Αυτή είναι η ανατριχιαστική σκηνή που κόπηκε από το ΙΤ
News

Αυτή είναι η ανατριχιαστική σκηνή που κόπηκε από το ΙΤ

Το IT αποτελεί πλέον παγκόσμιο φαινόμενο με τις εισπράξεις της ταινίας να έχουν ξεπεράσει τα 600 εκατομμύρια και το σίκουελ να έχει ήδη οριστεί για τις 6 Σεπτεμβρίου του 2019.

Πριν από μερικές ημέρες, ο Bill Skarsgård είχε αποκαλύψει ότι υπήρχε μία συγκεκριμένη σκηνή για το παρελθόν του Pennywise που θεωρήθηκε αρκετά σκληρή και δεν μπήκε τελικά καθόλου στην τελική μορφή της ταινίας.

Το αν είχε γυριστεί ολόκληρη ή μέρος της δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα.

Το τι αφορούσε αυτή η σκηνή έγινε γνωστό τώρα μετά από συνέντευξη του Timothy Simons που είχε κάνει οντισιόν για τον ρόλο του Pennywise και μάλιστα είχε διαβάσει αυτή τη σκηνή.

Τι αφορούσε;

Θα πηγαίναμε πολλούς αιώνες πίσω και συγκεκριμένα στο 1637 με τον Pennywise να τρομοκρατεί μία νεαρή μητέρα και το μικρό παιδί της και τελικά να το τρώει!

Ολόκληρη η σκηνή υπάρχει στο σενάριο που είχε διαρρεύσει στο reddit και μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ (στα αγγλικά):

“1637: INT. WELLHOUSE – NIGHT ABIGAIL, 19. Rushes in and SLAMS the door. As if trying to keep Satan himself out. She clutches her BABY to her breast. Kneels by DYING EMBERS in the hearth. She blows on ‘em but a flame never catches. Her Baby starts to fuss… ABIGAIL: Hush now, shhhh… it’ll be — She stops.

Realizes that the SMALL CANDLE CHANDELIER slowly spins above her. As if some unnatural force has caused its light to rotate around the room, like tiny primitive searchlights. She hears something slithering in the gray shadows by the Well. Occasionally we catch glimpses of a BLACK SILHOUETTE. Shifting its shape. As if trying to decide on a form.

ABIGAIL (CONT’D): Please, Devil… leave us be… Shape shifts again. A beam of light passes, revealing PENNYWISE, naked, lithe, flesh pale and translucent, a half- formed imitation of a human, opens his maw full of large razor sharp teeth, dripping with saliva. As the Tin Can spins clockwise, Pennywise moves counter around the room. Each time the light hits his face — It’s different. A Man. A Woman. A Beast. A Monster.

PENNYWISE: You mistake me woman. No mere devil, I am the Eater of Worlds. His voice is guttural, unnatural. ABIGAIL: But my child, not my child… He is innocent…

PENNYWISE: So you say. The Baby SCREAMS. Pennywise smiles. PENNYWISE (CONT’D): Beautiful fear… ABIGAIL: I pray Thee, take me. Abigail shuffles back. PENNYWISE: I will. And then, him. And thy husband and the rest of thy children, and all the savages who brought you here. And when you all rot in the earth, I will pick thy bones dry until no meat is left to pick. And then I will seek out thy bones and consume thy souls until nothing is left but the weeds! (beat) Or you will occupy yourself otherwise and not interfere. I will take her and you will live, and those of thy other children — in whom I take no interest. And you will thank ME fever and frost did not damn you to the soil. Abigail looks down at her baby again.

She’s shaking, doesn’t want to let go. Behind her, the Door OPENS. A Little Boy, 6, asks — BOY: Mama? ABIGAIL: NO! OUT! NOW! Frightened by his mother, the Boy runs. Abigail turns back to Pennywise. Wherever he may be now in the room. The light somehow seems to spin faster now. She kisses her baby and sets it down. It BAWLS. ABIGAIL: I’m sorry, I’m so sorry…

She turns away from the baby. Faces those dying embers. We keep on her face as they seem to begin GLOWING BRIGHTER AS — OVER HER SHOULDER — OUT OF FOCUS — Pennywise crawls over to the Baby and starts to feast. SHARP CRY FROM THE BABY CUT OFF as we hear a CRUNCH. Abigail continues to look into the BRIGHT ORANGE GLOW of not the flickering fire… …but the DEADLIGHTS. Her expression changing. Fear. Denial. Grief. Acceptance. And then nothing. Just a glazed look. AS IF NOTHING HORRIFIC IS ACTUALLY HAPPENING BEHIND HER.”

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ