Οι Gojira στο Release Athens: Μια πρωτόγνωρη εμπειρία

Κάποια στιγμή, την ώρα που οι Gojira είχαν αρχίσει να παίζουν το Flying Whales, κοίταξα στα αριστερά μου και είδα στο αέρα φουσκωτούς καρχαρίες. Προφανώς ήταν ότι πιο κοντινό σε φάλαινα, βρήκαν στα είδη θαλάσσης οι οπαδοί της μπάντας που τα έφεραν στην Πλατεία Νερού για το Release Athens.

Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος από την εμφάνιση τους μέχρι εκείνο το σημείο που συνέχισα να κοιτάω τους φουσκωτούς καρχαρίες να πετάνε για αρκετά δευτερόλεπτα. Και μεταξύ μας τώρα, για πολύ λίγο, νόμιζα ότι ο ένας από τους καρχαρίες με κοίταξε. Και όχι μόνο με κοίταξε, αλλά μου έκλεισε και το μάτι.

Είμαι ο Θανάσης Ράλλης και βρέθηκα στην Πλατεία Νερού για το Release Athens το Σάββατο. 

Και μη βιαστείτε να πείτε ότι ήμουν επηρεασμένος από παραισθησιογόνα, γιατί δεν ήμουν. Αλλά αυτή η εμφάνιση, αυτής της μπάντας, το βράδυ του Σαββάτου είμαι σίγουρος ότι έκανε πολύ κόσμο να νιώσει μια πρωτόγνωρη ευφορία.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Ή μάλλον όχι από την αρχή, αφού τους Lacuna Coil δεν τους πρόλαβα καθόλου, αλλά άκουσα πολύ καλά λόγια.

Περιμένοντας τη μέρα της συναυλίας, η προσμονή μου τους While She Sleeps, ήταν ακόμα μεγαλύτερη και από αυτή για τους Gojira. Είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες, ήθελα να τους δω σε σκηνικό φεστιβάλ, μετά την εμφάνιση τους σε κλειστό το 2019 και με άλλα έξι χρόνια εμπειρίας στις πλάτες τους.

Και δεν θα μιλήσω για μένα, γιατί εγώ τους γούσταρα πολύ και ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα να δω. Θα μιλήσω για μεγάλο μέρος του κοινού που στην αρχή φάνηκε να μην έχει επαφή με τη μουσική τους, αλλά μπήκε στο κλίμα πολύ, πολύ γρήγορα.

Αυτό που κατάφεραν οι While She Sleeps ήταν νομίζω να κερδίσουν πολύ κόσμο, που σήμερα θα τους ψάχνει, θα τους ακούει, θα τους ανακαλύπτει και χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό. Είναι έτοιμοι για το παραπάνω βήμα και νομίζω ότι θα το κάνουν πολύ σύντομα γιατί η κεντρική σκηνή τους αξίζει.

Μια κεντρική σκηνή που το βράδυ του Σαββάτου όμως, ήταν αφιερωμένη στους Gojira. Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από την τελευταία φορά που τους είδαμε ζωντανά, ένα καυτό βράδυ του 2017, αλλά τώρα, στο 2025, μοιάζουν σαν έχουν πάρει την τελική μορφή του Γκοτζίλα. Όλα αυτά τα χρόνια δηλαδή μεγάλωναν, μέχρι να φτάσουν σε αυτό το σκαλί, σε αυτό το επίπεδο. Και ήμασταν εκεί για να δούμε το θηρίο στα μάτια. Αν νομίζετε ότι υπερβάλω, δεν ήσασταν εκεί. Όσοι ήταν εκεί, είδαν μία από τις πιο βροντερές εμφανίσεις που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα μας.

Μιλάμε για τοπ επίπεδο εμφάνισης, απόδοσης, σκηνής, οπτικών εφέ. Μιλάμε για αρτιότητα σε όλους τους τομείς. Βασικά, δεν μιλάμε αφού ακόμα προσπαθούμε να μαζέψουμε το σαγόνι μας από το πάτωμα.

Σε όλη αυτή την ηχητική πανδαισία, βάλτε και τη διασκευή στους Black Sabbath, που έπαιξαν λίγες ημέρες μετά την εμφάνιση τους στο Back to the Beginning, αλλά και την έκπληξη με τον Robb Flynn των Machine Head που έχει κατασκηνώσει στην Ελλάδα τον τελευταίο μήνα και ανέβηκε στη σκηνή μαζί τους για να παίξουν Sepultura.

Όλα αυτά μοιάζουν να τα έχει βγάλει από το μυαλό τους κάποιος, αλλά συνέβησαν. Νομίζω τουλάχιστον ότι συνέβησαν σε ένα από τα καλύτερα metal live που έχουμε δει στην Ελλάδα.

Τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί και ο φουσκωτός καρχαρίας να μου έκλεισε το μάτι τελικά.