπους μέσα, είναι εύκολος στόχος».

Το βανάκι αντέχει;

«Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Το έχουμε από το 2014 και όλες οι περιοδείες των τελευταίων ετών έχουν γίνει με αυτό. Μπορεί τα χιλιόμετρα να είναι εξαντλητικά μερικές φορές, όμως το βαν είναι το μοναδικό μέσο με το οποίο μπορείς να περιοδεύεις κουβαλώντας και όλο σου τον εξοπλισμό».

Μουσική και ίντερνετ. Θετικά και αρνητικά…

«Υπάρχουν δύο τομείς σε αυτό το θέμα. Σήμερα, είναι πολύ πιο εύκολο να βρουν τη μουσική σου. Πριν δέκα χρόνια υπήρχαν κάποια φόρουμ και έπρεπε να στείλεις δέκα κόπιες για να σου γίνουν δύο κριτικές. Πλέον και λόγω social media είναι πανεύκολο να βρεις αυτό που ψάχνεις. Για να γίνει η προώθηση που γίνεται σήμερα σε μια μέρα στα social media, πριν δέκα χρόνια χρειάζονταν μήνες.

Το αρνητικό είναι ότι έχει χαθεί ο ρομαντισμός του να πάρω ένα δίσκο, να τον ακούσω και να κάνω focus στο τι ακούω. Ακούμε πολλούς δίσκους, πολύ επιφανειακά. Παίζει ακόμα και να κόψεις το τραγούδι στη μέση, για να ακούσεις κάτι άλλο που έπεσε στα μάτια σου στο facebook ή στο youtube. Βέβαια, μαθαίνουμε διαμάντια που δεν θα μαθαίναμε ποτέ. Οι δυνατότητες είναι τεράστιες. Μπορείς να ανακαλύψεις για παράδειγμα μια stoner rock μπάντα από τη Χιλή, που δεν θα την έψαχνες ποτέ και είναι γαμάτη».

Μιας και το ανέφερες, η stoner έχει τεράστια απήχηση στην Ελλάδα… Γιατί συμβαίνει αυτό;

«Πιστεύω πως, πλέον, είναι μοντέρνο ροκ, που είναι επηρεασμένο από τα 90s. δεν είναι απλά stoner. Έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν μπάντες με διαφορετικό ήχο. Υπάρχει σκηνή στην Ελλάδα που πιάνει όλο τα φάσμα του μοντέρνου ροκ. Υπάρχει ανάγκη του κόσμου να εκφραστεί μέσω της τέχνης και αφού γίνονται ποιοτικές δουλειές, υπάρχει ανταπόκριση».

Αλήθεια, τι σε εκνευρίζει στην Ελλάδα;

«Η πάρα πολύ κοντή μνήμη που έχουμε. Ξεχνάμε εύκολα και κάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Αυτό συμβαίνει και στην πολιτική και στην κοινωνική σκηνή. Σαν μπάντα προσπαθούμε να παίζουμε και σε live κοινωνικού χαρακτήρα, ώστε να βοηθάμε με την παρουσία μας ομάδες που πιστεύουμε ότι προσφέρουν στην προσπάθεια για μία κοινωνική αλλαγή. Αυτή η επιλογή μας χαρακτηρίζει και σαν μπάντα, αλλά και σαν στάση ζωής που έχει ο καθένας ατομικά».

Ποιο άλμπουμ έχεις λιώσει;

«Υπάρχουν πάρα πολλά. Θα σου πω το ομώνυμο των Colour Haze. Έχω σταματήσει να το ακούω τόσο συχνά, αλλά υπήρχαν εποχές που το έλιωνα».

Τραγουδιστής ή μπάντα που παραδέχεσαι και δεν έχει καμία σχέση με τη ροκ;

«Θαυμάζω τον Prince. Δεν μου ταιριάζει, δεν είναι στην αισθητική μου, αλλά σαν μουσικός είχε πολλά να πει και ήταν και καλός drumeer».

Πέρα από τη ροκ, ακούς κάτι άλλο;

«Τον τελευταίο καιρό ακούω λίγο πιο funk πράγματα, trip-hop και πιο ακραία. Μου αρέσει και η dub. Δεν ακούω σχεδόν καθόλου metal αυτόν τον καιρό».

Το άλμπουμ των Metallica πώς σου φάνηκε;

«Μου άρεσε πολύ. Δεν το έχω ακούσει ακόμα τόσο καλά όσο θα έπρεπε, αλλά σε σύγκριση με τα προηγούμενα δύο, είναι πολλά level πάνω.

Υπάρχουν ελληνικές metal μπάντες που ακούς;

«Δεν είμαι μεγάλος φαν του ήχου αλλά φυσικά και εκτιμώ τις άπειρες καλοδουλεμένες και σοβαρές μπάντες που υπάρχουν στον ήχο. Τους Rotting Christ, για παράδειγμα, τους σέβομαι απεριόριστα, όσο καμία άλλη ελληνική μπάντα. Έχουν κάνει πράγματα που δεν θα έκανε κανείς. Μπάντες της εποχής τους δεν είχαν το κουράγιο, την όρεξη, αλλά ούτε και την ποιότητα να κάνουν κάτι τέτοιο. Δεν τους ακούω συχνά, αλλά θεωρώ τη δουλειά τους πολύ εμπνευσμένη και πολύ σοβαρή. Είναι μια μπάντα που, εκτός του ότι πρωτοπορεί, έχει ανοίξει δρόμο σε μπάντες σαν εμάς στο να βγούμε έξω. Είχα πάει σε ένα φεστιβάλ το 2008 στην Ολλανδία, που είχε κυρίως τον ήχο μας, αλλά είχε και πιο black μπάντες. Ήμασταν 8-10 Έλληνες σε όλο το φεστιβάλ. Πέτυχα έναν τύπο που δεν ήξερα, με μπλούζα Rotting Christ, του μίλησα ελληνικά και ανακάλυψα ότι ήταν Πορτογάλος! ‘Ηταν πρωτόγνωρο για τα τότε δεδομένα. Όλοι της γενιάς μας περιμέναμε να έρθει μια ξένη μπάντα για να πάμε σε μία συναυλία. Όταν φτιάξαμε την μπάντα ανακαλύψαμε και εμείς ότι υπάρχει σκηνή στην Αθήνα».

Ποια μουσική δεν αντέχεις να ακούς;

«Δεν μπορώ με τίποτα λαϊκή, ελληνική μουσική.»

Πόσα live έχετε κάνει. Τα μετράτε;

«Πλησιάζουμε τα 300. Στο περίπου (σ.σ. γέλια)»!

Ένα αξέχαστο live…

«Το περσινό, στο Piraeus Academy. Ελπίζω να το καταφέρουμε ξανά φέτος. Ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο για εμάς.».

Πώς πάει μέχρι στιγμής η κίνηση των εισιτήριων για το Σάββατο και τι ετοιμάζετε για τη συναυλία;

«Πάει πολύ καλά!  Υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση. Έχουμε ένα γεμάτο setlist από τους τρεις δίσκους, διάρκειας που θα ξεπεράσει τη μία ώρα και 40 λεπτά».

Πρόβες κάνετε στην Κόρινθο επειδή το έχετε επιλέξει ή επειδή δεν γινόταν αλλιώς;

«Το έχουμε επιλέξει. Πάντα κάναμε πρόβες στο εξοχικό μου, σε ένα χωριό της Κορίνθου, δίπλα στη θάλασσα. Τον χειμώνα είναι απομονωμένο. Κατεβαίναμε πάντα Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή».

Διαφορές έχεις εντοπίσει στους 1000mods μέσα σε αυτά τα χρόνια; Αλλάζετε;

«Αλλάζουμε και σαν άνθρωποι και σαν μπάντα, ωριμάζουμε και εξελισόμαστε. Αυτό σου φέρνει διαφορετικές ιδέες. Το ύφος μας, πάντως, παραμένει ίδιο. Οι επιρροές παραμένουν στα 70s και στα 90s. Ίσως έχει ανοίξει λίγο το πεδίο μας, βάζουμε περισσότερα στοιχεία grunge».

Υπάρχει κάποιο τραγούδι από τον δίσκο που προτιμάς περισσότερο από τα υπόλοιπα;

«Είναι νωρίς ακόμα… Όταν τελειώνεις έναν δίσκο δεν ξέρεις αν σου αρέσει ή όχι και πάντα θέλεις να αλλάζεις πράγματα. Το κομμάτι που μου αρέσει πολύ να παίζω live, πάντως, είναι το πρώτο, το “Above 179”. Σαν ενέργεια που βγαίνει από τον κόσμο στο live».

Όλοι μαζί γράφετε;

«Όλοι μαζί, κυρίως με τζαμάρισμα, αλλά κάποιες φορές θα έρθει κάποιος με ένα έτοιμο riff και θα το δουλέψουμε όλοι μαζί. Όλα θα βγουν έτσι, με συζήτηση, απόρριψη, ενθουσιασμό, όλα. Προσπαθούμε να επιλέγουμε αυτό πους μας μας αρέσει, και ας μην είναι απαραίτητα το “σωστό”. Δεν θα κολλήσουμε κάτι που “θα έπρεπε”. Έχουμε κάνει και πράγματα που μουσικά είναι παράδοξα».
Άσχημες κριτικές, φαντάζομαι, έχετε ακούσει…

«Ακούμε πολλά, από παντού. Φίλοι, κριτικοί, σχόλια στο youtube»

Ασχολείστε; Κυρίως με την κριτική στα social media…

«Το καλό και το κακό, ταυτόχρονα, είναι πως έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο που έχουν αρχίσει να είναι πάρα πολλά τα σχόλια. Θετικά και αρνητικά. Δεν μπορείς να τα ελέγξεις, να ξέρεις πόσα έχουν νόημα να ασχοληθείς. Λόγω ποσότητας, δεν γίνεται να ασχοληθείς με όλα».

Υπάρχει κάποια άλλη ελληνική μπάντα που γουστάρεις να ακούς;

«Πάρα πολλές. Είναι η μόνη μουσική που με ενδιαφέρει να συλλέγω. Επειδή το συζητάγαμε και πριν το μικρόβιο του βινυλίου δεν το έχω, όμως στηρίζω ελληνικές μπάντες. Είναι η σκηνή που με ενδιαφέρει να στηρίζω σε merchandise αλλά και να ανακαλύπτω συνεχώς καινούρια πράγματα. Θεωρώ ότι η ποιότητα με ανταμείβει. Έχουμε παίξει με πάνω από 50 γερμανικές μπάντες και άξιζαν οι δύο, ενώ από τις 50 ελληνικές μπάντες άξιζαν οι 30. Αυτό το πράγμα στήνεται πάρα πολλά χρόνια. Την τελευταία δεκαετία δουλεύεται πολύ σοβαρά η ελληνική σκηνή».

*Πολλά ευχαριστώ στο καφέ-μπαρ «Ιπποπόταμος», στη Νεάπολη Εξαρχείων, στη Σεβίνα και στον Τάσο, για τη φιλοξενία, τη διακριτικότητα και την καφεδάρα.

Σάββατο 21 Γενάρη: Oι 1000mods παρουσιάζουν τον νέο τους δίσκο στο Piraeus 117 Academy! Be there!

Special Guests: Naxatras

Προπώληση:
Τα εισιτήρια κοστίζουν 12€,
Tαμείο: 14€
Πειραιώς 117, Κεραμεικός

Αθήνα
Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς), τηλ.210 3608366

Online Purchases ή αγορές με πιστωτική κάρτα, 24 ώρες/ωρο:
www.ticketpro.gr | www.tickethouse.gr