«Θες μια στήλη να γράφεις ό,τι γουστάρεις, όποτε γουστάρεις»;
Ωδικό πτηνό ήταν; Γιγαντιαίο μαύρο καναρίνι; Μεταλλαγμένο αηδόνι; Όχι, ο Θανάσης ο Ράλλης ήταν, αλλά το λόγια του μου ακούστηκαν σαν κελάηδισμα! Τσίου τσίου έκανε το πουλί, κι ας μην έχει ήχο το chat στο facebook… (πού λεφτά για τηλεφώνημα)
Rockisdead.gr… Η Γη της Επαγγελίας για μένα…
Ο Θεός βέβαια, όταν υποσχέθηκε τη Γη Χαναάν στους Εβραίους (ακούστε ρε γίδια λίγο Black Metal να μάθετε θρησκευτικά) την κράτησε-δεν την κράτησε την υπόσχεσή του! Ο Θανάσης θα την κρατήσει όμως, είμαι βέβαιος…
«Θα γράφεις τσάμπα αδερφέ», μου είπε, «αλλά σου υπόσχομαι ότι πολύ σύντομα, αυτό το site θα είναι το μεγαλύτερο site του κόσμου! Από τον Dave Grohl μέχρι τον Hetfield και από τον Marilyn Manson ως τον Jagger και τον Kerry King, ουρές θα κάνουν για μια συνέντευξη! Θα παρακαλάνε γονατιστοί! Μέχρι και ο Dio θα ζητήσει άδεια από τον διάβολο να κατέβει για να μας γνωρίσει! Θα γίνουμε πλούσιοι αδερφέ! Ξεκίνα, γράφε και κάνε υπομονή. Ούτε 80 χρόνια δεν θα μας πάρει»!
«Cool», του απάντησα, με μικρή δόση μετριοπάθειας και δώσαμε τα χέρια (ξέρετε, αυτό το μπλε χεράκι που βγάζει το facebook με το δάχτυλο προς τα πάνω… Αργότερα του έστειλα και μια καρδούλα, αλλά δεν θέλω να σας πω κάτι παραπάνω επ’ αυτού…).
Αυτή είναι η μικρή ιστορία για να καταλήξουμε σήμερα εδώ, να διαβάζετε εσείς αυτές τις γραμμές και εγώ να έχω αγχωθεί για το τι γράφουμε στο πρώτο κείμενο μιας στήλης ενός τέτοιου site…
Tο rockisdead.gr είναι πράγματι η Γη της Επαγγελίας για μένα. Είναι η χαλάρωσή μου, η γαλήνη μου, η ανακούφισή μου από την τρέλα της καθημερινότητας. Είναι οι προσωπικές μου σκέψεις που θα μετατρέπονται σε λέξεις και θα αποτυπώνονται εδώ, για την ταινία που είδα χθες βράδυ και θέλω να σας προτείνω, για την μουσική που «κατέβασα» (μεταξύ μας αυτό, γιατί θα μας σκίσει ο Ulrich) και έχω ανάγκη να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου μαζί σας.
Τι μας έχει μείνει άλλωστε; Μουσική, κινηματογράφος… Απολαύσεις αληθινές! Καθαρές!
Το rockisdead.gr είναι και κάτι άλλο για μένα και αυτό αποτελεί εκμυστήρευση… Είναι ένα μικρό σκαλοπατάκι, πολύ μικρό, για να γίνει μια μέρα το όνειρό μου πραγματικότητα: να βρω διέξοδο να εγκαταλείψω τη δουλειά που κάνω εδώ και 15 χρόνια, την οποία ξεκίνησα με τόση αγάπη και που κατέληξε να μου προκαλεί μόνο αποστροφή και αηδία…
Σ’ ευχαριστώ ρε φίλε…
Υ.Γ: Για φινάλε της εισαγωγής αυτής, ένα αγαπημένο κομμάτι, με τον πιο εκπληκτικό στίχο! Αφιερωμένο σε όλους σας…
[iframe]<iframe width=”750″ height=”563″ src=”//www.youtube.com/embed/8wL8GjSeo3M” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>[/iframe]