Ακούστε εδώ ζωντανά το Roxx Radio
Μερικές σκέψεις για το νέο άλμπουμ των Slipknot
Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, οι Slipknot είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα που έβγαλε ο σκληρός ήχος στον αιώνα που διανύουμε (αν και τεχνικά το πρώτο τους άλμπουμ βγήκε στην εκπνοή της προηγούμενης χιλιετίας). Τα άλλα συγκροτήματα που θα μπορούσαν να τους κοντράρουν για αυτό τον άτυπο τίτλο , απλά σταμάτησαν να βγάζουν δίσκους. Και ναι, μιλάμε φυσικά για τους System of a Down και τους Tool.
Δεν έχουν λοιπόν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν, όμως μοιράζουν απλόχερα αποδείξεις στο νέο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε και επίσημα στις 9 Αυγούστου.
Το We Are not Your Kind είναι εύκολα το πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους εδώ και δεκαπέντε χρόνια, αφού κυλάει άκοπα από την αρχή μέχρι το τέλος, ενώ μπορεί να μην φτάνει σε heavy έπιπεδα IOWA, όπως έλεγε ο Corey Taylor (αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να το καταφέρουν, αφού ήταν μία «φωτογραφία» εκείνης της εποχής τους) αλλά περιέχει ταυτόχρονα μερικές από τις heavy αλλά και πιο πειραμάτικές στιγμές τους.
Η μπάντα είναι πλέον ξανά δεμένη, με τα δύο μέλη στα ντραμς και το μπάσο να έχουν κλείσει εξαετία στο δυναμικό τους, ενώ φαίνεται ότι συνήθισαν να γράφουν χωρίς τον Paul Gray και τον Joey Jordison, που ήταν δύο από τους βασικούς συνθέτες της μπάντας.
Η απουσία τους στο Gray Chapter, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής με το συγκρότημα σε εκείνο το άλμπουμ να προσπαθεί να κάνει ένα ποτ πουρί των επιτυχιών του παρελθόντος. Το αποτέλεσμα ήταν συμπαθητικό, αλλά είχε και αδιάφορες στιγμές.
Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο συμπαγή. Το We Are Not Your Kind μας παρουσιάζει ένα συγκρότημα που ξέρει τι θέλει, ένα συγκρότημα που έχει διάθεση να παίξει… μπάλα και πάνω από όλα ένα συγκρότημα που είχε έμπνευση. Ναι, προφανώς και δεν κάνει το μπαμ που έκαναν τα τρία άλμπουμ (για διαφορετικούς λόγους το καθένα), αλλά ξέρετε πολλά συγκροτήματα αυτού του μεγέθους που ανακαλύπτουν ξανά τον τροχό μετά από 20 χρόνια παρουσίας;
Στο νέο τους άλμπουμ οι Slipknot φέρνουν ξανά μετά από αρκετά χρόνια τον Sid Wilson και τον Craig Jones, αλλά αυτό δεν τους αφαίρεί τίποτα από την επιθετικότητα που βγάζει το WANYK στο μεγαλύτερο μέρος του. Ο Corey Taylor είναι στην καλύτερη του φόρμα εδώ και χρόνια, ενώ μπορούμε να συζητάμε για ώρες αν τραγούδια όπως το Spiders και το My Pain έχουν θέση σε δίσκο των Slipknot, αλλά όποιος αντιδρά θα έπρεπε να έχει ήδη βαρεθεί να κάνει αυτή τη συζήτηση από το 2004 με το Subliminal Verses.
Το We Are Not Your Kind δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ των Slipknot, εκτός και αν κάποιος πιτσιρικάς τους μαθαίνει τώρα και δεθεί μαζί του συναισθηματικά, αλλά είναι το άλμπουμ που γούσταραν να βγάλουν χωρίς συμβιβασμούς. Και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει.