Εγώ γέλασα με τον Θωμά Ζάμπρα

Του Χρήστου Κασσού

Είναι γεγονός πως το ελληνικό stand-up comedy διανύει την δεύτερη νιότη του. Τα social media φυσικά έχουν βοηθήσει τα μέγιστα ώστε να ξεπεταχτούν πολλοί και ταλαντούχοι κωμικοί, να προβάλουν αποσπάσματα της δουλειάς τους, να κερδίσουν κοινό και κάποιοι πολύ πετυχημένα να δημιουργήσουν ένα υβρίδιο κωμωδίας που μετέτρεψε την φυσική τους παρουσία σε χώρο κρατώντας ένα μικρόφωνο , σε δημιουργία βίντεο στο Youtube.

Ομολογώ πως τελευταία η σκηνή με είχε κουράσει αρκετά. Διέκρινα μία ανακύκλωση αστείων και κειμένων που αφορούσαν τις διαφορές μεταξύ ανδρών-γυναικών, πολύ επιτηδευμένο μπινελίκι, δημιουργία περσόνας που ο κωμικός τσίριζε, φώναζε, έκανε άκομψες γκριμάτσες και χαζά πλέον αστεία που αφορούσαν την σεξουαλικότητα. Όλα τα παραπάνω προσωπικά τα γνώρισα με τον Τζίμη Πανούση, τον Luis C.K και άλλους ξένους κωμικούς και θα περίμενα μία εξέλιξη που μάλλον θα αργήσει να έρθει λίγο.

Πιο πολύ όμως με έκανε να νιώθω άβολα η δομή των αστείων που έκανε ξεκάθαρο το σημείο που έπρεπε το κοινό να γελάσει. Τώρα τελευταία το stand-up comedy άρχισε να με κερδίζει και πάλι καθώς παρακολούθησα διάφορες παραστάσεις και κωμικούς. Ενδεικτικά θα σας αναφέρω μερικά ονόματα Μαθιουδάκης, Θεοδωρόπουλος, Ζάμπρας.

Εδώ θα ήθελα να σταθώ στον τελευταίο που είναι και η αφορμή για αυτό το κείμενο. Τον Θωμά Ζάμπρα δεν τον ξέρω προσωπικά ούτε έχουμε μιλήσει ποτέ. Έτυχε μέσα από τα social media να γνωρίσω δουλείες του, είτε αυτές αφορούσαν τηλεοπτική εκπομπή, είτε διαφημίσεις, είτε απλά stories στο Instagram, είτε αποσπάσματα από παραστάσεις του. Αποφάσισα μιας και δεν το είχα κάνει μέχρι τώρα να δω από κοντά τον κωμικό.

Βρέθηκα σε ένα μαγαζί στο Σύνταγμα για μία από τις τελευταίες εμφανίσεις του για την παράσταση «Είχα και στο χωριό μου». Ομολογώ πως το παρουσιαστικό του Θωμά δεν σε προδιαθέτει ότι θα μπορέσει να βγάλει μία κωμική παράσταση. Φαίνεται αρκετά ντροπαλός, συνεσταλμένος και λίγο έξω από τα νερά του. Σαν να τον τράβηξε κάποιος με το ζόρι στη σκηνή, να του έδωσε ένα μικρόφωνο και με απειλή όπλου να του είπε «βγες και πες αστεία».

Σε αυτό νομίζω οφείλεται και το γεγονός ότι πραγματικά η παράσταση ήταν εξαιρετική, με ρυθμό και πολύ αυθεντικό γέλιο. Η περσόνα που έχει στην σκηνή δεν είναι αυτή του ξερόλα τύπου που σχολιάζει και κράζει υποδυόμενος των γνώστη των πάντων. Ο Θωμάς δεν το παίζει ο ιεροφάντης της κωμωδίας, δεν αυξάνει εκνευριστικά τα ντεσιμπέλ της φωνής του για να κερδίσει το κοινό και να δώσει ρυθμό.

Είχα καιρό να δω κωμικό που δεν αυτοσαρκάζεται γιατί πρέπει να το κάνει, αλλά γιατί το νιώθει, δεν κάνει γκριμάτσες χωρίς λόγο και αιτία, δεν αλλάζει την χροιά της φωνής του ώστε να προκαλέσει γέλιο. Γενικότερα αποδείχτηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον και πετυχημένο ότι ο ρόλος του στην παράσταση σου έδινε την εντύπωση ότι διάλεξαν κάποιον τυχαία από το κοινό γιατί ο βασικός κωμικός βρήκε κίνηση και δεν μπόρεσε να φτάσει εγκαίρως. Και φυσικά το κοινό μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα εύχεται το «όνομα» της βραδιάς να κολλήσει σε φανάρι στην Αλεξάνδρας για ακόμα ένα δίωρο.

Γενικότερα ο Θωμάς Ζάμπρας σε όλη την παράσταση έχει ρυθμό που σου προκαλεί γέλιο σε όλη την διάρκεια της και δεν περιμένεις εκείνο το σημείο που θα κλείσει το αστείο και θα γελάσεις περιμένοντας το επόμενο. Η θεματολογία αφορά εξαιρετικά απλά και καθημερινά πράγματα που δεν ταυτίζεσαι μαζί τους απόλυτα αλλά καταλαβαίνεις και νιώθεις τον τύπο που κρατάει μικρόφωνο στο απόλυτο.

Προφανώς, ειδικά σε ότι αφορά την κωμωδία, ο καθένας έχει τα δικά του προσωπικά γούστα αλλά θεωρώ πως κωμικοί όπως ο Θωμάς Ζάμπρας, δηλαδή προσιτοί και εξαιρετικά ευγενής προς το κοινό τους, με καλοδουλεμένα κείμενα που δεν αποδίδονται διεκπεραιωτικά αλλά φαντάζουν αυτοσχεδιασμοί, χρειάζονται περισσότερο από τις τυπικές μανιέρες που έχουν κατακλίσει το youtube και τα άλλα social media.

Αν θέλετε κι εσείς να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε μαζί μου μπορείτε να δείτε τον Θωμά Ζάμπρα κάθε Τετάρτη από 24/10 έως 28/11 στο Γκάζι στο θέατρο ELIART σε νέα παράσταση με τίτλο «ΕΓΩ ΓΕΛΑΣΑ»