Οι IDLES έρχονται στο Release Athens με τον δίσκο που πραγματικά ήθελαν να κάνουν

Οι IDLES επιστρέφουν στην Ελλάδα την Τετάρτη, στο πλαίσιο της δεύτερης ημέρας του Release Athens, και μαζί τους φέρνουν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2024.

To TANGK μπήκε σε πολλές λίστες με τα καλύτερα της προηγούμενης χρονιάς και αποτελεί την πιο συναισθηματική, χορευτική και ταυτόχρονα ειλικρινή στιγμή της μπάντας.

Ο Joe Talbot όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ είχε αναλύσει όλα τα τραγούδια για το Kerrang και τόνισε ότι αυτό ήταν το άλμπουμ που πραγματικά ήθελαν να κάνουν παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν στην αρχή της δημιουργίας τους.

Διαβάστε τις σκέψεις του για όλα τα τραγούδια του TANGK.

IDEA 01

Αυτή ήταν η πρώτη ιδέα που γεννήθηκε στο στούντιο με τον Nigel. Είχα ήδη γράψει πέντε-έξι τραγούδια στο Μπρίστολ, αλλά ήταν η πρώτη φορά που ήμουν με τον Bowen μαζί στο Λονδίνο. Άρχισε να παίζει κάτι στο πιάνο – αυτό που ακούτε στο τραγούδι. Εγώ και ο Nigel ανταλλάξαμε βλέμμα του τύπου «Αυτό είναι υπέροχο». Το τελείωμα δεν το είχαμε μέχρι να πάμε στη Γαλλία – στην ουσία, κανένα τραγούδι δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι να φτάσουμε στο στούντιο εκεί! Είχαμε 17 parts και κανένα ολοκληρωμένο τραγούδι, χωρίς στίχους, χωρίς μελωδία. Κι όμως, αυτό ήταν αρκετό. Αυτό το κομμάτι ήταν το σημείο εκκίνησης, η στιγμή που καταλάβαμε ότι κάτι σπουδαίο γεννιέται – ο δίσκος που πραγματικά θέλαμε να κάνουμε. Ξεκινήσαμε με τη βεβαιότητα ότι θα ξεφύγουμε απ’ τα αναμενόμενα.

Το περιβάλλον του Nitro Studio μάς απελευθέρωσε – υπήρχε ένα tape loop τυλιγμένο γύρω από ένα στύλο, τα πάντα ήταν σε κύκλο, γράφαμε κάτι, το βάζαμε σε loop και προχωρούσαμε. Ήταν μαγικό αλλά και αγχωτικό. Στην αρχή ένιωθα μικρός, άβολα. Είχα συνηθίσει να είμαι με τα παιδιά, να λέω τι να κάνουν, να τελειώνουμε τραγούδια. Και τώρα δεν τελειώναμε τίποτα. Τελικά εμπιστεύτηκα ότι θα γράψω ολόκληρο τον δίσκο πάνω στο μικρόφωνο, στο στούντιο.

Δεν ήταν παρορμητικό, αλλά ενστικτώδες. Το ίδιο έκανα και στο Ultra Mono και στο Crawler. Ακούω το κομμάτι 200 φορές, έχω ένα θέμα ή μια παλέτα στο μυαλό μου, και απλώς αφήνομαι να έρθει.

Gift Horse

Αυτό ξεκίνησε στο Μπρίστολ με τον Jon και τον Dev. Ήμασταν οι δυο μας με τον Jon, παίζαμε beats, του έβαζα ν’ ακούσει disco και techno, να δουλέψει σε grooves. Άρχισαν να τζαμάρουν κάτι που έβγαινε ωραίο, κι εγώ έγραψα το τραγούδι πάνω του. Οι στίχοι είναι για την κόρη μου, και βγήκαν μόνοι τους.

POP POP POP

Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το παλιό MySpace handle της Mica Levi, όταν ήταν οι Micachu And The Shapes – περιέγραφαν τη μουσική τους ως «pop pop pop». Μου είχε φανεί τέλειο: βίαιος ήχος, σχεδόν βρώμικος, αλλά με ποπ μελωδίες. Αυτό μου είχε μείνει.

Είχα μια ιδέα για ’80s pop beat, έστειλα στα παιδιά τα references και είπα «θέλω αυτό το beat». Το παίξαμε στο στούντιο του Nigel. Έπιασα ένα hollow body μπάσο, έπαιξα ένα line και άρχισε να κάνει feedback. Είπαμε «βάλε το έτσι!». Το γράψαμε σε 10 λεπτά και το πήραμε στη Γαλλία.

Το τραγούδι μιλά για το πόσο ευλογημένος νιώθω που έχω παιδί. Όταν έχεις χάσει γονιό και γίνεσαι γονιός, υπάρχει ένας κύκλος. Δεν λέω ότι είμαι καλύτερος πατέρας λόγω της απώλειας, αλλά νιώθω πιο συνδεδεμένος. Έμαθα να χαίρομαι μέσα από τη χαρά της. Κι αυτό είναι πολύ δυνατό.

Roy

Αυτό το έγραψε ο Bowen. Είχε εμμονή με τα μέτρα – έπαιζε περίεργα, τύπου 7/12, που απλώς με εκνεύριζαν. Εγώ ήθελα μόνο να κάνω τον κόσμο να χορέψει. Ήμασταν σε τελείως διαφορετικά μονοπάτια – τουλάχιστον έτσι το ένιωθα.

Αυτό όμως μου θύμιζε Roy Orbison beat, κι αυτό το αγάπησα. Είχα μια ιδέα για την κιθάρα, κι ο Bowen έγραψε μια πανέμορφη γέφυρα, που αρχικά ήταν ρεφρέν. Κολλήσαμε στο Λονδίνο, ώσπου στο τέλος –αφού ο Jon είχε ήδη μαζέψει τα τύμπανα– μου ήρθε ένα fill που οδηγούσε το κουπλέ στο ρεφρέν που κυνηγούσα τέσσερα χρόνια. Ξεπακετάραμε τα drums, γράψαμε το beat σε δύο λεπτά, βάλαμε ένα όργανο, ο Bowen πάτησε μια νότα και ήταν τέλειο. Ήταν από τις αγαπημένες μου στιγμές όλου του άλμπουμ.

Το τραγούδι το έγραψα για τη σύντροφό μου. Μαθαίνεις να περιμένεις, να σέβεσαι, να είσαι υπομονετικός. Και τα καλά έρχονται.

A Gospel

Αυτό το έγραψε μόνος του ο Bowen. Το ηχογράφησε στο κινητό του – ακούγεται και το παιδί του στο background. Είναι ήσυχο, με πιάνο, και δεν το συζητήσαμε πολύ. Το έκανα γιατί ο φίλος μου το χρειαζόταν. Ήμουν αγχωμένος, δεν ήθελα να το χαλάσω. Για μένα σημαίνει κάτι για μια πρώην μου,  αλλά δεν νομίζω ότι αυτό είχε στο μυαλό του ο Bowen.

Dancer

Μιλά για ένα κορίτσι με το οποίο χορεύαμε κάθε βδομάδα σε ένα hip-hop party. Ήταν η στιγμή της χαράς. Ο χορός είναι πολύ σημαντικός για μένα. Ήταν και το βασικό στοιχείο στον επικήδειο για τη μητέρα μου.

Στη Βρετανία, η έννοια του χορού με συναίσθημα είναι κάπως ταμπού – σαν να υπονοεί πάντα σεξ. Αλλά είναι παραπάνω. Πέρσι ήμουν στο Μεξικό, σε ένα club στις 3 το πρωί, με live παραδοσιακή μπάντα, χορεύοντας με αγνώστους. Ήταν μαγεία. Θέλαμε αυτό να μεταφέρουμε στο άλμπουμ: μια φυσική, σωματική σύνδεση, όχι διανοητική.

Grace

Έγραψα το beat, το έπαιξε ο Nigel στο Linndrum και ακούστηκε υπέροχο. Έπαιξα το μπάσο, και μετά αποφάσισα να τραγουδήσω. Ήταν η μόνη φορά που τραγούδησα στο Λονδίνο. Το πρώτο κουπλέ βγήκε αυθόρμητα, με μελωδία και στίχους. Προσπαθούσαμε για μήνες να το «αναπτύξουμε» – τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν ήδη εκεί. Ο φόβος της απλότητας… Αλλά άμα σε κάνει να χορέψεις; Αυτό μετράει. Προχωράμε.

Hall & Oates

Αυτό είναι το πιο «θορυβώδες» κομμάτι IDLES, από πρόθεση. Το έγραψα στο μπάνιο. Ήμασταν στο Μπρίστολ, γράφαμε κάτι άλλο, και είπα «πάω τουαλέτα». Εκεί μου ήρθε το riff. Είχα αρχίσει να κάνω ποδήλατο – ήταν μεγάλη αποκάλυψη: να κάνεις παρέα εκτός παμπ, να νιώθεις καλά και να χτίζεις κάτι όμορφο.

Το τραγούδι βασίζεται σε ένα παλιό αστείο με την πρώην μου: όταν κάνεις έρωτα πρώτη φορά, είναι σαν να παίζει Hall & Oates στο κεφάλι σου. Και την επόμενη μέρα, νιώθεις σαν να πετάς. Ήθελα να αποτυπώσω αυτό το συναίσθημα – ακόμα και στη φιλία.

Jungle

Είχα αυτό το riff για καιρό αλλά δεν έβρισκε τη θέση του. Ο Bowen το μετέτρεψε σε συγχορδίες – και βγήκε υπέροχο. Στο ρεφρέν πήγε σε καρίμπικ swing, που άργησε να βγει, αλλά ο Nigel επέμενε. Και είχε δίκιο.

Ήξερα τι θα τραγουδήσω μελωδικά. Με έσπρωξε στο storytelling. Με ρωτάς για τι συνελήφθηκα; Χωρίς σχόλιο!

Gratitude

Άλλο ένα από τα «μετρημένα» τραγούδια του Bowen. Ο ρυθμός είναι λίγο παράξενος, και μου πήρε καιρό να τον καταλάβω. Είχα τραγουδήσει μια νότα στο κινητό μου, σαν «jnng-jujujujujuh», και ο Bowen το μετέτρεψε σε τραγούδι.

Στιχουργικά, είναι ένα ποίημα για την ευγνωμοσύνη. Για την αναγνώριση της τύχης σου, του πού έχεις φτάσει. Είναι storytelling ποίηση.

Monolith

Είχα κολλήσει με τη χρήση επαναλαμβανόμενων μουσικών μοτίβων σε ταινίες – μοιάζουν με μονόλιθους. Το είδα στο The Hateful Eight, αλλά και στο All Quiet On The Western Front. Λίγες νότες, μεγάλη δύναμη.

Θυμήθηκα ένα ντοκιμαντέρ, το Soul Of A Man, όπου λένε ότι έστειλαν τη μουσική του Blind Willie Johnson στο διάστημα, σε μια κάψουλα. Αυτό με ενέπνευσε να τραγουδήσω ένα μπλουζικό riff, και ο πρώτος στίχος προέρχεται από το Illinois Blues του Skip James. Το σαξόφωνο στο τέλος; Τυχαίο. Αλλά το ακούσαμε και είπαμε: «Έτσι κλείνεις έναν δίσκο».

Tο Release Athens 2025 υποδέχεται τους IDLES, την Τετάρτη 18 Ιουνίου, στην Πλατεία Νερού. Η πεντάδα από το Μπρίστολ, έχοντας κυριεύσει τα πάντα στο πέρασμά της τα τελευταία οκτώ χρόνια, θεωρείται πλέον μία από τις κορυφαίες rock μπάντες στον κόσμο και έρχονται για να μας προσφέρουν ένα από τα πιο συναρπαστικά shows του καλοκαιριού!

Μαζί τους, οι Glass Beams, tο ψυχεδελικό τρίο από την Αυστραλία και οι SPRINTS, η μπάντα – δυναμίτης από την Ιρλανδία στην πρώτη εμφάνισή της στην Ελλάδα. Κλείστε τα εισιτήρια σας εδώ.