Bob Vylan στο Roxx: Punk, ανεξαρτησία και φωνή αντίστασης

Οι Bob Vylan είναι ένα συγκρότημα που αψηφά τις συμβάσεις, συνδυάζοντας το punk με grime, hip hop και πολιτικά φορτισμένο στίχο. Το δίδυμο από το Λονδίνο, ο Bobby Vylan (φωνή, παραγωγή) και ο Bobbie Vylan (τύμπανα),  έχει κατακτήσει την αγγλική σκηνή, δίνοντας φωνή στους καταπιεσμένους και εκφράζοντας τη βαθιά αγανάκτηση που νιώθουν πολλοί νέοι σήμερα.

Οι Bob Vylan διανέμουν τη μουσική τους μέσω της δικής τους εταιρείας, Ghost Theatre, αποφεύγοντας τις μεγάλες δισκογραφικές. Αυτό τους επιτρέπει να διατηρούν πλήρη δημιουργικό έλεγχο και να μιλούν ανοιχτά για κοινωνικά ζητήματα, χωρίς φίλτρα. Σε τραγούδια όπως το “Dream Big” και το “He’s a Man”, καταγγέλλουν τον ρατσισμό, την τοξική αρρενωπότητα και τις ταξικές ανισότητες, με στίχους σαν γροθιά.

Το ζωντανό τους show είναι ένα ξέσπασμα ενέργειας και αλληλεγγύης, όπου το κοινό δεν είναι απλώς θεατής αλλά μέρος της εμπειρίας. Και αυτή την εμπειρία θα τη ζήσουμε στις 4 Ιουλίου στο Release Athens, με το συγκρότημα να έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας, σε μία ημέρα που θα εμφανιστούν επίσης οι Prodigy και οι Pendulum.

Με αυτή την αφορμή, ο Θανάσης Ράλλης, μίλησε με τον frontman της μπάντας Bobby Vylan και αυτή που ακολουθεί είναι η κουβέντα τους.

 ROXX: Θέλω να ξεκινήσουμε με κάτι δύσκολο. Βρίσκεσαι ακόμα στις ΗΠΑ, σωστά; Κάνατε περιοδεία εκεί λίγο πριν τις εκλογές το φθινόπωρο. Έχεις παρατηρήσει κάποια διαφορά στο κλίμα εκεί, δεδομένων όλων όσων συμβαίνουν με την κυβέρνηση Τραμπ;

Bobby: Ειλικρινά, όχι ιδιαίτερα. Όλα αυτά υπήρχαν και πριν, έβραζαν από κάτω. Τώρα απλώς έχουν βγει στην επιφάνεια. Ίσως το ένιωσα πιο έντονα όταν ήρθαμε εδώ το 2022. Τώρα μοιάζει… σχεδόν φυσιολογικό, και αυτό είναι μάλλον το πιο ανησυχητικό.

ROXX:: Παίξατε πρόσφατα στο Coachella. Πώς ήταν η εμπειρία σε ένα τόσο πολυσυλλεκτικό και όχι τόσο rock φεστιβάλ.

Bobby: Ήταν η πρώτη μας φορά. Ήταν φανταστικά. Είναι από εκείνα τα φεστιβάλ που, όπως το Glastonbury, λες «το έκανα». Και το να το λέμε αυτό σε αυτό το στάδιο της καριέρας μας, ως ανεξάρτητο συγκρότημα που κυκλοφορεί μουσική από τη δική του δισκογραφική, είναι κάτι που μας γεμίζει περηφάνια.

ROXX: Παρακολούθησα ένα βίντεο της εμφάνισης σας στο επίσημο κανάλι του Coachella. Ήθελα να σε ρωτήσω όμως για κάτι πιο συγκεκριμένο: κατά τη διάρκεια της εμφάνισής σας υπήρχε μια παλαιστινιακή σημαία σε εμφανές σημείο. Είδαμε και τι αντιδράσεις υπήρξαν με το συγκρότημα Kneecap και την εμφάνισή τους, στις ΗΠΑ. Πώς σχολιάζεις όλο αυτό;

Bobby: Αυτά τα παιδιά χρησιμοποιούν την πλατφόρμα τους για να δώσουν φωνή σε ανθρώπους που αυτή τη στιγμή δεν έχουν φωνή. Μιλάνε για όσους χάνουν τα σπίτια και τις ζωές τους. Τα ΜΜΕ, ειδικά τα συντηρητικά, παρουσιάζουν τη φωνή αντίδρασης σαν να είναι το πρόβλημα. Μα το πρόβλημα προϋπήρχε! Οπότε ναι, στηρίζουμε απολύτως τους Kneecap και κάθε συγκρότημα που χρησιμοποιεί τη σκηνή του για να καταγγείλει τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.

ROXX: Πάμε τώρα στο δίσκο σας Humble as the Sun, που κυκλοφόρησε πριν από περίπου έναν χρόνο. Τώρα που είχατε τον χρόνο να παίξετε ζωντανά τα τραγούδια νιώθεις ότι καταφέρατε όσα θέλατε με αυτή την κυκλοφορία; Προσωπικά, λάτρεψα τη νέα κατεύθυνση και τις φρέσκες επιρροές στον ήχο σας.

Bobby: Σε ευχαριστώ πολύ! Ναι, πραγματικά είμαι πολύ περήφανος για αυτόν τον δίσκο. Τον βλέπω σαν το τρίτο μέρος μιας τριλογίας: ξεκινά με το We Live Here, συνεχίζει με το The Price of Life και ολοκληρώνεται με το Humble as the Sun. Όλα συνδέονται. Ίσως κάποιοι ξαφνιάστηκαν επειδή ο δίσκος δεν ήταν «σκληρός» ή «punk» όπως τα προηγούμενα, αλλά εγώ θεωρώ πως το μήνυμα παραμένει το ίδιο – απλώς το μέσο μερικές φορές αλλάζει. Για παράδειγμα, έχουμε τραγούδια με reggae ή dub ήχο, αλλά το περιεχόμενο είναι απόλυτα punk σε στάση.

ROXX:  Καθώς ετοιμαζόμουν για τη συνέντευξη, έβαλα ξανά το Humble as the Sun να παίζει. Θυμήθηκα πόσο έντονα το είχα λιώσει όταν βγήκε. Χτες και σήμερα, μου κόλλησε στο μυαλό το “Alright, alright” από το Hunger Games και το τραγουδούσα μόνος μου. Στην αρχή σκέφτηκα, «Ωραίο, διασκεδαστικό κομμάτι», αλλά μετά θυμήθηκα τους στίχους… και αναρωτήθηκα: Επιτρέπεται να χορεύεις σε ένα τραγούδι με τόσο σοβαρό περιεχόμενο; Πώς ισορροπείτε μεταξύ του μηνύματος και της ατμόσφαιρας στο τραγούδι;

Bobby: Είναι όπως λένε: “μια κουταλιά ζάχαρη βοηθάει το φάρμακο να πάει κάτω πιο εύκολα”. Τα θέματα που θίγουμε είναι βαριά, αληθινά προβλήματα του κόσμου. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να αισθάνονται ότι τους βομβαρδίζεις μ’ αυτά – πρέπει να τα παρουσιάσεις με τρόπο που τους επιτρέπει να τα δεχτούν. Αν μπορούμε να περάσουμε ένα δύσκολο μήνυμα μέσα από μια ελκυστική μουσική, τότε το κοινό μπορεί να το «χωνέψει» καλύτερα. Δε θέλουμε να μοιάζει το άλμπουμ με διάλεξη· θέλουμε να ακούγεται, να το νιώθεις, να μπαίνει στο πετσί σου.

ROXX: Είστε επίσης γνωστοί για τη DIY (κάν’ το μόνος σου) προσέγγισή σας. Πόσο απολαμβάνεις την ενασχόληση με την επιχειρηματική πλευρά της μουσικής; Δεν είναι εξαντλητικό;

Bobby: Αντίθετα, τη λατρεύω. Νομίζω πως εκεί είναι και ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα μου. Δεν είμαι ο καλύτερος κιθαρίστας, θεωρώ τον εαυτό μου καλό στιχουργό, αλλά πραγματικά διαπρέπω στο κομμάτι της οργάνωσης και της στρατηγικής. Όταν ξεκινήσαμε, ήμουν εγώ που τύλιγα τις παραγγελίες του merch και τις πήγαινα ταχυδρομείο. Τώρα έχω μάθει να αναθέτω πράγματα, γιατί ο χρόνος μου αξιοποιείται καλύτερα αλλού. Όμως στα σημαντικά –στις κυκλοφορίες, στο πώς θα βγει ένα άλμπουμ– είμαι ακόμη 100% μέσα. Και θέλω, αν κάτι πάει στραβά, να είναι δική μου ευθύνη. Το ίδιο και αν πετύχει.

ROXX: Άρα δεν πρόκειται να σας δούμε να υπογράφετε με μεγάλη δισκογραφική σύντομα;

Bobby: Κοίτα, υπάρχει πάντα ο πειρασμός – να κάνεις ένα-δυο άλμπουμ με μεγάλο budget και πρόσβαση σε δυνατή ομάδα. Αλλά ποιο είναι το τίμημα; Οι περισσότερες προτάσεις που παίρνουμε είναι απλά άδικες. Αν ήταν τίμιες, θα υπογράφαμε. Και ίσως τότε να άφηνα λίγο πίσω το business κομμάτι για να επικεντρωθώ στο καλλιτεχνικό. Το έχω αποδείξει στον εαυτό μου ότι μπορώ να «τρέχω» την επιχείρηση. Τώρα ίσως θέλω λίγο να δημιουργήσω πιο ελεύθερα.

ROXX: Κάτι που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον είναι ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η rock σκηνή φαίνεται να ανθεί, με μπάντες όπως εσείς, οι Nova Twins, οι Sleep Token… όλες πολύ διαφορετικές, αλλά με μεγάλη απήχηση και επιτυχία στα charts. Δεν βλέπουμε κάτι αντίστοιχο στις ΗΠΑ. Γιατί πιστεύεις ότι η Βρετανία επιμένει στο rock;

Bobby: Καλή ερώτηση. Ίσως έχει να κάνει με το ότι είχαμε πάντα μια ισχυρή punk σκηνή. Αλλά και πάλι, η πιο δημοφιλής μουσική στο Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει η rap και το hip hop. Ίσως το rock προσφέρει μια εναλλακτική – και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν κάτι διαφορετικό.

ROXX: Θα παίξετε για πρώτη φορά στη χώρα μας, στην Αθήνα τον Ιούλιο, στο Release Athens Festival. Πώς ετοιμάζεστε για το φετινό καλοκαίρι;

Bobby: Είναι η τρίτη μας φορά στο Glastonbury – όχι συνεχόμενα, αλλά το έχουμε ξανακάνει το 2022 και το 2024, και τώρα το 2025. Θα παίξουμε και στο Download Festival και φυσικά στο Release. Είναι ωραίο που μπορούμε να κάνουμε περιοδείες σε διαφορετικά μέρη, με διαφορετικά είδη κοινού.

ROXX: Προτιμάς τις μεγάλες σκηνές των φεστιβάλ ή τα πιο «μικρά» live, τις δικές σας συναυλίες σε κλαμπ;

Bobby: Και τα δύο έχουν τη μαγεία τους. Τα φεστιβάλ είναι πρόκληση – το κοινό δεν είναι εκεί μόνο για σένα, οπότε πρέπει να τους κερδίσεις. Στις δικές μας συναυλίες το κοινό σε ξέρει, έχει έρθει για σένα, αλλά ίσως να σε έχει ξαναδεί πολλές φορές. Οπότε πρέπει να τους δώσεις κάτι φρέσκο, κάτι διαφορετικό. Είναι ωραίο που μπορούμε να κάνουμε και τα δύο μέσα στη χρονιά – περιοδεία στην Αμερική την άνοιξη, φεστιβάλ το καλοκαίρι, και μετά περιοδεία στην Ευρώπη με τους Gogol Bordello το φθινόπωρο.

ROXX: Την ημέρα που θα παίξετε στο Release, θα είναι και οι Prodigy. Είναι μια από τις επιρροές σας;

Bobby: Ναι, σίγουρα. Ίσως όχι όσο νομίζει ο κόσμος, και όχι τόσο μουσικά όσο σκηνικά. Ως performers, είναι απίστευτοι. Πάντα ήταν – και εξακολουθούν να είναι.

ROXX: Τέλος, ένα μήνυμα για το ελληνικό κοινό που σας περιμένει τον Ιούλιο;

Bobby: Ανυπομονούμε πάρα πολύ για την πρώτη μας εμφάνιση στην Ελλάδα. Ελπίζουμε το κοινό να είναι το ίδιο ενθουσιασμένο με εμάς και να μας υποδεχτεί με ανοιχτές αγκάλες. Θέλουμε να κάνουμε αυτή την πρώτη φορά αξέχαστη για όλους.

ROXX: Τέλεια. Σ’ ευχαριστώ πολύ, Bobby, για τον χρόνο σου. Ανυπομονούμε να σας δούμε στην Αθήνα!

Bobby: Κι εγώ το ίδιο. Τα λέμε σύντομα!

Οι Bob Vylan εμφανίζονται στις 4 Ιουλίου στο Release Athens Festival, στην Πλατεία Νερού. Περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια στο releaseathens.gr.