Ο λαός μίλησε… Γουστάρει βυζιά…

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Κάτι οι γυμνές φωτογραφίες γνωστών σελέμπριτις που διέρρευσαν στο διαδίκτυο, κάτι το αβυσσαλέο ντεκολτέ της τελευταίας (χρονικά και σε σταυρούς) βουλευτίνας του έθνους, πήραμε δουλειά για το σπίτι αυτές τις μέρες…

Με διαφορά που δεν τη λες και στήθους (εκτός αν μιλάμε για εκείνο της Κέιτ Άπτον) οι δύο σημαντικότερες ειδήσεις της εγχώριας και διεθνούς επικαιρότητας αφορούσαν βυζιά. Φαντάζομαι οι περισσότεροι θα ξέρετε τι είναι βυζιά. Φρεσκάροντας τη μνήμη των υπόλοιπων, υπενθυμίζω πως πρόκειται για εκείνο το υπέροχο σετ δύο τεμαχίων που κοσμεί τα γυναικεία κορμιά και κάνει τους άντρες να παλαβώνουν στη θέα τους.

Δεν χρειάζεται να είμαστε πουριτανοί ή ανειλικρινείς. Όλοι έχουμε ασχοληθεί ατελείωτες ώρες μαζί τους. Άλλωστε, αποτελούν το καλύτερο ορντέβρ πριν το κυρίως πιάτο (όταν «παίζει» ερωτικός σύντροφος) ή εξαιρετικό βιάγκρα του μυαλού και της φαντασίας όταν δεν «παίζει» τέτοιος και μικρά ή μεγάλα παιδιά αποφασίζουν να «παίξουν» με τον εαυτό τους…

Όταν λοιπόν έσκασαν στο διαδίκτυο οι γυμνές φωτογραφίες της Τζένιφερ Λόρενς, της Κέιτ Άπτον και άλλων σελέμπριτις, αντιδράσαμε όπως οφείλει να κάνει κάθε άντρας. Τις κατεβάσαμε (από το ίντερνετ), τα κατεβάσαμε (τα βρακιά μας) και κάναμε ό,τι κατέβασε η όρεξή μας. Σπεύδω να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω να χωρίσω τίποτα με τον αυνανισμό και τους αφισιονάδος αυτής της πρακτικής. Στο κάτω-κάτω της γραφής είναι στο DNA μας και από τη στιγμή που η επιστήμη αποφάνθηκε οριστικά ότι δεν προκαλεί τύφλωση, ούτε αποτελεί παράγοντα εμφάνισης τριχοφυΐας στις παλάμες, την υποστηρίζω ένθερμα κι ενίοτε έμπρακτα!

Η μόνη πραγματική μαλακία της υπόθεσης (εντάξει, όχι η μόνη…) είναι το να επιτρέψεις στη φούντωση που σου δημιουργούν τέτοιες εικόνες να σε οδηγήσει στο να μη δεις το δάσος πίσω –όχι από το δέντρο, αλλά το στήθος. Να μην αγνοήσεις δηλαδή το φρικιαστικό συναίσθημα που δημιουργεί αυτή η αίσθηση της κλειδαρότρυπας. Το να βγουν δηλαδή στη φόρα όχι τα άπλυτά σου, αλλά λεπτομέρειες της ιδιωτικής σου ζωής, ακόμη κι αν αυτές είναι καθόλα νόμιμες και δεν συνιστούν παραβατικές συμπεριφορές.

Η ευκολία του να πει κανείς «έλα μωρέ και τι έγινε» είναι επικίνδυνη. Ο καθένας από εμάς έχει ανάγκη από εκείνο το τετραγωνικό μέτρο ή όσο χώρο χρειάζεται τέλος πάντων, όπου θα νιώθει απόλυτα προστατευμένος και ασφαλής. Το μέρος στο οποίο δεν θα μπορεί να εισβάλει το κάθε παρείσακτο μάτι, έτοιμο να γνωρίσει και πιθανότατα να καταδικάσει μια νεανική χαζομάρα ή οτιδήποτε σε οδήγησε να τραβήξεις κάποιες σέξι πόζες. Πριν πεις λοιπόν «έλα μωρέ» ως άλλος Ιάκωβος στον NovaΣΠΟΡ FM, σκέψου τι θα μπορούσε να συμβεί στην περίπτωση που κάποιος αποκτούσε πρόσβαση στα αρχεία του κινητού σου, το σκληρό σου δίσκο ή ακόμη και στο ιστορικό των σελίδων που έχεις επισκεφτεί στο ίντερνετ. Το ‘κανες (και το ‘κανα) από περιέργεια. Το ‘κανες επειδή αυτό είναι το χούι σου. Το ‘κανες επειδή έτσι γουστάρεις. Δεν έχει σημασία. Από τη στιγμή που δεν μιλάμε για κάτι επιλήψιμο ή ποινικά κολάσιμο, σημασία έχει μόνο πως το ‘κανες για σένα και τον άνθρωπο με τον οποίο μοιράστηκες τη στιγμή. Και πρέπει να μείνει αποκλειστικά δικό σου, όχι να γίνει όλος ο πλανήτης κοινωνός του.

Και μια και αναφέρθηκα σε ολόκληρο τον πλανήτη… Υπενθυμίζω πως ο πληθυσμός του είναι 7.190.141.728 άνθρωποι (και συνεχίζουμε), δηλαδή κατά 7.190.141.435 περισσότεροι από τους 293 σταυρούς που έστειλαν στη Βουλή την κυρία Μαρία Σταυρινούδη-Σόδη, το άλλο πλούσιο μπούστο που μας απασχόλησε την περασμένη εβδομάδα. Κι έπεσαν όλοι να την φάνε (μεταξύ μας, οι πιο πολλοί -αν μπορούσαν- θα προτιμούσαν απλά να την… «φάνε», γούστα είναι αυτά) επειδή εμφανίστηκε με το ντεκολτέ της την στιγμή της ορκωμοσίας, κολάζοντας ακόμη και τον δυστυχή, Γιάννη Τραγάκη.

Ο αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να αναζητεί εναγωνίως ένα σακάκι για να καλύψει τη… γύμνια της νεόκοπης εκπροσώπου του έθνους. Δυστυχώς και με αυτό το περιστατικό αποδείχτηκε η αδυναμία μας να εστιάσουμε στην πραγματική γύμνια, εκείνη του εκλογικού συστήματος, το οποίο τσιτσιδώνεται από τους αριθμούς που έρχονται αμείλικτοι να φανερώσουν την «τρύπα». Δεν είμαι υπέρμαχος της άποψης περί «αλάνθαστου κριτηρίου του ελληνικού λαού» και της ικανότητάς του να αναδεικνύει τους άριστους όταν φτάνει στην κάλπη, αλλά… Σε μια εκλογική περιφέρεια, αυτήν της Χίου, από τους 66.041 εγγεγραμμένους ψήφισαν οι 31.943, ποσοστό κάτω από το 50%. Η Νέα Δημοκρατία έλαβε 10.786 ψήφους και από αυτούς οι 293 σταυροί πήγαν «δαγκωτό» Σταυρινούδη-Σόδη. Επομένως, με ποσοστό προτίμησης μεταξύ των συμπολιτών της της τάξεως του 0,92% η κυρία Σόδη μπορεί με καμάρι να λέει πως εκπροσωπεί τους πολίτες του τόπου της.

Στα δικά μου τα μάτια το δημοκρατικό κενό που αποκαλύφθηκε από αυτήν την ιστορία είναι μεγαλύτερο ακόμη και από το κενό ασφαλείας του ίντερνετ που μας έφερε πιο κοντά στα στήθη των ονείρων μας. Αλλά ποιος να κουβεντιάσει για τέτοιου είδους μικροπράγματα όταν μπορεί να απολαύσει τέτοιες βυζάρες ε;