News

Οι Bus στο Roxx: «Θέλαμε να πουλήσουμε την ψυχή μας στο διάβολο αλλά μας είπε ακριβούς»

01.02.2017

Λίγο πριν την εμφάνισή τους στο ΙΛΙΟΝ Plus μαζί με τους HeadQuake οι BUS μίλησαν στο Roxx και απάντησαν σε ό,τι ερώτηση μας κατέβηκε στο κεφάλι.

Συνέντευξη στον Δημήτρη Κότση

«Λεωφορείο η… Άγνωστη Γραμματέας»: Για κάποιον διεστραμμένο λόγο ακούγεται πολύ σατανικό, αλλά ποια είναι η ιστορία πίσω του;

– Ήταν μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη 2011, αν θυμάμαι καλά. Μαζευτήκαμε όλοι γύρω από την στρογγυλή τράπεζα σε έναν ιερό χώρο όπου κάναμε τις πρόβες μας τότε, βγάλαμε τα εργαλεία και τις μαγικές σκόνες και ξεκινήσαμε την τελετή, η νύχτα τελείωνε ώσπου ξαφνικά μια εκτυφλωτική λάμψη έσκισε στα δύο την οροφή και χάραξε πάνω στην τράπεζα μια πεντάλφα και γύρω από τις αιχμές της έγραψε Bus the Unknown Secretary. Μετά ήπιαμε τις σκόνες.

Ο ήχος σας ισορροπεί κάπου ανάμεσα στα 70’s και στα 80’s. Το ίδιο και τα ακούσματά σας;

– Μεγάλο εύρος της μουσικής που ακούμε ανήκει στην σκηνή των 70s και των 80s, αλλά οχι, ακούμε και εμπνεόμαστε και από παλιότερες αλλά και πιο καινούριες μουσικές φυσικά. Δεν είμαστε ταγμένοι στα 70s ή στα 80s, δεν είμαστε πουθενά, ό,τι μας βγει και ό,τι μας αρέσει.

Πιστεύετε στην νοοτροπία της αναβίωσης ή για εσάς η μουσική δεν έχει ηλικία και όταν είναι διαχρονική ακούγεται εξίσου καλά, όποτε και αν την παίξεις;

– Ναι πιστεύω το δεύτερο, αν η μουσική που παίζεις έχει να πει κάτι εκεί έξω τότε θα ακούγεται για πολλά χρόνια, δεν πιστεύω στην αναβίωση, μπορεί να παίρνεις ή να δανείζεσαι στοιχεία μια εποχής αλλά δεν την αναβιώνεις, η σκηνή που ανήκεις αυτήν την εποχή είναι η σκηνή σου, ό,τι κάνεις σήμερα εν έτη 2017, είτε μοιάζει με παλιό είτε ακούγεται πιο φρέσκο, παραμένει καινούριο, οπότε ο χρόνος θα δείξει την διαχρονικότητα σου και το πόσο ταυτόσημος είσαι.

Πώς γράφετε αυτά τα riffs; Έχετε πουλήσει την ψυχή σας στον διάβολο;

– Μόνοι μας τα γράφουμε… προσπαθήσαμε να του την πουλήσουμε ένα φεγγάρι αλλά μας είπε ακριβούς.

Σας λατρέψαμε στο πλευρό των Orchid, αλλά σας αποθεώσαμε στο πλευρό των Uncle Acid. Πώς ήταν οι δύο αυτές εμπειρίες;

– Ήταν και οι δυο τρομερές εμπειρίες, πολλά λίτρα αλκοόλ, πολύ ροκ, πολύ γέλιο και πολύ ανωριμότητα γενικά.

Ποιο είναι το συναυλιακό σας όνειρο; Με ποιον μεγάλο καλλιτέχνη θα θέλατε να μοιραστείτε τη σκηνή;

– Εάν είχα την επιλογή αυτή θα επέλεγα τον King Diamond. Αλλά θα ήθελα να τονίσω ότι όνειρο για μας είναι να μοιραζόμαστε και να διασκεδάζουμε στην σκηνή με οποιονδήποτε καλλιτέχνη είτε γνωστό είτε άσημο.

Έχετε βλέψεις για συναυλίες εκτός συνόρων;

– Υπάρχουν βλέψεις και διάφορα σχέδια για μια τέτοια κίνηση. Ελπίζω σύντομα… θα δείξει.

Ποιο riff θα σας στοιχειώνει για πάντα;

– Δεν έχω ιδέα, δεν μου έρχεται κάποιο… αγαπάμε πολλά riffs.

Mercyful Fate ή Uncle Acid and the Deadbeats και γιατί;

– Και Mercyful Fate και Uncle Acid φυσικά! Οι πρώτοι έχτισαν τα εφηβικά μου χρόνια, 7 δίσκοι εκ των οποίων οι 3 πρώτοι είναι εμβληματικοί και τεράστια πηγή έμπνευσης για τους Bus και οι δεύτεροι που τους παρακολουθώ από τον πρώτο τους δίσκο μέχρι και σήμερα, τους θεωρώ μια από τις πιο σημαντικές μπάντες και τέλος είχαμε την ευκαιρία να μοιραστούμε την σκηνή!

Reverb ή delay και γιατί;

– Δεν γνωρίζω. Δεν χρησιμοποιούμε τίποτα απ’ τα δυο.

Fender ή Gibson και γιατί;

– Και οι δυο εταιρίες είναι εξ ίσου καλές. Με αντίστοιχα μοντέλα η κάθε μια έχει αφήσει στο ροκ το δικό της στίγμα. Δεν θα διακρίνω κάποια.

Carpenter ή Romero και γιατί;

– Luis Bunuel.

Ποιον καλλιτέχνη θα φέρνατε πίσω στη ζωή και γιατί;

– Κανέναν…! Τι νόημα έχει όποιος πέθανε , πέθανε. Καλή ζωή!