Οι Once Them Edens εμφανίζονται μαζί με τους Vulture Industries στο Temple

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν στην Εδέμ, η τεχνική των Cynic, συνάντησε την ατμόσφαιρα των Opeth και τη διεστραμμένη γοητεία των Deathspell Omega. Εγένετο Once Them Edens! Μετά από μία σεβαστή σε διάρκεια απουσία από τις σκηνές, οι Αθηναίοι prog / avant garde / obscure metallers, επιστρέφουν στην ενεργό δράση, με αφορμή τη συναυλία στο πλευρό των Νορβηγών Vulture Industries, αυτό το Σάββατο στην πρωτεύουσα.

Έτσι, βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον κιθαρίστα Ω (κατά κόσμον Στέλιο Παναγιωτάκη) και να μάθουμε ότι χρειάζεται σχετικά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, αυτού του αξιοθαύμαστα ιδιαίτερου κουιντέτου.

Επιστροφή στη σκηνή για τους Once Them Edens. Τι σας κράτησε μακριά από τις συναυλίακές υποχρεώσεις όλον αυτόν τον καιρό;

Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία! Στο θέμα μας, λοιπόν: Τα πράγματα είναι απλά. Παρά την αγάπη μας για τις live εμφανίσεις, τόσο το, αφόρητα φορτωμένο, (επαγγελματικό) πρόγραμμα κάποιων μελών των OtE, όσο και η προετοιμασία του νέου μας album, μας κράτησε πίσω. Πλέον, όμως, το album βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση, ενώ μαθαίνουμε (εκ των πραγμάτων) να ισορροπούμε καλύτερα τις περισσότερες υποχρεώσεις μας.

Στη συναυλία θα έχετε και ένα νέο μέλος όπως έμαθα. Θέλετε να μας πείτε μερικές λεπτομέρειες ως προς το ποιο είναι αυτό και πώς προέκυψε η αλλαγή;

Πρόκειται για τον μπασίστα Χρήστο Ζίνδρο (Aenaon, Absinthiana, Stihovoli, Stheno και Downcast Twilight). Ο Χρήστος θα αναπληρώσει προσωρινά τον μπασίστα μας, Γιώργο Κωνσταντίνου, ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι στις ΗΠΑ, για σπουδές στο Berklee.  Ο Χρήστος, πάντως, είναι πολύπειρος μουσικός με σοβαρή δισκογραφική παρουσία στον χώρο. Είναι φανταστικά άρτιος παίχτης και, νομίζω, συγκαταλέγεται στους λεγόμενους multi – instrumentalists (είναι drummer, ενώ παίζει και διάφορα παραδοσιακά όργανα).

Ανακοινώσατε πρόσφατα την κυκλοφορία του “A Breath in Black and White”. Τι γίνεται με αυτό; Πότε να το περιμένουμε και τι λεπτομέρειες μπορείτε να μας αποκαλύψετε σχετικά;

Το υλικό είναι στο τελευταίο στάδιο επεξεργασίας πριν παραδοθεί για mix. Μπορώ να σου πω ότι το mix θα αναλάβει ο πολυαγαπημένος Έκτορας Τσολάκης (Mahakala, Need, Poem, Mother of Millions, Full House Brew Crew, Hypnotic Nausea). Επί πλέον: α) Παρότι το “A Breath in Black and White” είναι ένας progressive δίσκος, είναι, πιστεύουμε, πολύ πιο «προσβάσιμος» (ευκολάκουστος, ντε!) σε σχέση με το ντεμπούτο μας, το “The Year Is One” ενώ, β) στιχουργικά – θεματικά, έλκει τη χαλαρή έμπνευσή του από το Paradise Lost του J. Milton.

Κινείστε σε ένα αρκετά ιδιότροπο και «δύστροπο» μουσικά ιδίωμα, που στην Ελλάδα του ευκολοχώνευτου ίσως είναι δύσκολο να αποκτήσει τους δικούς του οπαδούς. Τι σας ώθησε στη δημιουργία ενός τόσο δύσκολου ακούσματος και πόσο νερό θα ρίχνατε στο κρασί σας προκειμένου να γίνετε πιο προσιτοί στον πολύ κόσμο;

Δε μας «ώθησε» τίποτε συγκεκριμένο, πέραν από την ανθρώπινη ανάγκη μας να εκφραστούμε με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι συνειδητή αυτή η διαδικασία. Παρά τον, ομολογουμένως, «δύστροπο» ήχο μας, η ανταπόκριση έχει υπάρξει όχι απλώς θετικότατη, αλλά  πέραν από τις προσδοκίες μας. Ενδεικτικά, το ντεμπούτο μας έχει εξαντληθεί! Επομένως, νομίζω πως θα ρίχναμε, στο κρασί μας (pun intended? – https://youtu.be/vMHZhHCXi-g) , μόνον όσο νερό μας βγαίνει, με φυσικό και μουσικό – εκφραστικά αναγκαίο τρόπο, να ρίξουμε… Δε σκεφτόμαστε με όρους marketing και, μέχρι στιγμής, δε μας έχει βγει σε κακό!

Πώς νιώθετε για την επερχόμενη συμμετοχή σας στη συναυλία με τους Νορβηγούς Vulture Industries και τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας εκεί εκτός από απανωτά… επιληπτικά σοκ;

Νιώθουμε συγκίνηση. Πολύ συχνά, διαβάζοντας συνεντεύξεις μουσικών, θεωρούσα γραφικότητα το να νιώθει κανείς «συγκινημένος», που συμμετέχει σε event συγκροτήματος που, ήδη, θαύμαζε. Ε, λοιπόν, πλέον πιστοποιώ πως δεν υπάρχει καμία γραφικότητα ή υπερβολή σε αυτή τη δήλωση. Τους Vulture Industries τους παρακολουθούμε χρόνια τώρα, επομένως, όταν μας έγινε η πρόταση για συμμετοχή, κατουρήσαμε τα pampers μας (πολλά φιλάκια στη 3 Shades of Black και λοιπούς εμπλεκομένους, όχι μόνο για το συγκεκριμένο event, αλλά για την όλη προσφορά τους στον χώρο, η οποία τελευταία, κυριολεκτικώς γιγαντώνεται). Το Σάββατο να περιμένετε να δείτε 5 τύπους που διψούσαν για live και, τώρα που παρουσιάστηκε η ευκαιρία, θα τα δώσουν όλα.

Πως ορίζετε την οριογραμμή μεταξύ τεχνικής και τέχνης; Πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί; Υπάρχουν στιγμές που έχετε νιώσει πως χάριν του ενός θυσιάζετε κάτι από το άλλο;

Θα απαντήσω με αντίστροφη σειρά στην (περίπου φιλοσοφική) απορία σου και θα είμαι και ειλικρινής: Ναι, έχω νιώσει (θα μιλήσω αποκλειστικά για εμένα, αφού δεν είμαι σίγουρος πως εκπροσωπώ και τα υπόλοιπα μέλη σε αυτό) ότι, πολλές φορές στο παρελθόν, θυσίασα την τέχνη, χάριν της τεχνικής. Νομίζω πως αυτά τα «σφάλματα» (τα οποία περισσότερο οφείλονταν, απλούστατα, στο νεαρό της ηλικίας), δεν επαναλαμβάνονται στο δεύτερο album μας. Είναι σαφές, κατά την άποψή μου, πως η τεχνική (πρέπει να) έχει έναν στόχο: Να κολακεύσεις, με το παίξιμό σου, την ίδια τη σύνθεσή σου, να δώσεις, δηλαδή, στη μουσική σου ιδέα, την καλύτερη δυνατή μορφή! Να συνθέτεις ελεύθερα, χωρίς «τεχνικούς» περιορισμούς. Όχι, βέβαια, να συνθέτεις προκειμένου να αναδείξεις την, όποια, τεχνική αρτιότητα!

Για το κλείσιμο θα θέλαμε να μας πείτε τρεις μπάντες, τρεις κυκλοφορίες και τρία τραγούδια, χωρίς τα οποία οι Once Them Edens δεν θα ήταν αυτοί που είναι.

1. ΜΠΑΝΤΕΣ: Opeth, Deathspell Omega και 65daysofstatic (περίεργο, ε;).
2. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ: “Focus” από Cynic, “Mezzanine” από Massive Attack (όσο λιγότερα ρωτάς, τόσο πιο ασφαλής είσαι) και “Use Your Illusions II” από Guns n Roses (όλοι κάπως ξεκινήσαμε).
3. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: “How Could I” από Cynic, “Deliverance” από Opeth (μα, οι εναλλαγές είναι για ακαδημαϊκή διατριβή!) και “Chaining the Katechon” από Deathspell Omega.

Οι Once Them Edens εμφανίζονται ζωντανά το Σάββατο 18 Νοεμβρίου στο Temple (Ιάκχου 17, Γκάζι, Αθήνα) μαζί με τους Νορβηγούς avant garde metallers Vulture Industries και τους progressive / doom metallers Whatever End, από Αθήνα.

Δείτε όλες τις λεπτομέρειες στο facebook: www.facebook.com/events/672460769627224