H θριαμβευτική επιστροφή των Linkin Park βάζει γερές βάσεις για το μέλλον

Αν κάποιος μας έλεγες στις αρχές του Αυγούστου, ότι τέτοιες μέρες τον Νοέμβριο, όχι μόνο θα είχαμε ήδη χωνέψει την επιστροφή των Linkin Park με νέα μέλη, αλλά θα ακούγαμε και νέο άλμπουμ, θα τον περνάγαμε για τρελό. Κι όμως, να που έφτασε η μέρα κυκλοφορία του From Zero, που αποτελεί το πρώτο άλμπουμ τους μετά τον θάνατο του Chester Bennington και διάδοχο του One More Light του 2017.

Αλλά όπως ίσως να έχετε καταλάβει από τα singles και από την ολοκληρωμένη ακρόαση του άλμπουμ, εδώ δεν έχουμε το επόμενο βήμα, αλλά ένα νέο βήμα. Ένα βήμα που μαζεύει στοιχεία από όλες τις εποχές τους, ακόμα και από τις nu metal μέρες τους και φέρνει μπροστά στα μάτια μας μια νέα εκδοχή της πιο επιτυχημένης ροκ μπάντας στον αιώνα που διανύουμε.

Πάμε να το πιάσουμε όμως λίγο από την αρχή. Όσοι περιμένουν να ακούσουν στο From Zero, έστω ένα tribute ή ένα αντίο στο Chester δεν θα το βρουν. Εδώ δεν έχουμε μία περίπτωση όπως το Nightmare των Avenged Sevenfold ή το But Here We Are των Foo Fighters, που αποτελούσαν βαριές συναισθηματικές εμπειρίες που είχαν έρθει έναν χρόνο μετά τις απώλειες μελών.

Το διάστημα που πέρασε από την απώλεια των Chester ήταν μεγάλο, τα μέλη της μπάντας τη βίωσαν στο πετσί τους και επέστρεψαν για να αρχίσουν ξανά. Και αυτό κάνουν με την Emily Armstrong στα φωνητικά και τον Colin Brittain στα ντραμς.

Στο From Zero ο Mike Shinoda αποφασίζει ότι δεν είναι ώρα για τους πειραματισμούς που τους χαρακτήριζαν από το Minutes to Midnight και μετά, αλλά πλάθει τη νέα μορφή της μπάντας με συστατικά από όλες τις εποχές του.

Και όταν λέμε όλες, το εννοούμε, αφού είναι η πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια που υπάρχουν τραγούδια που όντως θα μπορούσαν λόγω ήχου να βρίσκονται στο Hybrid Theory και το Meteora. Και ο Shinoda βρίσκει μάλιστα ξανά την οργισμένη απόδοση της νιότης του, αφού αποφάσισε να παίξει ξανά κεντρικό ρόλο στα φωνητικά και όχι απλά να ακολουθεί.

Η Emily Armstrong από την άλλη πλευρά, παίζει άψογα τον ρόλο της στα νέα κομμάτια και όσοι προσεγγίσουν την παρουσία της αντικειμενικά και όχι συναισθηματικά είναι σίγουρο ότι θα την εκτιμήσουν.

Είναι μεγάλη υπόθεση λοιπόν, να έχουμε ξανά πίσω μία μπάντα τέτοιου μεγέθους, με τραγούδια που σχεδόν στο σύνολο τους θα μπορούσαν να αποτελέσουν singles. Τα μοναδικό παράπονο που θα μπορούσαμε να έχουμε είναι ίσως η διάρκεια που με το ζόρι ξεπερνάει τα τριάντα λεπτά.

Λίγος χρόνος παραπάνω, ίσως να έδινε περισσότερο χώρο στην Emily Armstrong να δείξει τις δυνατότητες της, αφού το μοναδικό τραγούδι που παίρνει στις πλάτες της ολόκληρο, είναι το Over Each Other που είχαμε ακούσει ως single.

Ξεκινάμε από το μηδέν λοιπόν και υποδεχόμαστε πάλι τους Linkin Park στη μουσική μας πραγματικότητα περιμένοντας με μεγάλο ενδιαφέρον το μέλλον τους, που πριν από λίγο καιρό δεν υπήρχε καν στο μυαλό μας.