Με πάνω από 40 χρόνια καριέρας, 14 δίσκους και δεκάδες εκατομμύρια πωλήσεων, θα περίμενε κανείς ότι ο Bono θα είχε μεγαλύτερη εκτίμηση σε όσα έχει πετύχει, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Σε συνέντευξη του στο podcast του Hollywood Reporter, ο τραγουδιστής των U2 αναφέρθηκε σε όλα όσα τον κάνουν να νιώθει άβολα με την μπάντα και είναι πολλά. Αρχικά δεν του αρέσει το όνομα τους. «Στο μυαλό μας τότε έμοιαζε κοντινό με το U-Boat. Νομίζαμε ότι ακουγόταν φουτουριστικό. Αλλά δεν μου άρεσε το όνομα ούτε τότε και δεν μου αρέσει ακόμα. Ο Paul McGuinness, o πρώτος μας μάνατζερ ήταν αυτός που μας έπεισε ότι ήταν καλό. Ένα γράμμα και ένας αριθμό, θα φαίνεται ωραίο σε μπλουζάκι».
Μιλώντας για τις πιο παλιές δουλειές τους τόνισε ότι δεν μπορεί να ακούει τα τραγούδια, γιατί κοκκινίζει από ντροπή. «Η μπάντα ακούγεται μια χαρά, αλλά η φωνή μου είναι πολύ βεβιασμένη και όχι αρκετά macho. Αυτό που είχα τουλάχιστον στο μυαλό μου ως ιρλανδικό macho».
Θυμήθηκε μάλιστα μία ιστορία από τα 80’s όταν ο Robert Palmer είχε πει στον μπασίστα τους τον Adam Clayton: «’Μπορείς να πεις στον τραγουδιστή σας να ρίξει λίγο τους τόνους, θα κάνει σε όλους όσους τον ακούμε τεράστια χάρη’. Αλλά δεν σκεφτόμουν πως να τραγουδήσω. Νομίζω ότι πρόσφατα κατάφερα να μάθω να τραγουδάω και πάλι ο κόσμος δεν πρέπει να το έχει καταλάβει».
Ο Bono έκλεισε λέγοντας ότι με τους U2 φτάνει στα όρια της ντροπής, αλλά ίσως αυτό να σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης, να φτάνεις εκεί που σε κάνει ντρέπεσαι. Παράλληλα ανέφερε το Vertigo ως τη στιγμή του ως τραγουδιστής που νιώθει περισσότερο περήφανος.