Φέρτε πίσω το Star Wars ρε!

Το κείμενο απευθύνεται σε όποιον έχει δει την ταινία, με απώτερο σκοπό τον ευγενή διάλογο και μία επικοδομιτική συζήτηση σε περίπτωση διαφωνίων. Φράσεις του τύπου «σε γλεντάει ο Ραιαν Τζόνσον» και διάφορα μπινελίκια είναι καλό να αποφεχθούν. Αν και δεν θα σας πω εγώ τι θα κάνετε.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ SPOILER ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ!

Γράφει ο Χρήστος Κασσός

Αν με ρωτούσε  κάποιος  τι θα περίμενα από το πρόσφατο επεισόδιο του Star Wars θα του απαντούσα τα εξής :

Τον Luke Skywalker να εκπαιδεύει την Rey βοηθόντας τη να χειριστεί την τεράστια αλλά ακατέργαστη Δύναμη που κρύβει μέσα της.

Τον Poe Dameron και τον Finn να μπλέκουν σε κάποια αποστολή με σκοπό να αποδυναμώσουν το Τάγμα .

Ένα ικανοποιητικό – σε κινηματογραφικό χρόνο- flashback που να εξηγεί τι ακριβώς έγινε με τον Luke και τον Kylo Ren με αποτέλεσμα ο πρώτος να απομονωθεί .

Μια μάχη (ΜΕ ΦΩΤΟΣΠΑΘΑ) μεταξύ Luke και Kylo Ren , εκεί ίσως θα ήταν μια καλή ευκαιρία να πεθάνει ο Luke και να δούμε πλέον το πόσο δυνατός έχει γίνει ο πρώην μαθητής του, δίνοντας παράλληλα ένα ένδοξο τέλος στον τελευταίο Jedi.

Ένα καλό backstory ή έστω present-story για τον Snoke.

Να μάθουμε ποιοι ήταν οι γονείς της Rey και γιατί είναι εν δυνάμει Jedi.

Μια ωραία μάχη ( Μ Ε  Φ Ω Τ Ο Σ Π Α Θ Α).

Και σαν κρυφό πόθο…  εκεί που όλα έχουν τελειώσει υπέρ του Τάγματος  να σκάσει ο Han Solo και να σώσει την κατάσταση , με μία απλή και λογική εξήγηση για το  γεγονός ότι τελικά ζει. Σκηνή που φαντάζομαι θα ξεσήκωνε το σινεμά και θα είχαμε «γηπεδικούς»  πανηγυρισμούς .

Ναι. Κάπως έτσι θα το ήθελα και ας μοιάζει με πιστό αντίγραφο των προηγούμενων ταινιών του franchise.

Θα δικαιολογήσω όμως τους συντελεστές της ταινίας και τον κύριο Rian Johnson  που θέλησαν κάτι διαφορετικό από το να ανακυκλώσουν τα ίδια και τα ίδια και δεν πήραν τον ασφαλή δρόμο του Force Awakens που πάτησε πάνω  στην νοσταλγία των οπαδών του έπους του George Lucas.

Και πάμε στο τι πραγματικά συνέβη…

Έχοντας αφήσει την προηγούμενη ταινία με μία εξαιρετικά δυνατή και γεμάτη συναισθήματα σκηνή όπου η Rey τείνει το φωτόσπαθο  προς το μέρος του Luke, οι προσδοκίες για την συνέχεια αυξήθηκαν στο κατακόρυφο. Αντί αυτού  ο  – φανερά γερασμένος πλέον – Jedi παίρνει το φωτόσπαθο και το πετάει με απαξίωση σε μία προσπάθεια να γίνει η συγκεκριμένη σκηνή αστεία. Αυτό ΔΕΝ είναι χιούμορ κύριοι ! Πρώτον δεν πετάς έτσι το σύμβολο ολόκληρων γενεών  και δεύτερον δεν γειώνεις έτσι την ταινία που διαδέχεσαι .

Παραμένοντας στο νησί όπου ο Skywalker μένει αρκετά χρόνια απομονωμένος, να σκεφτεί και να τα βρει με τον εαυτό του βρισκόμενος σε μία συνεχή εσωτερική πάλη διαπιστώνουμε ότι… δεν ήταν ακριβώς μόνος του αλλά παρέα με κάτι πλάσματα τύπου minions που έχουν σαν σκοπό να προσέχουν και να συντηρούν τα κτίρια των Jedi. Ναι, οκ. Δεν με χάλασε η εισαγωγή νέων πλασμάτων στον κόσμο του Star Wars, αλλά η παρουσία τους μου διέλυσε την «μοναστική» ζωή που θέλησε η ταινία να δώσει στον Luke και την κατάσταση που υποτίθεται ότι βρίσκεται.

Το βυθισμένο X-Wing στην θάλασσα μας προϊδεάζει για μία σύνδεση με την παλιά τριλογία και ενώ περιμένουμε την Rey να το φέρνει στην επιφάνεια  με τη δύναμη της…Δύναμης,   αυτό δεν έρχεται ποτέ. Well played θα έλεγα. Είπαμε δεν θέλουμε μία από τα ίδια.

Για να μην το κουράζουμε , ο Luke ποτέ δεν εκπαίδευσε την Rey , χωρίς να καταλάβω ακριβώς το γιατί, με αποτέλεσμα όλη αυτή η αναζήτηση για τον θρυλικό Jedi καθώς και το screening time στο νησί να μην έχει και τόση σημασία για την εξέλιξη της ιστορίας.

Ο συμπαθής Finn τώρα αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας μια αποστολή από αυτές που μας έχει συνηθίσει το franchise. Να μπουκάρει κρυφά στο άντρο των κακών και να κόψει κάτι καλώδια μίας συσκευής που βοηθά το Τάγμα να εντοπίζει τα σκάφη της Αντίστασης ακόμα και στο υπερδιάστημα.

Παρέα με μία τύπισσα που είναι όσο αδιάφορη χρειάζεται για την περίπτωση , συναντάνε τον Benicio Del Toro που τους προδίδει στο τέλος έχοντας ως αποτέλεσμα το side story αυτό να μην έχει επίσης κανένα μα κανένα νόημα. Ακόμα και η προδοσία δεν είχε ουσιαστικό αντίκτυπο μιας και υπήρχε ήδη σχέδιο για την Αντίσταση.

Ποιο ήταν αυτό; Να μεταφερθούν σε μια παλιά και εγκαταλειμμένη βάση κάπου εκεί κοντά.  Ένα σχέδιο που για λόγους που κανείς δεν γνωρίζει δεν έπρεπε να μάθει ένας εκ των βασικών μελών της Αντίστασης , ο Poe Dameron, κάνοντας την διοικούσα επιτροπή άχρηστη στα μάτια μας. Και μέσα σε όλα  είχαμε μια ,επίσης αχρείαστη,  αποτυχημένη προσπάθεια για ανταρσία.

Ο Snoke για κάνα πεντάλεπτο φαντάζει παντοδύναμος. Ο μεγάλος μπελάς της αντίστασης, ο τύπος που ξεχυλίζει μυστήριο και αλλαζωνικό ύφος. Και τελικά πεθαίνει βλακωδώς. Στην καρέκλα του. Χωρίς να ξέρουμε τι είναι, ποιος είναι, από πού είναι, τι ομάδα είναι. Τίποτα.

Στην ταινία αποφασίστηκε να παιχτεί το χαρτί του Yoda. Χειροκρότημα και σεβασμός για τον σοφό Yoda. Κρέμεσαι από τα χείλη του και τελικά αραδιάζει ένα σωρό ασυναρτησίες . Όχι από αυτές που ξέρουμε και αγαπάμε. Αυτές που χρησιμοποιεί λάθος το συντακτικό στις προτάσεις,  αλλά κανονικές ασυναρτησίες που είχαν ως αποτέλεσμα ο Luke να χορέψει το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» βλέποντας τα υπάρχοντά του να καίγονται (!)

Τελειώνοντας αυτό το παραλήρημα έχω να πω το εξής. Έχεις το εργαλείο που λέγεται Mark Hamill στο ρόλο του Luke Skywalker. Το σκέφτεσαι από εδώ, το σκέφτεσαι από εκεί και καταλήγεις στο να τον χρησιμοποιήσεις σαν ολόγραμμα (!!!)  σε μάχη εναντίον του Kylo Ren. Που δεν είναι ακριβως μάχη, αλλά κόλπο για να του αποσπάσει την προσοχή ώστε να ξεφύγουν τα παγιδευμένα μέλη της αντίστασης.  Και σαν να μην φτάνει αυτό, στιγμές μετά,  τον δείχνεις να κοιτά το ρομαντικό ηλιοβασίλεμα και να εξαϋλώνεται.   Άρα φτάνουμε στο συμπέρασμα πως ο προορισμός  του Luke Skywalker (του μυθικού Luke Skywalker να προσθέσω) από την αρχή του saga είναι να καθυστερήσει 30 και βάλε χρόνια μετά τους κακούς για να μπορέσουν οι καλοί να ξεφύγουν.

ΓΙΑΤΙ;;;

Η ταινία τεχνικά  ήταν άψογη. Ο Rian Johnson  απομακρύνθηκε από την κλασσική συνταγή και επαναπροσδιόρισε την σειρά , αφήνοντας παράλληλα πίσω στο φόντο  trademarks  όπως τον C3PO, τον R2-D2 , τον Τσουμπάκα, ακόμη και  το Millennium Falcon θέλοντας να δώσει νέα πνοή και να βάλει στο κέντρο του κάδρου νέους χαρακτήρες. (Αν και πολύ φοβάμαι ότι μόλις προανέφερα τους λόγους που το franchise αξίζει δισεκατομμύρια, και οι ταινίες έκοψαν και κόβουν εκατομμύρια εισιτήρια)

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτή την κατευθυνση, παρά το γεγονός ότι  το The Last Jedi μοιάζει να μην έχει λάβει υπόψη του την προηγούμενη ταινία. Το πρόβλημά μου είναι οτι δεν εξελίχθηκαν αρκετά οι χαρακτήρες. Το ακόμα μεγαλύτερο προβλημά μου είναι ότι όσα έπρατταν οι πρωταγωνιστές ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ! (μόλις θυμήθηκα ότι η Rey βρέθηκε σε ένα πηγάδι και χτυπούσε τα δάκτυλά της σαν να δίνει σύνθημα για τσάμικο. Σκηνή που κατέληξε…πουθένα). Και να προσθέσω στη λίστα με τα προβλήματά μου ότι με κούρασε η συνεχόμενη ανατροπή στους χαρακτήρες. Κάνε το μία φορά, άντε δύο. Ε το θέμα παρατράβηξε.

Εν κατακλείδει, ήρθα να δω  Star Wars . Θέλω να πορωθώ, να δω μάχες υπο τον ήχο «βζζζζζ, βζζζζ» , να νοσταλγήσω , να εντυπωσιαστώ. Ύστερα να αγοράσω τα παιχνίδια, κουκλάκια  Porg, νέα μοντέλα φωτόσπαθων και να δω άλλες 5 φορές την ταινία μέχρι να βγει η επόμενη. Βρες κάπου αλλού Rian Johnson να βγάλεις την κουλτούρα σου και την διάθεσή σου για αλλαγές και τέχνη. Προσωπικά χέστηκα για το τι σημαίνει ή συμβολίζει η απώλεια του Luke (ο τρόπος της απώλειας καλύτερα). Ήθελα να τον δω μια ακόμα φορά να μάχεται και ας ήταν η τελευταία.

Ας ελπίσουμε ο J.J Abrams να βρει τον τρόπο να δώσει μία λογική συνέχεια  σε δύο χρόνια.