Δέκα μικρές ιστορίες από την… καταστροφή του Appetite for Destruction

Οι Guns ‘N Roses επιστρέφουν σε λίγες ημέρες στη χώρα μας για μία μεγάλη συναυλία που ίσως θα αποτελέσει και την τελευταία ευκαιρία για να δούμε αυτό το line up στην Ελλάδα. Δεν μας λες και σταθερό προορισμό για τέτοιες περιοδείες.

Στο τεράστιο setlist που παρουσιάζουν τα περισσότερα τραγούδια έρχονται φυσικά από το θρυλικό ντεμπούτο τους που κυκλοφόρησε τέτοιες μέρες πριν από 36 χρόνια. Αυτά που ακολουθούν είναι κάποια πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για το Appetite for Destruction η επιρροή του οποίου παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο.

Μπορεί πλέον να μας έχουν συνηθίσει σε μεγάλη αναμονή για να τελειώσουν ένα τραγούδι, όμως τότε η ταχύτητα στη δημιουργία ήταν ένα από τα μεγάλα προσόντα τους. Σύμφωνα με τον Slash το Welcome to the Jungle γράφτηκε σε μόλις τρεις ώρες. Όσο για το στιχουργικό περιεχόμενο; Τα εξηγεί καλύτερα ο Axl: «Έγραψα απλά για το πως μου μοιάζει το Λος Άντζελες. Αν κάποιος έρθει για πρώτη φορά στην πόλη, θα βρει ότι και να ψάχνει».

Ο Axl Rose μισούσε τη radio edit εκδοχή του Sweet Child O’ Mine. Όπως είχε δηλώσει στο Rolling Stone το 1989, δεν υπήρχε κανένας λόγος να κοπεί το κομμάτι παρά μόνο για να παίζουν διαφημίσεις οι σταθμοί και να βγάζουν περισσότερα χρήματα.

Το My Michelle είναι επηρεασμένο από τον Elton John. Ο λόγος είναι απλός. Όπως έχει δηλώσει ο Slash, το έγραψαν με τον Axl για την κοινή τους φίλη, Michelle Young, που είχε ακούσει στο ραδιόφωνο το Your Song του Elton John και τους είχε ζητήσει να φτιάξουν κάτι αντίστοιχο για εκείνη. Βέβαια οι στίχοι μιλούν και για το παρελθόν της μητέρας της στη βιομηχανία του πoρνο και τις εξαρτήσεις της από τα ναρκωτικά και δεν σε καμία περίπτωση τόσο συναισθηματικοί όσο αυτοί του Rocket Man.

Το November Rain παραλίγο να αποτελέσει μέρος αυτής της δουλειάς, αφού είχε γραφτεί αρκετά νωρίτερα, όμως η μπάντα προτίμησε να κρατήσει στον δίσκο το Sweet Child O’ Mine. Άλλα τραγούδια που επίσης δεν μπήκαν στο άλμπουμ και τα ακούσαμε πιο μετά ήταν τα ‘You Could Be Mine’, ‘Back Off Bitch’ και ‘Don’t Cry’.

To άλμπουμ δεν γνώρισε επιτυχία αμέσως. Έκανε ντεμπούτο στο νούμερο 182 του Billboard και για τους πρώτους μήνες έφτασε συνολικά τις 200.000 πωλήσεις, αριθμός μικρός για την εποχή. Τα ραδιόφωνα δεν έπαιζαν τα τραγούδια, ενώ το MTV δεν δεχόταν να παίξει το βίντεο του Welcome to the Jungle. Ο πρόεδρος της Geffen συμφώνησε τελικά με το κανάλι, για μία προβολή τη μέρα μέσα σε 72 ώρες και το βίντεο έγινε αυτό που ζητούσαν περισσότερο οι τηλεθεατές. Από εκεί και πέρα υπήρξε μόνο άνοδος και τελικά ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του, το άλμπουμ πήγε στο νούμερο ένα του Billboard στις 6 Αυγούστου του 1988. Συνολικά μέχρι και σήμερα έχει πουλήσει πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα και θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα ντεμπούτα όλων των εποχών.

Αν πέρναγε η άποψη του Slash, οι στίχοι του Paradise City θα ήταν αρκετά διαφορετικοί και θα αποτελούσαν σίγουρα μεγάλο πρόβλημα στο δρόμο του τραγουδιού για την επιτυχία.  Αντί για το κλασικό «Take me down to the Paradise City/ Where the grass is green and the girls are pretty» ο κιθαρίστας της μπάντας προτιμούσε το «Take me down to the Paradise City/ Where the girls are fat and they’ve got big titties».

Αντί για Πλευρά Α και Πλευρά Β, ο δίσκος είχε Πλευρά G και Πλευρά R. Στην Πλευρά G ήταν τα τραγούδια που μιλούσαν περισσότερο για βία και κραιπάλες και στην άλλη αυτά που αφορούσαν την αγάπη, το σeξ και άλλα τέτοια.

Το 1988, το “Sweet Child O’ Mine” έγινε το πρώτο και μοναδικό Νο. 1 τραγούδι του συγκροτήματος. Ο Axl είχε γράψει ένα ποίημα αγάπης στη φίλη του, Έριν Έβερλι, η οποία αργότερα έγινε σύζυγός του (χώρισαν το 1991). «Είχα γράψει αυτό το ποίημα, έφτασα σε αδιέξοδο με αυτό και το έβαλα στο ράφι. Μετά ο Slash και η Izzy δούλευαν μαζί σε τραγούδια μπήκα και εγώ, ο Izzy χτύπησε έναν ρυθμό και ξαφνικά αυτό το ποίημα έσκασε στο κεφάλι μου.

Το αρχικό εξώφυλλο που είχε σχεδιάσει ο Robert Williams θεωρήθηκε πολύ προκλητικό ακόμα και για την εποχή, αφού έδειχνε μία γυναίκα ξαπλωμένη στο πεζοδρόμιο με κατεβασμένο το εσώρουχο και από πάνω της ένα ρομπότ έτοιμο να ικανοποιήσει τις ορέξεις του. Η δισκογραφική το απέρριψε και προτίμησε τον κλασικό πλέον σταυρό με τα πρόσωπα του Billy White Jr, που έφυγε από τη ζωή πριν λίγες ημέρες.

Ο κιθαρίστας των Kiss, Paul Stanley, επισκέφτηκε τους Guns N’ Roses σε ένα διαμέρισμα που τους είχε νοικιάσει η δισκογραφική τους στο Λος Άντζελες για να συζητήσουν την πιθανότητα παραγωγής του άλμπουμ. Εκεί, βρήκε τον Izzy Stradlin και τον Slash να κοιμούνται σε έναν καναπέ. Όταν ξύπνησαν, σύμφωνα με το Rolling Stone, του έπαιξαν μερικά demo, συμπεριλαμβανομένου ενός από το “Nightrain”. Στον Stanley άρεσε, αλλά πρότεινε ότι το ρεφρέν χρειαζόταν κάτι ακόμα. Ο Axl Rose δεν μίλησε ποτέ ξανά στον Stanley, αρνούμενος καν να τον κοιτάξει. Μέχρι σήμερα μπορεί και να το κοίταξε δεν παίρνουμε όρκο.

Οι Guns ‘N Roses εμφανίζονται στις 22 Ιουλίου στο ΟΑΚΑ. Όλες οι λεπτομέρειες για τα εισιτήρια εδώ.