Τα 10 άλμπουμ που άλλαξαν τη ζωή του Rob Halford

Μαζί με τους Judas Priest o Rob Halford έχει φτιάξει άλμπουμ που μας έχουν σημαδέψει και έχουν αφήσει βαριά την υπογραφή τους στην ιστορία του Heavy Metal.

Eίναι ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές αυτής της μουσικής και η γνώμη του πάντα μετράει.

Μέσα από παλαιότερες συνεντεύξεις του, ο Metal God μιλάει για τα άλμπουμ που τον βοήθησαν να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του, τόσο προσωπικά όσο και μουσικά και να γίνει αυτό που όλοι μας λατρέψαμε.

The Jimmy Hendrix Experience-Electric Ladyland (1968)

Απλά και μόνο για την καθαρή αυθάδεια αυτού του καταπληκτικού κιθαρίστα και καλλιτέχνη. Έκανε το δωμάτιο να φωτίζει. Το να ακούς τους ήχους που έφτιαχνε με την κιθάρα ήταν κάτι το μοναδικό.

Τα πράγματα άλλαζαν εκείνη την εποχή. Η μουσική γινόταν πιο δυνατή. Όλα γίνονταν πιο θορυβώδη και άφηναν μεγαλύτερο αποτύπωμα. Νομίζω ότι είχε να κάνει με τον Jimmy όλο αυτό. Το να ακούς αυτή τη μουσική την εποχή που κυκλοφόρησε είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Cream-Disraeli Gears (1967)

Ο Eric, Ginger και ο Jack έκαναν λίγα άλμπουμ αλλά όλα ήταν πρωτοποριακά. Η δύναμη και η δημιουργικότητα αυτής της κατά κύριο λόγο instrumental τριάδας ήταν συναρπαστική.

Τα Strange Brew, Sunshine Of Your Love και Tales Of brave Ulysses είναι μερικά από τα πιο δυνατά τους τραγούδια. Είναι μια σπουδαία παρουσίαση του ψυχεδελικού, ηλεκτρικού blues rock που παιζόταν εκείνη την εποχή στην Αγγλία και από τις σπίθες του θα γεννιόταν το heavy metal.

The Beatles – Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967)

Ήμουν περίπου 13 χρονών όταν οι Beatles έγιναν τεράστιοι και σε εκείνο το σημείο της ζωής μου η μουσική είχε αρχίσει να παίζει σημαντικό ρόλο για μένα. Χανόμουν μέσα σε αυτή. Οι Beatles ήταν προφανώς πολύ σημαντικοί για εμένα και για όλους μας,  σε τόσα πολλά επίπεδα.

Το πόσο σημαντικό ήταν το Sgt. Pepper φαίνεται ακόμα και σήμερα. Ήταν ένα μουσικό ορόσημο όχι μόνο για τη Βρετανία αλλά για ολόκληρο τον κόσμο. Όλοι το ένιωσαν. Τα τραγούδια, ο τρόπος με τον οποίο κυλάει το άλμπουμ και η καταπληκτική παραγωγή του. Δεν είχαμε ακούσει τίποτα παρόμοιο.

Led Zeppelin-Led Zeppelin II (1969)

Πιθανότατα ένα άλμπουμ που βλέπεις ξεκάθαρα τις ρίζες του heavy metal. Όταν άκουσα τα riffs του Jimmy, πήρα μία πολύ συγκεκριμένη ιδέα για το που κατευθύνονται τα πράγματα. Ακόμα και αν οι Zeppelin ποτέ δεν είπαν ότι έχουν λίγο heavy metal στον ήχο τους, ήταν αρκετά προφανές από την αρχή.

Τα riff και οι ζωντανές τους εμφανίσεις τους έκαναν να μοιάζουν σαν τους Cream ενώ έχουν πάρει στεροειδή. Ο τρόπος που ο John Bonham χτυπούσε τα ντραμς και μαζί με την τρομερή μουσική του Jimmy Page και του John Paul Jones έφτιαχναν έναν απίστευτο ήχο. Και μετά είχες τον Robert Plant να ουρλιάζει και τραγουδάει με τέτοιο τρόπο που δεν είχαμε ακούσει ξανά. Οι Led Zeppelin ήταν μία τρομερά σημαντική μπάντα.

David Bowie- The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1972)

Ο David Bowie είναι ένας τραγουδιστής που πάντα αγαπούσα. Είναι ένα τρομερό ταλέντο που πάντα μπορεί να σε σοκάρει. Έχω όλο το υλικό του αλλά για μένα το άλμπουμ που τα ξεκίνησε όλα ήταν αυτό στο οποίο δημιούργησε την περσόνα του Ziggy Stardust. Δεν ήξερες αν ήταν αληθινό η όχι αλλά ήταν σπουδαίο. Κάθε τραγούδι σε αυτό το άλμπουμ είναι κλασικό.

King Crimson-In the Court of The crimson king (1969)

Τώρα πάμε σε μία άλλη κατεύθυνση. Η τρομερή επίδειξη δυνατοτήτων του Robert Fripp στην κιθάρα γύρισε πολλά κεφάλια όταν πρωτοεμφανίστηκε. Ολόκληρος ο δίσκος, η δομή των κομματιών και η παραγωγή, έδειχνε να βαδίζει σε κάποιες νέες και πολύ φιλόδοξες περιοχές.

Ερχόταν κατευθείαν από το psychedelic rock ενώ εκείνη την περίοδο μπαίναμε στο prog-rock. Το ομώνυμο κομμάτι είναι το αγαπημένο μου αλλά και όλα τα υπόλοιπα είναι τόσο καλά.

The Rolling Stones- Get Yer Ya-Ya’s Out (1969)

Υπάρχουν κάποια live άλμπουμ που σε βάζουν μέσα στη ζωντανή εμφάνιση της μπάντας και όταν ακούς τους Stones να παίζουν το Sympathy for The Devil σε αυτό τον δίσκο νιώθεις σαν να βρίσκεσαι στο Madison Square Garden το 1969. Αυτό που είναι εκπληκτικό για μένα είναι ότι εκείνα τα τραγούδια δεν ήταν τόσο παλιά και όμως έμοιαζαν ήδη κλασικά, δείγμα του εκπληκτικού καταλόγου που έφτιαχναν ήδη οι Stones.

Είμαι τυχερός που έχω δει ζωντανά εκείνη την εποχή τους Cream, τους Zeppelin, τον Bowie στην περιοδεία Ziggy Stardust και τους Rolling Stones. Συμπεριλαμβάνω τους Stones για αυτό το άλμπουμ και για την τόσο σημαντική θέση που έχουν στο rock n’ roll ακόμα και σήμερα.

John Mayall- Blues from Laurel Canyon (1968)

Έχει κάνει στην κυριολεξία εκατοντάδες δίσκους. Είναι απλά απίστευτο το πόσες πολλές ηχογραφήσεις έχει. Και σκέφτομαι όλους τους ανθρώπους που έχει δουλέψει όπως ο Jimmy Page, ο Eric Clapton και τόσοι άλλοι Peter Green.

Θα μπορούσα να διαλέξω πολλούς δίσκους του, αλλά κατέληξα σε αυτόν. Έχει αυτό τον τίτλο επειδή μετακόμισε στο Λος Άντζελες και έζησε στο Laurel Canyon. Είναι ένας πολύ cool δίσκος.

Alice Cooper-Billion Dollar Babies (1973)

Όταν ακούς πρώιμο υλικό του Alice και βλέπεις τις ζωντανές του εμφανίσεις δεν μπορείς να μην παραδεχτείς ότι άλλαξε το παιχνίδι. Ο κόσμος δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Αλά ήταν τόσο διασκεδαστικό. Πίστευε σε αυτό που έκανε και ότι έπρεπε να κάνεις show, και αυτός ο τρόπος σκέψης πέρασε και σε έμενα στην περσόνα μου στη σκηνή.

Διάλεξα το Billion Dollar Babies γιατί είναι περίπου concept. Εξαιρετικά τραγούδια, καταπληκτική παραγωγή και δημιουργικότητα στο φουλ. Και είναι σπουδαίο που ο Alice το κάνει ακόμα. Φτιάχνει σπουδαία μουσική και παίζει ζωντανά.

Queen-Queen (1973)

Το στυλ της παραγωγής με τα τόσα πολλά φωνητικά, έσπαγε όλους τους κανόνες. Ακούγαμε μία συγκεκριμένη rock εκπομπή στο BBC και ο παρουσιαστής έβαζε Queen κάθε εβδομάδα. Ήταν καταπληκτικό να ακούς τέτοια μουσική στο ραδιόφωνο.

Μουσικά ήταν εξαιρετικοί, και αυτά που έκανε ο Freddy με τη φωνή του και την παρουσία του στη σκηνή ήταν πράγματα που άλλαξαν τη ζωή μου.

Οι Judas Priest έρχονται στην Ελλάδα για το Release Athens στις 15 του μήνα. Εισιτήρια – πληροφορίες εδώ.