Για τους Mani Deum, η καλή μουσική είναι καλή μουσική από όποιον τόπο κι αν προέρχεται!

Το Σάββατο 20 Απριλίου ένας αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει στην Αθήνα. Ο David Eugene Edwards των Wovenhand και 16Horsepower θα βρίσκεται στη σκηνή του Gagarin 205 για να αναπαράγει υλικό από όλη του την πορεία. Μαζί του όμως επιστρέφει και άλλο ένα σχήμα που αγαπήσαμε.

Ο λόγος για τους dark rockers (λίγο αδόκιμος όρος, αλλά στην περίπτωσή τους μερικώς ισχύει) Mani Deum, τους οποίους έχουμε να συναντήσουμε συναυλιακά 8 ολόκληρα χρόνια!

Με αυτή λοιπόν την εξαιρετική αφορμή, ήρθαμε σε επαφή με έναν από τους 2 ιθύνοντες νόες του σχήματος, τον Μάνο Καρακατσάνη και αποσπάσαμε πληροφορίες για όσα ετοιμάζει ο ίδιος και το σχήμα αυτή την περίοδο, όπως και κάποιες ιδιαίτερα συγκινητικές αναφορές στο μουσικό του παρελθόν και μέλλον!

Roxx: Μάνο χαίρομαι που τα λέμε! Παρά την πολυετή απουσία των Mani Deum εσύ παραμένεις ενεργός σε όλα τα μέτωπα! Είχαμε από εσένα τα τελευταία χρόνια τους υπεραπαραγωγικούς The Man & His Failures ενώ -σχετικά- πιο πρόσφατα το προσωπικό σου project Asylum Promises. Τελικά δεν αντέχεις να μένεις στην απραξία ε;

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Γειά και ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις! Ναι, δεν ξέρω ακριβώς τι να σου απαντήσω σε αυτό, αφου απο 12 χρονών παίζω και φτιάχνω μουσική, είτε με μπάντες, είτε μόνος. Σίγουρα αυτό που ξέρω με βεβαιότητα, είναι πως το 2017 που ήταν η πρώτη μου χρονιά χωρίς πρόβες, συναυλίες και ηχογραφήσεις αφού ήρθε το τότε τέλος των Mani Deum, ήταν μια από τις χειρότερες της ζωής μου και έτσι επένδυσα χρόνο στο να στήσω στο μυαλό μου αρχικά το project The Man & His Failures, όπου στην αρχή το ξεκίνησα σόλο και έπειτα με τις προσθήκες των Αλέκου Σώρρου και Δημήτρη Βλασόπουλου, κατέληξε σε συλλογικό σχήμα (μπάντα). Το Asylum Promises, όσο περίεργο και να σου φανεί, προϋπάρχει όλων, αφου πρίν φτιαχτούν οι Mani Deum το 2006, εγώ είχα φτιάξει δύο κασέτες με αυτό το όνομα, μόνος μου με μερικά vintage synths, σε ambient / experimental ύφος. Δηλαδή οτιδήποτε σόλο έκανα εκείνη την εποχή, το υπέγραφα με αυτό το όνομα. Έτσι στην καραντίνα που αναγκαστικά μπήκαν και οι The Man & His Failures σε παύση, αποφάσισα να ασχοληθώ εντατικά με τα συνθεσάιζερ και τα groove boxes / drum machines και κάπως έτσι από την ανάγκη μου να δημιουργήσω, επανήλθε και η πλευρά του Asylum Promises, μουσικά.

Roxx: Είσαι χρόνια στη σκηνή, έχεις δει τα καλά και τα κακά της. Ποιο είναι το κίνητρό σου για να συνεχίσεις να κάνεις μουσική με αυτόν τον τρόπο, απευθυνόμενος σε αυτά τα niche κοινά, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που δεν έχει τόσες ευκαιρίες σε αυτά τα μουσικά είδη;

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Δεν υπάρχει κάποιο κίνητρο, νομίζω πως απλά προκύπτει από την ανάγκη μου για έκφραση και δημιουργία και θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που υπάρχει ένα κοινό που δείχνει ενδιαφέρον στις δουλειές μου, έρχεται στις συναυλίες και στηρίζει με κάθε τρόπο. Η Ελλάδα τωρα, δεν έχει ευκαιρίες γενικά, αν με ρωτάς. Οπότε δεν νομίζω πως άνθρωποι που ασχολούμαστε με συγκεκριμένες σκηνές, με ένα “do it yourself” τρόπο, περιμένουμε και κάτι από την χώρα αυτή.

Roxx: Πριν γυρίσουμε στους Mani Deum, που είναι και ο λόγος που με φέρνει στο inbox σου, θέλω να πούμε δυο λόγια για την πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά σου, αυτή του Asylum Promises. Συνεργασίες σε singles, μινι ταινιάκια, μπολικος πειραματισμός. Τι ήταν αυτό που σου δημιούργησε την ανάγκη για μία -ας το πούμε- multimedia καλλιτεχνική εφόρμηση όπως αυτή;

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Όπως αναφέρω και πιο πάνω, στην καραντίνα είχα πολύ χρόνο και αποφάσισα να τον εκμεταλλευτώ καπως πιο δημιουργικά. Ήθελα να πειραματιστώ με τα synths, τα keyboards, τις κασέτες και τις μαγνητοταινίες ως μέσο, τα drum machines, τα πετάλια μου και άλλα.  Ήταν πολύ απελευθερωτικό το να σκέφτομαι ενα concept για ένα δίσκο και να προσπαθώ να το αποτυπώσω μουσικά ή με sound design και διάφορα μέσα. Αποφάσισα να κινηθώ χωρίς υπολογιστή, ηχογραφόντας σε multitrack recorders και κασέτες τις δουλειές μου αυτές, μόνος μου στο σπίτι, χωρίς οθόνη και software, όπως τις παλιές καλές εποχές. Έγινα μανιακός με το marketplace και τις αγγελίες για αναλογικό παλιό εξοπλισμό και μετά από αρκετή μελέτη στην σύνθεση, κάποια tutorials και online courses, που με ξεκλείδωσαν σε απορίες που είχα αφου έχω σπουδάσει ούτως ή αλλως ηχοληψία – μουσική παραγωγή, αποφάσισα να το βάλω μπρός και έτσι το πρώτο άλμπουμ με τίτλο “Piraeus / Athens / Nihil” γεννήθηκε, με αναλογικά DAWless μέσα.  Από εκεί και πέρα, πάει μόνο του το πρότζεκτ, είτε με συνεργασίες με αγαπημένους φίλους, είτε μόνος μου, ενώ μετράει κατα μέσο όρο τέσσερις κυκλοφορίες τον χρόνο (singles, albums, οτιδήποτε). Παρεμπιπτόντως, μόλις κυκλοφόρησε ο δίσκος “ΑΙΜΑ” που είναι συνεργασία με τον Somnia Vera από Βερολίνο, ένα άλμπουμ που ετοιμάζουμε σχεδόν δύο χρόνια. Να τον ακούσετε και να μου πείτε πως σας φάνηκε.

Roxx: Οι The Man & His Failures από την άλλη, είναι κάπως περισσότερο σε «ράγες» θα έλεγα. Συνεπείς, αλλά όχι σε μανιασμένους promo ρυθμούς, τείνουν να καταστούν «σταθερή αξία» για τη σκηνή. Ωστόσο κι εκεί παίζετε σε ένα πιο εσωστρεφές γήπεδο, με 3 μόλις μέλη και εσένα αποκλειστικά σε vocal duties. Βρίσκεις πως όσο περνούν τα χρόνια, έχεις την ανάγκη να κάνεις πιο απλά πράγματα, με εσένα αποκλειστικά στο τιμόνι; Κουράζουν τελικά οι πολυσυμμετοχικές προσπάθειες και η πολυφωνία;

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Σίγουρα όσο μικρότερο είναι ένα σχήμα, τόσο πιο πολύ ευέλικτο είναι και για συναυλίες, πρόβες, ηχογραφήσεις κτλπ. Ναι, έχω καταλήξει σίγουρα, πως στις δουλειές που φέρουν την υπογραφή μου, προτιμώ λίγους και καλούς συνεργάτες. Δεν είναι εύκολο να επικοινωνείς το ίδιο με όλους μουσικά και έχοντας ζήσει μια εποχή που και στους Mani Deum υπήρξαμε 8-9 άτομα, σταθερά έχω οδηγηθεί σε αυτό. Ωστόσο θεωρώ τους TM&HF αρκετά “πολυφωνικό” σχήμα, γιατι μπορεί να είμαστε τρείς και η χημεία μεταξύ μας να ειναι εύκολη και παραγωγική, απο την άλλη υπάρχουν πολλά πράγματα που γίνονται και αρκετή δουλειά από πίσω, στην οποία ο καθένας βάζει αρκετή ενέργεια και κόπο. Δουλεύουμε σταθερά μαζί σε εβδομαδιαία βάση και αυτό από μόνο του, είναι ένας κανονικός ρυθμός.

Roxx: Πάμε λίγο πίσω στους Mani Deum. Θέλω να αναπολήσεις την τελευταία σας συναυλία, εκείνο το farewell gig στο An Club και να μου πεις τι θυμάσαι από τότε. Τι έχεις κρατήσει; Ποιο ήταν το συναίσθημα του αποχαιρετισμού σε ένα project που σας κράτησε ενωμένους και δημιουργικούς τόσα χρόνια;

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Νομίζω είναι η συναυλία που έχει χαραχτεί στην μνήμη μου, πιο εντονα απο ολες.  Έχω κρατήσει την τρομερή αγάπη του κόσμου, που ήταν πραγματικά συγκινητική, όλα αυτά τα άρθρα και αφιερώματα που βγήκαν μετα το λαιβ και μας έφεραν ένα χαμόγελο και φυσικά το γλυκόπικρο συναίσθημα του να νιώθεις ότι μπαίνει μια τελεία σε κάτι που έχεις κυριολεκτικά μεγαλώσει μαζί του. Φυσικά θυμάμαι και όλους τους απίστευτους guests που είχαμε στην σκηνή μαζί μας και ο καθένας είχε συμβάλει με τον τρόπο του, μοναδικά στην πορεία της μπάντας. Ωστόσο, να που μετά απο οκτώ χρόνια, πάλι θα τα ξαναπούμε.

Roxx: Μετά από τότε είχατε άλλο ένα single, το “Missing Link to Nostalgia”. Μας είχατε δώσει μια ελπίδα επιστροφής, αλλά τελικά τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Τι είδους έκλαμψη ήταν αυτή;

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Ήταν ένα απο τα κομμάτια που δουλεύαμε για τον επόμενο δίσκο, θέλαμε να βγει, καταφέραμε να γυρίσουμε ένα ωραίο βίντεο στην Αμερική σε σκηνοθεσία του Έβαν Μαραγκουδάκη, ωστόσο το να δουλεύουμε απο απόσταση λόγω της τότε μόνιμης ζωής του Περικλή στην Αμερική, ήταν κατι που δεν μας πήγαινε με τίποτα. Ξέρεις, οι Mani Deum πάντα ήταν παρέα. Και ήταν και μετά την μπάντα και είναι ακόμα. Όλα μας τα τραγούδια, προερχονται απο αυτην την ζύμωση.  Ήταν δύσκολο να υπάρξουμε, ενω έλειπε ένα πολύ βασικό μέλος.

Roxx: Και ερχόμαστε στο τώρα και στην συμμετοχή σας στην συναυλία του David Eugene Edwards σαν support, και μάλιστα σε μία ακουστική μορφή, την οποία κάθε τόσο ενσαρκώνατε βέβαια και στο παρελθόν, με κάποια όμως νέα πρόσωπα επίσης. Θέλω να μου πεις τι σημαίνει για εσάς το να βρεθείτε επί σκηνής στο πλευρό αυτού του τιτάνα, αλλά και τι συναισθήματα σου γεννά το ότι θα ξαναπαίξετε -και λογικά ήδη προβάρετε- τα τραγούδια του τότε.

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Η πρόταση μας έγινε από τα παιδιά της Como Esta events, που ήξεραν την μουσική μας και γνώριζαν την μπάντα απο παλιά. Ο David Eugene Edwards ήταν απο τις επιρροές μας ως σχήμα και μάλιστα από τις πολύ αρχές. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις και με τον Περικλή πια πίσω στην χώρα μόνιμα, κάπως αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε, αφου βλέπαμε πως ακόμα υπάρχει και ένα ενδιαφέρον απο μια μερίδα κοινού, που κάθε τόσο μας έλεγε αν θα ξαναεμφανιστούμε έστω για μια φορά, ζωντανά. Αποφασίσαμε, πως αν είναι  να παίξουμε μια φορά ακομά τα τραγούδια των Mani, δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία από αυτή. Ωστόσο δεν είχαμε καθόλου την διάθεση να αναπαράγουμε τους εαυτούς μας πριν οκτώ χρόνια, αφου και εμεις μεγαλώσαμε και δεν είμαστε οι ίδιοι ανθρωποι. Αυτο μας έκανε να θέλουμε να μεταφράσουμε τα τραγούδια αυτά σε μια άλλη ακουστική και ambient προσέγγιση και έτσι εγώ αυτή την φορά πάω πίσω από τα συνθς και στην φωνή για να κάνω το sound design και drones στα κομμάτια αντί για την θέση της ηλεκτρικής κιθάρας που ήμουν, στην οποία προστίθεται για πρώτη φορά ο Μέμος Πιλαφτσής, φίλος και μουσικός που αγαπάμε, ο οποίος με πολλά πετάλια και ήχους προσθέτει το δικό του βάρος στις συνθέσεις και ο Περικλής παραμένει στις ακουστικές κιθάρες και την φωνή.  Ξεκινήσαμε να κάνουμε πρόβες ως τρίο και καταλήξαμε πως αν ειχαμε συνεχίσει, μαλλον αυτη θα ηταν και η μορφή που θα παίζαμε τωρα τα κομμάτια ουτως ή αλλως. Οπότε πάμε μόνο με όμορφα συναισθήματα για το Σάββατο και μας χαροποιεί το γεγονός πως θα παρουσιαστεί η μουσική μας, δίπλα σε αυτή του David Eugene Edwards, που εκτιμούμε ιδιαίτερα το έργο του.

Roxx: Πέραν των παλαιότερων κομματιών, θα έχουμε και κάτι καινούριο; Κάποια τρελή διασκευή; Κάποια συμμετοχή – έκπληξη; Δώσε μου κάτι αποκλειστικό!

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Μπα, νομίζω μας είναι αρκετό που θα παίξουμε τα παλιά μας κομμάτια σε αυτή την μορφή, αυτο ισως ειναι μια έκπληξη από μόνο του, κατα τα άλλα, καμία διασκευή, ο χρόνος είναι συγκεκριμένος και περιορισμένος.

Roxx: Καταλαβαίνεις πως μοιραία θα ερχόταν και αυτή η ερώτηση: Θα έχουμε official reunion; Θα έχουμε νέο υλικό; Δίσκο; Πρέπει να παρακαλέσουμε για κάτι τέτοιο;

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Σιγά καλέ που θα παρακαλέσετε κιόλας!  Χαχαχα, ελάτε το Σάββατο να τα πουμε απο κοντά και για όλα τα υπόλοιπα, βλέπουμε. Official reunion πάντως είναι και αυτό το exclusive show.

Roxx: Πλέον θα έλεγα είσαι (και είστε) από τους βετεράνους της ελληνικής σκηνής. Πώς βλέπετε την εξέλιξή της σήμερα; Το μόνο εύκολο είναι να πούμε πως έχουμε μπαντάρες και πλέον πολλοί «κοιτάνε» και εξωτερικό. Όμως πως πραγματικά την βλέπετε; Ως προς την σύμπνοιά της, την εξελικτική της πορεία, τον πυρήνα της, το μέλλον της, τα μουσικά είδη που προϊστανται σε αυτήν;

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Κοίτα, αν με ρωτάς όντως τώρα, πήξαμε στους “βετεράνους” και στους “παλιούς” και στην ελληνική σκηνή και γενικά. Προσωπικά δεν νιώθω καθόλου έτσι, χαίρομαι για την δισκογραφία που έχω δημιουργήσει τα χρόνια αυτά με τα project μου και that’s it. Μόνο ανοδική πορεία βλέπω στα πράγματα, στις παραγωγές και ναι εδω και πολλά χρόνια πια, η σκηνή εδώ κοιτάει στα μάτια αυτη του εξωτερικού και σε πολλές περιπτώσεις την ξεπερνάει. Τουλάχιστον στις μουσικές που ακούω εγώ. Κατα τα άλλα, αδιαφορώ για το “για ελληνικό καλό είναι” γιατί η καλή μουσική είναι καλή και δεν έχει σημασία απο ποιο τόπο προέρχεται.

Roxx: Πες μας μερικές κυκλοφορίες που σου έχουν τραβήξει την προσοχή στο τελευταίο διάστημα, μιας που -όπως γνωρίζουν κάποιοι από εμάς- η πρωινή σου εργασία είναι σε δισκοπωλείο και μοιραία περνούν από μπροστά σου τα περισσότερα.

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Τα άλμπουμ των Data Fragments και Radio Sect άκουσα τελευταία και μου άρεσαν πολύ, φυσικά το νέο άλμπουμ των Selofan και αναμένω τον δίσκο των Kalte Nacht. Τελευταία ακούω με ενδιαφέρον πολύ τους Twin Tribes, τους Ultra Sunn και τους Actors.

Roxx: Πες μου μερικές συναυλίες που κράτησαν ένα μέρος της ψυχούλας σου, από το Post-Covid-19 άνοιγμα και μετά. Τι λατρεύεις να βλέπεις σε μια ζωντανή εμφάνιση; Είναι μόνο η performance που μετράει; Το εφέ; Ή και η ανταλλαγή ενέργειας δημιουργού – κοινού. Κορυφαία δικιά σου συναυλιακή στιγμή με σχήματα που έχεις συμμετάσχει;

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Νομίζω πως η μπάντα που έχω δει περισσότερες φορές ζωντανά στην ζωή μου, είναι οι Paradise Lost, σχήμα που ακούω κυριολεκτικά απο παιδί, οπότε μου είναι πολύ comfort να βρίσκομαι στις συναυλίες τους εδώ, με μια μπίρα στο χέρι. Άρα σιγουρα θα σου πω αυτούς, τον Mortiis που εμφανίστηκε με τους Mayhem και ήταν συγκλονιστικός, σίγουρα λάτρεψα την ενέργεια των Converge στο περσινό τους λαιβ εδώ και λέγοντας αυτό, καταλήγω πως εχει σιγουρα να κάνει και με το προσωπικό δέσιμο με την μπάντα αλλα και με την ανταλλαγή αυτή με το κοινό που αναφέρεις. Τέλος, οι Front 242 που ανοίξαμε και εμείς με The Man & His Failures, ήταν απίστευτοι και παραμένουν απο τα πολύ αγαπημένα μου σχήματα. Δική μου στιγμή, πολλές μου έρχονται στο μυαλό, αλλα προτιμώ να μην ξεχωρίζω κάποια.

Roxx: Τέλος θέλω από εσένα μια ευχή για το μέλλον της μουσικής, εναλλακτικής και μη.

Μάνος Καρακατσάνης (Mani Deum): Εύχομαι ο κόσμος που παράγει μουσική να έχει έμπνευση, δύναμη και μέσα να συνεχίσει να το κάνει και ο κόσμος που αγαπά την μουσική να μπορεί να συνεχίσει να την στηρίζει.

***

Οι Mani Deum εμφανίζονται ζωντανά με τον David Eugene Edwards, φωνή και mainman των Wovenhand και 16Horsepower, το Σάββατο 20 Απριλίου στο Gagarin 205.

Εισιτήρια προπωλούνται μέσω του more.com και του δικτύου καταστημάτων του.

Ηλεκτρονική προπώληση: https://www.more.com/music/david-eugene-edwards