Μην πυροβολείτε το support συγκρότημα

Ακολουθεί παραφρασμένο αστειάκι από αυτά που κυκλοφορούν κατά κόρων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Αν πας σε συναυλία για το support group, είναι σαν να πηγαίνεις σε μπουρδέλο για αγκαλιά»  . Μπορεί να μην κολλάει με το παρακάτω κείμενο 100% αλλά έπρεπε οπωσδήποτε να το γράψω.

Το εισιτήριο μιας συναυλίας φυσικά και το πλήρωσες για να δεις το όνομα της μπάντας ή του καλλιτέχνη που φιγουράρει πάνω πάνω με έντονα μεγάλα γράμματα, αλλά αν παρατηρήσεις ακολουθούν με μικρότερου μεγέθους γραμματοσειρά κι άλλα ονόματα, τα λεγόμενα support groups. (η ελαφρά ειρωνεία τελειώνει κάπου εδώ).

Αναρωτήσου σιωπηλά για λίγο πόσες φορές φώναξες  -ή θα ήθελες να το κάνεις- κατά την διάρκεια της εμφάνισης του support «άντε ρε μαλάκες τελειώνετε, μας πήρατε τ’ αυτιά» ή «κατεβείτε κάτω ρε άμπαλοι να βγουν οι τάδε ή οι δείνα θεοί» . Δεν θέλω να σου κάνω παρατήρηση,  αλλά να ξέρεις πως αυτά δεν είναι σωστά πράγματα. Έλα και λίγο στην θέση των τύπων που έχουν τον άχαρο ρόλο να «ζεστάνουν» το κοινό.

Ο ήχος τους τις περισσότερες φορές είναι πολύ κακός, γιατί είναι σεταρισμένος σύμφωνα με τις απαιτήσεις του headliner. Τα σκηνικά τους σχεδόν ανύπαρκτα μιας και ο χώρος έχει ήδη διαμορφωθεί για το stage show  – ποιου άλλου- του headliner. Ο χρόνος εμφάνισης περιορισμένος και –σχεδόν πάντα- λίγος για να παρουσιάσουν κάτι ολοκληρωμένο.

Αναρωτήσου ακόμα πόσα ονόματα έχεις δει, ακόμα και σχετικά μεγάλα, υπό το άθλιο φως του ηλίου να προσπαθούν να παρουσιάσουν κάτι χωρίς σημαντικά  οπτικά μέσα όπως τα φώτα. Μέρα μεσημέρι όχι live δεν βλέπεις, αλλά ούτε το καρουζέλ του συνοικιακού λούνα παρκ να γυρίζει γύρω γύρω.

Ας πάρουμε μια τυχαία τετράδα μουσικών, έναν ντράμερ, έναν κιθαρίστα, έναν μπασίστα και μία τραγουδίστρια. Βγαίνουν στην σκηνή και αντικρίζουν έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που όμως δεν ήρθαν για αυτούς, αλλά για τους επόμενους. Τα δίνουν όλα, αλλά όσο καλοί και να είναι ο κόσμος δεν ξέρει τα τραγούδια και δεν δίνει ενέργεια και διάθεση. Το πολύ πολύ κάποια μάτια θα τους  κοιτάξουν με ένα βλέμμα συμπόνιας επειδή αναγνώρισαν την προσπάθεια. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορείς να αποδώσεις  τα μέγιστα, ακόμα και αν ο επαγγελματισμός αγγίζει υψηλά επίπεδα.

Πολλές φορές δε,  συμβαίνει το support να παρουσιάζει ασυμβατότητα με τα βασικά ονόματα και τους εκάστοτε οπαδούς τους  λόγω διαφοράς στην μουσική ταυτότητα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει – μερικά χρόνια πίσω- τους  System of a Down που όντας support στους Slayer έφαγαν επί σκηνής τόσο γιουχάρισμα που πιθανότατα ξέγραψαν μια για πάντα την Ελλάδα από τον χάρτη τους ; (Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που τους έκραξαν και τώρα κάνω 18 προσευχές και 24 λιτανείες την μέρα ώστε να ξανάρθουν για live)

Μην ξεχνάς πως οι μπάντες που συμπληρώνουν ένα συναυλιακό event είναι εκεί για να παρουσιάσουν το έργο τους, να ακουστεί λίγο το όνομά τους και να πάρουν λίγο από την δυναμική του headliner. Στο κάτω κάτω δεν ανέβηκαν στην σκηνή με τραμπουκισμό αλλά επειδή κάποιος τους φώναξε για να το κάνουν.

Γι’ αυτό αγαπητέ αναγνώστη, την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε κάποιο live να έχεις στο μυαλό σου πως το support που παρακολουθείς έχει ένα πολύ δύσκολο έργο να φέρει εις πέρας. Προσπάθησε να τους δώσεις μια ευκαιρία, κάνε ότι ξέρεις τους στίχους και ότι τους τραγουδάς με πάθος, χειροκρότησε έντονα, βγάλε αυτές τις άναρθρες κραυγές που βγάζεις συνήθως σε συναυλίες χωρίς να ξέρεις τον λόγο και την αιτία. Ίσως να βλέπεις ένα μελλοντικό μεγάλο όνομα, χωρίς ακόμα να το ξέρεις.