10 τραγούδια και 5+1 (+1) γυναίκες καλλιτέχνες για να γνωρίσεις καλύτερα τη Lia Hide

Του Μάριου Αποστόλου

Η Lia Hide είναι “ένα εξωστρεφές κορίτσι με εσωστρεφή μουσική” όπως η ίδια μας λέει. Η περιγραφή που διάβασα δε στο press kit της λέει πολλά αλλά και τίποτα για τον ιδιαίτερο και “ιδιότροπο” -τολμώ να πω- ήχο της. Πιο συγκεκριμένα: “Το trip hop element των Portishead συνδυάζεται με τη πιανιστική ευελιξία της Tori Amos και τη σκοτεινή τραγουδοποιεία της Fiona Apple, σε ενορχηστρώσεις που φτάνουν από Tricky μέχρι The Gathering.” Ισχύει; Ναι. Απόλυτα; Όχι.

Ένας σχετικά ασφαλής τρόπος να γνωρίσεις έναν καλλιτέχνη είναι οι επιρροές του. Όσο κι αν αυτές μπορεί να μην αποτυπώνονται με τρόπο σαφή στον ήχο του, προσθέτουν πάντα κομμάτια που λείπουν από το puzzle του καλλιτεχνικού και γενικότερου προσδιορισμού του. Εμείς θέλοντας να πάμε ακόμη πιο “safe”, ζητήσαμε από την Lia Hide, λίγες ώρες πριν τη ζωντανή παρουσίαση του νέου της EP, “Everyone Seems To Know Who I Am” (Τετάρτη 31 Μαϊου στο six d.o.g.s) να μας μιλήσει για τα 10 τραγούδια που την επηρέασαν ως καλλιτέχνη και μουσικοσυνθέτη, όπως και για τις 5 αγαπημένες τις γυναίκες καλλιτέχνες (εδώ έκλεψε και μας είπε 7).

Θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα τη Lia Hide; Ιδού η ευκαιρία:

1. Tori Amos – Little Earthquakes / iiee

Δεν θυμάμαι πως ξεκίνησε η αγάπη για την Tori. Ήταν τα βίντεο στο Mtv; Ήταν τα δημοσιεύματα στα περιοδικά που διάβαζα; Ήταν σχεδόν δεδομένο να ξέρεις ποια είναι η Τορι στα 90’s… Πήρα τον δίσκο πολύ νωρίς, μόλις κατάλαβα την ύπαρξή του, και τον έβαλα να παίξει, στο μόλις αγορασμένο CD player. Μέχρι που έφτασε στο τελευταίο και ομότιτλο κομμάτι, ήμουν σχεδόν αφηρημένη και έκανα και δουλίτσες παράλληλα. Σε αυτό το κομμάτι πάγωσα. Το άκουσα στο repeat καμιά εικοσαριά φορές, να ανακαλύψω τι κάνει και που. Τα ίδια έπαθα με δαύτην, δίσκους μετά, σε δική της παραγωγή πλέον, στο “Choirgirl Hotel”… Ειδικά με το “Cruel” και το “Ιieee”… Μεγάλη δασκάλα η Tori. Κοπανάω στο πιάνο. Κοπανάω γιατί μου πήρε χρόνια να ανακαλύψω πως τα δικά της Bosendoerfer έχουν μία έξτρα οκτάβα, και προσπαθούσα να βγάλω τον ήχο της… Μεγάλη δασκάλα η Τόρι!

2. Soundgarden – 4th of July

Το “Superunknown” είναι ίσως ο πιο ακουσμένος –στην ολότητά του– δίσκος που έχω στην δισκοθήκη μου. Ειδικά το καλοκαίρι που κυκλοφόρησε, το πήραμε μαζί μας διακοπες, με τον Γιώργο, τον Γιώργο και την Στέλλα (ξέρουν αυτοί) και δεν έπαιζε τίποτα άλλο στο CD player για μέρες. Το συγκεκριμένο είναι το αγαπημένο μου.

3. Archive – Lights

Αν και ο αγαπημένος μου δίσκος από Archive είναι το Controlling Crowds, το οποίο ακούω επανειλημμένα, εδώ και χρόνια, περπατώντας για να πάω στην δουλειά, Κυψέλη–Κουκάκι, το πιο σπαραχτικό και λυτρωτικό τους κομμάτι για μένα, είναι αυτό, με ολη του την διάρκεια και μεγαλοπρέπεια.

4. Violent Femmes – Kiss off

Παιδική αλητεία σχολείου, κοπάνα για τσιγάρο, στο γυμνάσιο, και να χορταίνει στο στόμα σου να λες “Why Can’t I Get Just One Fuck”

5. Faith no More – Midlife Crisis

Να τοποθετήσουμε κάποια δεδομένα στην θέση τους, για αρχή. Ο Patton είναι ο θεός, και οι υπόλοιποι κάτι προσπαθούμε να κάνουμε. Τους Faith no More τους θεωρώ οικείους, σπίτι μου. Για λόγους 90ίλας, για εκείνα τα βράδια στο Pique και στο παλιό MoBetter που έπρηζα τον DJ να μου το παίξει, διάλεξα αυτό. Αν και ο αγαπημένος μου δίσκος τους είναι το “King for a Day – Fool for a Lifetime” (εννοείται), και μακάρι να σταθώ άξια κάποια στιγμή, να φανεί πόσο πολύ με έχει επηρεάσει η μπαντάρα.

6. Muse – Butterflies and Hurricanes

Ο ένας λόγος που δεν οδηγώ είναι ο τρόπος ζωής μου, συνέχεια έξω, συνέχεια ξενύχτι, σε κάποιο live, σε βραδινή πρόβα, όλο και κάτι θα πιούμε, ψυχραιμία εγω δεν έχω, ποιος ο λόγος; Ο δεύτερος είναι αυτό το κομμάτι. Όταν πήρα τον δίσκο, τον πρωτοάκουσα με τους φίλους μου Ευη και Πάνο, και οι δύο πιανίστες. Και τους παρακάλεσα να μην με αφήσουν να πιάσω τιμόνι ποτέ, ξανά, γιατι σίγουρα μια μέρα που θα έχω τα νέυρα / μάυρες μου, θα μπώ στο αμάξι, θα το βάλω, θα πατήσω γκάζι και ότι γίνει. Είναι πολύ μανούλα αυτό το ευφυές παιδί και παίζει διαβολεμένο πιάνο και κιθάρα. Και συνδύασε τόσο ωραία (σε αυτό το κομμάτι, γιατί αργότερα, μας τα έκανε μαντάρα, ω! η μεγαλομανία…) την κλασσική του πιανιστική καταβολή με την μπαντάρα του και τις ριφάρες τούτες.

7. The Beatles – For No-one

Δεν ξέρω γιατί. Αυτός ο δίσκος απλά, με έχει μεγαλώσει. Τον ξέρω απέξω κι ανακατωτά, νότα-νότα. Και η λυρικότητα αυτού του τραγουδιού, συγκεκριμένα, η ενορχήστρωση, η ιστορία… Όλα… Είναι τόσο εύθραυστα… Μοναδικά!

8. Jeff Buckley – Dream Brother

Για όσους με ξέρουν, η παράνοια που έχω και η λατρεία με τον Jeff είναι δεδομένη και ταυτόσημη με το όνομά μου. Αν και το “Grace” στο Mtv τότε, με έκανε να ψάξω ποιο είναι αυτό το αγόρι, αυτό το τραγούδι μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι πόσο με έχει στιγματίσει αυτός ο δίσκος, αυτός ο άνθρωπος, και ο πολύ πρώιμος χαμός του.

9. Radiohead – Paranoid Android

Τι να σχολιάσω, καλέ, εδώ; Δεν είναι τα ευκόλως εννοούμενα, καλύτερο να παραλείπονται;

10 . Cranberries – Daffodil Lament

Από το “No Need to Argue”, που με εξαίρεση το “Zombie” που Το μισώ – Το μισώ – Το μισώ, είναι από τους πιο χιλιοπαιγμένους δίσκους μου. Είναι για μένα ένα αριστούργημα αυτό το τραγούδι, με τις αλλαγές του, την ενορχήστρωση, την παλαβή του εξέλιξη, και η Ντολόρες είναι λιτή και απέριττη, τέλεια!

***

Nina Simone

Γιατί παίζει το καλύτερο πιάνο που υπάρχει, το πιο πρόστυχα βρώμικο αλλά και κρυστάλλινο, μέσα στο groove, μέσα στην μοτσαρτική δεξιοτεχνία, με χείμαρρο τα αρπέζ και απύθμενα μπάσα. Και γιατί ήταν θρασύτατη και δεν μάσαγε τίποτα. Τα έλεγε όπως τα ήθελε και τα έπραττε εξίσου. Και ήταν ένας καλλιτέχνης που έκανε βίωμα του το να αντιδρά στο τι η κοινωνία του ξημερώνει.

Kate Bush

Γιατί είναι η μαμά όλων μας. Που πήγε κόντρα στην εταιρία από το πρώτο της single. Που πριν 1 χρόνο έκανε μια σειρά από συναυλίες τούμπανο, μετά από τόσα χρόνια σκουριάς και αποχής από τα live. Γιατί για μένα, είναι η ποίηση μουσικοποιημένη. Γιατί ήταν από μικρή δουλευταρού, και σε όλα τελειομανής. Γιατί δεν κώλωσε να τραγουδήσει με την περίεργη φωνή της. Γιατί δημιούργησε το είδος, και το έσπρωχνε συνέχεια μπροστά. Γιατί είναι η μαμά όλων μας. Καμία γυναίκα τραγουδοποιός δεν θα υπήρχε ως είναι τώρα, αν δεν είχε υπάρξει η Καιτούλα.

Cindy Lauper

Αν και δεν αγαπώ πολύ τα 80’ς και η ροζοξανθομαλλούσα παλαβιάρα εκεί εδραιώθηκε, αν και περίεργη η φωνούλα και ενοχλητική, την θαυμάζω την Σιντυ, γιατί δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα, παραμένει φωνάρα και κουκλάρα, όσο χρονών και να είναι, γιατί γράφει κομματάρες, που μέχρι και ο Miles Davis ζήλεψε, και συνεχίζει ακάθεκτή, να παίζει, να περιοδεύει, να γράφει για μιούζικαλ, να… να… να…

Lisa Gerrard / Elisabeth Fraser

Με 5 slots μόνο στο συγκεκριμένο κείμενο, πολύ δυσκολεύτηκα να διαλέξω αν θα γράψω για την Gerrard ή την Fraser. Οπότε θα κλέψω και θα πω και για τις δύο, ότι από την μία η Lisa είναι το απόκοσμο αλλά γήινο, που μειώνει την απόσταση του χρόνου και του χώρου, φέρνοντας με την φωνή της τον μεσαίωνα και την μέση ανατολή, την Αραβία και τους Κέλτες σε ένα δικό της κράμα, που μόνο αυτή κάνει, μα μόνο αυτή, από την άλλη το ξωτικό, η άλλη Λίζα, που ήταν με τον αγαπημένο μου Τζέφ, γιατί ερωτεύτηκαν τις φωνές τους, που τραγουδάει σε δικές της συλλαβές όταν οι λέξεις δεν τις… κολλάνε, που έχει συνεργαστεί με μία τρομακτικά σημαντικότατη λίστα καλλιτεχνών. Οι δύο αγαπημένες μου Λίζες που εξελίσσουν το τραγούδι, την τέχνη του.

Anni di Franco

Ακτιβίστρια, με δική της εταιρία που βγάζει μόνο γυναίκες, (Righteous Babe Records), με τεράστια δισκογραφία, και ένα δικό της κράμα από folk και αναρχικό ανεξάρτητο, την παρακολουθώ από τα 90΄s και την θαυμάζω απεριόριστα.

Amanda Palmer

My hero. Απλά. Είχα την τύχη να -τρέξω σαν παλαβή και να χαλάσω όλα μου τα λεφτά, ταξιδεύοντας άρων-άρων μέχρι την Μυτιλήνη για να- την γνωρίσω από κοντά, και να περάσω ένα βράδυ, μιλώντας, χορεύοντας και πίνοντας μαζί της, και δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα, πίστεψε με, από το να γνωρίζεις το ίνδαλμά σου, και να είναι ακριβώς όπως φαίνεται πως είναι, από τα social media και τις συνεντεύξεις της. Την θαυμάζω για όλα, crowdfunding, Dresden Dolls, τα επόμενα πρότζεκτ, τις 2 ενεργές και sold out περιοδείες της, τον υπέροχο της σύζυγο, το υπέροχο αγοράκι τους… Τις εμπειρίες της, το θράσος της, και την τεράστια γλώσσα που έβγαλε στη δισκογραφική, ενώ παράλληλα γινόταν εξώφυλλο από τους Times μέχρι το Esquire. Τα Ted Talks! Το ότι συνεχίζει να κάνει crowdfunding (patreon) και συνεχίζει να διατυμπανίζει πως πρέπει οι καλλιτέχνες να μην ντρεπόμαστε να ζητάμε να αμειφθούμε για να κάνουμε την τέχνη μας. My hero.

Η Lia Hide παρουσιάζει ζωντανά το νέο της EP με τίτλο “Everyone Seems To Know Who I Am” την Τετάρτη 31 Μαΐου στο six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι). Μαζί της οι νεοσύστατοι Foam.

Περισσότερες πληροφορίες: www.facebook.com/events/456697764669055