Οι Purple Dino σοβαρολογούν χωρίς να παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά

Τι γίνεται όταν μένεις στη Ξάνθη μα οι φιλοδοξίες σου δεν είναι ικανές να χωρέσουν ούτε σε ολόκληρη την Ελλάδα; Τι γίνεται όταν είσαι παθιασμένος με τον μουσικό εξοπλισμό, τον δρόμο, όλα όσα διέπουν τη σύγχρονη ροκ κουλτούρα όπως έχει αρχίσει να διαμορφώνεται στη Κεντρική Ευρώπη και να μεταδίδεται με τρόπο μολυσματικό και στη μικρή μας Ελλάδα, και ταυτόχρονα συναντάς εμπόδια; Αρχίζεις τη γκρίνια…;

Οι Purple Dino κάθε άλλο! Με κάθε ευκαιρία το ρίχνουν στη μουσική, απασχολώντας μας όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, χάρη στη διαρκή κινητικότητα και την αυξανόμενη ποιότητά τους. Το νέο τους δισκογράφημα “And Now What?!” είναι εκεί έξω και ο Στέφανος (μπάσο) μας μιλάει για όσα αφορούν σε αυτούς, το περιβάλλον και τις μικρές καθημερινές μουσικές τους περιπέτειες. And now that:

Ξεκινάω με ένα “pun intended”. Το νέο σας album κυκλοφόρησε. And now what?

Τώρα δουλειά πάνω στο ήδη υπάρχον υλικό εν όψει της επερχόμενης περιοδείας, ενώ δειλά δειλά ξεπροβάλλουν και κάποιες ιδέες που ίσως γίνουν μελλοντικά ολοκληρωμένα κομμάτια. Για την ώρα έχουμε τις ημερομηνίες σε Ρουμανία, Σερβία, Βουλγαρία, Ουγγαρία και Αυστρία, αλλά σκοπεύουμε να πάμε και παραπέρα μετά το καλοκαίρι.

Ανακοινώσατε μόλις την επερχόμενη Ευρωπαϊκή σας περιοδεία με τους Puta Volcano. Παρατηρώ πως τα τελευταία χρόνια μπάντες του είδους σας περιοδεύουν πιο εύκολα στο εξωτερικό παρά στην Ελλάδα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι απαξιωμένη η Ελλάδα ως προορισμός στη συνείδηση των ροκ μπαντών, ή τελικά είναι –όπως και πολλά άλλα- πολύ δύσκολο να δουλέψει σωστά κάτι τέτοιο εδώ;

Καθόλου απαξιωμένη δεν είναι η Ελλάδα, αυτό νομίζω φαίνεται από το πλήθος συναυλιών την τελευταία δεκαετία. Το πρόβλημα για τις ελληνικές μπάντες νομίζω πως ήταν η αχανής απόσταση από την κεντρική Ευρώπη. Τα τελευταία χρόνια όμως ομάδες ανθρώπων έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στα Βαλκάνια για την προώθηση συναυλιών (βλέπε Σόφια, Cluj, Timisoara, Novi Sad κλπ), και αυτή η απόσταση φαίνεται να “μικραίνει”. Ίσως παλαιότερα οι συνθήκες να μην ήταν ιδανικές, αλλά πλέον είναι σχετικά εφικτό. Σίγουρα 500 χιλιόμετρα στα Βαλκάνια δεν είναι 500 χιλιόμετρα στους αυτοκινητόδρομους της Γερμανίας, αλλά άμα κάποιος θέλει να το κάνει, γίνεται.

Είχατε αλλαγές και στη σύνθεση της μπάντας σε σχέση με το προηγούμενο album. Τι συνέβη; Είστε ικανοποιημένοι με τη νέα κατάσταση;

Η μπάντα ξεκίνησε με τα μισά της μέλη να είναι φοιτητές, πίσω στο 2013. Το αρνητικό με μια τέτοια κατάσταση είναι ότι άλλοι έρχονται και άλλοι φεύγουν. Παρόλα αυτά θεωρούμε ότι μόνο καλό μας έκανε αυτό, αφού οι άνθρωποι που πέρασαν από τους Purple Dino προσέφεραν στη μπάντα όχι μόνο με δημιουργικό τρόπο, αλλά και με τις επιρροές που έβαλε ο καθένας στην μουσική μας. Πλέον είμαστε και οι 4 Ξανθιώτες, οπότε και έτσι θα παραμείνουμε. Ο Κοσμάς που μπήκε και πιο πρόσφατα και ανέλαβε το κομμάτι των φωνητικών, έφερε έναν νέο αέρα και σίγουρα επηρέασε την τελική μορφή των κομματιών του “And Now What?!”, μιας και αποφασίσαμε πριν μπούμε στο στούντιο να δώσουμε περισσότερο χώρο στον ίδιο να δημιουργήσει και να εκφραστεί, μέσω ενός υλικού το οποίο ήδη δουλεύαμε για αρκετό καιρό.

Στα δικά μου αυτιά το νέο album ηχεί πιο “σοβαρό” κατά κάποιον τρόπο από τον προκάτοχό του. Η rock’n’roll διάθεση είναι εκεί, αλλά μοιάζετε να έχετε δώσει περισσότερη σημασία στις δομές, στο musicianship, στο songwriting γενικότερα… Τι διαφοροποιήθηκε στον τρόπο δουλειάς σας αυτή τη φορά;

Είμαστε σίγουρα καλύτεροι παιχτικά απ’ ότι 3 χρόνια πριν που γράφτηκε το “Jurassic Bar”. Μελετήσαμε περισσότερο ο καθένας το κομμάτι του. Εξ αρχής δεν θέλαμε να φύγουμε πάρα πολύ από τον χαρακτήρα του πρώτου δίσκου, αλλά είπαμε να δώσουμε στο “And Now What?!” όσο χρόνο χρειάζεται για να δημιουργηθεί και να πάρει την τελική του μορφή. Μας αρέσει να μπλέκουμε διάφορα μουσικά είδη μέσα στα κομμάτια μας, αυτοί είμαστε. Απλά μάλλον στον πρώτο δίσκο βιαστήκαμε λίγο παραπάνω, ενώ τώρα πήραμε το χρόνο μας και πειραματιστήκαμε λίγο παραπάνω. Δώσαμε πολύ μεγαλύτερη βάση και στο κομμάτι της παραγωγής, το οποίο μελετούσαμε όλα αυτά τα χρόνια, κάτι που νομίζω απέδωσε.

Σε αντίθεση με το heavy rock περιεχόμενο του δίσκου, εδώ συναντάμε ένα ιδιαιτέρως punk rock εξώφυλλο. Πώς προέκυψε αυτό και ποια είναι η ιστορία από πίσω του; Ο δημιουργός ποιος είναι, αλήθεια;

Ο δημιουργός του εξωφύλλου είναι ο Γιώργος Μουνδρούκας, γνωστός και ως Psycho inc. Θέλαμε κάτι τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι είχαμε δει μέχρι τώρα. Θέλαμε να γίνει σοβαρή δουλειά, αλλά να μην είναι σοβαροφανής. Πήραμε στα σοβαρά αυτόν τον δίσκο, αλλά μας αρέσει να κάνουμε χαβαλέ με τον τρόπο μας. Για πολύ καιρό συζητούσαμε να πάμε σε μια πιο κόμικ αισθητική για το εξώφυλλο του δίσκου, και η πανκ “ωμότητα” με την οποία ο Γιώργος παρουσιάζει την πραγματικότητα θεωρήσαμε ότι ταιριάζει γάντι. Δεν υπάρχει κάποια κρυμμένη ιστορία πίσω από αυτό. Ο Δεινόσαυρος πίνει πολύ, κάποιοι δεν το “σηκώνουν” το ποτό… This is what happens!

Πώς είναι να προσπαθείς να κάνεις μια αγγλόφωνη ροκ μπάντα να δουλέψει σωστά, εκτός αστικών κέντρων, και ειδικότερα στην Ελλάδα που η επαρχία είναι και λίγο παραγκωνισμένη σε πολιτιστικά ζητήματα.

Έχουμε αντιμετωπίσει διάφορες δυσκολίες, με βασικότερη αυτή των αποστάσεων από τα κέντρα. Το να κατέβουμε να παίξουμε στην Αθήνα, είναι δυσκολότερο από το να πάμε στο Βουκουρέστι για παράδειγμα. Τα διόδια μας σκοτώνουν. Κανείς δε θα προτιμήσει μια μπάντα από 200-300 χιλιόμετρα μακριά να “ανοίξει” μια μπάντα του εξωτερικού, γιατί κοστίζει, σε αντίθεση με κάποιον που μένει 2 τετράγωνα παρακάτω και θα φέρει και 5-10 φίλους παραπάνω στη συναυλία. Παρόλα αυτά έχουμε τουλάχιστον να λέμε πως ότι καταφέραμε το καταφέραμε με τον δικό μας κόπο και τον δικό μας ιδρώτα, παρέα με μπάντες με τις οποίες μοιραστήκαμε την σκηνή και τις δυσκολίες του δρόμου (βλέπε Fuel Eater, Cellar Dogs, Instant Boner, 45rats, Craang κλπ).

Στέφανε, γνωρίζω πως είσαι και ένας από τους ανθρώπους πίσω από το Fuzztastic Planet, μία από τις πιο ολοκληρωμένες απόπειρες αυτού που λέμε “μικρό φεστιβάλ εξωτερικού”, με ιδιαίτερη έμφαση μάλιστα στην εγχώρια heavy rock σκηνή. Αυτό κι αν ακούγεται δύσκολο για μια επαρχιακή πόλη. Δυσκολίες που μαντεύω πως αποτέλεσαν και αιτία για την –ελπίζουμε προσωρινή- διακοπή του. Τι συνέβη εκεί;

Το Fuzztastic Planet ήταν ένα εγχείρημα το οποίο ξεκίνησε ο Θοδωρής από τη Δράμα (ο οποίος αυτόν τον καιρό ασχολείται με την Archaeopia, και έχει 2 πολύ όμορφες κυκλοφορίες, τις οποίες αξίζει να ψάξετε). Ήταν όντως δύσκολο να βάλουμε την Ελλάδα και ειδικά την επαρχία στον φεστιβαλικό χάρτη, και νομίζω ότι εν μέρει τα καταφέραμε. Παρ’ όλα αυτά ζούμε σε μια χώρα που όχι μόνο δεν στηρίζει τέτοιες προσπάθειες, αλλά βάζει εμπόδια με κάθε τρόπο. Για να είμαστε πλήρως νόμιμοι θα έπρεπε να αυξήσουμε το αντίτιμο του εισιτηρίου σε μεγάλο βαθμό, κάτι το οποίο θεωρήσαμε ότι δεν είναι σωστή κίνηση απέναντι στον κόσμο που μας στήριξε. Δεν υπήρχε καμία ουσιαστική στήριξη από κάποιον κρατικό φορέα γι αυτό που θέλαμε να κάνουμε, ούτε καν ανοχή. Αποφασίσαμε ότι είναι πιο τίμιο το να παραδεχτούμε ότι δεν γίνεται με τους δικούς μας όρους, παρά να μετατρέψουμε το φεστιβάλ σε κάτι που ουσιαστικά δεν θέλαμε εξ αρχής να είναι.

Θα μετακομίζατε σε άλλη πόλη, ή και χώρα, προκειμένου να μπορέσετε να δουλέψετε πιο ολοκληρωμένα πάνω στο μουσικό project που ακούει στο όνομα Purple Dino;

Σίγουρα δεν μπορώ να απαντήσω εκ μέρους όλων, από τη στιγμή που έχουμε έναν πατέρα στη μπάντα! Μπορώ να πω με σιγουριά όμως ότι έχουμε θυσιάσει πολλά, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, και όπου μας βγάλει. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται μια τέτοιου είδους αλλαγή για να δουλέψεις πάνω στη μουσική σου. Ένα στούντιο χρειάζεσαι, εξοπλισμό και χρόνο.

Φαντάζομαι (και το μαρτυρούν και τα formats στα οποία κυκλοφόρησε το “And Now What?!”) πως είστε λάτρεις του ενσώματου μέσου και δη του βινυλίου. Οι εμπειρίες σας από αυτά τα μέσα είναι βιωματικές (και ρωτάω μη γνωρίζοντας τις ηλικίες σας); Τι είναι εν τέλει αυτό που διαφοροποιεί το ενσώματο μέσον από το –κακά τα ψέματα- πολύ πιο εύκολα προσβάσιμο ψηφιακό;

Όπως είπες, η ψηφιακή μορφή είναι εύκολα προσβάσιμη. Έχεις μουσική να παίζει στο λάπτοπ, στο κινητό, στο φλασάκι στο αυτοκίνητο κλπ. Παρόλα αυτά το να πιάσεις στα χέρια σου ένα digipak, να δεις το ολοκληρωμένο artwork να βάλεις τον δίσκο να παίξει ολόκληρο είναι μια άλλη ιστορία. Όπως επίσης και το να βάλεις να παίζει ένα βινύλιο, και να πρέπει να σηκωθείς να αλλάξεις πλευρά! Είναι μια ιεροτελεστία! Οι ρυθμοί της ζωής σήμερα μας έχουν στερήσει αυτές τις μικρές χαρές. Φτάνει να σκεφτούμε το πόσα singles βγαίνουν πλέον. Ποιος έχει τον χρόνο να ακούσει ολόκληρο δίσκο στις μέρες μας;

Μιλώντας για ψηφιακό μέσον, δεν μπορώ να μη ρωτήσω για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τη ψηφιακή επικοινωνία γενικότερα. Δεν έκανε καλό όλη αυτή η κατάσταση στην underground σκηνή του σκληρού ήχου παγκοσμίως; Ρωτάω γιατί πολλοί τείνουν να δαιμονοποιούν αυτά τα μέσα.

Οποιοδήποτε μέσο σου δίνει τη δυνατότητα να φτάσεις στα αυτιά κάποιου που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έφτανες, είναι καλοδεχούμενο. Είτε αυτό είναι ένα post σε κάποιο group στο facebook, είτε ένα hashtag στο instagram. Όλα αυτά μόνο καλό μπορούν να κάνουν. Όπως είπα και πριν , ο κόσμος πλέον “τρέχει”. Η πληροφορία είναι άπειρη! Κανείς δε θα μπει στη διαδικασία να πάρει έναν δίσκο απλά από περιέργεια, λόγω του εξωφύλλου κλπ. Πρέπει να είσαι εκεί, και να εκμαιεύσεις αυτό το κλικ. Ένα play στο Spotify, μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο facebook της μπάντας, και εν δυνάμει σε μια συναυλία μεθαύριο. Το ζητούμενο είναι να ακούσει κανείς την μουσική, να έρθει στο live. Από κει και πέρα το αν εμείς, ή οποιαδήποτε μπάντα, τον πείσει να αγοράσει και κάτι, τόσο το καλύτερο! Αλλά για να έρθει στην συναυλία, πρέπει πρώτα να σε βρει. Και θα σε βρει στο ίντερνετ, κακά τα ψέματα…

Ποια είναι η σχέση σας με αυτό που λέμε gear-porn. Πολλές μπάντες του ήχου σας αποτελούν die-hard-fans του είδους, ενώ δεν λείπουν και οι υπέρμαχοι του “Ο καλός παίκτης μπορεί να βγάλει ήχο και με μία κιθάρα των 100 ευρώ”. Εσείς που στέκεστε σχετικά με αυτό;

Είμαστε μάλλον κάπου στη μέση… Έχουμε επενδύσει αρκετά πάνω στον ήχο της μπάντας τα τελευταία 2 χρόνια. Αλλά δεν είμαστε κι απ αυτούς που θα πούνε “α, αν δεν έχω τον δικό μου ενισχυτή, δεν παίζω”. Αν δεν μπορούμε να έχουμε τον δικό μας ενισχυτή, θα κάνουμε αυτόν που έχουμε μπροστά μας να δουλέψει. Πολλές φορές άλλωστε είναι δύσκολο να κουβαλάμε όλο μας τον εξοπλισμό λόγω έλλειψης μεταφορικών μέσων, ή υπερβολικού κόστους μεταφοράς. Προσωπικά, δεν υπάρχει μέρα που να μην έχω κάτσει να διαβάσω κάτι για κάποιο καινούριο πετάλι, ή κάποιον ενισχυτή που βρήκα τυχαία σε κάποια αγγελία, χωρίς παρ’ όλα αυτά να είμαι δογματικός. Όπως λέει και ένας φίλος: “το θέμα είναι να γίνει η δουλειά μας”. Και πιστεύω ότι πρέπει να είσαι έτοιμος να κάνεις την “δουλειά” σου σαν μουσικός υπό αντίξοες συνθήκες.

Ποια αξιολογείτε ως σπουδαιότερη εμπειρία της μπάντας μέχρι στιγμής. Αυτή που ας πούμε θα θυμάστε μέχρι να πεθάνετε.

Το πρώτο μας λάιβ στο Πλόβντιβ της Βουλγαρίας πριν 2 χρόνια περίπου. 20-25 άτομα κοινό, να τραγουδάνε στίχους από τα κομμάτια μας (έστω και τελείως λάθος), και να παρτάρουμε όλοι μαζί μέχρι τελικής πτώσης. Ήταν τόσο περίεργο το να είμαστε σε ένα μέρος, σε άλλη χώρα, σε ένα live στο οποίο δεν γνωρίζαμε ούτε έναν στο κοινό, και παρ’ όλα αυτά κάποιοι ξέρανε τα τραγούδια και ουρλιάζανε με όποιον τρόπο μπορούσαν!

Ποιοι είναι οι ευσεβείς σας πόθοι και ποιοι οι ρεαλιστικοί σας στόχοι με το όχημα που ακούει στο όνομα Purple Dino;

Ευσεβής πόθος! Μεγάλη κουβέντα. Το να καταφέρουμε να ζούμε με την μουσική καθημερινά στην ζωή μας. Να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε με αυτήν. Είναι πολύ δύσκολο να το πετύχει κανείς κάτι τέτοιο, αλλά τα όνειρα είναι δωρεάν, και θα συνεχίζουμε να κυνηγάμε το όνειρο! Ο πιο ρεαλιστικός και βραχυπρόθεσμος νομίζω στόχος, είναι να παίξουμε σε όλη την Ευρώπη. Όπου ρέει μπύρα, και όπου χωράνε ένα σετ τύμπανα και 2 ενισχυτές!

Τέλος θα ήθελα να μου πεις τρεις δίσκους που σας τράβηξαν το ενδιαφέρον εσχάτως, ανεξαρτήτως είδους και εθνικότητας.

King Gizzard and the Lizard Wizard – Flying Microtonal Banana

Weedpecker – III

Somali Yacht Club – The Sea

Σας ευχαριστώ για τη συζήτηση τα τελευταία λόγια σας ανήκουν.

Εμείς ευχαριστούμε! Τα λέμε κάπου εκεί έξω με το “And Now What?!” σε βινύλιο παραμάσχαλα! Να προσέχετε, και να τρώτε τα λαχανικά σας.

***

Οι Purple Dino πρόκειται να περιοδεύσουν στην Ευρώπη μαζί με τους επίσης “δικούς μας” Puta Volcano τον προσεχή Μάϊου. Μάθετε όλες τις λεπτομέρειες και παρακολουθείστε τις επόμενες δραστηριότητες της μπάντας ακολουθώντας τους στο facebook: www.facebook.com/purpledinoband