Οι αναγνώστες του Roxx αναλύουν τους στίχους του Bruce Dickinson

Το βράδυ της Τετάρτης και ενώ ακούγαμε Roxx Radio σε επίπεδα ήχου λίγο πάνω από το τέρμα, μία γνώριμη μελωδία ξεχύθηκε από τα ηχεία μας.

Ήταν το Tears of The Dragon του Bruce Dickinson.

O συντάκτης αυτού του κειμένου σηκώθηκε κατευθείαν από την καρέκλα και άρχισε με θεατρικότητα να απαγγέλλει τους στίχους ταυτόχρονα με τον Bruce κάτι που κάνει κάθε φορά που ακούει το συγκεκριμένο τραγούδι τα τελευταία 20 χρόνια.

Μετά από τόσο καιρό όμως του δημιουργήθηκε μία απορία την ώρα που έβγαινε από το στόμα του ο στίχος «I Throw myself into the sea». Με το που τελείωσε το τραγούδι άρχισε να σκέφτεται τι μπορεί να εννοεί ο Bruce όταν λέει ότι πετάει τον εαυτό του στη θάλασσα.

Κάναμε έτσι κάτι πολύ απλό. Ζητήσαμε από τους αναγνώστες του Roxx να μας πουν την άποψη τους και να αναλύσουν τον στίχο μέσα από τη σελίδα μας στο Facebook.

Οι αναγνώστες ανταποκρίθηκαν και έδωσαν τις δικές τους ερμηνείες κάποιες από τις οποίες ακολουθούν.

Γιάννης: Είναι προφανώς αλληγορικό και η προσέγγιση του Ντίκινσον στο θέμα συμβολίζει την βαθύτατη απελπισία του ως αναφορά τη πεζή κοινωνία στην οποία ζει και γι αυτό στο τραγούδι του η θάλασσα συμβολίζει μια ουτοπία του φίλου Μπρους με την οποία εκείνος καταφέρνει να ξεφύγει από τη καθημερινότητα. Με το να ρίξει τον εαυτό του στη θάλασσα βιώνει την απελευθέρωση του από τα δεσμά της πεζότητας, καταφεύγοντας στην θάλασσα του που τον γαληνεύει… τόσο απλά

Μαρία: *Χρησιμοποιούμε αυτοπαθείς αντωνυμίες για να δώσουμε έμφαση στο ότι το υποκείμενο εκτελεί την πράξη: “I drove the car myself.” Εγώ οδήγησα το αυτοκίνητο, όχι κάποιος άλλος. (για να δώσει έμφαση στο ότι η επιλογή ήταν αποκλειστικά δική του;;; Δεν τολμώ να αποφασίσω εγώ για στίχους που δεν έγραψα.) p.s.αγαπάμε Μπρους

Τάσος: Εγώ πιστεύω ακράδαντα πως ο κύριος Bruce Dickinson τρομπάρει και τα ρίχνει στην θάλασσα, άλλωστε κάθε σπερματοζωάριο είναι οιονεί ο μετέπειτα απόγονος σου – εαυτός σου.

Νικόλαος: Νομίζω εννοεί ο ποιητής ότι “την έπεσα στη θάλασσα” και παρακαλά το κύμα να σπάσει επάνω του να ξεπλύνει ίσως του φόβους που κρατούσε μέσα του καιρό ,αλλά και τα σκούρα που χει άπλυτα απ την εποχή του Σαμγουερ ιν ταϊμ.

Πληροφορίες της εποχής που θέλουν να ήταν γκρούβαλος στην νήσο Ικαρία εκείνο τον καιρό ελέγχονται ως ανακριβείς. Η αλληγορία συνεχίζεται με τον αοιδό να ξεπερνάει τους φόβους που είχε όπως για παράδειγμα την φοβία του για τους τοίχους αλλά και άλλων οικοδομικών υλικών που σαν χάρτινοι πύργοι καταρρέουν όταν σιγά σιγά ξυπνάει όπως λέει , ακόμα ένα κουσούρι που του έμεινε απ την παραμονή του στην Ικαρία, και αποφασίζει να δράσει.

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο όμως ξαναρίχνεται στη θάλασσα και δω πλέον το μήνυμα είναι ξεκάθαρο, αναφέρεται στη νεροτσουλήθρα της ζωής που ανεβαίνεις και πέφτεις διαρκώς μέχρι την φυγή σου απ αυτόν τον κόσμο, μάταιο ή όχι, όμορφο ή σκληρό ντουνιά ,που σε αναγκάζει να χύσεις δυο τρία δάκρυα. Όχι όμως τα κανονικά αλλά τα κροκοδείλια δλδ ψεύτικα.

Τεχνηέντως εδώ αποφεύγει να τα χαρακτηρίσει κροκοδείλια γιατί δεν απαντώνται στον δυτικό κόσμο και έτσι τους βαφτίζει δράκους για να ντριμπλάρει την ιστορία με την φίξιον. Δράκος λοιπόν που ο μέσος μαλάκας μεταλλάς ταυτίζεται με τέτοιο ζώο γιατί κατά βάθος πιστεύει οτι υπήρξε. Χαου Εβερ αν παίξεις το δισκάκι ανάποδα με το σεμεδάκι εμφανίζεται μπροστά σου ο Μπλέηζ Μπέιλις να τραγουδά το Χαλοούντ μπι δα νέημ.