Ο Steven Wilson άρχισε να κοιτάει ξανά προς το διάστημα

Έχει περάσει σχεδόν μία δεκαετία από τότε που ο Steven Wilson είναι αφιερώσει μια ολόκληρη σόλο δουλειά του στο progressive rock. Στο μεσοδιάστημα εξερεύνησε αρκετά μονοπάτια, όλο και πιο ηλεκτρονικά, ενώ φυσικά είχαμε και την δισκογραφική επιστροφή των Porcupine Tree.

Τώρα και με μόλις 18 μήνες απόσταση από το πιο πρόσφατο άλμπουμ του, The Harmony Codex, ο Wilson επέστρεψε με μία μεγαλειώδη σε ιδέες και concept δουλειά, που μόλις κυκλοφόρησε.

Το The Overview αποτελείται στην ουσία από δύο τεράστια σε διάρκεια τραγούδια που έχουν όμως διακριτά μέρη και κυλούν το ένα μετά το άλλο.

Όσο για την κεντρική ιδέα; Αυτή προήλθε από την εικόνα και τα συναισθήματα των αστροναυτών, όταν βλέπουν για πρώτη φορά τη γη από το διάστημα και καταλήγει στο μέγεθος του σύμπαντος και στο πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε μπροστά του.

Διαβάστε τα όσα είπε για την ιδέα και το concept του άλμπουμ στο Under The Radar.

Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνω οτιδήποτε έχω ξανακάνει. Έτσι η σκέψη μου ήταν, τι θα μπορούσα να κάνω που θα ήταν διαφορετικό; Δεν σκεφτόμουν απαραίτητα να κάνω άλλον έναν δίσκο. Σκεφτόμουν από την άποψη ότι θα μπορούσα ίσως να εμπλακώ στη μουσική μίας ταινίας ή κάτι παρόμοιο. Ένας πολύ καλός μου φίλος, ο Alex Milas, διευθύνει έναν οργανισμό που ονομάζεται Space Rocks.

Η Space Rocks είναι ένας οργανισμός αφιερωμένος στο να φέρει κοντά τους κόσμους της αστρονομίας και της μουσικής. Είχαν ανθρώπους όπως ο Brian May να εμπλέκονται πολύ, αλλά επίσης έχουν κάνει εκδηλώσεις με άλλους μουσικούς που ενδιαφέρονται για το διάστημα. Ο Alex είναι πολύ καλός φίλος και κάθισα μαζί του στις αρχές του περασμένου έτους και είπα, «Λοιπόν, ίσως είναι η ώρα να κάνουμε κάτι μαζί. Ίσως μπορώ να δημιουργήσω ένα μουσικό κομμάτι ή κάτι τέτοιο».

Φάγαμε μαζί και αρχίσαμε να μιλάμε…και μπήκαμε στο θέμα του overview effect, που είναι ένα αναγνωρισμένο φαινόμενο. Είναι βασικά κάτι που συμβαίνει όταν οι αστροναύτες πάνε για πρώτη φορά στο διάστημα και βλέπουν τη Γη από το διάστημα για πρώτη φορά. Προφανώς περνούν από κάποιο είδος γνωστικού μετασχηματισμού όπου όλη η οπτική τους για τη ζωή αλλάζει εκείνη τη στιγμή.

Αυτό οδηγεί σε αυτήν την ιδέα, η οποία είναι πραγματικά ο πυρήνας του άλμπουμ, η προοπτική. Πήγα σπίτι και σκέφτηκα πολύ αυτή την ιδέα. Λοιπόν, αυτό είναι ενδιαφέρον γιατί πολλοί άνθρωποι, νομίζω, έχουν σταματήσει να κοιτάζουν ψηλά. Στην πραγματικότητα, το άλμπουμ ξεκινά με αυτή τη μικρή σκηνή συνάντησης με έναν εξωγήινο στο φεγγάρι. Ο εξωγήινος λέει στον άνθρωπο: «Με ξέχασες;» Βασικά, το θέμα είναι και αυτό είναι που συνδέεται με πολλά άλλα άλμπουμ μου, ότι αφιερώνουμε πολύ χρόνο κοιτάζοντας τα κινητά μας τηλέφωνα και δεν κοιτάμε πλέον με περιέργεια για το τι υπάρχει εκεί έξω. Επειδή είμαστε τόσο απασχολημένοι με το πόσα Like και πόσους ακόλουθους έχει η τελευταία μας ανάρτηση.

Το θέμα είναι ότι όταν κοιτάξουμε ψηλά, υπάρχουν πάρα πολλά εκεί έξω. Η Γη στην οποία ζούμε, που νομίζουμε ότι φροντίζουμε και ότι την κατέχουμε, είναι εδώ για 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Είμαστε εδώ για 300.000. Ήμασταν εδώ τα δύο τελευταία δευτερόλεπτα ενός 24ωρου. Είμαστε εδώ για το 0,007% του χρόνου που υπάρχει η Γη.

Ο ήλιος μας είναι ένα από τα δισεκατομμύρια αστέρια στο σύμπαν και δεν είναι καν ιδιαίτερα μεγάλο. Έτσι, όταν αρχίσουμε να εξετάζουμε αυτούς τους αριθμούς, γίνεται απολύτως συγκλονιστικό. Αρχίζεις να συνειδητοποιείς πόσο παράλογος είναι ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε και τα πράγματα με τα οποία έχουμε εμμονή. Όλες αυτές οι έννοιες του χρόνου και του χώρου ξεθωριάζουν στο τίποτα όταν συνειδητοποιείς πόσο ασήμαντοι είμαστε.

Αλλά, ταυτόχρονα, νομίζω ότι αυτό είναι πραγματικά πολύ όμορφο πράγμα. Δεν θέλω οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι προσπαθώ να τους ρίξω μια τεράστια απογοήτευση για το πόσο ασήμαντοι είμαστε και πόσο άσκοπη είναι η ζωή μας, επειδή, στην πραγματικότητα, είναι άσκοπη και μάταιη. Αλλά είναι επίσης ένα όμορφο πράγμα. Είναι ένα όμορφο τυχαίο δώρο.

Νομίζω ότι αν οι άνθρωποι καταλάβαιναν πόσο τυχαίο και τελικά ασήμαντο είναι, ίσως να απολάμβαναν τη διαδρομή λίγο περισσότερο. Ως άνθρωποι, εφευρίσκουμε όλα αυτά τα παράλογα πράγματα όπως η θρησκεία και η πολιτική. Αποσπάμε τον εαυτό μας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από αυτό το απίστευτο δώρο. Νομίζω ότι εδώ έρχεται η συνέχεια όσον αφορά αυτό το άλμπουμ στον κατάλογό μου. Ουσιαστικά, αυτό είναι το αντικείμενο όλων των άλμπουμ μου. Αυτός είναι ένας πιο κοσμικός τρόπος, υποθέτω, να βλέπεις το ίδιο πράγμα που κοίταζα στο The Future Bites ή στο Hand.Cannot.Erase.

Νομίζω ότι είμαστε ένα απίστευτο ατύχημα αστεριών… Υπάρχουν τόσοι πολλοί γαλαξίες εκεί έξω, τόσοι πολλοί πλανήτες, τόσα πολλά αστέρια εκεί έξω. Αναπόφευκτα ο νόμος των πιθανοτήτων λέει ότι θα υπήρχε κάτι σαν εμάς. Αλλά αυτό είναι το ζητούμενο, έτσι δεν είναι;

Αυτό επανέρχεται σε αυτήν την ιδέα. Καταλαμβάνουμε ένα μικροσκοπικό, μικροσκοπικό μικρό παράθυρο αυτής της εποχής που η Γη πρόκειται να είναι εδώ. Είναι εδώ για δισεκατομμύρια χρόνια πριν έρθουμε. Θα συνεχίσει να είναι εδώ δισεκατομμύρια χρόνια αφότου φύγουμε. Αυτό το μικρό χρονικό παράθυρο που βρισκόμαστε εδώ στη Γη, είναι απείρως πιο μικρό σε σύγκριση με τον σύμπαν.

Όλα τα πράγματα που έχουν σημασία για εμάς, η μουσική που αγαπάμε, οι άνθρωποι… είναι απίστευτα όμορφα. Νομίζω ακόμη περισσότερο γιατί είναι τελικά μάταια. Αυτό είναι ένα από τα υπέροχα πράγματα για το ανθρώπινο είδος.

Έχουμε την ικανότητα να είμαστε πραγματικά παθιασμένοι και να αγαπάμε. Και ναι, εννοώ, είναι απίστευτο πράγμα. Αν και το άλμπουμ  αναφέρεται στα μηδενιστικά βάθη του διαστήματος, τελικά εξακολουθεί να είναι μια ιστορία για την ανθρώπινη φυλή.

Το The Overview του Steven Wilson κυκλοφόρησε στις 14 Μαρτίου. Ακούστε το στο Spotify και το Apple Music.