Τι συνέβη στην ιστορική headline εμφάνιση των Sleep Token στο Download Festival

Το βράδυ του Σαββάτου, οι Sleep Token έβαλαν και επίσημα τον τίτλο «headliner μεγάλου φεστιβάλ» στο παλμαρέ τους, με την πολυαναμενόμενη εμφάνιση τους στο Download Festival. Μία στιγμή κομβική για τον ευρύτερο σκληρό ήχο, που δείχνει ότι πλέον δεν χρειάζεται να έχεις 20 ή 30 χρόνια στην πλάτη σου για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο.

Και επειδή εμείς δεν είμασταν εκεί, αλλά ήταν το Kerrang, σας μεταφέρουμε αυτούσιο το αποθεωτικό κείμενο του για την εμφάνιση της μπάντας μαζί με φωτογραφίες και βίντεο.

Όσο κι αν ενοχλεί τους haters, αυτό είναι εντυπωσιακό. Μπορεί αυτό το σαββατοκύριακο να είναι στριμωγμένοι ανάμεσα σε δύο καταξιωμένους τιτάνες των φεστιβάλ, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, το Download ανήκει στους Sleep Token. Όλα ξεκινούν το πρωί, όταν ένας μυστηριώδης πάγκος εμφανίζεται στην αρένα, ενθαρρύνοντας τους θαυμαστές να “ενεργήσουν με βιασύνη” πριν τη 1 το μεσημέρι, δίνοντάς τους την ευκαιρία να κερδίσουν αποκλειστικά δώρα. Από εκεί και πέρα, σημάδια των αινιγματικών headliners υπάρχουν παντού – όχι μόνο στα χιλιάδες μπλουζάκια που φοριούνται στο Donington, αλλά και σε μικρότερες λεπτομέρειες, όπως λουλούδια που αντιπροσωπεύουν την εποχή Even In Arcadia τυλιγμένα γύρω από τους πύργους του ήχου. Όλα φωνάζουν: έστω και για μία μέρα, έχεις περάσει σε μια εντελώς νέα διάσταση.

Και δεν έχουμε καν φτάσει στο live. Μια ώρα πριν ξεκινήσει, και – μετά από δυνατές μπόρες και την καρτποσταλική εμφάνιση ενός ουράνιου τόξου – ένα πολυπληθές συνεργείο εργάζεται πυρετωδώς στη σκηνή Apex, τρέχοντας πίσω από μαύρες κουρτίνες για να φέρει στη ζωή το περίπλοκο όραμα των Sleep Token. Είκοσι λεπτά πριν την έναρξη, οι τεράστιες οθόνες της σκηνής αποκαλύπτουν ένα QR code που προσφέρει ακόμη μία ψηφιακή πρόσκληση στον κόσμο του συγκροτήματος. Είναι 9:08 μ.μ., και ριπές ανέμου προβάλλονται κινηματογραφικά και εκκωφαντικά από το PA. Τέσσερα λεπτά μετά, οι οθόνες γίνονται κατάμαυρες, καθώς η προσμονή για την άφιξη του πιο ραγδαία ανερχόμενου metal συγκροτήματος κορυφώνεται.

Όλη αυτή η προετοιμασία δεν θα είχε κανένα νόημα αν ο Vessel και η μασκοφορεμένη παρέα του δεν μπορούσαν να σταθούν αντάξιοι της προσμονής που τόσο επιδέξια δημιουργούν. Όμως μπορούν – και με το παραπάνω. Με τις σημαίες του House Veridian να κυματίζουν ψηλά, ένα φαντασμαγορικό light show και ένα πλήρους μεγέθους σκηνικό Even In Arcadia για να εξερευνούν και να χρησιμοποιούν καθ’ όλη τη διάρκεια του σετ 15 τραγουδιών, είναι ένα υπερθέαμα για τα μάτια. Κονφετί πέφτει καθώς ανοίγουν με το Look To Windward από το Even In Arcadia, πριν το κοινό αρχίσει να χειροκροτεί ρυθμικά με το The Offering να βάζει φωτιά στην ατμόσφαιρα.

Ακολουθεί το βίαιο Vore, και λίγο αργότερα ο Vessel βρίσκεται στο πιάνο, ερμηνεύοντας το εντυπωσιακό φετινό comeback single Emergence, μπροστά από έναν πραγματικό καταρράκτη. Η αντίδραση δείχνει ότι έχει ήδη γίνει αγαπημένο των φαν, παρότι στο Download ακούγεται μόλις για pr;vth φορά. Στην πραγματικότητα, είναι το κοινό που ανεβάζει το θέαμα σε άλλο επίπεδο: από φουσκωτά ροζ φλαμίνγκο (όλα με το όνομα Jerry) να ανεμίζουν στον αέρα, μέχρι τα sing-alongs σε τραγούδια όπως Alkaline και Rain. Στο πρόσφατο single Caramel, όλοι σηκώνουν αυτόματα τα χέρια ψηλά με την παρότρυνση του Vessel, και τα blastbeats που ακολουθούν υπενθυμίζουν στους εναπομείναντες σκεπτικιστές του Download, ότι οι Sleep Token έχουν κάθε λόγο να βρίσκονται εδώ.

Αν και κάποια πράγματα έχουν αλλάξει – και όντως βελτιωθεί – από τις συναυλίες της εποχής Take Me Back To Eden, ο καλοκουρδισμένος πυρήνας των Sleep Token παραμένει ίδιος. Δηλαδή, παρόλο που αυτή είναι η απόλυτη ξεχωριστή στιγμή για το συγκρότημα, ο Vessel δεν λέει ούτε μία λέξη πάνω στη σκηνή που να μην είναι στίχος (αν και το δραματικό του περπάτημα στο σκοτάδι πριν το Granite είναι κορυφαία στιγμή, όπως και οι σπασμωδικές του κινήσεις κατά τη σπάνια εκτέλεση του Thread The Needle από το EP του 2016, One). Είναι εντελώς διαφορετικό από τη χθεσινοβραδινή, γεμάτη επικοινωνία εμφάνιση των Green Day, αλλά οι Sleep Token έχουν φτάσει μέχρι εδώ μένοντας αληθινοί στον εαυτό τους – και αυτό μετρά για τους αφοσιωμένους οπαδούς.

Ενενήντα μαγευτικά λεπτά αργότερα, πράσινα λέιζερ λάμπουν κατά τη διάρκεια του επικού φινάλε Take Me Back To Eden. Οι Sleep Token γιορτάζουν αυτό το λαμπρό επίτευγμα με μια ομαδική φωτογραφία στο τέλος του σετ τους, πριν χαθούν αναπόφευκτα ξανά στις σκιές για να σχεδιάσουν την επόμενη φάση της κατάκτησής τους. Ο τίτλος του “headliner φεστιβάλ” είναι πλέον επίσημα κατακτημένος… οπότε τι άραγε να ακολουθεί;