Η γονιμοποίηση του Ιερού Σπόρου: Μια συνέντευξη με τη Μελεντίνη
Η πολυτάλαντη πολυοργανίστας και τραγουδοποιός Μελεντίνη, μας παρέδωσε προσφάτως το νέο της πνευματικό παιδί, υπό τον τίτλο “ZRSHA; Fundus Uterus”, το οποίο με κάθε δευτερόλεπτο ακρόασης, εκπλήσσει ευχάριστα.
Εν όψει της ζωντανής εμφάνισής της στο Temple της Αθήνας την Τετάρτη 16 Μαΐου, βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί της σχετικά με θέματα εσωτερικά, ιδιοσυγκρασιακά, με τους στόχους της, αλλά και με κάθε τι που άπτεται της φαντασίας ή και της καθημερινής μουσικής της πραγματικότητας.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, με μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα περσόνα.
Μελεντίνη, έχω μόλις ολοκληρώσει στην ακρόαση του “ZRSHA; Fundus Uterus” και πραγματικά μιλάμε για ένα τόσο πλούσιο σε επιρροές έργο, που αδυνατώ να το κατατάξω κάπου. Σίγουρα θα επέλεγα τις λέξεις αιθέριο, πειραματικό, ambient, οργανικό, soundscapes–based, contemporary, αλλά μου είναι δύσκολο να γίνω πιο συγκεκριμένος. Θέλω να σου ζητήσω –όσο κι αν ξέρω ότι είναι πιεστικό και δύσκολο για έναν καλλιτέχνη- να με βοηθήσεις λίγο (και τους αναγνώστες μας) στην ερμηνεία του πράγματος, είτε δίνοντας έναν χαρακτηρισμό, είτε παραλληλίζοντας τη μουσική σου με κάτι άλλο, πχ με ένα συναίσθημα ή με μία εικόνα.
Χμμ… δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να δώσω μια ερμηνεία χωρίς να ακουστώ γραφική. Θα προσπαθήσω να δώσω έναν εσωτερικό ορισμό, ότι είναι ο ήχος ενός γκόσπελ από χαλασμένο πικάπ.
Δύο πολύ έντονα στοιχεία που πρόσεξα στο “ZRSHA; Fundus Uterus” ήταν μια υμνική διάθεση αλλά και μία λυτρωτική πορεία. Κατά την ακρόαση ένιωθα μία σταδιακή βύθιση στο υλικό, σαν να με τραβάει μέσα του, ακολούθως μια κάθαρση και μου δόθηκε η αίσθηση πως βγήκα από τη διαδικασία κάπως… αλλαγμένος. Εσένα τι σου προκαλεί πλέον η ακρόαση του ίδιου σου του υλικού και τι προσπαθείς να προκαλέσεις τελικά με αυτό στους ακροατές;
Mε συγκινεί πολύ αυτό που νιώσατε! Δεν αποσκοπούσα στο να προκαλέσω κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα όταν έφτιαχνα τη ZRSHA, όμως ήξερα ότι προέρχεται από μια βαθιά πληγή που αναζητά επούλωση. Έτσι όταν το ακούω τελευταία -κυρίως στο αεροπλάνο καθώς έχω μεγάλη φοβία με τις πτήσεις- και είναι η πρώτη φορά που μπορώ να ακούσω ένα δίσκο μου μετά την ολοκλήρωσή του, παρατηρώ ότι στην προσπάθειά μου να μιλήσω με τη μουσική γλώσσα και να περιγράψω κάτι που με ξεπερνάει, καταλαγιάζει κάπως ο πανικός και υπερισχύει η αγάπη , μια δύναμη που κάνει τη ζωή να μοιάζει με φύσημα του αέρα. Αυτό είναι αρκετό από μόνο του.
Θα ήθελα να μου δώσεις έναν… οδηγό ακρόασης για το album. Υπό τι συνθήκες πρέπει να θέσει ο ακροατής τον εαυτό του ώστε να μπορέσει να πάρει το 100% που μπορεί αυτό να του δώσει.
Σίγουρα δεν είναι ένας χορευτικός δίσκος και επίσης ίσως είναι άβολο να παίζει στο βάθος. Μάλλον είναι ένας δίσκος για να σε απαλλάξει από τη συνάφεια.
Που θεωρείς πως το “ZRSHA; Fundus Uterus” διαφέρει ή υπερέχει των προηγουμένων δισκογραφικών σου δουλειών; Ποια λάθη δεν επανέλαβες σε σχέση με το παρελθόν και τι εμπειρία αποκόμισες με αυτό; Τι θα άλλαζες σε αυτό αν μπορούσες;
Πολλά θα άλλαζα αλλά δε μας πάει πουθενά αυτή η σκέψη. Τον προηγούμενο δίσκο τον διέπει ένας πεσιμισμός όπου στη ZRSHA μετουσιώνεται σε δέος. Μουσικά έδωσα ό,τι είχα να δώσω τη δεδομένη στιγμή, δεν ξέρω αν υπερέχει ή όχι, πάντως ως δημιουργός δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν πριν λίγα χρόνια. Οι εμπειρίες μου, τα ερεθίσματά μου, η φιλοσοφία μου και η έρευνά μου βρίσκονται σε ένα διαφορετικό στάδιο από αυτό που βρισκόμουν όταν ηχογραφούσα το “Explosions Around the Desert Inside”. Όσον αφορά στη διαδικασία, ήθελα να αποφύγω λάθη του παρελθόντος που με ταλαιπώρησαν πολύ καιρό, αλλά έκανα κάποια άλλα που θα με ταλαιπωρούν εξίσου. Όμως από αυτά μαθαίνω να ωριμάζω, και να βλέπω τον κόσμο όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα ήθελα να είναι.
Μαθαίνω πως μιλάμε για ένα concept album. Τι πραγματεύεται και ποια είναι τα σημεία-κλειδιά που πρέπει να προσέξει ο ακροατής για να λάβει το 100% του στιχουργικού και θεματολογικού περιεχομένου του;
Με λίγα λόγια είναι μια αφήγηση πάνω στην οδύνη της ύπαρξης.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να αποδοθεί η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του εν λόγω ηχογραφήματος ζωντανά; Τι μέσα και μεθόδους έχεις επιστρατεύσει για να το πετύχεις;
Έχει δυσκολίες πράγματι καθώς είναι ένα έργο στο οποίο παίζω η ίδια τα περισσότερα όργανα που έχουν ηχογραφηθεί. Όμως έχω εμπιστοσύνη στους συνεργάτες μου και ο τρόπος που δουλεύουμε είναι αρκετά ευφάνταστος και προσαρμοσμένος στον ήχο που μας ταιριάζει. Ο Ταρκόφσκι γράφει κάπου ότι ο καλλιτέχνης είναι αυτός που μπορεί να δημιουργεί με αυτά που έχει και αυτός είναι ο στόχος μου τώρα πια.
Η παρουσία soundscapes αλλά και γενικότερα ambient ηχοχρωμάτων δίνει σε στιγμές στο album μια υφή κινηματογραφική. Θα το φανταζόσουν ως soundtrack / score μιας ταινίας; Ποια ταινία θα ήταν αυτή και αν δεν υπάρχει ήδη τι θα πραγματευόταν αυτή η υποθετική ταινία;
Θα ήθελα πολύ να είναι ο ήχος μιας ταινίας όπου ο χρόνος και ο χώρος είναι σχετικές έννοιες, σε ένα τοπίο άλλοτε χιονισμένο με πολύ φως, άλλοτε πολύχρωμο με λαμπερό νυχτερινό ουρανό, και όπου οι εχθροί των ανθρώπων είναι τα όνειρα τα οποία μπερδεύονται με την πραγματικότητα και κάποιες φορές οι άνθρωποι μπερδεύονται στα όνειρα άλλων ανθρώπων και επικρατεί μια τρέλα όπου είναι τόσο αποπροσανατολιστική ώστε κανένας δε μπορεί να οργανώσει έναν πόλεμο ή μια βάση δεδομένων.
Σε κάτι πιο τεχνικό, ποια είναι τα πλάνα για την προώθηση του album; Πέραν συναυλιών και άκρως τεχνικών διαδικασιών (προώθηση μέσω media κλπ), το καλλιτεχνικό σου μυαλό, τι ευρήματα έχει γεννήσει για να… φυτέψει το νέο σου αυτό έργο στα μυαλά και τις καρδιές αυτών που πρέπει;
Συνήθως αφιερώνω αρκετές ώρες δουλειάς με διάφορες δημιουργικές διαδικασίες που πλαισιώνουν το έργο μου, όπως εν προκειμένω το επίσημο βίντεο “Αsana / Metamorphosis” για το οποίο έγραψα το κόνσεπτ και επέλεξα μια εκλεκτή ομάδα καλλιτεχνικής παραγωγής που ταίριαζε στην αισθητική μου. Συνεργάστηκα στην επιμέλεια της ιδιαίτερης συσκευασίας του άλμπουμ ώστε να αντιπροσωπεύει όσο το δυνατόν περισσότερο την φαντασία του υλικού. Ασχολούμαι και η ίδια με το μοντάζ έχοντας φτιάξει διάφορα teasers για το making of, για την κυκλοφορία, για την επίσημη παρουσίαση… Κατά καιρούς εμπνέομαι από διάφορα πράγματα τα οποία όμως είναι στην πραγματικότητα artifacts της απότομης ακινησίας μετά την έντονη δραστηριότητα για την ολοκλήρωση ενός έργου. Δηλαδή δεν έχω ευρύ εμπορικό στόχο για να προωθήσω το υλικό μου, ούτε κάποιο σχέδιο για το πώς μπορεί να γίνει αυτό. Υπάρχουν διάφορες προωθητικές ενέργειες που από την εμπειρία μου μέσα στα χρόνια ξέρω ότι θα το ενισχύσουν αλλά δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να είμαι εγώ αυτή που θα φυτέψει τη μουσική μου στο μυαλό κάποιου αλλά, όπως λέει και ένας φίλος, “Xρειάζονται εξωπραγματικές δυνάμεις για να γονιμοποιηθεί ο ιερός σπόρος.”
Ως συνθέτης είσαι πολύ παραγωγική; Υπάρχουν ιδέες στο συρτάρι τις οποίες ανακαλείς για να προχωρήσεις στη δημιουργία μιας δισκογραφικής δουλειάς ή πάντα φροντίζεις να έχεις μια original σύλληψη και να πορεύεσαι με αυτήν; Το “ZRSHA” με ποια από αυτές τις μεθόδους δουλεύτηκε;
Η ZSRSHA έγινε από ένα συνδυασμό μεθόδων. Δηλαδή υπήρχαν ιδέες που είχα ηχογραφήσει και αργότερα τις δούλεψα προσθέτοντας στοιχεία ή ολοκληρώνοντας τη δομή τους. Τα δύο τελευταία τραγούδια του δίσκου το “Yellow Roses” και το “So Long”, είναι τα μόνα που έγραψα επιτόπου και τα άφησα όπως ήταν.
Η πολύπλευρη μουσική προσωπικότητά σου μου δίνει την αίσθηση ότι είσαι και πολύ συγκεντρωτική στη δημιουργική διαδικασία. Ισχύει αυτό ή είσαι του teamwork;
Είμαι πολύ συγκεντρωμένη όχι συγκεντρωτική όταν βρίσκομαι σε μια ομαδική συνεύρεση. Δουλεύω με τους συνεργάτες μου σε αρκετά ανοιχτό επίπεδο γιατί δεν κάνουμε κλασική μουσική ας πούμε. Τους κατευθύνω και αρκετές φορές είμαι πολύ αυστηρή στο πώς πρέπει να ακουστεί κάτι, αλλά είναι σημαντικό να ξέρω ότι τους αρέσει αυτό που συμβαίνει και να τους επιτρέψω να δοκιμάσουν κάποιες ιδέες. Ο λόγος που τους έχω επιλέξει άλλωστε είναι επειδή τους εκτιμώ βαθιά και η παρουσία τους με συμπληρώνει και επειδή με έχουν επιλέξει και αυτοί. Θεωρώ το να μην αφήνεις χώρο πειραματισμού στους ανθρώπους που κοινωνούν τη μουσική σου πολύ… ντεκαβλέ.
Περί teamwork μιλώντας, με ποιον καλλιτέχνη είναι ο ευσεβής πόθος σου να συστήσετε μια… ομάδα και ποιον απ’ όσους έχετε συνεργαστεί μέχρι σήμερα ξεχωρίζεις για τη χημεία του μαζί σου, το ήθος του, το πάθος του ή ότι άλλο;
Στο επίπεδο της συλλογικής δουλειάς έχω ξεχωρίσει ελάχιστους ανθρώπους στο χώρο της τέχνης που μπορούν να δημιουργήσουν ένα πυρήνα ειλικρινή, συλλογικό και δημιουργικό. Mε την έννοια ότι πολλοί μπορούν να σου πουλήσουν μια ιδέα ανταλλαγής ικανοτήτων ή ανταλλαγής μέσων αλλά στην πραγματικότητα να αποσκοπούν στη ματαιοδοξία τους και όχι στο να βοηθήσει ο ένας τον άλλο να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι και να συνεχίσετε μπροστά. Κι όταν λέω καλύτεροι δεν εννοώ χριστιανικά, εννοώ πιο άνθρωποι. Αρκετοί με έχουν εντυπωσιάσει με το πάθος τους ωστόσο και την επιμονή τους μέσα από σκληρές κυρίως συνθήκες. Σίγουρα κάποιοι σκηνοθέτες που δούλεψα μαζί τους στο θέατρο και το σινεμά με έχουν στιγματίσει. Με την Αθηνά Παππά για παράδειγμα ήμουν για χρόνια στην ομάδα της ως μουσικός και ηθοποιός και ήταν μια πολύ ζωντανή και δημιουργική περίοδος. Επίσης με το Στέργιο Πάσχο ήταν μαγική η χημεία στην διάρκεια της δημιουργίας και της υλοποίησης της ταινίας “Αφτερλωβ”. Από κει και πέρα οι Sequence Theory Productions είναι μια σοβαρή ομαδική προσπάθεια, συμπεριλαμβάνει ανθρώπους που προστίθενται συνεχώς και έχουν δοκιμαστεί οι σχέσεις μας σε πάρα πολλά επίπεδα, οπότε είμαι καλυμμένη στο επίπεδο της ομάδας. Αλλά ένας ευσεβής πόθος θα ήταν να μπορώ να είμαι μέρος μιας κολεκτίβας σκληροπυρηνικού μίνιμαλ σύγχρονου θεάτρου. Δεν έχω βρει ακόμα κάτι τέτοιο αλλά εύχομαι πραγματικά να συμβεί.
Εν όψει της συναυλίας σου στο Temple της Αθήνας την Τετάρτη 16 Μαΐου θέλω κάτι διαφορετικό. Να μου πεις δυο λόγια για την Αθήνα ως πόλη. Τι αγαπάς σε αυτήν, τι θα άλλαζες σε αυτήν και ποιος ο λόγος που πάντα γυρνάς κοντά της;
Η Αθήνα είναι σκληρό ναρκωτικό. Επίσης δε μπορείς να την αλλάξεις.
***
Η Μελεντίνη παρουσιάζει το “ZRSHA; Fundus Uterus” ζωντανά τη Τετάρτη 16 Μαΐου στο Temple (Ιάκχου 17, Γκάζι, Αθήνα). Περισσότερες πληροφορίες στο facebook event page: www.facebook.com/events/1519802398136312