Δέκα πράγματα που λάτρεψα στο Heavy By The Sea

Το πώς νιώσαμε όλοι αυτοί που βρεθήκαμε στην Πλατεία Νερού το περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο ο μεσιέ Ράλλης, μια εμπειρία μοναδική που θα μείνει αποθηκευμένη για πάντα μέσα στα κεφάλια μας.

Ανάλυση της συναυλίας δεν κάνουμε οπότε θα περιοριστούμε σε δέκα στιγμές που με έκαναν να σκέφτομαι πόσο τυχερός είμαι που βρισκόμουν στο σωστό σημείο στη σωστή στιγμή.

Πάμε λοιπόν…

Νούμερο 10

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, η γυναικεία παρουσία στο χθεσινό live ήταν ηχηρή και μάλιστα πολύ ωραία, ας είναι καλά οι Deftones γι’ αυτό.

Νούμερο 9

Ο χαμός που γινόταν από όλες τις διαφορετικές μπλούζες που έβλεπα γύρω μου και όλα τα διαφορετικά genre.

Νούμερο 8

Το ότι κατάφερα έστω και σε ένα act να μην εισπνεύσω παθητικά τόσο πολύ χόρτο που να μου μείνει και κανένα εγκεφαλικό κύτταρο.

Νούμερο 7

Οι χορευτικές φιγούρες του Αργύρη των Nightstalker πάνω στη σκηνή και φυσικά το Children of The Sun το οποίο και σιγοτραγούδησα αγκαλίτσα με τον κολλητό μου. #justhomothings

Νούμερο 6

Το ότι αν και ψηνόμασταν σαν τα κοτόπουλα είχαμε το αεράκι και τη θάλασσα από δίπλα να μας δροσίζουν που και που.

Νούμερο 5

Το outro των Behemoth με τις μάσκες και το όλο μυστικιστικό περιβάλλον, απλά υπέροχο.

[iframe]<iframe src=”https://docs.google.com/file/d/0B69pkeCTDtWaNE1HclRuWmduZzg/preview” width=”750″ height=”422″></iframe>[/iframe]
Νούμερο 4

To Ora pro nobis Lucifer των Behemoth… τι λες τώρα;!

Νούμερο 3

Όταν είδα τον Chino Moreno να βουτάει μέσα στο κοινό και να γίνεται ένα μ’ αυτό. Οκ πολλοί το είχαμε δει σε βίντεο, αλλά το live έχει άλλη μαγεία.

Νούμερο 2

Ολόκληρη η εμφάνιση των Ghost φυσικά, αλλά ειδικά η συμμετοχή του κοινού στο Year Zero και το Monstrance Clock.

Νούμερο 1

Όταν έκλεισε η φωνή μου στο My own Summer επειδή νόμιζα πως μπορώ να ακολουθήσω τον Chino Moreno στα φωνητικά, worth it.

Ελπίζω όλοι σας να περάσατε τόσο καλά όσο κι εγώ και άμα ανταλλάξαμε καμιά ψιλή περασμένα ξεχασμένα. Ραντεβού το επόμενο καλοκαίρι.