News

Furor: Nικούν τις φοβίες τους και μας δίνουν Αγάπη!

24.07.2020

Οι Αθηναίοι Furor είναι μια παλιά και αγαπημένη ιστορία για την εγχώρια σκηνή του ακραίου ήχου. Ταγμένοι στις hardcore ρίζες τους εδώ και περίπου 12 χρόνια (συν το διάστημα πριν την κυκλοφορία του ντεμπούτο “Those Chords Made Chaos”) ο Νίκωνας και ο Γιώργος, πλέον συνεπικουρούμενοι από τον Βαγγέλη και την Έφη, μοιάζουν να διανύουν την καλύτερη φάση τους ως μπάντα.

Ένα γεγονός που επιβεβαιώνεται από τον συνθετικό οργασμό που συνταντάς, κατά την ακρόαση του τελευταίου τους album “Love” που –καλώς ή κακώς- βρίσκει τους πάντες μας σε μια πολύ δύσκολη χρονική στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας.

Αυτήν ακριβώς την στιγμή θεωρήσαμε κρίσιμη και καθοριστική, για να κάνουμε μια κουβέντα με τον κιθαρίστα Γιώργο Θωμά και να δούμε τι έχει στο μυαλό και την καρδιά του αυτόν τον καιρό. Χειμαρρώδης και ανοιχτός σε κάθε είδους συζήτηση, αποδεικνύεται ένας εξαιρετικός συνομιλητής, αποτέλεσμα του οποίου αποτελεί και αυτή η όμορφη συνέντευξη που μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.

Roxx: Πάμε λίγο στα πολύ βασικά. Γιατί “Love”; Σίγουρα ξέρουμε πως η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη και σίγουρα πως κάνετε ό,τι κάνετε με αγάπη ως μπάντα εδώ και χρόνια. Αυτή την φορά όμως ο τίτλος μοιάζει σαν να δίνει κάποια απάντηση σε κάτι που σας ταλανίζει. Κάνω λάθος;

Γιώργος (Furor): Γιατί είναι η πιο δυνατή λέξη που υπάρχει στο λεξιλόγιό μας και γιατί ήταν η μόνη λέξη που έδινε πραγματική απάντηση στο ερώτημα: “γιατί συνεχίζουμε να παίζουμε αυτή τη μουσική στην Ελλάδα εν έτει 2020;”. Επίσης, παγκοσμίως βλέπουμε μια άνοδο απόψεων και ιδεολογιών γεμάτες μίσος, με τις οποίες είμαστε αντίθετοι, οπότε αυτός ο τίτλος είναι μια απάντηση σε εκείνους που υποστηρίζουν όλα αυτά. Η λέξη “love” ίσως έχει συνδυαστεί με άλλες μουσικές, με άλλα χρώματα, με άλλη διάθεση. Εμείς διαφωνούμε με αυτή τη στερεοτυπική λογική. “Love” δεν είναι μόνο το ροζ, είναι και το μαύρο. Όλα είναι απόρροια της αγάπης. Ή και της έλλειψής της.

Roxx: Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον Dean Hadjichristou. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Περιττό να σου πω πως όλος ο δίσκος ακούγεται τέλεια! Το είχατε απωθημένο να δουλέψετε με έναν παραγωγό διεθνούς αναγνώρισης, ή διαπιστώσατε πως αυτός ο επαγγελματίας ταίριαζε σε αυτό που θέλατε να κάνετε την δεδομένη περίοδο;

Γιώργος (Furor): Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά λόγια! Τον Dean τον γνωρίσαμε διαδικτυακά, του στείλαμε μουσική μας, του άρεσε πολύ και ήθελε να συνεργαστεί με ένα συγκρότημα από την “πατρίδα”, όπως μας είπε! Μάλιστα τον γνωρίσαμε και προσωπικά όταν ήρθε στην Ελλάδα για διακοπές και τον θεωρούμε φίλο μας πλέον. Μας έκανε ένα τραγούδι δοκιμαστικά και δεν πιστεύαμε αυτό που ακούσαμε, σχεδόν δακρύσαμε από τη χαρά μας με το αποτέλεσμα. Ήταν αυτονόητο ότι ήταν ο ιδανικός για να κάνει mix – master το “LOVE”. Δε θα έλεγα ότι ήταν απωθημένο να συνεργαστούμε με έναν μεγάλο παραγωγό, γιατί δεν είχαμε παράπονο από τις προηγούμενες παραγωγές μας, αλλά από τη στιγμή που δεν το είχαμε ξανακάνει στο παρελθόν, αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε και να δούμε αν αξίζει τον κόπο. Τελικά αποδείχτηκε ένα πολύ σωστό βήμα για τη νέα κατεύθυνση της μπάντας, αφού μείναμε απολύτως ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα.

Roxx: Ακούω στο “Love” μια αρκετά πιο rock’n’roll προσέγγιση στο κιθαριστικό κομμάτι, πιο μεστά μελωδικά refrain, λιγότερο παραδοσιακές hardcore στιγμές και η αλήθεια είναι πως είναι πιο στο γούστο μου αυτή η στροφή σας. Τι συνέβη από το “Architect the Invisible” μέχρι το “Love” και ακόμη σημαντικότερο… Τι συνέβη από το “Those Chords Made Chaos” μέχρι και σήμερα. Μιλάμε για 12 ολόκληρα χρόνια! Μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι;

Γιώργος (Furor): Αρχικά χαιρόμαστε που σου αρέσει ο δίσκος! Δεν ξέρω αν πρόκειται για κάποια “στροφή” στον ήχο μας ή αν απλά είναι μια εξέλιξη της μουσικής μας. Θεωρώ ότι σε κάθε επόμενο δίσκο μας παίζαμε λίγο διαφορετικά από τον προηγούμενο, γιατί αν παίζαμε το ίδιο πράγμα πιθανότατα θα βαριόμασταν και εμείς οι ίδιοι και θα χάναμε το κίνητρο για να συνεχίσουμε. Στο ομώνυμο τραγούδι του “Blind Faith Revolver”υπάρχει ο στίχος “evolve or else you die”, το οποίο ανέκαθεν μας εξέφραζε και ως μπάντα και ως άτομα. Από το “Architect the Invisible”πέρασαν περίπου 5 χρόνια, οπότε σίγουρα συνέβησαν πολλά! Και μόνο οι νέες μουσικές που θα ακούσεις σε 5 χρόνια μπορούν να σε αλλάξουν ως άνθρωπο, σκέψου τι μπορούν να σου κάνουν οι διάφορες καταστάσεις της καθημερινότητας που έχεις να αντιμετωπίσεις.

Από το “Those Chords Made Chaos” φυσικά έχουν αλλάξει ακόμα περισσότερα! Σκέψου ότι από την τότε τετραμελή σύνθεση της μπάντας έχουμε μείνει οι δύο. Βέβαια και τότε και τώρα εμείς οι δύο ήμασταν και είμαστε ο βασικός συνθετικός πυρήνας, αλλά σίγουρα όταν έχεις δύο νέα μέλη σε ένα συγκρότημα το αποτέλεσμα είναι φυσικό και επόμενο να διαφοροποιηθεί. Θεωρώ ότι διαφοροποιήθηκε προς το καλύτερο. Οπότε ναι, μάλλον μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι, ανοίξαμε πολύ περισσότερο τους ορίζοντές μας και διώξαμε πολλές φοβίες και κόμπλεξ που ίσως μας κρατούσαν πίσω.

Roxx: Κάτι που πάντα μου έκανε εντύπωση με underground μπάντες που ενώ έχουν τα προσόντα για κάτι παραπάνω, είναι πως μοιάζουν στην πορεία να… απογοητεύονται και να το εγκαταλείπουν προσωρινά. Το έχετε κι εσείς κάπως συνήθειο να «εξαφανίζεστε» για κάποιο διάστημα από κυκλοφορία σε κυκλοφορία. Έχει αυτό να κάνει με τις καθημερινότητες, τις δουλειές και τις λοιπές υποχρεώσεις σας, ή απλά συμβαίνουν πράγματα και προκύπτουν οι –γνωστές σε όλους μας- δυσκολίες που ανακόπτουν την πορεία μιας μπάντας, ειδικότερα στην Ελλάδα;

Γιώργος (Furor): Δε συνηθίζουμε να είμαστε “quitters”, είμαστε αρκετά πεισματάρηδες και αγαπάμε πάρα πολύ αυτό που κάνουμε για να σταματήσουμε να το κάνουμε. Έχουμε ανάγκη να παίζουμε μουσική μέσω των Furor. Αν με ρωτάς κατά πόσο έχουμε απογοητευτεί όλα αυτά τα χρόνια, τότε η απάντησή μου είναι ότι έχουμε περάσει όλα τα στάδια της απογοήτευσης. Εννοείται ότι από τη στιγμή που η μπάντα δε θα φέρει το ψωμί στο τραπέζι, θα μπει σε δεύτερη μοίρα από άποψη αφιέρωσης χρόνου. Γιατί από άποψη ποιότητας ποτέ δε διαπραγματευτήκαμε το παραμικρό και πάντα προσπαθούμε να δώσουμε το 100%.

Αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να έχεις hardcore / metalcore μπάντα στην Ελλάδα, ειδικά όσα χρόνια βρισκόμαστε εμείς στο χώρο. Για την ακρίβεια είναι κάτι μεταξύ ενός είδους πολυτελείας και του υπέρτατου μαζοχιστικού sex toy. Οπότε όταν είμαστε “εξαφανισμένοι”, απλά δεν υπάρχει κάποιος τρόπος για να δείχνουμε ότι υπάρχουμε εκτός από τα live. Παίζουμε live όταν υπάρχει λόγος για να παίξουμε και αυτό συμβαίνει σίγουρα 3-4 φορές το χρόνο.

Σίγουρα για να βγει ένας δίσκος υπάρχει πολλή προεργασία, η οποία σχεδόν πάντα είναι αφανής. Να δείξουμε τι; Τα demo των δίσκων; Ποιος θα ενδιαφερθεί; Είμαστε σχετικά ρεαλιστές από τη μία μεριά και από την άλλη δε μας αρέσει το πολύ παπατζιλίκι στα social media όταν δεν έχουμε να πούμε κάτι ουσιαστικό. Τώρα που βγάλαμε το “LOVE”με όλες αυτές τις διαφορετικές εκδόσεις είμαστε λαλίστατοι! Και έχουμε να πούμε και άλλα που δεν έχουμε πει ακόμα!

Roxx: Κινείστε σε έναν χώρο που όπως και να το κάνουμε συνορεύει με το metalcore και το hardcore (παρά το ότι όσο περνούν τα χρόνια ενσωματώνετε όλο και περισσότερα νέα στοιχεία). Υπάρχει αυτός ο ήχος στην Ευρώπη ή σας οδηγεί μοιραία να κοιτάτε στην Αμερικανική αγορά; Θα μετακομίζατε στις ΗΠΑ για ένα καλύτερο μουσικό μέλλον αν σας δινόταν η ευκαιρία ή έπεφτε κάποια αξιόλογη πρόταση στο τραπέζι; Από την Ελλάδα τελικά πόσα πράγματα μπορούν να γίνουν; Μήπως η… καλλιτεχνική μετανάστευση είναι αναγκαιότητα;

Γιώργος (Furor): Αυτός ο ήχος υπάρχει παντού, εκτός από τη χώρα μας. Κοινό έχει η χώρα μας, το βλέπω σε συναυλίες όπως αυτές των Architects ή των While She Sleeps, αλλά για κάποιο λόγο στα ελληνικά συγκροτήματα το κοινό είναι σαφώς μικρότερο. Δε θα κρίνω τον κόσμο, ο κόσμος για να πάει σε ένα live χρειάζεται και το ανάλογο hype, που προφανώς για να το δημιουργήσουμε πρέπει να κάνουμε τον δεκαπλάσιο θόρυβο σε σχέση με μια μπάντα που είναι ήδη γνωστή και περιοδεύει συνεχώς. Εμείς καλώς ή κακώς δεν έχουμε την πολυτέλεια να το κάνουμε τόσο έντονα όσο θα θέλαμε. Άρα για να σου απαντήσω, δεν ξέρω αν θα μετακόμιζα στην Αμερική για να παίξω μουσική, γιατί και εκεί μη νομίζεις ότι τους λείπουν οι πολύ καλές μπάντες. Έχουν και πάρα πολλές, αριθμητικά και πάρα πολύ καλές, μουσικά, μπάντες, απλά ανήκουν κι αυτές στον underground χώρο.

Αν έπεφτε μια καλή πρόταση στο τραπέζι θα το σκεφτόμασταν σίγουρα, αλλά είμαστε πολλά χρόνια στο χώρο και ξέρουμε καλά πως λειτουργεί η βιομηχανία του metal, οπότε θέλουμε να παραμένουμε ρεαλιστές. Εννοείται όμως, ότι στην Αμερική, στην Αγγλία, στη Γερμανία και σε άλλες μεγάλες χώρες της Ευρώπης, το κοινό που παρακολουθεί αυτή τη μουσική είναι πολύ μεγαλύτερο, πολύ πιο συνειδητοποιημένο και η προβολή αυτής της μουσικής δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αντίστοιχη που υπάρχει στην Ελλάδα. Εδώ, είτε το θέλουμε, είτε όχι, οι επιλογές είναι οι εξής: Μπουζούκια, Hip Hop και Stoner Rock. Εμείς όμως ακόμα συνεχίζουμε να βγάζουμε δίσκους.

Roxx: Νομίζω πως εκεί που το “Love” κερδίζει είναι το ότι περιέχει κάποιες από τις πιο excessive στιγμές σας ως μπάντα. Πχ την πιο smooth στιγμή στην τύπου power ballad “Love”, μία από τις πιο βίαιες στιγμές σας στο “Charles”, μία από τις πιο sleazy στιγμές σας στο “Heartless” που ταυτόχρονα έχει και ένα από τα πιο πιασάρικα refrains σας, μία από τις πιο groovy στιγμές σας στο “Tightrope” και ούτω καθ’ εξής. Θεωρείς πως η εμπειρία σας, σας “ξεκλείδωσε” και σας έχει κάνει να κινείστε πιο ακομπλεξάριστα στο συνθετικό κομμάτι κι έτσι προκύπτουν αυτά ή είχατε κάτι σχετικό στο μυαλό σας όταν ξεκινούσατε την δημιουργία του “Love”;

Γιώργος (Furor): Όπως είπαμε και νωρίτερα, μας αρέσει να πειραματιζόμαστε. Γενικά ακούμε πολύ μουσική, από διάφορα είδη και αυτό σίγουρα μας επηρέασε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Τα χρόνια που πέρασαν επίσης, μας έκαναν πιο ανοιχτούς στο να ακολουθήσουμε και νέα μονοπάτια. Θα ομολογήσω ότι το “LOVE” είναι ένας δίσκος ο οποίος μελετήθηκε πολύ και όλα ήταν στοχευμένα κατά κάποιο τρόπο. Ξέραμε τι θέλαμε να βγάλουμε και ψάχναμε τον τρόπο για να βγει όπως ακριβώς το είχαμε στο μυαλό μας. Θεωρώ ότι το καταφέραμε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η εμπειρία, που αναφέρεις, σίγουρα έπαιξε τον ρόλο του καθοδηγητή, με την έννοια ότι απορρίπταμε με τη μια ιδέες οι οποίες ήταν λογικής “filler”, για να γεμίσουμε ένα τραγούδι και να τελειώσει πιο γρήγορα ή να γράψουμε ένα-δύο τραγούδια που απλά θα συμπληρώσουν τη 10άδα για να κλείσει ο δίσκος.

Σε αυτό ήμασταν κάθετοι, ό,τι ακούτε στο δίσκο είναι απόλυτα συνειδητοποιημένο και στοχευμένο να γίνει όπως το ακούτε. Δεν εννοώ ότι υπήρχε μια φόρμουλα την οποία ακολουθήσαμε, απλά αυτά που δε μας κάθονταν καλά στο αυτί δεν τους δίναμε δεύτερη ευκαιρία. Υπήρξαν τραγούδια που είχαν 14 διαφορετικές εκδοχές μέχρι να ακούσουμε αυτό που ψάχναμε να ακούσουμε και υπήρξαν και τραγούδια που βγήκαν πολύ πιο γρήγορα. Η αλήθεια είναι ότι δε μας πίεζε και κανένας για να βιαστούμε και έτσι το εκμεταλλευτήκαμε, πήραμε το χρόνο μας και είπαμε ότι θα μπούμε να ηχογραφήσουμε όταν θα είμαστε 100% ικανοποιημένοι με το υλικό μας. Η μουσική που παίζουμε πρέπει πρώτα από όλα να αρέσει σε εμάς τους ίδιους, διαφορετικά δεν έχει κανένα νόημα να το κάνουμε.

Roxx: Είστε μπάντα που μας έχει συνηθίσει σε συμμετοχές. Ειδικά στο “Architect the Invisible” φιλοξενήσατε και τον Ryan Kirby των Fit for a King και τον Μπάμπη των Planet of Zeus. Αυτή την φορά η δημιουργία του δίσκου φάνηκε να είναι μια πιο εσωτερική διαδικασία. Ήταν πιο παρεϊστικό το κλίμα; Είχατε μήπως την ανάγκη να κάνετε κάτι που προκύπτει 100% από τον πυρήνα της μπάντας;

Γιώργος (Furor): Ναι, σε κάθε δίσκο μας είχαμε τουλάχιστον μια guest συμμετοχή. Μας αρέσουν οι συμμετοχές στους δίσκους μας, είναι κάτι που βλέπαμε να κάνουν και διάφορα συγκροτήματα που γουστάρουμε και κατά κάποιο τρόπο έτσι καλλιεργείται μια πιο φιλική αύρα μεταξύ των καλλιτεχνών. Προσωπικά πάντα το ένιωθα σαν να τους καλούσαμε στο party μας. Αυτή τη φορά όμως η διαδικασία ήταν πιο εσωτερική από ποτέ.

Νομίζω ότι δε μας πέρασε καν από το μυαλό να ζητήσουμε από κάποιον να κάνει κάποιο guest, το “LOVE” είναι πολύ προσωπικός δίσκος και ξέρω ότι κανένας άλλος εκτός μπάντας δε θα ανταποκρινόταν με τον ίδιο ζήλο που είχαμε εμείς. Ήταν σχεδόν “make it or break it” προσπάθεια και είχαμε ανάγκη να τη φέρουμε εις πέρας.

Roxx: Πάμε λίγο σε θέματα επικαιρότητας, που δεν μπορούμε –δυστυχώς- να αποφύγουμε. Ο Covid-19 τι αλλαγές έφερε στην μουσική και προσωπική ζωή σας; Πώς επηρεάστηκε ο προγραμματισμός σας; Γινεται… δουλειά χωρίς συναυλίες ή θα λείψουν στο κοινό όσο θα λείψουν και στους μουσικούς και λοιπούς επαγγελματίες του χώρου; Τι βλέπετε στον ορίζοντα γενικώς;

Γιώργος (Furor): Στον ορίζοντα ακόμα δε βλέπουμε τίποτα σίγουρο. Η πανδημία στη μουσική μας δεν έφερε καμία αλλαγή, γιατί το album ήταν ήδη έτοιμο από τον Δεκέμβριο, αλλά επηρέασε την κυκλοφορία του η οποία έγινε τον Ιούλιο. Ξεκουραστήκαμε όσο μπορούσαμε στην καραντίνα και μετά βάλαμε μπροστά για να κάνουμε παραγωγή όλης της συσκευασίας του δίσκου, η οποία έγινε εξολοκλήρου από εμάς τους ίδιους.

Οι συναυλίες είναι ένα τεράστιο θέμα, γιατί και εμείς υπάρχουμε επειδή πάνω από όλα γουστάρουμε και να παίζουμε ζωντανά αλλά και γιατί από τις συναυλίες έχουμε τα περισσότερα έσοδα από το merch μας. Από τη στιγμή όμως που δε μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό που συμβαίνει, απλά θα περιμένουμε. Ευτυχώς μέχρι στιγμής η ανταπόκριση και η στήριξη του κόσμου για το “LOVE” είναι παραπάνω από ενθαρρυντική και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ όλους!

Roxx: Ποια είναι η θέση σας για τα έντονα φαινόμενα ρατσιστικής και αστυνομικής βίας που παρουσιάζονται τον τελευταίο καιρό στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα πιο πρόσφατα, αλλά και παγκοσμίως; Έχει γίνει πιο βίαιη η πραγματικότητά μας γενικώς; Έχασε η ανθρωπότητα τον δρόμο της; Και πώς όλα αυτά επηρεάζουν την δημιουργική διαδικασία και την έμπνευση στους Furor; Αρκεί η εκτόνωση μέσω της τέχνης ή θα πρέπει όσο περνάει ο καιρός να περάσουμε και σε πιο… δραστικά μέσα;

Γιώργος (Furor): Στην πρώτη ερώτηση σου απάντησα ότι ο τίτλος του δίσκου έχει να κάνει και με όλα αυτά τα φαινόμενα. Δεν είμαστε χίπηδες, αλλά και εμάς όλη αυτή η βία μας φαίνεται παράλογη και επικίνδυνα καλπάζουσα. Η θέση μας ως μπάντα είναι γνωστή όλα αυτά τα χρόνια, είμαστε ενάντια στην αστυνομική βία, είμαστε ενάντια στο ρατσισμό, είμαστε ενάντια σε οποιαδήποτε ιδεολογία μίσους και φυλετικής υπεροχής. Η ανθρωπότητα έχει χάσει το δρόμο της πολλά χρόνια τώρα, δεν είναι κάποιο καινούριο φαινόμενο, απλά τώρα έχουν μαζευτεί πολλά και γίνονται πολλές εκρήξεις βίας ταυτόχρονα.

Λόγω και του διαδικτύου όλα αυτά τα φαινόμενα έχουν και πολύ μεγαλύτερη προβολή. Σε προσωπικό επίπεδο όλα αυτά μας επηρεάζουν μεν γιατί είμαστε άνθρωποι με πολιτική σκέψη και άποψη, αλλά πιστεύω ότι στη μουσική μας όλο αυτό περνάει υποσυνείδητα και όχι απαραίτητα με εσκεμμένο τρόπο, πολύ απλά επειδή είμαστε αυτοί που είμαστε και γράφουμε αυτά που νιώθουμε και ζούμε. Επόμενο δεν είναι, όταν ζεις σε περιόδους παρατεταμένης παράλογης βίας, να γράφεις και για τη βία; Παρόλ’ αυτά, θεωρώ ότι δεν είμαι αρμόδιος να σου απαντήσω αν χρειάζονται δραστικότερα μέτρα αντιμετώπισής της. Η ιστορία όμως μπορεί να σου δώσει την απάντηση που ψάχνεις.

Roxx: Έχετε σκεφτεί εναλλακτικούς τρόπους να παρουσιάσετε την μουσική σας στο κοινό τώρα που το social distancing έχει σταματήσει την συναυλιακή δραστηριότητα;

Γιώργος (Furor): Ναι. Και το πραγματοποιήσαμε στο κομμάτι της συσκευασίας του δίσκου. Δώσαμε στον κόσμο έναν παραπάνω λόγο για να αγοράσει τη μουσική μας, εκτός από την ίδια τη μουσική μας. Φτιάξαμε όλες αυτές τις εκδόσεις που κυκλοφορεί ο δίσκος, οι οποίες ουσιαστικά είναι όλες συλλεκτικά χειροποίητα κομμάτια.

Όσον αφορά στις συναυλίες είμαστε υπό σκέψη ακόμα, θέλουμε να κάνουμε κάτι σαν streaming live, αλλά ακόμα είμαστε σε φάση οργάνωσης και δε μπορώ να σου πω κάτι πιο συγκεκριμένο. Σίγουρα όμως θα θέλαμε να ιδρώναμε στο σανίδι και από κάτω να ίδρωνε και ο κόσμος μαζί μας, αυτός είναι ο σωστός τρόπος παρακολούθησης κάποιου live μας.

Roxx: Πείτε μου και δυο λόγια για το video clip του “Heartless”. Ποιο είναι το μήνυμα πίσω του; Είναι πλήρως θεατρική η προσέγγιση του θέματος ή μήπως τίθενται και θέματα ενδοοικογενειακής βίας;

Γιώργος (Furor): Το “Heartless” είναι ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι για εμάς, και για μουσικούς αλλά και για στιχουργικούς λόγους. Για αυτό το λόγο θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό από ό,τι έχουμε ξανακάνει. Το video δεν έχει απαραίτητα άμεση σχέση με τους στίχους και θα έλεγα ότι ακροβατεί μεταξύ μιας εφιαλτικής θεατρικότητας και μιας δύστυχης πραγματικότητας.

Δεν είναι ξεκάθαρο το μήνυμά του, γιατί δεν το θέλαμε ξεκάθαρο, αλλά στο μυαλό μας είχαμε την ιστορία ενός, όχι και τόσο φυσιολογικού, ζευγαριού όπου αυτό που βλέπεις δεν είναι αυτό που νομίζεις. Σαφέστατα όμως μέσω του video θίγουμε και θέματα ενδοοικογενειακής βίας, τα οποία δυστυχώς και λόγω της καραντίνας έγιναν εντονότερα. Αλλά όπως και να ‘χει, στην τέχνη δεν έχει τόσο σημασία αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν.

Roxx: Θα εικονοποιηθούν και άλλα κομμάτια από τον δίσκο; Αν ναι, θέλετε να μου δώσετε ένα… spoiler για τους αναγνώστες ως προς το ποιο θα είναι το τραγούδι και τι θέμα θα έχει το video;

Γιώργος (Furor): Ουσιαστικά έχουμε ήδη δύο video για τον δίσκο, το “Heartless” και το “Motherfucker”. Λογικά θα κάνουμε ακόμα ένα video, αλλά νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να σου αποκαλύψω κάποιο spoiler!

Roxx: Τι ακούτε αυτόν τον καιρό; Κάποια νέα μουσική ανακάλυψη που κάνατε; Κάποια από την ελληνική σκηνή ίσως;

Γιώργος (Furor): Ακούμε πολλά και προσπαθούμε να ψαχνόμαστε με νέες μουσικές και νέα groups συνέχεια. Από σχετικά πρόσφατα ακούσματα, συγκεκριμένα μου έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα όταν ανακάλυψα το “Empty Black” των Greyhaven και τα 2 EP των Pressure Cracks. Από εκεί και πέρα, πολύ όμορφος δίσκος ήταν το “High Crimes” των Damned Things, φυσικά το “The Spark That Moves” των Cancer Bats, το “White Bat” των He is Legend, το “Rare” των Hundredth, το τελευταίο Heaven Shall Burn, ενώ τώρα τελευταία ακούω πολύ τους The Black Queen του Greg Puciato (The Dillinger Escape Plan).

Roxx: Τα τελευταία λόγια δικά σας. Handle with care!

Γιώργος (Furor): Ευχαριστούμε πάρα πολύ για το ενδιαφέρον και τη συνέντευξη, ομολογώ ότι ήταν πολύ ωραίες οι ερωτήσεις. Ελπίζουμε να σας συντροφεύει για αρκετό καιρό ακόμα το “LOVE” και να περιμένετε νέα μας!

***

Ο νέος δίσκος των Furor με τίτλο “Love” κυκλοφορεί ψηφιακά από όλα τα ηλεκτρονικά καταστήματα και σε φυσική μορφή μέσω της σελίδας bandcamp του συγκροτήματος και σε Πανευρωπαϊκή διανομή από την Ikaros Records.