Αυτό είναι το τελευταίο και πανάκριβο χαρτί της Σέρσεϊ στο Game of Thrones

ΠΡΟΣΟΧΗ: Ακολουθούν υπερβολικά πολλά spoilers για το Game of Thrones αλλά και για τα βιβλία του George RR Martin.

Στο 4ο επεισόδιο της 7ης σεζόν του Game of Thrones που προβλήθηκε την Κυριακή και λίγο πριν η Ντενέρις σαρώσει με τον δράκο της και τους Ντοθράκι τον στρατό τον Λάνιστερ, η Σέρσεϊ είχε μία ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον Tycho Nestoris, τον αντιπρόσωπο της Σιδερένιας Τράπεζας του Μπράαβος.

Συζητούσαν λοιπόν για το πως θα μπορούσαν να συνεργαστούν στη συνέχεια, τώρα που το χρέος των Λάνιστερ θα εξοφληθεί (θυμίζουμε ότι ο χρυσός πρόλαβε να φτάσει στο King’s Landing πριν την επίθεση της Ντενέρις). Η Σέρσεϊ έριξε το χαρτί της στο τραπέζι, λέγοντας ότι θα χρειαστεί βοήθεια να μεγαλώσει τον στρατό της και ότι ο Μέιστερ έχει ήδη κάνει κάποιες επαφές για να στρατολογήσει τους μισθοφόρους της Golden Company.

Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που οι συγκεκριμένοι μισθοφόροι αναφέρθηκαν στη σειρά, αφού στην 4η σεζόν το είχε προτείνει ο Σερ Ντάβος στον Στάνις. Περιττό να πούμε ότι ο Στάνις απέρριψε την ιδέα και η συνέχεια είναι γνωστή.

Έχει αναφερθεί επίσης στη σειρά, ότι για ένα διάστημα μέλος αυτού του στρατού ήταν και ο Τζόρα, πριν ταχθεί στο πλευρό του Βισέρυς αρχικά και της Ντενέρις στη συνέχεια.

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι μισθοφόροι;

H Golden Company είναι η μεγαλύτερη στρατιά μισθοφόρων στις ελεύθερες πόλεις, με βάση το Έσσος και 10.000 άνδρες στη διάθεση της. Από αυτούς οι 1000 είναι ιππικό και άλλοι τόσοι τοξότες. Έχουν τη φήμη ότι δεν σπάνε ποτέ το συμβόλαιο τους κάτι που τους κάνει να ξεχωρίζουν ανάμεσα στις άλλες ομάδες μισθοφόρων που πάνε όπου πάει το χρήμα.

Η Golden Company ιδρύθηκε περίπου 100 χρόνια πριν από τα γεγονότα του τηλεοπτικού Game of Thrones από ένα μπάσταρδο Ταργκάρυεν, τον Αίγκορ Ρίβερς (που είχε το ψευδώνυμο Bittersteel), γιο του Αίγκον του τέταρτου, λίγο μετά την πρώτη επανάσταση των Μπλακφάιρ. Μέλη της έγιναν εξόριστοι ιππότες και υποστηρικτές των Μπλακφάιρ και στη συνέχεια οι απόγονοι τους. Στο πέρασμα των χρόνων στις τάξεις της έμπαιναν όσοι επαναστάτες διέφευγαν από το Γουέστερος για να γλιτώσουν την εκτέλεση ή τη Νυχτερινή Φρουρά.

Αυτοί είναι λοιπόν με λίγα λόγια οι μισθοφόροι της Golden Company και αμέσως τώρα θα περάσουμε σε περιοχή spoiler για τα βιβλία του George RR Martin.

Σας προειδοποιήσαμε.

Μπορεί η σειρά να έχει ξεπεράσει πλέον κατά πολύ τα βιβλία στην πορεία της πλοκής, αλλά υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που δεν έχουμε δει στις οθόνες μας και πιθανότατα δεν θα το δούμε κιόλας, αφού οι δημιουργοί του Game of Thrones πάνε σε άλλη κατεύθυνση. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να ενσωματώσουν διάφορα πράγματα από τα βιβλία και να τα περάσουν σε άλλους χαρακτήρες.

Στο Dance of Dragons, το πέμπτο και τελευταίο βιβλίο μέχρι σήμερα, η Golden Company έχει υπό την προστασία της κάποιον που όλοι πίστευαν ότι είναι νεκρός.

Ποιος είναι αυτός; O Αίγκον Ταργκάρυεν, γιος του Ρέγκαρ και της Έλια Μαρτέλ, τον οποίο θεωρητικά είχε σκοτώσει το Βουνό κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Ρόμπερτ όταν ήταν ακόμα μωρό. Ήταν ένας από τους λόγους που ο Όμπερυν ήταν έξαλλος με το Βουνό και μονομάχησαν στην 4η σεζόν της σειράς.

Φυσικά είναι και ανιψιός της Ντενέρις…

Ξέρουμε ότι είναι too much όλο αυτό το παραπάνω και μην ανησυχείτε είναι σχεδόν απίθανο η σειρά να μας παρουσιάσει νέο χαρακτήρα εννέα επεισόδια πριν το φινάλε. Τι μπορεί να δούμε όμως… Ο άνθρωπος που έχει πάρει την υπό την προστασία του από μικρή ηλικία τον Αίγκον είναι ο Jon Connington που έχει κάποια κοινά στοιχεία (όπως η οστρακιά) με τον Τζόρα Μόρμοντ. Θυμίζουμε αυτό που γράψαμε πιο πάνω, ότι ο Τζόρα δηλαδή ήταν μέλος της Golde Company (κάτι που αναφέρεται μόνο στη σειρά και όχι στα βιβλία).

Στο τέλος του Dance of Dragons, ο Αίγκον έχει φτάσει στο Γουέστερος μυστικά και οι μισθοφόροι έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν κάστρα πριν τους πάρουν χαμπάρι.

Στόχος τους είναι να βρουν τη Ντενέρις και να την παντρέψουν με τον Αίγκον (οι Ταργκάρυεν είχαν ένα θεματάκι με την αιμομιξία).

Τώρα, πως κάποια από αυτά θα βρουν το δρόμο τους για το Game of Thrones θα το μάθουμε σύντομα. Πάντως σε καμία περίπτωση η αναφορά της Σέρσεϊ στους μισθοφόρους δεν ήταν τυχαία.