Κάλλιο αργά παρά ποτέ: Με μια… μικρή καθυστέρηση σχεδόν τριών δεκαετιών οι In Flames έπαιξαν επιτέλους το δικό τους show στην Ελλάδα

Το βράδυ της Κυριακής 30 Σεπτεμβρίου ζήσαμε επιτέλους κάτι που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να το έχουμε ζήσει πριν από 25 χρόνια. Είδαμε τους In Flames στο δικό τους headline show στο Floyd.

Ήταν μια βραδιά που για όσους είναι πάνω από 35-40 χρονών, αποτελούσε ένα διακαή πόθο, αλλά για κάποιο μυστήριο λόγο πάντα μας ξέφευγε. Δεν έχουμε δηλαδή να τη συγκρίνουμε με την εμφάνιση τους στο Ρόδον το 2000 ή με εκείνη στο Gagarin το 2008 ή στο Fuzz το 2012, γιατί πολύ απλά αυτές οι συναυλίες δεν υπήρξαν ποτέ, σε αντίθεση με σχεδόν όλα τα άλλα μεγάλα γκρουπ που έβγαλε το ευρωπαϊκό metal τη δεκαετία του 90.

Τους είχαμε δει βέβαια για πρώτη φορά το 2000 σε εκείνο το Rockwave κάτω από τους Dream Theater (οι Iron Maiden είχαν ακυρώσει) και πριν από έναν χρόνο στο Release Athens κάτω από τους Nightwish, αλλά είναι άλλη η μαγεία του δικού τους show.

Και το απέδειξαν περίτρανα στο κατάμεστο Floyd που τους επεφύλασσε αποθεωτική υποδοχή, στην πρώτη βραδιά της νέας τους περιοδείας. Και τη βραδιά ε; Με ένα setlist γεμάτο από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, αλλά και ένα σύντομο ταξίδι στην τρομερή τριπλέτα των 90’s (Jester’s Race, Whoracle, Colony) που δοκίμασε τα …όρια του κλαμπ.

Και επειδή ακριβώς αυτή ήταν η πρώτη εμφάνιση της νέας τους περιοδείας, είχαμε τη χαρά να μην ξέρουμε καθόλου τι θα δούμε και τι θα ακούσουμε. Γιατί μεταξύ μας τώρα, οι περισσότεροι τα κοιτάμε τα setlist. Έτσι όταν το Take this Life ακούστηκε λίγο μετά την έναρξη (τρίτο τραγούδι), όταν συνήθως με αυτό κλείνουν τις εμφανίσεις, ξέραμε ότι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά.

Μετά από 19 τραγούδια και το My Sweet Shadow να ρίχνει την αυλαία, φύγαμε γεμάτοι και επιτέλους δημιουργήσαμε αναμνήσεις με ένα αγαπημένο συγκρότημα. Και ελπίζουμε ότι αυτή ήταν η πρώτη από τις πολλές που θα ακολουθήσουν.

Photo credits: Αλεξάνδρα Κατσαρού

Αυτό ήταν το setlist: