Ένα βήμα πριν το ισχαιμικό επεισόδιο!
Έκανα restartστον υπολογιστή, έκλεισα για δέκα δευτερόλεπτα το ρούτερ, μετά το έβγαλα τελείως από την πρίζα, επανέφερα τις εργοστασιακές ρυθμίσεις και δοκίμασα ξανά. Τίποτα! Το tweetγνωστού μεγάλου ειδησεογραφικού ομίλου επέμενε: “Στην Eurobank Properties 14 ακίνητα του ελληνικού δημοσίου, μεταξύ των οποίων και το κτήριο της ΓΑΔΑ”.
Κλικ στο λινκ και ιδού η συνέχεια…
” Την ολοκλήρωση της απόκτησης του χαρτοφυλακίου 14 ακινήτων από το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) ανακοίνωσε σήμερα Τρίτη η Eurobank Properties. Το τίμημα ανήλθε σε 145,81 εκατ. ευρώ, ενώ τα ετήσια έσοδα από μισθώματα θα είναι 14,05 εκατ. ευρώ. Συγκεκριμένα, η Eurobank Properties ΑΕΕΑΠ ανακοίνωσε ότι ολοκληρώθηκε χθες Δευτέρα και τυπικά η απόκτηση του χαρτοφυλακίου 14 ακινήτων από το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου και η ταυτόχρονη εκμίσθωσή τους στο Ελληνικό Δημόσιο για 20 έτη, με την υπογραφή των σχετικών συμβολαίων πώλησης και μίσθωσης”.
Τέσσερα χρόνια στο πανεπιστήμιο και άλλα τόσα που πέρασα ως υπάλληλος της Eurobank δεν στάθηκαν ικανά στο να με βοηθήσουν να καταλάβω γιατί κάποιος αποφασίζει να δώσει το σπίτι του και στη συνέχεια να καταβάλει ενοίκιο για κάτι που μέχρι χθες ήταν δικό του. Και μάλιστα με τέτοιους οικονομικούς όρους.
Επειδή δεν υπήρξα ποτέ υπόδειγμα τραπεζικού και πολύ περισσότερο φοιτητή (ας μην ξύνουμε πληγές τώρα, μπορεί να διαβάζει κι η μάνα μου) περίμενα κάποιος από τους γνωστούς και έγκριτους οικονομολόγους (προσωπικά ντρέπομαι να με αποκαλούν τέτοιον) να μπει στον κόπο να μου εξηγήσει. Δυστυχώς, όμως, όλοι περιορίστηκαν σε μια απλή αναδημοσίευση του δελτίου Τύπου. Αυτού που εξέδωσε η θυγατρική μιας εταιρείας που πρόσφατα ανακεφαλαιοποιήθηκε με χρήματα 100% του ελληνικού δημοσίου (ήτοι δικά σου και -αυτό που με νοιάζει περισσότερο- δικά μου), με το βασικό της μέτοχο να σφυρίζει αδιάφορα και να την κάνει για Ελβετία μεριά αναγκάζοντας τον Προβόπουλο (ξέρετε, τον τύπο που ως άλλος Πιτ Παπαδάκος προβλέπει κάθε χρόνο ανάπτυξη και δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα δικαιωθεί) να δηλώσει πως μια τέτοια κίνηση δεν ήταν ηθική εκ μέρους του.
Μέχρι να βρεθεί ο άγιος αναλυτής που θα ρίξει φως σε αυτό το πολύ ωραίο επεισόδιο του ελληνικού successstoryη ιστορία δείχνει εξοργιστικά απλή. Τα 145 εκατ. ευρώ εγγράφονται ως αποκρατικοποιήσεις (όπως προστάζουν οι δανειστές μας) και αύριο-μεθαύριο όταν με το καλό θα παραχωρηθεί το ποσοστό της Eurobank (που κατέχει σήμερα το ελληνικό κράτος) σε ιδιώτη επενδυτή, θα πρέπει να δίνει ενοίκιο για χρήση κτηρίων που μέχρι σήμερα ήταν δωρεάν.
Σαν να λέμε πως αποφασίζεις μια μέρα τη γυναίκα που έχεις παντρευτεί και η οποία εκπληρώνει με δόξα και τιμή τα συζυγικά της… καθήκοντα να την κάνεις πάσα σε έναν νταβατζή, ο οποίος στη συνέχεια θα σε χρεώνει για κάθε επαφή. Τόσο απλά…
Στα άσχετα μάτια -όπως ευθαρσώς δηλώνω πως είναι τα δικά μου- αυτό φαντάζει σκανδαλώδης εκμετάλλευση. Αν και στη δική μας περίπτωση ταιριάζει περισσότερο η προσέγγιση που έκανε η μαμά της Mafalda όταν επέστρεφε στο σπίτι από ψώνια και το μυαλό της ήταν τόσο θολωμένο λόγω της ακρίβειας στην Αργεντινή που αποκαλούσε το ίδιο πράγμα “εισκανδώδη ειμεκμελαίτευση” ούσα στα πρόθυρα σοβαρού ισχαιμικού επεισοδίου. Αλλά είπαμε, το θέμα είναι η Ελλάδα να μη γίνει Αργεντινή…
