Μια ερημική παραλία για να ξεμοναχιάσω την Μίρκα
Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης
Η ίδια δεν το ξέρει ακόμη, αλλά εγώ έχω τα έχω σχεδιάσει όλα. Η Μίρκα ετοιμάζεται για την πρώτη της φορά κι εγώ αναζητώ την ερημική παραλία εκείνη που θα αποτελέσει το τέλειο σκηνικό για να γίνει –επιτέλους- η… δουλειά!
Με τη Στέλλα δεν αντιμετωπίσαμε τέτοια προβλήματα. Ήμασταν νεότεροι κι έτοιμοι για μεγαλύτερα ρίσκα. Με το κάμπινγκ (αν και απαγορευμένο) να ζει «χρυσές» μέρες, ήταν τόσο εύκολο να βρούμε μια απόμερη παραλία και να… βγάλουμε τα μάτια μας. Αυτό το πεισματάρικο θηλυκό για πολύ καιρό βέβαια μου έκανε τη δύσκολη. Όλο «μη» και «μη» ήταν. Ώσπου έφτασε και η δική της ώρα για την πρώτη της φορά. Σαν έμπειρος εγώ, την παρέσυρα σε ένα ερημικό μέρος δίπλα στους κέδρους στην Ελαφόνησο, την άναψα καλά-καλά με διάφορα παιχνίδια στην άμμο και όταν πλέον οι αντιστάσεις της είχαν καμφθεί, … την έβαλα! Στη θάλασσα…
Στέλλα δεν υπάρχει πια. Καρκίνος… Η Μίρκα ήρθε λίγο αργότερα και προσπαθεί να αντέξει τη βαριά παρακαταθήκη που άφησε η… πρώην. Εκείνη η τοσοδούλα σκυλίτσα που ντροπαλή και συνεσταλμένη έκαστε για ώρα στο κέντρο του σαλονιού προσπαθώντας να καταλάβει αν αυτό θα είναι το σπίτι της ή όχι, έχει γίνει… δεσποινιδούλα και –οκτώ μηνών πια- ετοιμάζεται για τις πρώτες της διακοπές.
Ο αρχικός ενθουσιασμός όσων διάβασαν στα πεταχτά τη γνωμοδότηση για τα δικαιώματα των ζώων συντροφιάς στις παραλίες αποδείχτηκε λανθασμένος. Μια προσεκτικότερη ματιά αποκάλυψε πως η εισήγηση αναφέρει ξεκάθαρα ότι ναι μεν δεν μπορεί να ισχύσει γενική απαγόρευση, αλλά «τουλάχιστον για λόγους αισθητικής… δεν θα πρέπει να κολυμπούν και τα ζώα».
Αυτό που επιτρέπεται (τη στιγμή που μιλάμε) είναι πως μπορείς να βάλεις το σκύλο σου στη θάλασσα εφόσον είστε απομακρυσμένοι από τους υπόλοιπους λουόμενους ή όσο δεν βρίσκονται άλλοι άνθρωποι εκεί κοντά. Αν έστω κι ένας παραπονεθεί για το βρωμιάρικο τέρας που χαλάει την αισθητική του και βρωμίζει τα νερά, είσαι υποχρεωμένος να πάρεις το… κουβαδάκι σου και να ψάξεις για άλλη παραλία. Άμα λάχει κιόλας, μπορεί να σκάσει μύτη αστυνομία ή το λιμενικό και να σου ράψει κι ένα ωραιότατο κοστούμι, δηλαδή πρόστιμο.
Κι όλα αυτά επειδή η Μίρκα και η κάθε Μίρκα (με το λουράκι της, τα εμβόλιά της, το τσιπάκι της, το βιβλιάριό της) προσβάλει την αισθητική του Χ τύπου ή τύπισσας. Εκείνων –συνήθως- που στις παραλίες μας χαρίζουν μοναδικές εικόνες όταν θάβουν με μανία τα αποτσίγαρά τους στην άμμο ή όταν αποχωρούν από τη θάλασσα αφήνοντας πίσω τους μνημεία νεοελληνικού πολιτισμού με τη μορφή βουνών σκουπιδιών. Αυτών που σκάνε μύτη τίγκα στο λάδι και την ποζεριά και όλη τους η παρουσία στην πλαζ εξαντλείται στην προσπάθειά τους να πηδήξουν τα ξέκωλα που κάθονται παραδίπλα με ύφος και αμφίεση wanabeπορνοστάρ. Όσων με λίγα λόγια βλέπουν την παραλία ως απόλυτο τσιφλίκι τους και προέκταση του εγώ τους, αδιαφορώντας πλήρως για τη ζημιά που προκαλούν στα μάτια, τα αυτιά και τα νεύρα μας…
Όοοοοολοι αυτοί είναι καλοδεχούμενοι στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται στις ελληνικές παραλίες, πολλές εκ των οποίων έχουν ήδη βγει στο «σφυρί» προκειμένου να πουληθούν σε ιδιώτες. Τα σκυλιά, αντίθετα, παραμένουν στη «μαύρη λίστα». Εκτός βέβαια, αν μιλάμε για -γεμάτα πλαστικές- σκυλιά άλλου τύπου…
Προφανώς και θα ψάξουμε φέτος μια ερημική παραλία για να κολυμπήσουμε με το Μιρκάκι κι εκείνους που γουστάρουν την παρέα μας. Αυτό έλειπε! Σιγά μην αφήσω να αντικρίσουν τέτοιες αποκρουστικές εικόνες τα μάτια του πιο αθώου κι ευγενικού πλάσματος που ξέρω …
