Τα αγαπημένα μας άλμπουμ της χρονιάς έως τώρα

Να πούμε ότι η χρονιά που διανύουμε είναι περίεργη; Και λίγο θα είναι. Και όλα όσα έχουν συμβεί επηρεάζουν και τη μουσική βιομηχανία, αφού πολλά συγκροτήματα μπήκαν στη διαδικασία να καθυστερήσουν τις νέες τους κυκλοφορίες μέχρι να ισιώσουν λίγο τα πράγματα.

Από τις κυκλοφορίες που είχαμε μέχρι τώρα στα τέλη Ιουνίου, μπήκαμε στη διαδικασία να επιλέξουμε δέκα που μας έκαναν την καλύτερη παρέα σε αυτό το περίεργο διάστημα αφού αρκετά από αυτά έγιναν μουσική-καραντίνας.

Τα άλμπουμ είναι σε τυχαία σειρά και όπως συμβαίνει πάντα στο roxx, έχουμε για εσάς από ακραίο metal μέχρι ακραία… ποπ και hip hop!

Code Orange – Underneath

Το νέο άλμπουμ των Code Orange στο καλύτερο σημείο της καριέρας τους, ξέροντας πλέον πώς να κινηθούν ανάμεσα στις επιρροές τους, φτιάχνοντας ένα άλμπουμ οδοστρωτήρα που δύσκολα θα χάσει το «στέμμα» για το 2020. Όποιος ψάχνει ακόμα το νέο μεγάλο όνομα του χώρου, μπορεί πλέον να σταματήσει. Είναι εδώ.

Enter Shikari – Nothing is true and Everything is possible

Μετά την πιο ποπ κατεύθυνση του The Spark, οι Enter Shikari επιστρέφουν σε αυτό που ξέρουν καλύτερα. Σε ένα ηχητικό μπέρδεμα πολλών ειδών που κάνει περάσματα από όλες τις περιόδους της καριέρας τους. Αν ο Rou Reynolds είχε χρησιμοποιήσει και τα hardcore φωνητικά του θα ήταν ακόμα καλύτερα.

Lamb of God – Lamb of God

Με λιγότερους πειραματισμούς σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά τους, οι Lamb of God δίνουν το όνομα τους στο άλμπουμ και δεν δείχνουν καμία διάθεση να κατεβάσουν ταχύτητες.

Oranssi Pazuzu – Mestarin Kynsi

Μπορεί πλέον η μουσική τους να μην χαρακτηρίζεται ως black metal (μόνο τα φωνητικά μπαίνουν σε αυτή την κατηγορία), αλλά με το νέο τους άλμπουμ οι Oranssi Pazuzu δείχνουν ότι είναι ακριβώς στον δρόμο που θέλουν, παρά το γεγονός ότι αυτός δρόμος είναι γεμάτος με διακλαδώσεις. Δεν μπορείς να μιλήσεις για τραγούδια, αλλά για το κατάλληλο soundtrack της αποκάλυψης.

Palaye Royale – The Bastards

Από το ίματζ τους και μόνο δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι οι Palaye Royale δεν είναι μία συνηθισμένη περίπτωση. Ο ήχος τους κάνει περάσματα από Arctic Monkeys και Queens of the Stone Age και κάνει ηλεκτρονικά βόλτες σε ένα από τα διασκεδαστικά άλμπουμ της χρονιάς.

Run the Jewels – RTJ4

Ένα από τα πιο έντονα πολιτικοποιημένα γκρουπ της εποχής μας, δεν παίζει ροκ, αλλά είναι από τα πιο ροκ πράγματα που κυκλοφορούν. Το RTJ4 αν και γράφτηκε πριν από πολλούς μήνες είναι το κατάλληλο soundtrack των όσων συμβαίνουν στην Αμερική αυτή την εποχή και οι συμμετοχές των Zack de la Rocha και Josh Homme δίνουν ένα ακόμα κίνητρο για να μπείτε στον κόσμο τους.

Kvelertak – Splid

Στο νέο άλμπουμ οι Kvelertak βρίσκουν ξανά το δρόμο τους, μετά το μέτριο Nattesferd, ενώ η αλλαγή τραγουδιστή δεν τους επηρέασε καθόλου. Το Splid είναι ένα μεγάλο πάρτι και στέκεται ισάξια δίπλα στις εξαιρετικές πρώτες δουλειές του.

The Strokes – New Abnormal

Σχεδόν 20 χρόνια μετά το ντεμπούτο τους και αφού πέρασαν σχεδόν ολόκληρη την προηγούμενη δεκαετία ψάχνοντας κατεύθυνση, οι Strokes παρουσίασαν ίσως το πιο ώριμο άλμπουμ τους με μερικά τραγούδια που θα μνημονεύουμε για χρόνια, ενώ οι πιο πειραματικές στιγμές τους βρίσκουν και αυτές στόχο.

Trivium – What the Dead men Say

Στο δρόμο που χάραξε το Sin and the Sentence το νέο άλμπουμ των Trivium κερδίζει στα σημεία αφού υιοθετεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα ήχους από όλα τα άλμπουμ τους. Με το What The Dead Men Say, δείχνουν ότι βρίσκονται ξανά σε ανοδική πορεία και όσοι τους είχαν ξεγράψει στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας καλό θα είναι να αναθεωρήσουν.

Protest the hero – Palimpset

Ένα από τα πιο καίρια άλμπουμ της χρονιάς, το Palimpset φέρνει τους Protest the Hero ίσως στην πιο συνειδητοποιημένη φάση της καριέρας τους.Μπορεί κάποιες από τις ακραίες εναλλαγές του ήχου τους να μην δίνουν το παρών εδώ, όμως η μουσική έχει χώρο να αναπνεύσει και οι στίχοι είναι σε top επίπεδο.