Το άλμπουμ που παραλίγο να διαλύσει τους Parkway Drive αλλά τελικά τους έσωσε

Πέρυσι τέτοιο καιρό, το μέλλον των Parkway Drive ήταν εντελώς αβέβαιο. Είχαν μόλις ακυρώσει την αμερικανική περιοδεία τους και όπως έγινε γνωστό αργότερα, η ένταση ανάμεσα στα μέλη της μπάντας, είχε φτάσει σε επίπεδα που η διάλυση ήταν ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο.

Ο βασικότερος λόγος που έφτασαν στα όρια τους ήταν το ανελέητο πρόγραμμα τους από τη στιγμή της ίδρυσης τους και μετά. Σχεδόν 20 χρόνια δηλαδή. Δίσκος, περιοδεία, δίσκος, περιοδεία. Όταν δεν σταματάς ποτέ να δεις τι συμβαίνει, τότε όταν τελικά σταματήσεις, θα σου έρθουν όλα μαζεμένα. Έτσι έγινε και κατά τη διάρκεια της πανδημίας για τα μέλη των Parkway Drive και όταν ολοκλήρωσαν τις ηχογραφήσεις του Darker Still, το ηφαίστειο ήταν έτοιμο να εκραγεί αφού οι σχέσεις μέσα στο συγκρότημα ήταν σε οριακό σημείο.

Τελικά η ψυχραιμία επικράτησε. Η απόφαση να ακυρώσουν την περιοδεία, έδωσε τον απαραίτητο χρόνο για να επουλωθούν οι πληγές και οι Parkway Drive ζήτησαν τη βοήθεια ψυχολόγου σε μία κίνηση που θυμόμαστε να βοηθάει από το αντίστοιχο σκηνικό με τους Metallica στο Some Kind of Monster.

Πλέον το νερό έχει μπει στο αυλάκι και το μέλλον μοιάζει φωτεινό για πρώτη φορά εδώ και καιρό για την μπάντα που μεγαλώνει συνεχώς και φέτος θα παίξουν για πρώτη φορά ως headliners στην Ελλάδα στις 27 Ιουνίου για το Release Athens.

Αυτή που ακολουθεί είναι η ανάλυση όλων των τραγουδιών του Darker Still, από τον frontman του συγκροτήματος, Winston McCall.

Ground Zero

Θέλαμε να γράψουμε ένα εναρκτήριο κομμάτι που να είναι ένας ύμνος με όλα αυτά τα μεγάλα riff που περιμένετε από τους Parkway Drive και να αποτυπώσει πραγματικά τη ζωντανή ενέργεια της μπάντας και να δίνει την αίσθηση έκρηξης βόμβας. Τα ρεφρέν ερμηνεύονται με έναν τρόπο που πιθανώς δεν έχουμε ξανακάνει ποτέ, όσον αφορά το ότι είναι πιασάρικο και κάτι που θα κολλήσει στο μυαλό του κοινού. Η ιδέα για αυτό ήταν να δώσει στους ανθρώπους κάτι που θα ένιωθαν ότι είναι ένας ασφαλής, αναμενόμενος ήχος — αλλά βελτιωμένος. Αυτός είναι ο ασφαλής χώρος πριν τις αλλαγές που έρχονται στην επόμενη γωνία.

Like Napalm

Εδώ αρχίζει η οργή. Είναι η αρχή της κυκλικής διαδικασίας αυτού του άλμπουμ. Θέλαμε κάτι που να μοιάζει συντριπτικό από την αρχή μέχρι το τέλος. Τότε είναι που το groove και οι ρυθμοί αυτού του άλμπουμ αρχίζουν πραγματικά να έρχονται στην επιφάνεια. Είναι επιθετικό όλη την ώρα και απλά παίρνει μία ανάσα για πολύ λίγο με το μπάσο μέχρι να επιτεθεί ξανά στο τέλος. Αλλά τα ρεφρέν εξακολουθούν να έχουν αυτή τη μελωδία που το ανεβάζουν πραγματικά στα ύψη με τις χαρακτηριστικές πινελιές της κιθάρας του Jeff, οι οποίες αποτελούν βασικό στοιχείο ολόκληρου του άλμπουμ.

Glitch

Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα τραγούδια που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε. Για ένα τόσο προσιτό ρεφρέν και ένα προσιτό τραγούδι, οι στρώσεις που βάζουμε κάτω από αυτό είναι αρκετά creepy και άβολες. Όταν βάζεις ακουστικά, ξεχωρίζεις διάφορες φωνές και ψίθυρους και περίεργα πράγματα που συμβαίνουν, γιατί ουσιαστικά το τραγούδι αφορά το πώς αντιμετωπίζουμε την υπνική παράλυση, τους εφιάλτες και την αϋπνία. Αυτή είναι μια πολύ περίεργη, σκοτεινή, ανατριχιαστική ιδέα, οπότε η ύφανση όλων αυτών των πραγμάτων σε κάτι που ήταν τόσο…  εύγευστο ήταν ένα ακόμη βήμα μέσα σε αυτόν τον λαβύρινθο.

The Greatest Fear

Πολύ απλά, το τραγούδι είναι για τον θάνατο. Πρόκειται για τον επαναπροσδιορισμό του μεγαλύτερου φόβου που μοιραζόμαστε όλοι. Είναι το στοιχείο της ζωής κάθε ανθρώπου σε αυτόν τον πλανήτη που μας ενώνει. Κάθε άτομο που γνωρίζετε και αγαπάτε μια μέρα θα πεθάνει. Και ο φόβος να χάσουμε κάποιον που νοιαζόμαστε ήταν πανταχού παρών σε όλη μας τη ζωή κατά τη διάρκεια του COVID. Αλλά η ιδέα αυτού του τραγουδιού, στιχουργικά, ήταν να πλαισιώσει τον θάνατο όχι ως μια κακή ή διαβολική δύναμη από μόνη της – σηματοδοτεί απλώς μια στιγμή μετάβασης σε έναν άγνωστο προορισμό.

Darker Still

Αυτό είναι ίσως το πιο διαφορετικό τραγούδι που έχουμε γράψει ποτέ. Μας πήρε τρία άλμπουμ για να μπορέσουμε να φτάσουμε στο σημείο να μπορέσουμε να το ερμηνεύσουμε. Θέλαμε να κάνουμε μια μπαλάντα εδώ και πολύ καιρό αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πώς να το κάνουμε πραγματικά. Αλλά ο Jeff ήρθε σε εμάς με μια ακουστική εκδοχή του κύριου riff του τραγουδιού, με ένα σφύριγμα στην αρχή του. Και καταλάβαμε αμέσως ότι ήταν πολύ επικό για να είναι απλώς ένα ροκ τραγούδι. Έπρεπε να είναι αυτή η τεράστια μπαλάντα, που δεν έχουμε ξανακάνει. Για εμάς, αυτό είναι πραγματικά ο δείκτης του πόσο μακριά έχουμε φτάσει ως συγκρότημα, γιατί νομίζω ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα μας να μπορούμε να εκτελέσουμε μια μεγάλη, περίπλοκη σύνθεση όπως αυτή.

Imperial Heretic

Αυτό είναι ένας ύμνος για την εποχή που ζούμε. Γράφτηκε στα μέσα του COVID, όταν έγινε φανερό ότι περνούσαμε κάτι που ένωνε τους πάντες σε όλο τον κόσμο με φόβο και απόγνωση. Παρακολουθήσαμε την πραγματικότητα να ξεφεύγει από τις αντιλήψεις μας για τον κόσμο στον οποίο ζούμε, όσον αφορά την ισότητα και τη δημοκρατία και τα πολιτικά δικαιώματα και είδαμε τα πάντα να φλέγονται. Συνειδητοποιήσαμε πόσο εύθραυστα είναι όλα και πόσο ισχυροί είναι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι στην εξουσία. Λοιπόν, αυτός είναι ένας ύμνος που γράφτηκε για τα δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που έβγαλαν τις παρωπίδες από πάνω τους για πιθανώς πρώτη φορά.

If a God Can Bleed

Σίγουρα έχετε βυθιστεί πολύ μέχρι να εμφανιστεί αυτό το κομμάτι. Αν η λέξη «αναστάτωση» ήταν η λέξη που έδωσε τον τόνο μέχρι στιγμής, μπορείτε να βάλετε και τη λέξη «απειλή» σε αυτό το τραγούδι. Η ιδέα για αυτό βασίζεται στην έννοια του εφησυχασμού και του να μαλακώσεις. Είναι κάτι σαν μια κραυγή για εμάς ως καλλιτέχνες να συνεχίσουμε να πιέζουμε. Σε αυτό το σημείο, δεν μπορείτε να κοιτάξετε μακριά από το σκοτεινό μέρος όπου το άλμπουμ προσπαθεί να σας οδηγήσει, αλλά αυτό το τραγούδι έχει αυτές τις αιχμηρές μικρές άκρες που θα κολλήσουν στον εγκέφαλό σας και μια αφήγηση που θα σας κάνει να ανατριχιάσετε.

Soul Bleach

Αυτό είναι αδυσώπητη, αχαλίνωτη οργή που βασίζεται στην έννοια της σπασμένης εμπιστοσύνης και της τοποθέτησης ενός ατόμου ως ενσάρκωσης ενός κακού στα μάτια κάποιου άλλου. Αυτό σημαίνει όλη την παρεξήγηση και την πληγή και την πραγματικότητα ότι μερικές φορές είσαι ο κακός για κάποιον, ανεξάρτητα από το πόσο καλός είσαι. Μερικές φορές πρέπει να το αποδεχθείς για να είσαι το άτομο που είσαι. Και αυτό το τραγούδι εκτυλίσσεται όσο πιο σκληρά και μοχθηρά γίνεται. Αυτό είναι το σημείο του άλμπουμ όπου όλα πηγαίνουν στο 11. Δεν υπάρχει τίποτα λεπτό σε αυτό, και αυτό είναι το όλο θέμα.

Stranger

Αυτό είναι ένα από τα πιο περίεργα κομμάτια που έχουμε βάλει ποτέ σε δίσκο. Είναι όσο πιο μικροσκοπικό και απομονωτικό γίνεται. Είναι άλλη μια από εκείνες τις στιγμές που θέλαμε να εκπλήξουμε το κοινό, ειδικά μετά από κάτι σαν το «Soul Bleach». Θέλαμε να δώσουμε μια στιγμή για να αναπνεύσουμε και να προβληματιστούμε. Και είναι μια πραγματική αντανάκλαση γιατί οι στίχοι αντιπροσωπεύουν πού ήμασταν εκείνη τη στιγμή και πού ήταν ο καθένας. Εντελώς απομονωμένος από κάθε σημείο της κοινωνίας και περιορίστηκε στην επικοινωνία στις οθόνες. Ξαφνικά, γίναμε όλοι ξένοι και ο κόσμος έγινε ένα παράξενο μέρος για να ζεις.

Land of the Lost

Το πρώτο riff που είχαμε για αυτό το τραγούδι είχε ένα industrial χαρακτήρα, έτσι αποφασίσαμε να δώσουμε βάση σε αυτό. Το τραγούδι παίζει ανάμεσα σε αυτό industrial riff που τρέχει με… χίλια στα ρεφρέν που έχουν αυτά τα chain-gang φωνητικά που λένε «keep digging». Και οι στίχοι ακούγονται με ένα τριπλό στρώμα μιας ηλεκτρονικής φωνής, την οποία προγραμματίσαμε να τραγουδά τους στίχους με μια παραμορφωμένη ανθρώπινη φωνή και μετά μια πραγματική ανθρώπινη φωνή. Η ιδέα είναι ότι από μια αναπαράσταση υπολογιστή για το πώς ακούγεται ένας άνθρωπος, περνάμε σε έναν πραγματικό άνθρωπο γεμάτο συναισθήματα.

From the Heart of the Darkness

Αυτό το τραγούδι αντιπροσωπεύει το πιο κοντινό πράγμα που υπάρχει στο φως στο τέλος του ταξιδιού. Είναι βασικά χτισμένο γύρω από ένα ισχυρό riff και ένα ισχυρό ρεφρέν, που οδηγούν με σκληρό τρόπο τον ρυθμό. Χτίζεται από ένα μέρος λεπτότητας και περνάει σε ένα μέρος απίστευτης πολυπλοκότητας και όλα βασίζονται σε αυτό το ένα riff. Στιχουργικά, αντιπροσωπεύει την αναγνώριση των όσων προσφέρει αυτό το ταξίδι μέσα στο σκοτάδι – την επανεμφάνιση του εαυτού και την επανατοποθέτηση του μέσα σε έναν κόσμο που μπερδεύτηκε και καταστράφηκε.

H ανάλυση όλων των τραγουδιών του νέου άλμπουμ των Parkway Drive έγινε από τον Winston McCall για το Apple Music.