Οι Metallica πέτυχαν το αδιανόητο!

(ΠΡΟΣΟΧΗ: Ακολουθούν απίστευτες υπερβολές!)

Να ξεκινήσω με τις υπερβολές μου, αλλά πραγματικά είναι αυτό που αισθάνομαι και θα το γράψω, ανεξάρτητα αν διαφωνεί κάποιος μαζί μου (που σίγουρα θα υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι).

Γράφει ο Άρης Ασβεστάς

Το «Hardwired…» είναι χωρίς αμφιβολία το καλύτερο υλικό που έχουν κυκλοφορήσει οι Metallica τα τελευταία 25 χρόνια. Από το «Black Album» και έπειτα, καμία κυκλοφορία τους δεν μπορεί να συγκριθεί με τον καινούργιο τους δίσκο.

Θα τολμούσα να το πάω και ένα βήμα παρακάτω, ίσως λίγο… αιρετικά: Είναι καλύτερο από το Black Album! Είναι εξίσου ποιοτικό, εξίσου τέλεια δουλεμένο, αλλά πιο heavy και φυσικά πιο γρήγορο. Για τους αμετανόητα φανατικούς των τεσσάρων πρώτων δίσκων (όπως εγώ), το «Hardwired» στέκεται δίπλα σε αυτούς.

Στο «Hardwired…» βρίσκεις στιγμές από ΟΛΑ τους τα άλμπουμ. Ακούς και ιλουστρασιόν ροκιά από το Load, αλλά προσωπικά ακούω και την αλητεία του Kill ‘em all. Κυρίως, το κατατάσσω πιο κοντά στο «And Justice…», τον –κατά τη γνώμη μου- καλύτερο και πιο πλήρες δίσκο που έβγαλαν ποτέ.

Τα περισσότερα reviews λένε πως αν έλειπαν 2-3 τραγούδια (προφανώς εννοούν κάποια εκ των Dream No More, Am I Savage, Murder One, ManUNkind) θα ήταν ένα κλασσικό άλμπουμ που θα έγραφε ιστορία.

Αυτή είναι όμως μια αχρείαστη και ανούσια προσέγγιση. Ο δίσκος ήδη γράφει ιστορία με τις πωλήσεις του. Διότι στην τελική ποιο είναι το άλμπουμ των Metallica που περιελάμβανε μόνο αριστουργήματα και δεν είχε και μετριότητες; Το Leper Messiah και το Disposable Heroes είναι αριστουργήματα; Το Trapped Under Ice και το Escape είναι αριστουργήματα;

Και επειδή παραπάνω τόλμησα να το χαρακτηρίσω καλύτερο από το «Black Album», για να το δούμε και αυτό: Και σε εκείνο το δίσκο υπάρχουν 12 τραγούδια, όπως και στο «Hardwired…». Είναι όλα αριστουργήματα; Το Of Wolf And Man χρειαζόταν μέσα στο δίσκο; Ή το Struggle Within; Ή μήπως ανυπομονεί κανείς ν’ ακούσει στα live το Don’t Tread On Me; Απλά εκείνος ο δίσκος έγραψε ιστορία γιατί μπήκε στα σαλόνια. Γιατί έπαιξε στα κλαμπ. Γιατί τον έπαιζε το MTV. Γιατί οι μπαλάντες του παιζόντουσαν στα σχολικά πάρτι. Γιατί πούλησε και πουλάει ακόμα και σήμερα σαν λυσσασμένο.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Hardwired…
Atlas Rise!
Now That We’re Dead
Moth Into Flame
Halo On Fire
Confusion
Here Comes Revenge
Spit Out The Bone.

Τα ακούς, τα ξανακούς, τα ξανακούς, τα ακούς όλη μέρα, στο σπίτι, στο δρόμο και δεν τα χορταίνεις με τίποτα! Ο τέλειος metal δίσκος. Μοναδικά riffs, refrain που σε καθηλώνουν. Το ένα καλύτερο από το άλλο και δεν είναι δυνατόν να μας το χαλάσουν αυτό 2-3 κομμάτια που στην τελική, να πούμε και κάτι; Δεν είναι και άσχημα: Μια χαρά ακούγονται, απλά όχι στο ίδιο επίπεδο.

Με το «Hardwired…» οι Metallica πέτυχαν το αδιανόητο για συγκρότημα 34 ετών που βγάζει τον 10ο του δίσκο: Να θες να τα ακούσεις όλα live!

Διότι ας πούμε την αλήθεια: Στις συναυλίες τους, μας πιάνει ένα χασμουρητό όταν παίζουν οτιδήποτε έχουν κυκλοφορήσει μετά το 1991. Κάθε φορά, είναι σχεδόν λαϊκή απαίτηση να παίζουν κομμάτια από τα 5 πρώτα άλμπουμ και τίποτε άλλο. Θες να κοπανηθείς, όχι να χαμουρευτείς! Για πρώτη φορά, έβγαλαν δίσκο που θες τουλάχιστον τα μισά του κομμάτια να είναι στο setlist! Και είναι απίστευτο αυτό, ίσως να μην έχει προηγούμενο για συγκρότημα που ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ: κουβαλάει πίσω του 34 χρόνια ιστορίας και ο δίσκος για τον οποίο μιλάμε είναι ο 10ος που βγάζουν.

Αν ανατρέξεις στο παρελθόν, θα εντοπίσεις μόνο μια παρόμοια περίπτωση: Τους Judas Priest το 1990 με το Painkiller! Με ήδη 17 χρόνια στο κουρμπέτι και 11 δίσκους στο παλμαρέ τους. Και την ώρα που τους είχε πάρει η κάτω βόλτα και κυκλοφορούσαν σαχλαμάρες, έβγαλαν τον καλύτερό τους δίσκο και έναν από τους καλύτερους στην ιστορία του μέταλ γενικά.

Βέβαια η σύγκριση είναι άνιση, μιας και άλλο 17 χρόνια (τότε), άλλο 34 οι Metallica (τώρα). Και εξάλλου, 6 χρόνια πριν το Painkiller, οι Priest είχαν βγάλει το θεϊκό Defenders Of The Faith. Όμως, όσο και αν ψάξεις, δεν θα βρεις καμία άλλη παρόμοια περίπτωση (και μην πει κανείς ότι οι Maiden εξακολουθούν και σήμερα να βγάζουν δισκάρες, γιατί… ΟΧΙ, δεν βγάζουν!).

Οι Metallica απέδειξαν πως άμα θέλουν, μπορούν! Μπορούν να είναι αυτό που πάντα πίστευα ότι είναι: Η μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη, σε όλα τα είδη της μουσικής!