Σε ένα μακροσκελές κείμενο (μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ) o Robb Flynn των Machine Head μιλάει για τις αναμνήσεις που έχει από τον Jeff Hanneman.
Στο ξεκίνημα του o Flynn τονίζει ότι δεν ήταν ποτέ αυτό που θα αποκαλούσαμε φίλοι με τον Jeff, παρόλα αυτά μοιράζεται στιγμές από τις δεκάδες κοινές εμφανίσεις των Slayer με τους Macine Head.
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
Η τελευταία ανάμνηση που θα μοιραστώ μαζί σας είναι από το αμερικανικό σκέλος της περιοδείας Divine Intervention τον Μάρτιο 1995. Headliner ήταν οι Slayer, support οι Biohazard και οι Machine Head άνοιγαν τις συναυλίες. Παίζαμε στην Ατλάντα. Είχα παρατηρήσει ότι σε μερικά κομμάτια από το Divine δεν εμφανιζόταν στη σκηνή. Καθόμασταν στα καμαρίνια λίγο πριν το συγκεκριμένο show και πήραν το θάρρος να τον ρωτήσω τι συμβαίνει. Στην αρχή έκανε πλάκα λέγοντας ότι δεν ήθελε να μάθει να τα παίζει, δεν του άρεσαν, τα είχε γράψει ο Kerry. Γελούσε αμήχανα και ξαφνικά σταμάτησε. Κοίταξε κάτω και σοβάρεψε απότομα. Είπε ότι είχε πρόβλημα με τους καρπούς του. Τα χέρια και οι καρποί του μούδιαζαν συνέχεια, και τα πράγματα γίνονταν χειρότερα σε αυτά τα τραγούδια επειδή ήταν πολύ γρήγορα. Ξαφνικά άρχισε να κλαίει. Ήταν μια συγκλονιστική εξομολόγηση. Είπα κάτι έτσι για να τον κάνω να νιώσει καλύτερα, αλλά συνέχισε να κλαίει, έτσι αποφάσισα να κάτσω δίπλα του για ένα λεπτό χωρίς να λέω απολύτως τίποτα. Με αγκάλιασε και σηκώθηκε για να πάει προς τη σκηνή, γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε «thanks Dude».
Ήταν μία έντονη στιγμή. Μία από αυτές τις σπάνιες στιγμές που έχεις με κάποιον ειδικά όταν είναι από διαφορετική μπάντα.
Με έκανε να τον σεβαστώ.
Αυτός είναι ο Jeff που θέλω να θυμάμαι.