Οι Deafheaven μόλις κυκλοφόρησαν το απόλυτο άλμπουμ τους – Ο τραγουδιστής εξηγεί τα πάντα

Το 2021 οι Deafheaven έκαναν κάτι που θα έμοιαζε αδιανόητο στις αρχές της καριέρας τους. Εγκατέλειψαν σχεδόν τα εντελώς black metal στοιχεία της μουσικής τους και το Infinite Granite ήταν πιο κοντά στο shoegaze.

Ήταν τέτοια όμως η πορεία τους και οι αναφορές στο ήχο τους μέχρι τότε, που η αλήθεια ότι δεν μας έκανε και τόσο μεγάλη εντύπωση αυτή η στροφή. Η ώρα για την μεγάλη τους επιστροφή έφτασε με το Lonely People with Power να κυκλοφορεί στις 28 Μαρτίου και από τα πρώτα single -ειδικά το καταιγιστικό Magnolia- είχε φανεί ότι εδώ έχουμε μία ολική επαναφορά.

Και το άλμπουμ το δείχνει αυτό αφού χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής χτυπάει στα ίσια το Sunbather για τον τίτλο της καλύτερης δουλειάς τους, ενώ για τον τραγουδιστής της μπάντας Geroge Clarke είναι σίγουρα αυτό που αντιπροσωπεύει καλύτερα όλα τα στάδια της καριέρας τους.

«Για μένα, αυτό είναι το απόλυτο άλμπουμ των Deafheaven. Νομίζω ότι αξιοποιεί όλες αυτές τις ανόμοιες ιδέες που είχαμε σε όλη την καριέρα μας με τον καλύτερο τρόπο. Παρόλο που περιλαμβάνει ηχητικές περάσματα από το ύφος των πρώτων άλμπουμ μας, περιλαμβάνει επίσης μερικά από το πιο πρόσφατο υλικό μας, όμως νομίζω ότι το κάνει με πιο έξυπνο τρόπο.  Αν σταματούσαμε σε αυτό το σημείο, νομίζω ότι αυτό είναι ο δίσκος που θα εξηγούσε καλύτερα τι κάνουμε» δήλωσε στο αφιέρωμα του Apple Music στο άλμπουμ.

Εδώ, ο George Clarke αναλύει όλα τα νέα τραγούδια των Deafheaven.

Incidental I

Η μελωδία στο ‘Incidental I’ εμφανίζεται ξανά στο ‘Doberman’. Πολλά από τα στοιχεία που επαναλαμβάνονται και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν μέσα στο άλμπουμ δημιουργήθηκαν από τον κιθαρίστα Kerry McCoy. Του αρέσει πάρα πολύ να διαμορφώνει τους δίσκους χρησιμοποιώντας μελωδικά reprises. Αυτό είναι το ένα από τα τρία και το πιο σύντομο, αλλά σίγουρα είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια του δίσκου. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που βγήκε. Είναι αρκετά απλό, αλλά αποτελεσματικό.

Doberman

Αυτό ήταν το τελευταίο τραγούδι που γράψαμε για το άλμπουμ. Για μένα, έμοιαζε με το το μεγάλο πρώτο single, αλλά δεν το κάναμε τελικά. Αλλά κατά την εκτίμησή μου, έχει πολλά από τα δυνατά μας σημεία. Αυτό που πραγματικά απολαμβάνω σε αυτό είναι ότι πλησιάσαμε λίγο περισσότερο σε στοιχεία των Emperor και χρησιμοποιήσαμε ηλεκτρονικά μέρη για να βελτιώσουμε το ρεφρέν. Και η γέφυρα επηρεάζεται πολύ από τον Aphex Twin. Για μένα, αυτός είναι ο Emperor/Aphex Twin δίσκος μας, κάτι που θεωρώ πολύ διασκεδαστικό.

Magnolia

Αποφασίσαμε αυτό ως το πρώτο σινγκλ γιατί θέλαμε να βγούμε μπροστά με ένα δυνατό χτύπημα. Είναι ένα από τα πιο άμεσα τραγούδια που έχουμε γράψει ποτέ. Νομίζω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον και πιασάρικο, αλλά με συμπυκνωμένο τρόπο που δεν έχουμε ακόμη εξερευνήσει σε προηγούμενα άλμπουμ. Το αρχικό riff είναι κάτι το οποίο είχαμε από το 2023. Ήταν το soundcheck riff μας. Ο Kerry το σκέφτηκε και συχνά κολλούσε στο κεφάλι μας. Κάποια πράγματα τα γράφουμε στις περιοδείες, επειδή όλοι είναι στη σκηνή και το αναπτύξαμε από εκεί.

The Garden Route

Πολλά από αυτά τα τραγούδια ωφελήθηκαν πραγματικά από όσα μάθαμε στο Infinite Granite όσον αφορά τη σύνθεση τραγουδιών και τον τρόπο δομής ενός τραγουδιού που είναι λιτό και έχει καλή μετάβαση, αλλά εξακολουθεί να έχει μια συναισθηματική γροθιά σε αυτό. Νομίζω ότι αυτό το τραγούδι είναι ένα από αυτά τα παραδείγματα. Πραγματικά δεν θα μπορούσε να είχε γραφτεί χωρίς να είχαμε κάνει το Infinite Granite. Και μου αρέσει που μερικές φορές κάνουμε αυτό το σκληρό φωνητικό πάνω από μια καθαρή κιθάρα, με την οποία πειραματιστήκαμε για πρώτη φορά το 2014 ή το ’15. Εκείνη την εποχή, ήταν σχεδόν άβολη, αλλά από τότε έγινε πραγματικά μέρος του ήχου μας.

Heathen

Και πάλι, ένα τραγούδι που πραγματικά δεν θα μπορούσε να γραφτεί χωρίς το Infinite Granite. Αυτό που ήταν ενδιαφέρον με αυτό το τραγούδι είναι ότι αρχικά πιστεύαμε ότι δεν θα υπήρχαν καθαρά φωνητικά σε αυτόν τον δίσκο. Αλλά ο Kerry είχε αυτή την φωνητική ιδέα για την αρχή, και μου κόλλησε πραγματικά. Ήταν αμέσως πιασάρικο και ταίριαζε πολύ με τους στίχους. Μετά από μια γρήγορη συζήτηση, αποφασίσαμε ότι το πιο Deafheaven πράγμα που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι αυτό που είναι μοιάζει φυσικό για εμάς και αυτό που πιστεύουμε ότι ακούγεται καλύτερα. Το να δημιουργήσουμε προηγούμενο για το «όχι αυτό» ή «όχι αυτό» ήταν πραγματικά αντιφατικό με αυτά που νομίζω ότι αντιπροσωπεύουμε. Και χαίρομαι που το κάναμε γιατί πιστεύω ότι είναι ένα ευπρόσδεκτο στοιχείο μόλις φτάσετε τόσο μακριά στον δίσκο, να ακούσετε αυτήν την ποικιλία. Είναι επίσης ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια στιχουργικά.

Amethyst

Καθώς το γράφαμε, νιώσαμε ότι θα ήταν το κεντρικό κομμάτι του άλμπουμ. Νομίζω ότι είναι το αγαπημένο τραγούδι στον δίσκο για πολλούς από εμάς μέσα στο συγκρότημα. Μπορεί και να είναι το αγαπημένο μου. Για μένα, είναι μια φρέσκια είναι φρέσκια εκδοχή του κλασικού ήχου των Deafheaven. Έχει όλα αυτά που μου αρέσουν. Και μετά, στιχουργικά, είναι επίσης ένα κεντρικό κομμάτι για το άλμπουμ. Το artwork του άλμπουμ και η φωτογραφία του δίσκου βασίζονται στους στίχους αυτού του τραγουδιού. Νομίζω ότι τόσο ηχητικά όσο και θεματικά, αυτή είναι ίσως η πιο δυνατή εκπροσώπηση της νέας μας δουλειάς.

Incidental II (feat. Jae Matthews)

Ήταν πολύ διασκεδαστικό στο στήσιμο του. Έχουμε την Jae Matthews από τους Boy Harsher σε αυτό. Είμαστε μεγάλοι θαυμαστές των Boy Harsher και έχουμε πολλούς κοινούς φίλους. Μιλούσα σε έναν από αυτούς για το τι δουλεύαμε και μου πρότεινε να έρθουμε σε επαφή με την Jae. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο της εξήγησα τα θέματα του άλμπουμ και της έστειλα μια πολύ πρώιμη έκδοση του τραγουδιού για να δω αν την ενδιαφέρει. Ήταν ενθουσιασμένη, κάτι που χάρηκα πολύ. Ήρθε στο Λος Άντζελες και περάσαμε μια μέρα στο στούντιο. Έγραψε τους στίχους για αυτό αφού το συζητήσαμε. Όπως και το “Incidental I”, είναι ένα τόσο σημαντικό κομμάτι για το mood του άλμπουμ, ειδικά για το “Revelator”. Νομίζω ότι τα δύο συνδέονται με έναν πραγματικά υπέροχο τρόπο.

Revelator

Αυτό το τραγούδι είναι ο θηρίο. Είναι απλά πολύ διασκεδαστικό και τα εύσημα πάνε κυρίως στον Kerry. Αυτά είχε στο μυαλό του όταν φτιάχναμε αυτόν τον δίσκο, θέλοντας απλώς να πάει γρήγορα και να γράψει κάτι που ήταν τσαντισμένο και κάπως ασυγκράτητο. Υπάρχει αυτό το καθαρό break, και μετά περνά σε αυτό το χάος των blast beats, ενώ βάλαμε από πάνω και… χίλιες κιθάρες. Είναι ένα τραγούδι πολύ υψηλής ενέργειας και νομίζω ότι είναι πραγματικά φτιαγμένο και για τις ζωντανές μας εμφανίσεις. Πολλά από αυτά τα τραγούδια γράφτηκαν με γνώμονα τα σόου, και νομίζω αυτό περισσότερο απ’ όλα.

Body Behavior

Λατρεύω αυτό το τραγούδι. Ακόμα και για τα δεδομένα της δισκογραφίας μας είναι αρκετά περίεργο. Ήταν το πρώτο τραγούδι που γράψαμε για το άλμπουμ. Τα παιδιά άκουγαν πολύ Krautrock και έτσι οι στίχοι προέρχονται από εκεί. Οδηγείται από το μπάσο και τα τύμπανα κάτι που είναι πολύ cool. Και πάλι, αυτό δεν θα μπορούσε να γραφτεί χωρίς το Infinite Granite. Ολόκληρο το τμήμα της γέφυρας είναι μοιάζει με το Infinite Granity περασμένο μέσα από κιθάρες που επικοινωνούν όπως στο In Rainbows των Radiohead. Συνολικά, νομίζω ότι αυτό το τραγούδι μας δείχνει να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι θα κάνουμε στη συνέχεια. Το πρώτο τραγούδι που γράφεις για κάτι νέο είναι πάντα κάπως έτσι.

Incidental III (feat. Paul Banks)

Αυτό γράφτηκε σκόπιμα για να κυλάει στο επόμενο τραγούδι το Winona. Μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία. Συζητήσαμε να κάνουμε έναν μονόλογο εδώ, και μετά συμφωνήσαμε ότι θα ήταν ενδιαφέρον να τον απαγγείλει κάποιος άλλος εκτός από εμένα. Έχοντας την Jae στο «Incidental II» και τον Paul Banks από τους Interpol σε αυτό, βάζει το κοινό μας περισσότερο στον ευρύτερο κόσμο των Deafheaven και σε αυτά που μας αρέσουν. Για μένα, είναι προφανές ότι μας αρέσουν οι Boy Harsher και οι Interpol, αλλά δεν νομίζω ότι όλοι οι άλλοι ίσως το βλέπουν έτσι. Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να δείξουμε πόσο καλά στρογγυλεμένο είναι το έργο και να συνεργαστούμε με ανθρώπους που πραγματικά θαυμάζουμε.

Winona

Η Winona είναι μια πόλη 5.000 ατόμων στο Μισισιπή. Είναι μια πόλη όπου ζούσαν οι παππούδες μου. Πολλά μέλη της οικογένειάς μου είναι θαμμένα εκεί. Μαζί με το «Amethyst», αυτό είναι το άλλο μεγάλο έπος του δίσκου. Το πιο ωραίο πράγμα σε αυτό το τραγούδι, για μένα, είναι ότι υπάρχει μια χορωδία, η οποία επαναλαμβάνεται σε όλο το κομμάτι, και η χορωδία είναι απλώς μια παρέα φίλων μας. Ήταν έξι άντρες και έξι γυναίκες και ο Kerry κι εγώ τους διευθύναμε, κάτι που δεν είχαμε ξανακάνει. Μεγάλο μέρος της χορωδιακής ομάδας ήταν παραγωγοί και μουσικοί με πραγματική ορχηστρική εμπειρία, οπότε τους κοιτούσαμε με βλέμμα: «Τα πάμε καλά εδώ;» Ήταν πολύ διασκεδαστική εμπειρία.

The Marvelous Orange Tree

Το τραγούδι πήρε το όνομά του από ένα μαγικό κόλπο από τη δεκαετία του 1830, και από την αρχή νιώσαμε ότι έπρεπε να ρίξει την αυλαία του άλμπουμ. Και πάλι, με τα καθαρά φωνητικά, ενώ γράφαμε το τραγούδι, λέγαμε: «Αυτό έχει νόημα εδώ. Θα πρέπει να αγκαλιάσουμε αυτό το σύνολο δεξιοτήτων.» Για μένα, είναι το μεγάλο μας Mogwai  κομμάτι  ή κάτι τέτοιο. Είναι ένα πολύ ωραίο midtempo τραγούδι που επικεντρώνεται στην πυκνότητα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Εξαιτίας αυτού, ξεχωρίζει πραγματικά από τον υπόλοιπο δίσκο. Είναι καθαρό βάρος, χωρίς ταχύτητα. Είναι απλά μια ωραία γεύση να ολοκληρώνεις έναν δίσκο που εμπεριέχει πολλά διαφορετικά πράγματα.