Εκείνοι που δεν έχουν τον θεό τους…

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Αφού ο Τσίπρας αψήφησε μια παράδοση αιώνων και δεν έδωσε θρησκευτικό όρκο, ένας θεός ξέρει τι θα ακολουθήσει. Ενδεχομένως να μην σουβλίσει αρνί το Πάσχα, πιθανότατα να μην πει τα κάλαντα τα επόμενα Χριστούγεννα κι αν θέλει να το τερματίσει, ίσως αρνηθεί αύριο-μεθαύριο να δώσει φακελάκι…

Αν το πρώτο δείγμα γραφής της νέας κυβέρνησης ήταν η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να δώσει πολιτικό όρκο, εκείνο της νέας αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτέλεσε η δήλωση της εκπροσώπου της, Μαρίας Σπυράκη. Σε μια άνευ προηγουμένου επίδειξη του “φιλοευρωπαϊκού” κι “εκσυγχρονιστικού” προφίλ του κόμματός της, τον κατηγόρησε πως ξεκίνησε άσχημα, αφού αγνοεί μια “παράδοση αιώνων του ελληνικού έθνους, η πορεία του οποίου είναι συνυφασμένη με την Ορθοδοξία”.

Από μία πολιτικό, έστω και νεόκοπη (μόλις τον Μάρτιο του 2014 άφησε πίσω της τη δημοσιογραφία για να μπει στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ) θα περίμενε κανείς μεγαλύτερο σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους μιας αστικής δημοκρατίας. Η κ. Σπυράκη όμως, προτίμησε -περίπου όπως οι Τζιχαντιστές στο δίλημμα “Δημοκρατία ή Σαρία” επιλέγουν το δεύτερο- να θέσει την παράδοση πάνω από τη συντεταγμένη Πολιτεία και τους κανόνες της.

Δεν ξέρω αν μίλησε ως πολιτικός ή ως θεοσεβούμενη. Αν το έπραξε με την πρώτη της ιδιότητα, το θέμα δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση (εκτός βέβαια από τους ψηφοφόρους της). Αν όμως μίλησε ως μια απλή χριστιανοπούλα, θα ήθελα πολύ να τη ρωτήσω: Βρε Μαρία, με το συμπάθιο κιόλας για τον ενικό -είναι οι οικειότητα τόσων χρόνων που μου μετέφερες από το γυαλί έγκυρα κι αντικειμενικά τα γεγονότα…- αλλά τους χριστιανούς τους ρώτησες; Λες να ήθελαν να δουν έναν δηλωμένο άθεο να τους τρολάρει βάζοντας το χέρι του στο Ευαγγέλιο ή μήπως τότε θα έτριβες κι εσύ τα χέρια σου κάνοντας λόγο για πρωτοφανή κωλοτούμπα; Μαρία μου, κυρία Σπυράκη μου… Αν ως πολιτικός και χριστιανή έκανες μια φορά φάουλ με αυτό το σχόλιό σου, ως γυναίκα η δήλωσή σου αποτελεί τον ορισμό της κόκκινης κάρτας.

Να μιλήσουμε λίγο για τις παραδόσεις αιώνων που ακολουθούσαν το φύλο που κι εσύ αντιπροσωπεύεις και τα κατάλοιπά τους που ακόμη το καταδυναστεύουν σε διάφορες γωνιές της χώρας μας; Ίσως θα ‘πρεπε να είναι ανεκτά μέχρι τις μέρες μας τα εγκλήματα για την “τιμή” της αδερφής μας… Ενδεχομένως μετά την πρώτη νύχτα του γάμου τους οι νύφες θα όφειλαν ακόμη να πηγαίνουν το ματωμένο σεντόνι στα πεθερικά για ν’ αποδείξουν την παρθενία τους… Ίσως κάθε κορίτσι θα ήταν καλύτερο να μένει γεροντοκόρη αν δεν είχε προίκα…

Και φυσικά, οι χήρες στα χωριά -ανεξαρτήτου ηλικίας- θα ‘πρεπε να μένουν χαροκαμένες, μαυροφορεμένες, δίχως σύνταξη χηρείας και να μην ξαναπαντρεύονταν ποτέ, αφού η άγραφη παράδοση σε πολλές απομακρυσμένες επαρχίες τους είχε προδιαγεγραμμένη μοίρα από τη στιγμή που έθαβαν τον άντρα τους κι έμεναν μόνες και πάμφτωχες. Αυτή η παράδοση ήταν που επέτρεπε στα αρσενικά του χωριού να πηδούν πρώτα το παραθύρι τους, μετά τις ίδιες και μετά να έχουν και το θράσος να τις αποκαλούν πουτάνες…

Επειδή όμως εγώ είμαι του αθλητικού ρεπορτάζ και ίσως να μην πιάνω τα νοήματα της υψηλής πολιτικής που ασκείς εσύ και οι όμοιοί σου, το κλείνω εδώ με ένα κλισέ του δικού μας ρεπερτορίου: Οι παραδόσεις, Μαρία, είναι για να σπάνε. Εδώ έκανε κάποτε ο Ολυμπιακός το πρώτο του διπλό στο Champions League και δεν άνοιξε μύτη. Τι να μας πεις κι εσύ που ο Τσίπρας δεν ακούμπησε το Ευαγγέλιο τώρα καημένη…